منیره عبدالله ۳۲ ساله در سال ۱۹۹۱، با خودرو شخصی‌اش با اتوبوسی تصادف کرد و دراثر این سانحه، ضربه‌ی سنگینی به سرش وارد شد. عُمر، پسر منیره عبدالله که در آن زمان چهار سال داشت، در صندلی عقب بود؛ اما مادرش درست در لحظه‌ی قبل از تصادف، او را بغل کرد تا پسرش را نجات دهد. بدین‌ترتیب، عُمر جان سالم به‌در برد. 

عُمر به روزنامه‌ی «نشنال» (The National) امارات گفت:

او مرا بغل کرد تا از من محافظت کند. من هم هیچ‌وقت ناامید نشدم؛ چون همیشه حس می‌کردم او روزی دوباره بیدار می‌شود. دلیلی که حالا دارم این داستان را علنی می‌کنم، این است که به مردم بگوییم هیچ‌وقت امیدتان را به عزیزانتان از دست ندهید. هیچ‌وقت کسانی که به کما رفته‌اند، مُرده نپندارید.

منیره عبدالله بعدها به بیمارستانی در لندن منتقل شد؛ اما بعد از اینکه به حالت نباتی فرورفت، به شهر العین، محل زندگی‌اش، بازگردانده شد. او چند سال در آنجا باقی ماند و ازطریق لوله تغذیه شد و به زندگی نباتی‌اش ادامه داد. در این مدت، وب فیزیوتراپی شد تا عضلاتش به‌دلیل بی‌تحرکی تضعیف نشوند. در سال ۲۰۱۷، دادگاه سلطنتی امارات به خانواده‌ی عبدالله کمک مالی کرد و بدین‌ترتیب، او به آلمان منتقل شد. در آنجا چندین عمل جراحی روی عبدالله انجام گرفت تا عضلات بازو و پای او ترمیم شوند. همچنین با تجویز داروهایی، وضعیت جسمی‌اش بهتر شد. در اواخر سال ۲۰۱۸، یعنی تقریبا سه دهه پس از آن تصادف، منیره عبدالله علائم بهبودی از خود نشان داد، ازجمله اینکه با صدای ضعیفی پسرش را صدا زد.

داستان عبدالله همین یکی‌دو هفته قبل، پس از مصاحبه پسرش با یکی از مهم‌ترین خبرگزاری‌های امارات متحده‌ی عربی رسانه‌ای شد. پس‌ازآن بود که توجه رسانه‌های بین‌المللی به آن جلب شد و تقریبا همگی با عناوینی مانند «معجزه دنیای امروز: زنی پس از سه دهه اغما دوباره به‌هوش آمد» گزارش‌هایی از زندگی او منتشر کردند.

بااین‌حال، داستان عجیب زندگی منیره عبدالله که بیشتر به سریال‌های سطحی تلویزیون شباهت دارد، موجب شده بسیاری خود بپرسند: «آیا چنین چیزی امکان دارد؟ او چگونه خودش را با دنیای مدرن که از زمان اون تغییرات بسیار زیادی کرده وفق می‌دهد؟ آیا برای خانواده‌ها اخلاقی‌تر نیست که اجازه دهند در چنین شرایطی یکی از عزیزانشان بمیرد؟»

 باتوجه‌به اطلاعات محدودی که از این خانم اماراتی وجود دارد، بحث درباره‌ی وضعیت سلامتی او بسیار دشوار است. باوجوداین، با بررسی موارد مشابه می‌توان تاحدی به سرنخ‌هایی از منبع اصلی رسید و این مورد غیرعادی را تاحدی توضیح داد.

منیره عبدالله که پس از ۲۷ سال از حالت کما خارج شده، از مسجد شیخ‌زاید دیدن می‌کند که ۱۶ سال پس از به‌کمارفتن او ساخته شده است.

بیمارانی که از وضعیت طولانی‌مدت هوشیاری حداقلی خارج می‌شوند، احتمالا دچار اختلالات جسمی و روانی عمیق و دائمی می‌شوند. آن‌ها برای امور روزمره‌ی خود به دیگران متکی خواهند بود و حتی توانایی انتخاب‌های عادی زندگی خود را نخواهند داشت. آن‌ها همچنین ممکن است دچار فراموشی شوند یا اینکه نتوانند به یاد بیاورند که چند لحظه قبل چه اتفاقی افتاد و فقط مکالمه‌های کوتاهی با دیگران کنند.

شرحی که روزنامه‌ی نشنال از وضعیت عبدالله منتشر کرده، نشان می‌دهد وضعیت یادشده درباره‌ی وی نیز صدق می‌کند. او گفته است می‌تواند در شرایط آشنایی ارتباط برقرار کند. پسر او می‌گوید وقتی دعاخواندن را شروع می‌کنم، او هم با من سایر آیات را ادامه می‌دهد؛ اما زبانی که در برخی از مقالات گزارش‌دهنده‌ی وضعیت منیره عبدالله استفاده شده، چندان درست نیست: «هوشیارشدن یا بیدارشدن!» که مشخصا دال بر بهبودی کامل است، کاملا خطاست. به‌همین‌دلیل، این سؤال مطرح می‌شود: «او چطور می‌تواند با اینترنت و وقایع تاریخی و تغییرات تکنولوژیکی و مسائل سیاسی و... که از زمان او کاملا دگرگون شده‌اند، وفق پیدا کند؟»

باوجوداین، این سؤال درباره‌ی عبدالله بی‌ربط هستند؛ چون به‌احتمال زیاد او هرگز نخواهد توانست بخش زیادی از مسائل دنیای اطرافش را درک کند. مواردی مانند عبدالله نادر هستند و فقط چند نفر بودند که توانسته‌اند از حالت کما خارج شوند و حتی پس‌از‌آن، بهبودی می‌تواند روندی طولانی داشته باشد. همچنین، امکان ندارد شانس افراد برای بهبودی هوشیاری را پیش‌بینی کرد. افرادی که از حالت کما خارج می‌شوند، بعدا باتوجه‌به آسیب مغزی دچار برخی نقص‌های حرکتی و گاهی معلولیت‌های جسمی‌وذهنی می‌شوند.

میشائیل شوماخر، راننده‌ی آلمانی و قهرمان پرآوازه‌ی مسابقات قهرمانی فرمول یک، پس از حادثه‌ای که برایش هنگام اسکی رخ داد، ۶ ماه در حالت کما به‌سر برد.

یکی از نادرترین موارد از‌این‌دست مربوط‌به تری والیس آمریکایی است که در ۱۹ سالگی در سانحه‌ای به حالت کما رفت و پس از گذراندن ۱۹ سال زندگی نباتی، به‌هوش آمد و بهبودی چشمگیری نیز داشت. پزشکان قبلا تصور نمی‌کردند بافت‌های مغز او دوباره بتوانند رشد کند.  

میشائیل شوماخر، راننده‌ی آلمانی و قهرمان پرآوازه‌ی مسابقات قهرمانی فرمول یک، مورد مشابه دیگری است که پزشکان روند بهبودی او را امیدوارکننده توصیف کرده‌اند. او در سال ۲۰۱۳ و هنگام اسکی در فرانسه، دچار سانحه شد و سرش به صخره‌ای برخورد کرد. شوماخر ۶ ماه در حالت کما بود تا اینکه دوباره به‌هوش آمد و به منزلش در سوئیس بازگشت. گفته می‌شود او هنوز مشغول ادامه‌ی درمان‌هایش است.