تیمی 13 نفره از محققان آمریکایی در شهر دی‌موین ایالت آیووا مدعی شده‌اند سریعترین دوچرخه جهان را ساخته‌اند.

 اتان دیویدسون، مدیر ارشد عملیات کارخانه دوچرخه سازی Rüster Sports اظهار کرد: ما این دوچرخه را در تونل باد آزمایش کردیم و در واقع داده‌هایی را بدست آوردیم که ثابت می‌کند این دوچرخه چهار تا 28 درصد از سایر رقبای ما سریعتر است.

آرون راس مدیر بخش فناوری و مکانیک‌زیستی آزمایشگاه Faster Speed، شرکت دارنده تونل باد که این دوچرخه در آن آزمایش شده است، این ادعا را تصدیق کرده و اذعان داشت که این دوچرخه به مراتب سریعتر بوده و رقبای خود را مغلوب کرده است.

این دوچرخه الماس (Dimond) نام دارد و نخستین بار در سال 2013 توسط تی جی تولاکسون ورزشکار حرفه ای مسابقات سه گانه، با همکاری دوست و مهندس دوچرخه سازی او، دیو مورس ساخته شد. این ایده زمانی به ذهن تولاکسون خطور کرد که متوجه شد دوچرخه قدیمی‌اش که در سال 2001 ساخته شده، از بسیاری از دوچرخه های جدید سریع تر است.

دوچرخه قدیمی تولاکسون از یک طراحی غیر عادی که دوچرخه میله‌ای نامیده می شود،بهره می‌برد که در ساخت Dimond نیز همین طراحی به کار رفته است. در اسکلت ستونی، پایه نگهدارنده زین که از زیر آن تا پدال‌ها کشیده شده است و همچنین میله متصل از زین به چرخ جلو حذف شده‌اند.

با حذف این بخش‌های اسکلت، دوچرخه سبکتر و روان‌تر شده و مقاومت آن در برابر باد نیز کمتر می‌شود که ویژکی آیرودینامیک آن را افزایش می دهد.

طراحی غیر معمول میله‌ای Dimond در دهه 1990 بسیار محبوب بود. تا اینکه در سال 1999 استفاده از دوچرخه‌های بدون میله زین توسط اتحادیه بین‌المللی دوچرخه سواران برای بیش از یک دهه ممنوع شد.

اما اسکلت‌های میله‌ای با افزایش محبوبیت مسابقات سه‌گانه دوباره به بازار آمده‌اند که امکان طراحی‌های بیشتر دوچرخه را فراهم آورده است. در دو دهه گذشته، عضویت در مسابقات سه‌گانه آمریکا از 127 هزار و 824 عضو در سال 1999 به 495 هزار و 330 عضو در سال 2013 افزایش یافته است.

در ساخت دوچرخه‌های Dimond از فیبر کربن استفاده شده که ماده‌ای بسیار مقاوم و سبک وزن است. برای ساخت هریک از قسمت‌های دوچرخه، ورقه های کربن به صورت لایه‌لایه بر روی یکدیگر قرار می‌گیرند. با قرار گرفتن فیبرها در جهات مختلف، مقاومت سازه بالا می‌رود.

به گفته سازندگان، نسبت مقاومت به وزن فیبر کربن بسیار بالاست که این امکان را به ما می‌دهد تا از ماده اولیه کمتری استفاده کرده و محصول سبکتری تولید کنیم. ما همچنین همه اشکال قابل تصور را بسازیم، در حالیکه با آهن و آلومینیوم سنتی، تنها شکل لوله‌ای قابل ساخت بود.

در ابتدا فیبر کربن به شکل قسمت‌های مورد نظر قالب‌گیری می‌شود. پس از انجام قالب‌گیری، سوراخ‌هایی روی آنها حفر شده و به یکدیگر متصل و سپس برای رنگ‌آمیزی فرستاده می‌شوند.

دوچرخه سبک وزن Dimond به گونه‌ای طراحی شده که به راحتی از هم باز می‌شود و داخل بسته‌بندی مخصوصی به نام Hen House قرار می‌گیرد.

این بسته به اندازه ی یک چمدان استاندارد کوچک بوده که می توان آن را به داخل هواپیما نیز حمل نمود و در هزینه‌های بالای بسته‌های بزرگتر از اندازه استاندارد صرفه‌جویی کرد.

سرعت بالا و استفاده چندگانه در قیمت این دوچرخه‌ها لحاظ شده است. قیمت Dimond از 5950 دلار فقط برای اسکلت، شروع شده و تا 12 هزار و 997 دلار برای ساخت پیشرفته با تمام زنگ‌ها و بوق‌ها بالا می رود.

دانشمندان دانشگاه ام‌آی‌تی و دانشگاه شینهوای چین شیوه‌ای را برای سه‌برابرکردن ظرفیت آندها یا الکترودهای منفی باتری‌های لیتیوم-یون ارائه داده‌اند.

 این رویکرد عمر باتری را افزایش می‌دهد و امکان شارژ و تخلیه شارژ سریع‌تر را به باتری‌ها می‌دهد.

تولید الکترود جدید که از نانوذرات آلومینیومی/تیتانیومی "زرده و پوسته" استفاده می‌کند، آسان بوده و نویدبخش کاربردهای با نیروی بالاست.

باتری‌های لیتیوم-یونی در تلفن‌های همراه، تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها وظیفه ذخیره انرژی را بر عهده دارند و یون‌های موجود در الکترودهای منفی ساخته‌شده از گرافیت را حمل می‌کنند.

مواد الکترودی دیگر از لحاظ نظری می‌توانند با ذخیره‌کردن انرژی بیشتر عملکرد بهتری داشته باشند اما آن‌ها نقطه‌ضعف‌های خاص خود را دارند. لیتیوم در مقایسه با گرافیت می‌تواند حدود 10 برابر انرژی بیشتری را در هر واحد وزن ذخیره کند، اما دارای مدار کوتاهی بوده و آتش می‌گیرد.

سیلیکون و قلع نیز بهتر از گرافیت عمل می‌کنند اما فقط در صورتی که باتری با سرعت کند شارژ شود و این امر در عمل مشکل‌آفرین است. بسیاری از مواد جایگزین با ظرفیت بالا همچنین در هر بار چرخه شارژ و با افزایش قابل‌توجه تعداد یون‌های لیتیوم که به الکترودها وارد و از آن‌ها خارج می‌شوند، منبسط و منقبض می‌شوند.

تیم علمی به رهبری پروفسور «جو لی» از دانشگاه ام‌آی‌تی، شیوه جدیدی را برای حل این مشکل ارائه داده‌اند. آن‌ها نانوذراتی تولید کرده‌اند که دارای پوسته خارجی تیتانیومی جامد و نوعی "زرده" آلومینیومی داخلی هستند که می‌تواند به آسانی در داخل پوسته منقبض و منبسط شود و یون‌ها را بدون آسیب‌رساندن به ساختار الکترود ذخیره و آزاد کند؛ این موضوع به ساخت باتری‌های با ظرفیت بالا و با ماندگاری بیشتری می‌انجامد.

آلومینیوم ماده‌ای ارزان است که مانند لیتیوم یا سیلیکون می‌تواند انرژی بسیار بیشتری را در هر واحد وزن در مقایسه با گرافیت معمولی ذخیره کند. با این حال، این ماده اغلب انتخاب خوبی برای ساخت باتری‌های لیتیم-یون به شمار نمی‌آید، زیرا انبساط و انقباض مکرر در داخل الکترود موجب می‌شود ذرات آلومینیوم لایه‌ بیرونی‌شان را از دست دهند. با این حال، قراردادن ذرات آلومینیوم در داخل یک پوسته دی‌اکسید تیتانیوم از پوست‌اندازی بیشتر جلوگیری کرده و عمر باتری را افزایش می‌دهد.

برای تولید این نانوسازه‌ها، محققان ذرات آلومینیوم با قطر 50 نانومتر را در محلولی از اسید سولفوریک و تیتانیوم اکسی‌سولفات قرار دادند. چنین فرآیندی نانوذرات را در یک پوسته سخت با ضخامت سه تا چهار نانومتری پوشاند.

پس از چندین ساعت حضور در اسید، قطر ذرات آلومینیومی به حدود 30 نانومتر کاهش یافت، در حالی که پوسته خارجی بدون‌ تغییر باقی ماند. این موضوع به نانوذرات آلومینیومی، فضای کافی برای جمع‌آوری یون‌های لیتیوم و انبساط موردنیاز را بدون واردآمدن آسیب به تماس‌های الکتریکی سلول باتری فراهم کرد.

در آزمایش‌های انجام‌شده مشخص شد پوسته‌های خارجی پس از 500 چرخه شارژ اندکی ضخیم‌تر شدند اما ذرات آلومینیومی حتی در سرعت‌های شارژ بسیار بالا آسیبی ندیدند.

در حالی که گرافیت استاندارد می‌تواند تقریبا 0.35 آمپر ساعت در هر گرم انرژی ذخیره کند، الکترود جدید قادر است سه برابر انرژی بیشتری را در سرعت شارژ عادی و در هر واحد جرم ذخیره کند. حتی در سرعت‌های شارژ بسیار بالا، ظرفیت 0.66 آمپرساعت در گرم برای الکترود جدید گزارش شد که دو برابر میزان عادی به نظر می‌رسد.

بهای پایین آلومینیوم همراه با شیوه تولید آسان و قابل مقیاس‌بندی آن، نویدبخش کاربردهای زیادی است. «جو لی» و همکارانش مدعی‌اند با موفقیت آزمایشات لازم برای سلول‌های کامل را انجام داده‌اند؛ آن‌ها این باتری‌ها را با استفاده از لیتیوم آهن فسفات برای الکترود مثبت ساخته‌اند.

زمانی که این فناوری آماده کاربرد در دنیای واقعی شود، می‌تواند منجر به ساخت باتری‌هایی شود که بادوام‌ترند و در مقایسه با باتری‌های حاضر سرعت شارژ بالایی دارند و انرژی بیشتری ذخیره می‌کنند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature Communications ارائه شد.

عینک‌ ابداعی شرکت امریکایی EnChroma به افراد دارای مشکلات کوررنگی امکان دیدن درست رنگ‌ها را می‌دهد.

بسیاری از افراد دارای مشکل کوررنگی، در تشخیص‌دادن رنگ‌های قرمز و سبز با مشکل مواجه‌اند، زیرا مخروط چشمان آن‌ها رنگ‌هایی را شکار می‌کند که دارای طیف همپوشان هستند.

عینک‌های EnChroma در اصل برای محافظت‌کردن از چشم جراحان در طول عمل طراحی شده‌ بودند اما هم‌اکنون شرکت سازنده آن‌ها را برای افراد مبتلا به کوررنگی بازاریابی می‌کند.

این عینک حاوی فیلتری است که در جایی که طیف‌های رنگ بیشترین همپوشانی را دارند، نور را جذب می‌کند و مولفه‌ای ویژه را بین فرکانس‌های نوری که دو مخروط شکار می‌کنند، قرار می‌دهد.

نتیجه بدست‌آمده نوعی تقویت رنگ است که به شخص کوررنگ امکان تشخیص شفاف‌تر رنگ‌ها را می‌دهد.

گفته می‌شود عینک ابداعی درمانی برای کوررنگی نیست درست همان‌ طور که عینک‌گذاشتن به معنای درمان نزدیک‌بینی نیست؛ اما برای افراد مبتلا به کوررنگی داشتن این عینک مزیت قابل‌توجهی دارد.

عینکی برای کوررنگ‌ها

تاثیر عینک جدید

شرکت Boston Dynamics متعلق به گوگل، رباتی ارائه داده که قرار است یک ربات نجات باشد و در مکان‌های خطرناک مانند رآکتورهای هسته‌ای جای گیرد.

 به منظور قرارگرفتن در مکان‌های خطرناک، ربات ATLAS باید بر روی زمین راه برود و هم‌اکنون شرکت بوستونی، ربات را برای نخستین بار به محیط باز فرستاده است.

ربات «اطلس» به خوبی یک کوک نوپا راه می‌رود و گام‌هایش را با تامل برمی‌دارد. همچنین این ربات درست مانند کودک نوپا نمی‌تواند بدون نظارت بیرون برود.

شرکت سازنده به دنبال حذف‌کردن یک افسار سیم برق ربات است و در صورت حذف این سیم، ربات می‌تواند درست مانند یک ربات کودک انسانی در بیرون از ساختمان پرسه بزند.

یک شرکت نوبنیان در سان‌فرانسیسکو به تازگی نمونه اولیه کلاهک دوش حمامی را ابداع کرده که تجربه دوش‌گرفتن خوشایندی را برای کاربران ایجاد می‌کند و مصرف آب را در مقایسه با دوش حمام معمولی تا 70 درصد کاهش می‌دهد.

 بر اساس اعلام شرکت Nebia، در ایالات متحده هر شخص به طور متوسط حدود 75 لیتر آب را در طول دوش‌گرفتن مصرف می‌کند اما با استفاده از دوش جدید میزان مصرف آب تا 22 لیتر کاهش می‌یابد.

به جای ارائه قطرات درشت آب مانند دوش‌های استاندارد، دوش Nebia آب را در شکل قطرات ریز ارائه می‌دهد که باعث خیس و تمیز شدن فرد شده و در عین حال، از آب زیاد هم استفاده نمی‌شود.

کلاهک این دوش حمام به خوبی مهندسی شده و دارای چندین دماغه است که با استفاده از نوعی نرم‌افزار موردکاربرد در مطالعه موتورهای جت برای تولید بخار مناسب، طراحی شده است.

شرکت Nebia اعلام کرده نصب‌کردن دوش جدید آسان بوده و به هیچ لوله‌کشی نیاز ندارد. کلاهک این دوش از پلیمر با تراکم بالا ساخته شده و تا 45 درجه می‌چرخد در حالی که بست آن از آلومینیوم ساخته شده و برای تغییردادن ارتفاع دوش می‌تواند تنظیم شود.

شرکت سازنده کلاهک دوش جدید را آزمایش کرده و هم‌اکنون به دنبال بازاریابی برای آن است.

بهای این دوش هنگام ورود به بازار 399 دلار اعلام شده و گفته می‌شود ماه مه سال 2016 عرضه می‌شود.

ناسا طی فراخوانی عنوان کرده افرادی که مایلند اسم‌شان در یک میکروتراشه سیلیکونی ضبط شود و بر روی فرودگر InSight Mars به مریخ ارسال شوند، آمادگی‌شان را در این زمینه اعلام کنند.

 این مدارگرد سال آینده به فضا پرتاب می‌شود.

این نخستین بار نیست که ناسا چنین خدماتی را ارائه می‌دهد؛ دسامبر گذشته نیز، 1.38 میلیون اسم بر روی یک تراشه و سوار بر پرواز آزمایشی بدون‌سرنشین فضاپیمای اوریون به فضا ارسال شدند.

فضاپیمای اوریون قرار است فضانوردان را در ماموریت «تفحص اوریون 1» در سال 2018 به اعماق فضا بفرستد.

قرار است مدارگرد InSight در مارس سال 2016 از پایگاه نیروی هوای واندنبرگ در کالیفرنیا عازم فضا شود و نخستین ماموریت سیاره‌ای است که از ساحل غربی امریکا پرتاب می‌شود.

این فرودگر مبتنی بر فرودگر «ققنوس» (Phoenix) ناسا است که در سال 2008 بر روی قطب شمال مریخ فرود آمد؛ سامانه InSight برای یک ماموریت 720 روزه و در نزدیکی استوای مریخ فرود خواهد آمد.

این فرودگر دارای بازوی رباتیکی برای استفاده از ابزاری از جمله چکش‌زنی در زمین است و هدف آن نه تنها بررسی مریخ بلکه کسب دیدگاه‌هایی درباره شکل‌گیری سیارات صخره‌ای در منظومه شمسی است.

عموم می‌توانند تا هشتم سپتامبر (17 شهریور) اسامی‌شان را برای اعزام به مریخ اعلام کنند.

یک دانشجوی دانشگاه لستر تحقیقی را درباره ارزش انرژی مصرفی مغز انسان انجام داده و دریافته‌ سه ساعت و هفت دقیقه و 30 ثانیه انرژی برای فکرکردن دقیقا به اندازه «یک پنی» می‌ارزد.

 اوزارنکو اوویگب، دانشجوی علوم زیستی در مرکز علوم میان‌رشته‌ای دانشگاه لستر از تعدادی از فرضیات درباره مغز و اقتصاد فکر کردن برای رسیدن به این رقم نهایی استفاده کرد.

بر اساس این واقعیت که بدن انسان به طور متوسط حدود 100 وات انرژی تولید می‌کند، این محقق محاسبه کرد که نیروی مورد نیاز برای مغز انسان جهت تولید افکار باید 20 درصد این میزان یعنی 20 وات باشد.

اوویگب از پنی‌ انگلیسی استفاده کرد و زمانی که ارزش این انرژی را محاسبه می‌کرد، از بهای هر کیلووات ساعت پیشنهادی تامین‌کنندگان انرژی در انگلستان به عنوان نقطه ارجاع استفاده کرد.

وی برای هر کیلووات ساعت، 16 پنس را انتخاب کرد زیرا این رقم در طیف دریافتی توسط این شرکت‌ها قرار می‌گیرد.

با فرض این که تمامی انرژی مصرف‌شده توسط مغز برای فکرکردن صرف می‌شود، 20 وات یا یک پنجاهم کیلووات میزان انرژی است که برای کارکردن ذهن صرف می‌شود.

بنابراین اگر با یک پنی یک شانزدهم یک کیلووات انرژی بتوان خرید و چنانچه فرد به محض این که فکر کند صحبت کند، این رقم معادل یک شانزدهم تقسیم بر یک پنجاهم یعنی 3.12 ساعت یا به عبارتی سه ساعت و هفت دقیقه و 30 ثانیه خواهد بود.

اوویگب خود در این باره می‌گوید: به نظر می‌رسد این مدل کم‌گویی است زیرا نیروی موردنیاز برای مغز جهت عملکرد آن لزوما به انرژی مورداستفاده برای فکرکردن تبدیل نمی‌شود.

وی ادامه داد: مغز دارای چندین عملکرد خودکار است که در طول پردازش فکرکردن انجام می‌شوند و بنابراین پردازش تفکر 100 درصد مصرف انرژی مغز را در بر نمی‌گیرد. افزون بر این بعید به نظر می‌رسد که به دلیل تغییرات ایجادشده توسط محدودیت‌های زیستی از جمله سرعت عصب‌هایی که سیگنال را از مغز به دهان حمل می‌کنند و همچنین آزادکردن یون‌های Ca2+ در طول انقباض عضله زبان و لب‌ها، بتوان به سرعت فکرکردن صحبت کرد.

جزئیات این یافته‌ها در مجله Interdisciplinary Science Topics ارائه شد.

محققان آمریکایی شیوه‌ای ابداع کرده‌اند که به پزشکان این امکان را می‌دهد در کودکان دارای اختلالات روانی، بروز بیماری‌هایی مانند اوتیسم یا جنون را پیش‌بینی کنند.

 دانشمندان می‌دانستند کودکانی که حدود 60 ژن از یک کروموزوم مشخص را از دست داده‌اند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالاتی در طیف اوتیسم یا جنون هستند که شامل هر گونه اختلالات همراه با توهم و خیال‌پردازی مانند اسکیزوفرنی می‌شود. اما راهی برای پیش‌بینی اینکه کودکی با شرایط غیرطبیعی در معرض خطر ابتلا به کدام بیماری است، وجود نداشت.

محققان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس و دانشگاه پیتسبورگ، برای نخستین بار توانسته‌اند راهی بالقوه برای تشخیص این موضوع ارائه کنند.

آن‌ها تفاوت‌های خاص ژنتیکی در افراد مبتلا به سندروم دی جرج (DiGeorge) را از افراد مبتلا به اوتیسم یا جنون جدا کردند.

بین 30 تا 40 درصد افرادی که مبتلا به سندروم دی جرج بودند، اختلالاتی در طیف اوتیسم، و در بین 25 تا 30 درصد آنها یک اختلال روان‌پریشی تشخیص داده شد. تعداد کمی از آنها دارای هر دو بیماری اوتیسم و جنون بودند.

به گفته ماریا ژابریکوفسکی، مولف ارشد این تحقیق از دانشگاه پیتسبورگ، نکته امیدوارکننده این است که محققان نهایتا توانسته‌اند از طریق آزمایش نمونه خون، افراد در معرض خطر ابتلا به هر یک از اختلالات راشناسایی کنند.

محققان در این بررسی، نمونه خون 46 نفر از بیماران دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس را گرفتند. آنها همچنین خون 66 نفر از نمونه‌های کنترلی را گرفته و نمونه‌ها را با تکنیک جدید استیو هوروات، متخصص ژنتیک دانشگاه کالیفرنیا تحلیل کردند. این روش به محققان اجازه داد تا الگوهای ژن‌هایی را که به یکدیگر مرتبط هستند، پیدا کنند.

تحلیل‌ها مشخص کردند که کدام الگوهای ژنتیکی، بیماری‌های جنون یا اوتیسم را با خود همراه دارند.

به طور متوسط مبتلایان به سندروم دی جرج و جنون از 237 ژن برخوردار بودند که الگوی متفاوتی نسبت به مبتلایان به دی جرج که به جنون مبتلا نبودند، داشت.

در یک مرحله مجزا، محققان ژن های مرتبط با جنون در گروه بیماران سندروم دی جرج دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس را که به جنون نیز مبتلا بودند، با یک نمونه 180 تایی از بیماران آلمانی مبتلا به اسکیزوفرنی که به دی جرج مبتلا نبودند مقایسه کرده و متوجه هم‌پوشانی هفت ژن شدند.

به گفته محققان، این هفت ژن مشترک، نقشی اساسی در رشد مغز جنین ایفا می‌کنند، یعنی جنون ممکن است در مراحل اولیه رشد مغز شکل بگیرد.

در این میان، بیماران مبتلا به سندروم دی جرج همراه با اوتیسم، از همتایان فاقد اوتیسم خود در 86 ژن متفاوت بودند که به احتمال زیاد این ژن‌ها در رشد سیستم ایمنی دخالت دارند.

این یافته‌ها در مجله PLOS One منتشر شده است.

محققان یک شرکت دانش‌بنیان کشور، موفق به ساخت پهپادی برای رصد دکل‌های فشار قوی برق شدند که قادر به تصویربرداری و فیلمبرداری از دکل‌های نصب شده در مناطق صعب‌العبور است و امیدوارند ساخت این پهپاد موجب کاهش خسارات جانی به نیروی انسانی در حوادث جاری شود.

دکتر علی معتمدزادگان، رییس پارک علم و فناوری مازندران  ضمن اعلام این مطلب همچنین از فروش پهپاد ساخته شده توسط محققان این مرکز علمی، به کشور ترکیه خبر داد.

وی گفت: در حال حاضر پهپادهای مختلفی در کشور ساخته می‌شود؛ اما این پهپادها برای انجام ماموریت‌های خاص طراحی نمی‌شوند.

معتمدزادگان با تاکید بر این که بسیاری از پهپادها قادر به تصویربرداری هستند، خاطرنشان کرد:اما این پهپادها قابلیت تصویربرداری از دکل‌های فشار قوی برق را ندارند؛ چراکه بر اثر عبور جریان الکتریسته و ایجاد میدان مغناطیسی، قادر به نزدیک شدن به این دکل‌ها نیستند.

معتمدزادگان عدم حساسیت دوربین‌های این پهپاد به پارازیت‌های خطوط فشار قوی انتقال برق و سیستم‌های مخابراتی را از دستاوردهای این طرح ذکر کرد و یادآور شد: این پهپاد قادر است در نزدیکی پنج سانتیمتری دکل‌های فشار قوی برق در زمانی که جریان برق از آن در حال عبور است، قرار گیرد و از آنها تصویربرداری کند.

به گفته وی پهپاد ساخته شده در پارک علم و فناوری مازندارن قابلیت پرواز مستمر به مدت 30 دقیقه و حمل بار تا 20 کیلوگرم را با سرعت ۱۱۰ کیلومتر در ساعت دارد.

معتمدزادگان پایش و رصد دکل‌های فشار قوی برق را از کاربردهای این پهپاد دانست و گفت: با همکاری شرکت توانیر،‌ از این پهپاد برای رصد وضعیت دکل‌های فشار قوی مناطق صعب‌العبور استفاده شده است تا در صورت بروز مشکل در این دکل‌ها اقدام به تعمیر آن شود.

رییس پارک علم و فناوری مازندارن کاهش هزینه‌های پایش را از مزایای استفاده از این پهپاد ذکر کرد و اظهار داشت: در گذشته برای رصد این دکل‌ها از نیروی انسانی استفاده می‌شد که خطرات جانی زیادی را به همراه داشت ولی با عرضه این پهپاد علاوه بر آن که موجب کاهش خسارات جانی به نیروهای انسانی می‌شود، افزایش سرعت عمل برای رصد و تعمیرات دکل‌های فشار قوی برق را به دنبال خواهد داشت.

معتمدزادگان با بیان این که کنترل این پهپاد از زیر دکل‌های برق صورت می‌گیرد،‌ اضافه کرد: در حال حاضر محققان این طرح به دنبال استفاده از فناوری GPS برای کنترل از راه دور این پهپاد هستند که برای این منظور با تجهیز ایستگاه‌هایی به این فناوری، اپراتور می‌تواند از ایستگاه اقدام به ارسال پهپاد به محل مورد نظر کنند.

وی تهیه نقشه‌های هوایی و تعیین کاربری اراضی، تصویربرداری از تجهیزات نیروگاهی و اسکله‌های نفتی را از دیگر قابلیت‌های این پهپاد عمود پرواز عنوان کرد و یادآور شد: با استفاده از این پهپاد می‌توان نسبت به تهیه نقشه‌های دقیق‌تر در فاصله زمانی کمتر اقدام کرد.

رییس پارک علم و فناوری مازندران افزود: محققان این طرح با مذاکراتی که انجام دادند موفق شدند تا پهپاد ساخته شده را در کشور ترکیه برای رصد دکل‌های فشار قوی تجاری‌سازی کنند.

معتمدزادگان با اشاره به برنامه‌های این پارک در زمینه ارائه خدمات تجاری‌سازی، گفت: خدمات این پارک در دو بخش بازارهای داخلی و خارجی ارائه می‌شود و درصدد رفع چالش‌های موجود در این زمینه هستیم.

وی اضافه کرد: به منظور ارائه محصولات دانش‌بنیان این پارک به بازارهای بین‌المللی اقدام به برگزاری برنامه‌هایی برای بازدید بازرگانان خارجی از این پارک کردیم و فروش این پهپاد به ترکیه در این راستا بوده است.

یک منجم ترکیه‌ای قطعه‌ای موسیقی را بر اساس نوسانات ضبط‌شده یک ستاره تولید کرده است.

 «بوراک اولاس» از دانشگاه خصوصی ازمیر ترکیه از نوسانات ستاره به عنوان منبعی برای تولید موسیقی استفاده کرده است.

منجمان مدت‌هاست اجرام آسمانی را به موسیقی ربط داده‌اند و این که سوسوی تعدادی از ستارگان، نوعی موسیقی مهیج ارائه می‌دهد.

اولاس اعلام کرده ستاره مورد مطالعه وی، داده‌های نوسانی کافی برای استفاده از آن در خلق موسیقی را ارائه داده است.

این ستاره در واقع عضوی از یک مجموعه دوتایی است که به جای چشمک‌زدن، با نوسان در چهار فرکانس، خاموش و روشن می‌شود.

اولاس پایین‌ترین درجه صدا تا نت A را با استفاده از ابزار آنلاین موسیقی ترکیب‌کننده Audacity ترسیم کرد و سپس از آن به عنوان اساسی برای ترسیم سه فرکانس نوسانی ستاره برای تبدیل به نت‌هایی استفاده کرد که در موسیقی مدرن به کار می‌روند.

برای تولید این قطعه موسیقی، اولاس همچنین قطعه‌ای از موسیقی پیانوی خود را به آن افزود و نتیجه قطعه‌ای از اصوات است که با یک ملودی پیانوی ساده ترکیب شده است.

اولاس به دنبال استفاده از نوسانات چندین ستاره مختلف دیگر برای تولید موسیقی است که با استفاده از آلات متنوع نواخته شود.

محققان هندی نوعی نانومولد زیست‌تخریب‌پذیر ساخته‌شده از دی‌ان‌ای ارائه داده‌اند که می‌تواند انرژی را از حرکات لامسه روزانه برداشت کرده و آن را به نیروی برق تبدیل کند.

 حرکاتی که انسان‌ها اغلب بدیهی می‌انگارند، مانند راه‌رفتن یا زدن بر روی صفحه‌کلید، انرژی آزاد می‌کنند که اغلب بلااستفاده می‌ماند.

دانشمندان همواره به دنبال شکار مقداری از این انرژی و تبدیل آن به جریان برق بوده‌اند تا بتوانند روزی از آن برای نیرودهی ابزار برقی استفاده کنند. رسیدن به این موفقیت اتکای انسان به منابع انرژی مبتنی بر سوخت فسیلی را کاهش خواهد داد.

نمونه‌های اولیه این نانومولدها هم‌اکنون در آزمایشگاه‌های سراسر جهان در حال تولید هستند و محققان هندی نیز به تازگی نانومولد دیگری را به این ابزارها افزوده‌اند.

نانومولد جدید دارای فیلم پلیمری سازگار با محیط زیست و انعطاف‌پذیری است که خود از پلی‌وینیلیدین فلورید ساخته شده است.

دانشمندان به منظور ارتقای توانایی برداشت انرژی این نانومولد دی‌ان‌ای را به آن افزودند که دارای ویژگی‌های الکتریکی خوبی بوده و زیست‌تخریب‌پذیر است.

در آزمایشات انجام‌شده ابزار جدید با ضربه‌زدن آهسته نیرودهی شد و 22 تا 55 دیود ساطع‌کننده نور را روشن کرد.

هندی‌ها در این تحقیق با دانشمندان آلمانی نیز همکاری داشتند و آلمانی‌ها تحلیل نمونه‌موردی را در هر قدم انجام دادند.

ابزار ابداعی از باتری‌های معمولی به عنوان منبع انرژی روزانه برای نیرودهی گجت‌های الکترونیکی قابل‌حمل اجتناب می‌کند.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله ACS Applied Materials & Interfaces ارائه شد.

محققان سنگاپوری حسگر هوشمندی ارائه داده‌اند که در زمان لازم برای تعویض پوشک نوزاد یا کهنسالان به کاربر پیام می‌فرستد.

 دانشمندان موسسه مهندسی زیستی و نانوفناوری (IBN) در آژانس علوم، فناوری و تحقیقات سنگاپور در واقع، «سیستم مدیریت خویشتن‌داری هوشمندی» ابداع کرده‌اند که نوعی نوار حسگر یکبار مصرف نازک است.

این نوار مجهز به فرستنده بی‌سیم، یک گیرنده و نرم‌افزار است و در اصل برای ارتقای مراقبت از سالمندان و افراد بستری ارائه شده است.

نشستن در پوشک‌ برای مدت‌ طولانی نه تنها ناراحت‌کننده و غیربهداشتی است، بلکه ممکن است موجب زخم‌های پوستی و عفونت شود.

در حالی که بررسی و تغییر مکرر پوشک می‌تواند به حل این مشکل کمک کند، این عمل برای مددکاران طاقت‌فرساست و نیاز به راهکاری جایگزین همواره احساس شده است.

تعویض به موقع پوشک‌ به ویژه برای مددکاران بیمارانی که قادر به برقراری ارتباط نیستند، چالش‌برانگیز است. از جمله این بیماران می‌توان به افرادی که از فقدان تکلم پس از سکته یا آسیب‌مغزی رنج می برند، اشاره کرد.

حسگر جدید را می‌توان به آسانی در داخل پوشک‌های بزرگسالان موجود در بازار قرار داد تا امکان تعویض به موقع آن‌ها فراهم شود.

حسگر مزبور در شکل نوار نازک و سبکی است که از فلز، پلاستیک و کاغذ ساخته شده است.

این نوار ارزان در پوشک جاسازی می‌شود و می‌توان آن را به آسانی پس از استفاده دور انداخت. فرستنده بی‌سیمی که به حسگر متصل است به آسانی برای استفاده دوباره متصل و برداشته می‌شود.

حسگر جدید سطح رطوبت را در پوشک رهگیری می‌کند و زمانی که رطوبت پوشک به یک سطح از پیش‌تعیین‌شده می‌رسد، سیگنالی را به صورت بی‌سیم و از طریق رابط مطلوب مانند پیامک به مددکاران می‌فرستد.

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیگو نوع جدیدی از سلول‌ها را کشف کرده‌اند که بخش مهمی از فرآیند احیای کبد به شمار می‌آیند.

 زمانی که سلول‌های سالم کبد با قرارگرفتن طولانی‌مدت در معرض مواد شیمیایی سمی تخلیه می‌شوند، سلول‌های تازه‌کشف‌شده موسوم به «هپاتوسیت‌های هیبریدی» بافت جدید کارآمدتری از سلول‌های عادی کبد را تولید می‌کنند.

این سلول‌ها بدون ایجاد خطر سرطان، تقسیم شده و رشد می‌کنند؛ سرعت تقسیم بالا موجب بروز سرطان می‌شود.

به گفته پروفسور مایکل کارین از دانشگاه کالیفرنیا در سن‌دیگو و رهبر ارشد این تحقیق، هپاتوسیت‌های هیبریدی نمایانگر نه تنها موثرترین شیوه برای ترمیم یک کبد بیمار هستند، بلکه ایمن‌ترین راه برای جلوگیری از نارسایی مرگبار کبد از طریق پیوند سلولی به شمار می‌آیند.

کبد تنها اندام در بدن است که پس از آسیب‌دیدگی احیا می‌شود و این موضوع که این عضو چگونه خود را ترمیم می‌کند تا پیش از این تحقیق به صورت معما باقی مانده بود.

در مطالعه جدید دانشمندان سلول هپاتوسیت‌ هیبریدی را که در ترمیم کبد موش‌ها نقش اساسی ایفا می‌کرد، کشف کردند. این تحقیق همچنین سلول‌های مشابهی را در انسان‌ها یافت.

دانشمندان حاضر عملکرد کبد موش‌ها را مطالعه کردند و تواسنتند پس از مشاهده چگونگی احیای بافت این عضو، هپاتوسیت‌های هیبریدی را ایزوله کنند.

آن‌ها سپس موش‌های سالم را در معرض سه گذرگاه عامل سرطان قرار دادند و هپاتوسیت‌های هیبریدی را به دقت بررسی کردند. نتایج نشان داد سرطان کبد هرگز از این سلول‌ها نشات نگرفت.

پژوهشگران شهرک علمی تحقیقاتی اصفهان با استفاده از سیستم‌های شتاب‌دهنده، نسل جدیدی از دستگاه‌های رادیولوژی را عرضه کردند که نیازی به اتاق تاریک ندارد.

مهندس فرید نجات‌بخش، مجری طرح و مدیر عامل شرکت دانش بنیان سازنده این دستگاه، مستقر در شهرک علمی تحقیقاتی اصفهان،  گفت: زمینه تحقیقاتی ما در این شرکت دانش‌بنیان طراحی، ساخت و تجهیزات پزشکی است و در این حوزه دستاوردهای بیمارستانی و درمانی بسیاری را عرضه کرده‌ایم.

وی تخت‌های بیمارستانی، آندوسکوپی و شیمی‌درمانی را از جمله دستاوردهای این شرکت دانش‌بنیان نام برد و اظهار داشت: تخت آندوسکوپی طراحی شده دارای قابلیت تغییر شیب و ارتفاع توسط موتورهای الکتریکی و مناسب برای انجام آزمایش‌های آندوسکوپی، کولونوسکوپی و عمل‌های جراحی اولیه است.

نجات‌بخش از دستگاه رادیولوژی ساخته شده با استفاده از دستگاه شتاب‌دهنده خطی به عنوان یکی دیگر از طرح‌های اجرا شده نام برد و یادآور شد: این دستگاه رادیولوژی دیجیتالی بوده و نسل جدید این دستگاه‌ها محسوب می‌شود.

مجری طرح به تفاوت‌های این دستگاه با دستگاه‌های رادیولوژی رایج اشاره کرد و ادامه داد: این دستگاه، نیازی به اتاق تاریک ندارد.

نجات‌بخش با اشاره به عملکرد این دستگاه توضیح داد: این دستگاه با پرتاب اشعه به محل مورد نظر، تصویربرداری می‌کند و اطلاعات آن در حافظه دستگاه ذخیره می‌شود و می‌توان این اطلاعات را به لوح فشرده منتقل کرد.

این محقق خاطر نشان کرد: علاوه بر آن اطلاعات به دست آمده را می‌توان به صورت آنلاین به فرد مورد نظر منتقل کرد که از این طریق در هزینه‌ها صرفه‌جویی خواهد شد.

نجات‌بخش با تاکید بر این که این دستگاه به مرحله ساخت رسیده است، اضافه کرد: در حال حاضر به دنبال اخذ استانداردهای آن هستیم.

یک مبتکر امریکایی اهل ویرجینیا به نام «پیتر گینزبرگ»، نوعی خودروی رکابی به نام GinzVelo ابداع کرده که به شکل یک سه‌چرخه خوابیده است که پوسته‌ای از فایبرگلاس-فوم آن را احاطه کرده است.

چون خودروهای رکابی سنگین‌تر از دوچرخه‌ هستند، بسیاری از آن‌ها دارای موتور الکتریکی کمکی هستند.

سامانه GinzVelo حدود 39 کیلوگرم وزن دارد و دارای نوعی هاب 500 واتی است که با یک باتری پلیمر-لیتیم 20 آمپری/ 48 ولتی نیرودهی می‌شود. این سیستم برای افزایش نیروی پدال‌زنی خود کاربر به کار می‌رود.

در صورت استفاده از Throttle، این سامانه، دوچرخه را به سرعت 32 کیلومتر در ساعت طی مسافت 120 تا 161 کیلومتر خواهد رساند. این مسافت چنانچه کاربر تمایل به پدال‌زدن داشته باشد، افزایش می‌یابد.

این خودروی رکابی به حدی آیرودینامیک است که یک کاربر معمولی می‌تواند با استفاده از فقط نیروی پدال، بیش از 48 کیلومتر در ساعت نیرو تولید کند.

از جمله ویژگی‌های دیگر این وسیله‌نقلیه می‌توان به روشنایی تمام ال‌ای‌دی جلو، چراغ‌های راهنما، ترمز، آینه‌های جانبی، سقف لولایی برای ورود و خروج و یک سیستم تهویه اشاره کرد.

مهندس سازنده این ابزار به دنبال تجاری‌سازی آن است.

خودروی رکابی مجهز به پوسته محافظ کاربر

خودروی رکابی مجهز به پوسته محافظ کاربر

خودروی رکابی مجهز به پوسته محافظ کاربر

خودروی رکابی مجهز به پوسته محافظ کاربر

خودروی رکابی مجهز به پوسته محافظ کاربر

شرکت بوئینگ یک زیردریایی بدون‌سرنشین به نام Echo Seeker ارائه داده که قادر به تفحص بستر اقیانوس است.

 طبق برآوردهای سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا، بشر کمتر از پنج درصد اقیانوس‌ها را کنکاش کرده و زیردریایی خودکار جدید می‌تواند از این لحاظ بر زیردریایی‌های پیشین سبقت بگیرد.

سامانه ابداعی که 9.754 متر طول دارد، با باتری نیرودهی می‌شود و می‌تواند تا سه روز زیر آب بماند.

در زیر آب، فناوری Echo Seeke با سرعت 5.556 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کند و این بدین معناست که قادر است در هر بار شارژ باتری‌ها، بیش از 418.4 کیلومتر را بپیماید.

می‌توان حدود 4.814 متر مکعب محموله را در داخل این زیردریایی جاسازی کرد و برای رفتن به دریا نیازمند یک محفظه حمل‌ونقل منفرد است.

برخلاف وسایط‌ بدون‌سرنشین هوایی که می‌توانند سیگنال‌ها را به ماهواره‌ها بفرستند یا از امواج رادیویی برای برقراری ارتباط با کنترلگرهای راه دور استفاده کنند، زیردریایی‌ها نمی‌توانند بدون رفتن به سطح آب از امواج رادیویی‌ استفاده کنند.

در حالت معمول، زیردریایی‌های بدون‌سرنشین از نوعی افسار برای برخورد با این موضوع استفاده می‌کنند و سیم‌های زیرآبی سیگنال‌های بین سطح و زیردریایی موجود در زیر آب را حمل می‌کنند.

با این حال، چنین شیوه‌ای کاوشگر زیرآبی را وادار می‌کند هر جا یک کشتی نظارتی موجود است، عملیات خود را انجام دهد اما خودکار بودن Echo Seeker بدین معناست که این زیردریایی قادر است برای مدتی به تنهایی عملیات تفحص را انجام دهد.

تیمی از دانشجویان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی نوعی صندلی ساخته‌اند که هنگام نشستن کاربر بر روی آن برق تولید می‌کند.

 این صندلی گهواره‌ای که Volta نام گرفته، مجهز به نوعی پاندول است که همراه با کاربر حرکت می‌کند.

حرکت‌کردن این پاندول موجب ذخیره انرژی می‌شود و این انرژی برق در باتری‌ها ذخیره می‌شود.

می‌توان از این انرژی برای شارژ ابزار الکترونیکی مانند تلفن و تبلت استفاده کرد.

سازندگان این صندلی هنوز برنامه‌ای برای بازاریابی آن ندارند.

ناسا نوعی موتور شاتل فضایی را آزمایش کرده که قرار است موشک «سیستم پرتاب موشکی» (SLS) را نیرودهی کند.

 این موشک قرار است سرانجام فضانوردان را به اعماق فضا ببرد.

موتور RS-25 در مرکز فضایی Stennis در می‌سی‌سی‌پی به مدت 9 دقیقه روشن شد و این رقم برابر مدتی است که موتورها باید در طول یک پرتاب واقعی روشن شوند.

هنگام عملکرد آزمایشی این موتور هیچ نوع ناهنجاری و مشکلی به وجود نیامد.

در صورت پرتاب موشک سیستم پرتاب فضایی در سال 2018، تقویت کننده موشک آن توسط چهار موتور RS-25 نیرودهی می‌شود.

اگرچه نسخه شاتلی موتور RS-25 دارای 491 هزار پوند نیروی پرتاب بوده، نیروی نسخه به‌روزشده سیستم پرتاب فضایی به 512 هزار پوند می‌رسد و این میزان، نیروی بیشتری برای بردن انسان و محموله به آن سوی ایستگاه بین‌المللی فضایی خواهد بود.

دانشمندان دانشگاه لیدز در انگلستان ژنی را در موش‌ها تغییر داده‌اند که فعالیت آنزیمی موسوم به PDE4B را مسدود کرده و این کار توانایی‌های شناختی این حیوانات را افزایش داد.

 در آزمایش‌های رفتاری انجام‌شده، موش‌هایی که PDE4B آن‌ها مهار شده‌ بود، توانایی‌های شناختی تقویت‌شده‌ای را از خود به نمایش گذاشتند.

این حیوانات اطلاعات جدید را سریع‌تر یاد گرفتند، رخدادها را مدت زمان طولانی‌تری به خاطر سپردند و تمرینات پیچیده‌ را بهتر از موش‌های معمولی انجام دادند. موش‌های دارای PDE4B مهارشده همچنین پس از چندین روز در مقایسه با موش‌های معمولی، یک رخداد ترسناک را کمتر به یاد آوردند.

خاطره کمرنگ‌شده ترس در میان موش‌های دارای PDE4B مهارشده می‌تواند برای دانشمندانی که به دنبال درمان‌هایی برای ترس پاتولوژیکی به ویژه اختلال استرس پس از سانحه می‌گردند، جالب باشد.

موش‌های دارای PDE4B مهارشده دارای اضطراب کمتری بودند و زمان بیشتری را در فضاهای باز و پرنور گذراندند در حالی که موش‌های معمولی فضاهای بسته و تاریک را ترجیح دادند.

موش‌های معمولی اغلب از گربه‌ها می‌ترسند اما موش‌های دارای PDE4B مهارشده ترس کمتری را در واکنش به ادرار گربه نشان دادند و این موضوع نشان می‌دهد مهارکردن این آنزیم می‌تواند رفتار خطرپذیر را تقویت کند.

ناتوانی‌های شناختی در حال حاضر درمان نشده‌اند و رویکرد جدید به عنوان هدفی امیدبخش برای ارائه درمان‌های بالقوه معرفی شده است.

یافته‌های جدید منحصر‌ به موش‌هاست و در انسان‌ها آزمایش نشده‌اند اما آنزیم PDE4B در انسان‌ها نیز موجود است.

محققان هم‌اکنون به دنبال تولید داروهایی هستند که به طور قابل‌توجهی PDE4B را مهار کنند. این داروها بر روی حیوانات آزمایش خواهد شد تا مشخص شود آیا آن‌ها برای انجام آزمایش‌های بالینی در انسان‌ها مناسب هستند یا خیر.

انتهای پیام

متخصصان یک شرکت فناوری اطلاعات با طراحی نرم‌افزاری مدیریتی به مدیران امکان دادند به صورت آنلاین و از طریق تلفن همراه خود اطلاعات مربوط به امور مالی و اداری را دریافت کنند.

 ذوالفقاری، مدیرعامل شرکت تولیدکننده این نرم افزار اظهار داشت: با استفاده از نرم افزار داشبورد مدیریتی، کاربران که مدیران کسب و کار و واحدهای صنفی هستند می توانند به طور لحظه‌ای در جریان امور مالی و اداری کسب و کار خود قرار گیرند. از امکاناتی که این نرم‌افزار دارد می توان به مشخص کردن میزان فروش به تفکیک خریداران، چک‌های سررسید شده، موجودی بانک یا صندوق، بدهکاران و بستانکاران سازمان اشاره کرد.

وی با اشاره به این که این شرکت از ابتدای فعالیت با طراحی و عرضه نرم افزار هلو بر کسب و کارهای کوچک و متوسط تمرکز کرده است گفت: در حال حاضر این نرم افزار در بازارهای بزرگ و کوچک، شرکت‌های تولیدی، اصناف، دولتی و… مورد استفاده قرار می‌گیرد و علی‌رغم آنکه شرکت‌های زیادی در این حوزه کار می‌کنند اما این نرم افزار ۴۲ درصد سهم اصناف را داشته و در بین شرکت‌های کوچک هم بیشترین سهم را دارد.

ذوالفقاری افزود: از دیگر برنامه های نرم افزاری این واحد دانش بنیان ایرانی، اپلیکیشن قوانین آپارتمان نشینی، ثبت سفارش رستوران، نرم‌افزار ثبت فاکتور و پخش تحت اندروید است.

دکتر میرزایی، رییس هیات مدیره این واحد فناوری اطلاعات هم در ادامه با اشاره به مشکلات و موانع اجرایی شدن قانون کپی رایت در کشور گفت: اگر بتوانیم جریمه های سخت‌گیرانه‌ای را برای نقض کپی رایت در نظر بگیریم، قوانین هم بهتر اجرا خواهد شد. در کنار آن بحث فرهنگ سازی نیز مطرح است.

وی درباره آینده صنعت نرم افزار ایران در دوره پساتحریم گفت: شاید بسیاری از شرکت‌های ایرانی نگرانی‌هایی در خصوص ورود رقبای خارجی داشته باشند اما یکی از نقاط بسیار متمایز شرکتهای داخلی، خدمات پس از فروش است.

دانشمندان ژاپنی هیدروژل جدیدی ارائه داده‌اند که درست مانند عضله مصنوعی کش می‌آید و منقبض می‌شود.

 محققان شئ «L» شکلی را از این هیدروژل تولید کردند و آن را داخل یک حمام آب قرار دادند. زمانی که دمای آب تغییر کرد، این شئ به آرامی به سمت جلو حرکت کرد.

دانشمندان «مرکز علوم نوظهور ماده ریکن» در ژاپن با تغییردادن ویژگی‌های هیدروژل آن را به حرکت در آوردند.

پلیمرهایی مانند هیدروژل مقادیر زیادی آب را در ساختارشان حمل می‌کنند که به آن‌ها توانایی واکنش به تغییرات مولفه‌های محیطی مانند اسیدیته‌بودن، ولتاژ و دما را می‌دهد.

در حالت معمول، زمان این واکنش کند است زیرا هیدروژل باید برای کوچک‌شدن و منبسط‌شدن آب را ترشح یا جذب کند.

دانشمندان ژاپنی هیدروژل جدید را به گونه‌ای تغییر دادند که در یک بعد فقط قادر به منقبض‌کردن باشد در حالی که در بعد دیگر منبسط شود.

چون هیدروژل به طور مساوی و یکسان در تمامی جهات منقبض نمی‌شود، می‌تواند شکل خود را بدون جذب‌کردن یا ترشح‌کردن آب تغییر دهد.

جزئیات این مقاله در مجله Nature ارائه شد.

‌دانشمندان ناسا با استفاده از تلکسوپ کپلر موفق به رصد سیاره‌ای شدند که به دور دو ستاره می‌چرخد.

 گروهی از دانشمندان ناسا و تعدادی از محققان دانشگاه سان‌فرانسیسکو با مشاهده سیاره موسوم به کپلر 435b دریافتند که برخلاف باور موجود احتمال چرخش یک سیاره به دور دو ستاره وجود دارد.

پروفسور استیون کین، متخصص فیزیک و ستاره‌شناسی از دانشگاه سان‌فرانسیسکو در مورد این اکتشاف اظهارکرد: سیاره کپلر 435b در فاصلهای نسبت به دو ستاره‌اش قرار دارد که وجود حیات را در آن امکان‌پذیر می‌کند. در واقع این فاصله مانند زمین از خورشید است که امکان وجود احتمالی حیات غیرهوشمند را امکان‌پذیر می‌سازد.

وی در ادامه افزود: نکته قابل توجه در این اکتشاف، مدار دوگانه این سیاره در اطراف دو ستاره همسایه است. در واقع این اکتشاف برخلاف انتظار تمام دانشمندان است.

طبق محاسبات انجام شده سیاره کپلر 435b حدود 60 درصد از نپتون بزرگتر بوده و جنس آن نیز از گاز جامد است، بنابراین امکان حیات مانند زمین در آن وجود ندارد هرچند که این سیاره در محدوده قابل حیات نسبت به ستاره‌ی میزبان باشد.

.دانشمندان ناسا ضمن ابراز شگفتی از این اکتشاف دست از تلاش برای یافتن سیاره قابل حیات در فضای بی‌انتها برنخواهند داشت

پژوهشگران یک شرکت دانش بنیان مستقر در مرکز رشد واحدهای فناور سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران موفق به طراحی و ساخت شناورهای تفریحی هاورکرافت شدند که به گفته آنها سالانه یک میلیارد و 150 میلیون تومان صرفه جویی ارزی برای کشور در پی دارد.

 فرزاد طاهرخانی، رییس شرکت سازنده این شناورها گفت: هاورکرافت یک وسیله نقلیه منحصر به فرد با قابلیت‌های حرکتی ویژه است که می‌تواند در حوادث رودخانه‌ای و سیل‌ها خدمات امداد و نجات را تسهیل کند.

وی اظهار داشت: این شرکت اولین شرکت خصوصی تولیدکننده هاورکرافت در ایران است و در حال حاضر طراحی و ساخت هاورکرافت تک نفره و دو نفره را با موفقیت به اتمام رسانده است.

وی اظهار داشت: تمام مراحل طراحی مهندسی و ساخت این هاورکرافت‌ها در ایران انجام شده و برنامه‌ریزی شده است که تا پایان سال 95 هاورکرافت شش نفره این شرکت به بازار عرضه شود.

طاهرخانی با توضیح در رابطه با میزان رقابت پذیری محصول تولید شده با نمونه‌های خارجی آن گفت: هاورکرافت دامون دقیقا از همان موتوری استفاده می‌کند که شرکت‌های معتبری مانند یونیورسال هاورکرافت آمریکا استفاده می‌کنند و از نظر عملکردی در سطح هاورکرافت‌های جهانی است.

وی افزود: به علت هزینه‌های پایین تولید در ایران، هاورکرافت دامون از نظر قیمتی بسیار رقابتی محسوب می‌شود و از سوی دیگر ارائه خدمات تعمیر و نگهداری و تامین قطعات یدکی هاورکرافت‌های ساخت داخل را از تمام نمونه‌های خارجی متمایز کرده است.

بنیان‌گذار پژوهشکده آرتمیا و آبزیان با اشاره به بررسی گزینه‌های مختلف نجات دریاچه ارومیه از جمله رساندن آب از دریاچه خزر یا دریاچه های کشورهای همسایه گفت:

«از آن‌جا که دریاچه ارومیه بیش از ۱۲۰۰ متر بالاتر از سطح دریای آزاد قرار گرفته، انتقال آب از دریاچه وان که حدود 200 متر بالاتر از دریاچه ارومیه است ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر از دریای خزر است که بیش از ۲۰ متر پایین‌تر از دریای آزاد است.»

 در حالی که یکی از نمایندگان مجلس از طرح انتقال آب از سرچشمه‌های کرا در گرجستان و دریاچه سوان در ارمنستان به دریاچه ارومیه خبر داده بود دکتر ناصر آق، عضو هیات علمی دانشگاه ارومیه می گوید قرار نیست چنین طرحی اجرا شود و گزینه‌های بسیار بهتری وجود دارد.

بنیان‌گذار "پژوهشکده آرتمیا و آبزیان" با تاکید بر این که فعلا هیچ طرح خاصی برای انتقال آب از گرجستان و ارمنستان وجود ندارد، خاطرنشان کرد: «قبلا یک صحبت اولیه شده بود که شاید انتقال آب از دریاچه سوان ارمنستان به عنوان یک گزینه مطرح باشد، ولی بعدها دیگر صحبت خاصی در مورد آن نشد.»

خشک شدن دریاچه ارومیه از دو دهه پیش شروع شد و از ۱۴ سال قبل شدت گرفت. در این مدت پژوهش‌های مختلفی برای یافتن یک راه حل عملی درباره این دریاچه شد.

دکتر ناصر آق

به گفته ناصر آق به دلیل اهمیت ویژه‌ای که دریاچه ارومیه دارد، همه گزینه‌ها از جمله رساندن آب از داخل، به عنوان مثال از دریای خزر و یا از کشورهای همسایه مانند کشور ترکیه، یعنی از دریاچه وان در دست بررسی است، اما برخی گزینه‌ها مثل انتقال آب از دریاچه وان نسبت به دیگری عملی‌تر و کم‌هزینه‌تر هستند اگر چه همین راه‌حل هم باید به دقت بررسی شود.

این کارشناس به دویچوله گفت: باید مطمئن شد که شرایط دریاچه ارومیه از جمله میزان املاح آن و اکوسیستم متفاوت آن مشکل خاصی ایجاد نکند، یکی از گزینه‌های مهم می‌تواند دریاچه وان باشد و به همین خاطر هم اخیرا در این زمینه صحبت‌هایی شده ولی آن‌هم هنوز در حد طرح است و باید همه جوانب آن بررسی شود. از دیگر مسایل در دست بررسی هزینه‌های این انتقال و هم‌چنین میزان تعاملی است که باید میان دو کشور ایران و ترکیه برقرار باشد.

آق خاطرنشان کرد: اکنون دولت ۲۷ طرح را به عنوان راه‌کارهای مهم برای احیای این دریاچه تصویب کرده و بودجه بسیار بزرگی را هم برای ‌آن پیش‌بینی کرده است.

او تاکید می‌کند که احیای دریاچه ارومیه کار بسیار دشواری است، زیرا شرایط این دریاچه بسیار بحرانی است.

آق در عین حال می گوید: «بستر دریاچه‌ای ارومیه بر اثر خشکسالی دراز مدت و جمع شدن رسوبات نمکی و غبارهایی که بر دریاچه نشسته تخریب شده است. بستن ‌آب به دریاچه‌ای با این ویژ‌گی‌ها بسیار مشکل است زیرا آب به سرعت در آن تبخیر می‌شود ولی این حرف که نمی‌توان با انتقال آب به دریاچه ارومیه آن را نجات داد، تنها زمانی درست است که ما بخواهیم کل دریاچه ارومیه را با ابعاد قبلی آن (۵۵۰۰ کیلومتر مربع با عمق متوسط شش متر و حداکثری ۱۶ متر) احیا بکنیم. ولی می‌توانیم برای دریاچه‌ای با وسعت حداکثر ۳۰۰۰ کیلومترمربع با عمق متوسط دو متر. اگر برای چنین طرح برنامه ریزی کنیم، آن وقت احتمال احیای دریاچه هم هست.»

او تاکید می‌کند که احیای دریاچه ارومیه حتی در وسعتی بسیار کوچک‌تر از سابق نیز برای محیط زیست منطقه از اهمیت بالایی برخورار است. از سوی دیگر می‌تواند به صنعت توریسم دوباره جان دهد و جلوی بیابان‌زایی و غبارهای نمک که می‌تواند در آینده سطح وسیعی از منطقه را غیرقابل زیست کند، گرفته شود.

شکار امواج رادیویی کیهانی که پیش از تولد منظومه شمسی ساطع شده‌اند، توانایی نوعی تلسکوپ جدید در استرالیا را تایید کرد.

 این یافته‌ها یکی از نخستین کشفیات تلسکوپ رادیویی «آرایه کیلومتر مربع استرالیایی پت‌فایندر» (ASKAP) است. این تلسکوپ در 300 کیلومتری شهر گرالدتون در غرب استرالیا قرار دارد.

تیم علمی حاضر در این پروژه که شامل منجمانی از دانشگاه سیدنی و شورای تحقیقات استرالیا بودند، با استفاده از 36 دیش رادیویی تلسکوپ ASKAP این امواج رادیویی را شکار کردند.

سیگنال‌های رادیویی شکارشده از کهکشان PKS B1740-517 در مسیر صورت فلکی Ara نشات گرفته‌اند و پیش از شکارشدن توسط تلسکوپ، حدود پنج میلیارد سال در فضا حرکت کرده بودند.

این سیگنال‌ها حامل گاز هیدروژن سرد هستند که حین سفر از میان آن عبور کردند. گاز سرد هیدروژن، ماده خامی برای شکل‌دادن ستاره است و در اکثر کهکشان‌ها به وفور یافت می‌شود.

محققان می‌توانند با استفاده از گاز هیدروژن یک کهکشان و حتی زمانی که نور ستارگان آن ضعیف است، این کهکشان را شناسایی کنند.

سیگنال‌های جدید کوچک بوده و دارای مضامین مهمی برای علم نجوم هستند. بسیاری از تلسکوپ‌های رادیویی با سیگنال‌های ناخواسته و مداخله رادیویی روبرو هستند و این بدین معناست که جستجوی این نوع سیگنال مانند پیداکردن سوزن در انبار کاه است.

تلسکوپ ASKAP به دنبال بخش کنکاش‌نشده طیف رادیویی از 700 تا 1800 مگاهرتز است و این بدین معناست که با استفاده از آن دانشمندان می‌توانند گاز هیدروژن را در اعماق فضا شناسایی کنند.

با استفاده از سامانه مزبور منجمان می‌توانند کهکشان‌هایی را شکار کنند که هشت میلیارد سال عمر دارند و این مدت زمان نمایانگر یک پنجم تاریخ عمر جهان است.

حدود 10 میلیارد سال پیش، کهکشان‌ها در حال تولید ستارگان با سرعت 10 برابرسرعت کنونی بودند. با بررسی کهکشان‌های پنج تا هشت میلیارد ساله، دانشمندان امیدوارند دلیل افت سرعت تولید ستارگان را در کهکشان‌ها کشف کنند.

یک نمونه دیجیتالی از تابلوی مشهور مونالیزای لئوناردو داوینچی، نقاش مشهور ایتالیایی می‌تواند لبخند مرموز آن را با اخم جایگزین کرده، لبهای نقاشی را جمع کند و با چشمانش به پیگیری حرکات تماشاگران بپردازد.

 نسخه دیجیتالی «مونالیزای زنده» از فناوری هوش مصنوعی بهره می‌برد و توسط تیمی از 40 کارشناس فنی و هنرمند فرانسوی ساخته شده که طی یک سال گذشته بر روی این طرح کار می‌کردند.

این فناوری به دستگاه حسگر حرکت مجهز است که در بازیهای ویدیویی تعاملی مورد استفاده است.

به گفته ژان کلود هویدن، رئیس موسسه اینترنت و مولتی مدیای پاریس که این سیستم را ساخته است، این دستگاه، حرکات و تصاویر تماشاگران را انتخاب کرده و به نقاشی اجازه می‌دهد تا بسته به خلق‌وخویش واکنش نشان دهد.

فلورنت آزیوسمانوف که این نسخه تعاملی را ساخته، گفت: ایده اولیه، تبدیل مونالیزا به یک قالب مدرن بود. وی اکنون می‌تواند تغییرات را در اطرافش احساس کند. داوینچی سعی کرد مونالیزا را زنده به تصویر بکشد، ازاین رو بد نیست که ما اهداف وی را چند قدم جلوتر ببریم.

آزیوسمانوف در مورد انتخاب مونالیزا برای پروژه‌اش گفت که وی بسیار شناخته شده و یکی از نمادین‌ترین شخصیت‌های تاریخچه هنر است.

نقاشی اصل در موزه لوور در پاریس آویخته شده است، اما نسخه‌های دیجیتالی در اندازه و قالب‌های مختلف قابل تولید و عرضه هستند.

تیمی از اخترشناسان با مطالعه پنج بخش کیهان، دقیق ترین تخمین تا به امروز از سرعت کاهش نور در جهان را ارائه کرده اند.

 این منجمان، نور ۲۰۰ هزار کهکشان در ۲۱ طول موج مختلف را تحلیل کردند و دریافتند که میزان انرژی تولیدی در کیهان، ظرف دو میلیارد سال قبل تقریبا نصف شده است.

این تخمین با محاسبات قبلی همخوانی دارد و موید این مساله است که نورها در سراسر این طیف به تدریج در حال خاموشی است.

این کاهش نور در کیهان عمدتا به دلیل کاهش سرعت تشکیل ستارگان تازه است.

نتیجه گیری «مجمع کهکشان و جرم» (GAMA) در نشست عمومی اتحادیه بین المللی اخترشناسی در هونولولو در ایالت هاوائی آمریکا اعلام شد.

پروفسور سایمون درایور از مرکز بین المللی نجوم رادیویی در غرب استرالیا که محقق اصلی در گاما بوده است گفت:‌ ما از همه تلسکوپ های فضایی و زمینی که امکان دسترسی به آنها را داشتیم استفاده کردیم تا میزان انرژی تولید شده در وسیع ترین طیف ممکن از طول موج ها در بیش از ۲۰۰ هزار کهکشان را اندازه گیری کنیم.

او و تیمش اکنون درحال گشودن درهای این مجموعه بزرگ داده ها به روی سایر اخترشناسان هستند تا آنها هم در این زمینه تحقیق کنند.

دکتر استفان ویلکینز از دانشگاه ساسکس بریتانیا که از دیگر اعضای تیم گاما است به بی بی سی گفت: قوت کار گاما در این است که طول موج های بسیار زیادی را ترکیب می کند، درحالی که پژوهش های قبلی فقط بر چند طول موج متمرکز بود.

از آنجا که این تیم از مجموعه ای از قدرتمندترین تلسکوپ های جهان - زمینی و فضایی - استفاده کرد تحلیل آنها از طول موج فرابنفش تا فروسرخ را در بر می گیرد. این بدان معنی است که آنها می توانند نور ستارگان پیر و جوان و همچنین نوری که توسط غبار کیهانی جذب و دوباره ساطع شده است را ببینند. به این ترتیب ارزیابی تازه از افت نور کیهانی شامل اطلاعاتی از مجموعه عظیمی از کهکشان ها از جمله کهکشان های پنهان در پشت غبار کیهانی می شود.

چرت ابدی کیهان

دکتر ویلکینز گفت:‌ ما می دانیم که تشکیل ستارگان چند میلیارد سال قبل به اوج خود رسید و از آن زمان به تدریج درحال افت بوده است. این فقط یک راه تازه برای اندازه گیری آن افت است.

به خصوص وقتی اعضای تیم میزان تولید انرژی کهکشان ها در سه مرحله از عمر را سنجیدند، شاهد کاهش تدریجی نور بودند.

در مجموع، میزان آن از دو میلیارد و ۲۵۰ میلیون سال قبل تا ۷۵۰ میلیون سال قبل ظاهرا حدود ۴۰ درصد افت کرد.

دکتر ویلکینز توضیح داد:‌ سرعت تشکیل ستارگان به اندازه ای در حال کم شدن است که ما اکنون به تدریج شاهد افت کل انرژی تولیدی همه ستارگان هستیم.

به گفته او علت این است که ستارگان موجود به طور متوسط پیرتر، کوچکتر و کم انرژی تر می شوند.

پروفسور درایور، یافته های تیمش را با تمثیلی غم انگیز جمع بندی کرد:‌ کیهان از اینجا به بعد همچنان تحلیل خواهد رفت و وارد دوره بی پایان کهنسالی خواهد شد. کیهان در واقع روی مبل نشسته، پتویی روی خود کشیده و به زودی در چرتی ابدی فرو خواهد رفت.

تیم محققان گفت که هنوز راه بی نهایت درازی تا پایان کار کیهان باقی مانده و هنوز نمی توان بر آن رقمی گذاشت.

دکتر ویلکینز گفت:‌ سرعت و فراوانی تشکیل ستارگان احتمالا بیشتر و بیشتر دچار افت خواهد شد؛ بنابراین کیهان براساس توقعات ما، کم نورتر و کم نورتر و کم نورتر خواهد شد اما سوالات فوق العاده زیادی باقی است چون ما هنوز بخش خیلی زیادی از کارکرد کیهانی را درک نمی کنیم.