پرینتر یکی از وسیله های مهمی است که نیاز به آن گاهی اوقات بسیار دیده می شود. زمانی است که شما می خواهید برگه ای را پرینت بگیرید اما رایانه یا دستگاه پرینتر را در اختیار ندارید، اینجاست که همه چیز به هم می ریزد. 

"اونجی یونگ" یک قاب ایفون جدید را طراحی کرده است که می تواند مشکل در دسترس نبودن پرینتر را برای همیشه از بین ببرد. این قاب یک کارتریج داخلی دارد و به راحتی همه برگه های شما را پرینت می کند. 

برای استفاده از این قاب می توانید کارتریج را پر کرده و قاب را به تلفن همراه خود متصل کنید. سپس صفحه مورد نظر را در نرم افزار گوشی خود می آورید و گوشی را روی کاغذ قرار می دهید. قاب تلفن شروع به حرکت می کند و نوشته ها را روی کاغذ برایش ما پرینت می کند. 

این پرینتر با یک بار شارژ می تواند برای شما تا 500 برگه کار می کند و مشکل شما را برای همیشه از بین می برد. این قاب همچنین ضد ضربه و ضد آب است که گوشی شما را نیز محافظت می کند. 

هنگامی که شما یک اکانت برای استفاده از سرویس‌های گوگل ایجاد می‌کنید در واقع با شرکت گوگل یک قرارداد امضا می‌کنید.

قرارداد شما با گوگل در واقع به این صورت است که کاربران می‌توانند از سرویس‌های متعدد گوگل نظیر جیمیل، یوتیوب و نقشه‌های گوگل به صورت رایگان استفاده کنند و در عوض کاربر باید اطلاعات خود را در اختیار گوگل قرار دهد تا گوگل نیز آن ها را به شرکت‌های تبلیغاتی بفروشد.

هرچه شرکت گوگل بیشتر درباره شما بداند بهتر می‌تواند شمارا به عنوان یک مشتری بالقوه به شرکت تبلیغاتی معرفی کند.

شرکت‌های تبلیغاتی نیز برای مشتریان مناسب‌تری که گوگل به آن‌ها معرفی می‌کند حاضرند پول بیشتر بپردازند. برای مثال آژانس‌های مسافرتی بیشتر به دنبال مشتریانی هستند که به سفر علاقه دارند. یا شرکت‌های تولید کننده پوشاک کودکان بیشتر به دنبال مشتریانی هستند که پدر و مادر باشند.

در این میان گوگل از متدهای زیادی برای کسب اطلاعات از کاربران خود استفاده می‌کند.

هنگامی که وارد حساب کاربری گوگل خود بر روی کامپیوتر و یا گوشی اندرویدی خود می‌شوید، نام، سن، شماره تلفن، محل شما در اختیار گوگل قرار می‌گیرد. علاوه بر این‌ها گوگل جستجوها و کلیک‌های شما را نیز زیر نظر دارد و ویدئوهایی را نیز که در وب‌سایت یوتیوب تماشا می‌کنید برسی می‌کند تا از علایق و خواسته‌های شما آگاه شود.

اما از کجا می‌توان فهمید که گوگل در مورد شما چه می‌داند؟

با رفتن به صفحه تنظیمات تبلیغات در اکانت گوگل خود می‌توانید متوجه شوید که گوگل چه اطلاعاتی از شما می‌داند و چه چیزهایی را در اختیار شرکت‌های تبلیغاتی برای هدفمند کردن تبلیغات قرار می‌دهد.

پیدا کردن این قسمت در تنظیمات گوگل خیلی سر راست نیست و جای تعجبی هم ندارد که گوگل نخواهد شما آن را مستقیماً ببینید.

در قدم اول وارد این صفحه بشوید: https://www.google.com/settings

سپس بر روی تب Account History کلیک کنید. بعدازآن به قسمت پایین صفحه تبلیغات رفته و Edit Setting را کلیک کنید. در این قسمت اطلاعاتی که گوگل از شما می‌داند شامل بازه سنی، زبانی که صحبت می‌کنید و علایق شما را می تاونید مشاهده کنید.

در این قسمت می‌توانید اطلاعات موجود را ادیت کرده و یا با کلیک بر روی گزینه Opt Out از گوگل بخواهید که اطلاعات موجود از مشاء را با شرکت‌های تبلیغاتی به اشتراک نگزارد.

در یکی از برنامه های پیشگویی‌های «۵ در ۵»، این شرکت آمریکایی ابتکاراتی همچون امکان برقراری ارتباط از طریق سه‌بعدی، باتری‌هایی با سوخت هوا و استفاده از رایانه‌ها برای انرژی‌بخشیدن به شهرها مطرح شده‌اند.

این پیش‌بینی‌ها بر اساس بازار و گرایش‌های اجتماعی مورد انتظار برای متحول کردن زندگی انسان و همچنین فناوری‌های جدید آزمایشگاه‌های شرکت آی‌بی‌ام در سراسر جهان هستند.

در پنج سال آینده، نوآوری‌های فناوری به روش‌ها و با امکاناتی که توصیف آن در پی می‌آید، زندگی انسان را متحول خواهند کرد:

ارتباطات سه‌بعدی بی‌درنگ با دوستان

در ۵ سال آینده، تعاملات سه‌بعدی به شما اجازه خواهد داد تا با هولوگرامهای سه‌بعدی، با دوستانتان بی‌درنگ تعامل داشته باشید. در حال حاضر فیلم‌های تلویزیونی و سینمایی به سوی استفاده از این فناوری پیش رفته و با پیچیده‌تر و کوچکتر شدن دوربین‌های هولوگرافی سه‌بعدی برای قرار گرفتن در گوشی تلفن همراه،‌ می‌توان با تصاویر ارتباط برقرار کرده، به جست‌وجو در اینترنت پرداخته و به شیوه‌های جدید با دوستان گفت‌وگو کرد.

دانشمندان در حال کار برای تبدیل گفت‌وگوهای ویدئویی به حضور از راه دور سه‌بعدی هستند. این شیوه از پرتوهای نوری منتشر شده از اجسام برای ساخت یک تصویر از آنها استفاده می‌کند. همچنین این شیوه منجر به هوشمندتر شدن اطلاعات دیجیتالی خواهد شد.

دانشمندان مرکز تحقیقاتی آی‌بی‌ام اکنون در حال کار بر روی راه‌های جدید ساخت اطلاعات سه‌بعدی بوده و به دنبال فناوری هستند که به مهندسان اجازه خواهد داد تا وارد طراحی بناها و برنامه‌های نرم‌افزاری شده و به شبیه‌سازی‌هایی از چگونگی شیوع بیماری در سراسر جهان‌های سه‌بعدی تعاملی بصورت بلادرنگ و با کمترین میزان تحریف بپردازند.

باتری‌هایی که از هوا برای تولید انرژی استفاده می‌کنند

از دیگر پیش‌بینی‌های این شرکت ماشین‌آلات بین‌المللی کسب و کار، ارتقای ترانزیستورها و فناوری باتری بوده که دستگاه‌ها را تا ۱۰ برابر بیشتر روشن نگه داشته و یا حتی در دستگاه‌های کوچک دیگر نیازی به وجود باتری نخواهد بود.

دانشمندان به جای باتری‌های سنگین لیتیوم یونی امروزی در حال کار بر روی باتری‌هایی هستند که مانند انسان از هوا برای واکنش با فلز پر انرژی استفاده کرده و یک مهارکننده کلیدی را در باتریهایی با طول عمر بیشتر از بین خواهد برد. در صورت موفقیت،‌ نتیجه یک باتری سبک، پرقدرت و قابل شارژ مجدد خواهد بود که قادر به انرژی بخشیدن به هر چیز از خودرهای برقی گرفته تا دستگاه‌های مصرفی است.

همچنین آی‌بی‌ام تصمیم دارد در صورت امکان، باتری را از میان برداشته و میزان انرژی هر ترانزیستور را تا کمتر از ۰٫۵ ولت کاهش دهد. در این صورت دستگاه‌هایی مانند تلفن همراه و کتاب‌های الکترونیکی نیازی به باتری نخواهند داشت.

دست‌یابی به مجموعه عظیم اطلاعات با شکل‌گیری گروه جدید شهروندان دانشمند

در پنج سال آینده، حسگرهای موجود در گوشی، خودرو، کیف پول و حتی نوشته‌های درون سایت توئیتر به جمع‌آوری اطلاعاتی پرداخته که به دانشمندان یک تصویر کلی و فوری از محیط فرد ارائه خواهد داد. می‌توان از این داده‌ها برای مبارزه با گرم شدن جهان، نجات گونه‌های در معرض خطر و ردیابی گیاهان یا حیواناتی که اکوسیستم اطراف جهان را به خطر می‌اندازند، استفاده کرد.

در پنج سال آینده، طبق پیش‌بینی سالانه «پنج در پنج»، یک گروه جدید از شهروندان دانشمند ایجاد خواهد شد که با استفاده از حسگرهایی که اکنون موجودیت دارند، به ایجاد مجموعه‌های عظیم اطلاعاتی برای تحقیقات خواهند پرداخت.

آی‌بی‌ام اخیرا به ثبت شیوه‌ای پرداخته که یک سیستم را قادر به انجام تجزیه و تحلیل دقیق پس از واقعه از رویدادهای لرزه‌ای مانند زمین‌لرزه کرده و همچنین هشدارهای اولیه را برای رویدادهایی مانند سونامی که ممکن است در پی زلزله رخ دهند، ارائه می‌دهد. از دیگر قابلیت‌های این اختراع، توانایی اندازه‌گیری سریع و تحلیل منطقه خسارت‌دیده از یک زلزله برای کمک به اولویت‌بندی واکنش‌های اضطراری مورد نیاز پس از بلایای طبیعی است.

حمل‌ونقل شخصی و پایانی بر گزارشات ترافیکی سنتی

در سال‌های آینده، فناوری‌های تحلیل پیشرفته به افراد در یافتن مسیرهای کم‌ترافیک و سریع برای دستیابی به مقصد خود از طریق توصیه‌های شخصی کمک خواهند کرد.

سیستم‌های ترافیک قابل تطبیق به طور مستقیم به یادگیری الگوها و رفتار مسافر برای ارائه ایمنی مسافرتی و اطلاعات مسیر پویاتر نسبت به مسافران امروزی خواهند پرداخت.

دانشمندان آی‌بی‌ام در حال ساخت الگوهای جدید برای پیش‌بینی نتایج تغییر مسیرهای حمل‌ونقل برای ارائه اطلاعاتی هستند که گزارشات ترافیکی سنتی را پشت سر خواهد گذاشت. محققان با استفاده از مدلهای ریاضیاتی جدید و فناوری‌های تحلیل پیش‌بینی‌کننده به تحلیل و ترکیب چندین سناریوی محتمل مؤثر بر انتخاب مسیر مناسب از جمله عواملی مانند حوادث ترافیکی، محل جای‌گیری فرد، ساخت‌وسازهای کنونی در حال برنامه‌ریزی جاده‌ای، روزهای شلوغ هفته، ساعت کاری، رویدادهای محلی و آب‌وهوا خواهند پرداخت.

تامین انرژی شهری با استفاده از رایانه‌ها

نوآوری‌های انجام شده در رایانه‌ها و مراکز داده، منجر به ایجاد فناوری‌هایی شده که از گرما و انرژی اضافی این دستگاه‌ها برای گرمایش ساختمانها در زمستان و تامین انرژی تهویه مطبوع در تابستان استفاده می‌کنند. فناوری‌های جدید این شرکت مانند سیستم‌های آب‌سردکن روی تراشه می‌توانند به بازیافت انرژی حرارتی پردازشگرهای رایانه‌ای برای ارائه آب داغ در ساختمان‌ها بپردازند.

یک پروژه آزمایشی در سوئیس، با استفاده از سیستم رایانه در کنار این فناوری قرار است تا ۳۰ تن از انتشارات دی‌اکسید کربن در سال بکاهد.

یک شبکه مویرگ‌های میکروسیالی در کاهش گرما با سطح هر تراشه در خوشه رایانه متصل بوده که آب را تا حدود میکرون‌ها فلز نیمه‌رسانا پمپاژ می‌کند. با این میزان نزدیکی جریان آب به هر تراشه، می‌توان گرما را بطور کارآمدتری حذف کرده و همچنین آب داغ در اختیار داشت.

در شرایطی که روزانه 200 دستگاه خودرو از خط تولید مدل 911 خارج می شوند، خط تولید مدل 918 در طبقه دوم مجموعه زوفن هاوزن تنها 4 دستگاه خودرو تولید می کند. در پس این دقت و توجه وسواس گونه به جزئیات دلایل خوبی نهفته است که در نهایت به شکل گیری خودرویی بی نقص منجر می شود.

 هر یک از 110 مرد و زنی که در خط تولید پورشه 918 اسپایدر کار می کنند توسط "مایکل درولزهاگن"، مدیر تولید و لوجستیک پورشه برای مدل 918 انتخاب شده اند. در شرایطی که روزانه 200 دستگاه خودرو از خط تولید مدل 911 خارج می شوند، خط تولید مدل 918 در طبقه دوم مجموعه زوفن هاوزن تنها 4 دستگاه خودرو تولید می کند. در پس این دقت و توجه وسواس گونه به جزئیات دلایل خوبی نهفته است که در نهایت به شکل گیری خودرویی بی نقص منجر می شود.

قطعات پورشه 918 برای معرفی محصولی با وزن سبک، استحکام بالا و دستیابی به بیشینه عملکرد، طراحی و بهینه سازی شده اند و از این رو همه چیز باید در خط تولید بی نقص باشد. در همین راستا می توان به نکات جالب توجهی اشاره کرد؛ هزینه های مواد خام برای یک دستگاه پورشه 918 بیشتر از قیمت خرده فروشی یک دستگاه پورشه 911 توربو است. و یا اگزوز فولاد ضد زنگ دست ساز این خودرو بسیار گران‌تر از کل بدنه رنگ شده یک دستگاه پورشه پانامرا است. پس جای تعجبی ندارد وقتی مقداری روغن روی کف خط تولید پورشه 918 می ریزد کارگران بلافاصله با محلول پاک کننده آن محل را تمیز می کنند!

حتی پیچ گوشتی های که برای اتصال اجزا اولیه پورشه 918 اسپایدر استفاده می شوند با دقت انتخاب شده اند. پیچ گوشتی های الکتریکی بی سیم با اتصال بلوتوث به شبکه مرکزی متصل هستند. اگر فشار گشتاور آنها با ارقام ثبت شده در شبکه برابر نباشد کل خط تولید متوقف می شود تا مشکل برطرف شود! این پیچ گوشتی ها از تیتانیوم ساخته شده اند که 60 درصد سبک‌تر از مدل های استاندارد و ده برابر گران‌تر هستند.

پورشه 918 اسپایدر یک خودرو تولید محدود محسوب می شود که تنها 918 دستگاه از آن ساخته خواهد شد. به گفته آقای درولزهاگن، پروژه تولید این خودرو در سال 2015 تکمیل می شود. اما می توان انتظار داشت پورشه از خط تولید 918 و پیچ گوشتی های هوشمند خود برای معرفی محصول منحصر به فرد دیگری در آینده استفاده کند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مایکل درولزهاگن

 

روسیه با هدف تسهیل دسترسی مستقل به فضا، در حال ساخت پایگاه فضایی اختصاصی وستوچنی است.

  پایگاه فضایی بایکنور از سال 1994 تا 2050 میلادی توسط آژانس فضایی فدرال روسیه – روس‌کاسموس – اجاره شده و این کشور سالانه مبلغ 115 میلیون دلار بعنوان اجاره‌بها به کشور قزاقستان پرداخت می‌کند.

روس‌کاسموس در عین انجام مأموریت‌های فضایی از جمله پرتاب کپسول فضایی سایوز از پایگاه فضایی بایکنور قزاقستان، در حال ساخت پایگاه فضایی اختصاصی خود با نام وستوچنی (Vostochny cosmodrome) در شرق دور روسیه و خارج از منطقه منچوری است.

این پایگاه فضایی در منطقه‌ای به وسعت 700 کیلومترمربع در حال ساخت است؛ بر اساس برنامه‌ریزی صورت گرفته، پایگاه فضایی وستوچنی شامل سکوی پرتاب و مجموعه‌های فنی تا سال 2015 میلادی تکمیل خواهد شد.

نخستین پرتاب رسمی از این پایگاه با ارسال دو ماهواره به فضا در دسامبر 2015 (آذر 94) انجام خواهد شد.

گروهی از محققان به رهبری دانشگاه کالیفرنیا در برکلی توانسته‌اند یکی از دقیق‌ترین سنجشهای تاکنون از بقایای قدیمی‌ترین نور جهان را انجام دهند.

  دانشمندان موفق به شناسایی اسکلت جهان موسوم به تابش زمینه کیهانی شده‌اند که 380 هزار سال پس از انفجار بزرگ شروع به شکل‌گیری کرد.

نقشه‌برداری جهان به این شیوه می‌تواند به کشف برخی از اسرار آن از جمله ماده و انرژی تاریک کمک کند.

این یافته‌ها توسط کنسرسیوم Polarbear به رهبری دکتر آدریان لی از دانشگاه کالیفرنیا در برکلی بدست آمده است.

محققان با استفاده از آشکارسازهای روی تلسکوپ هوان تران در صحرای آتاکامای شیلی توانستند کیهان را اندازه‌گیری کنند.

پژوهش آنها چیزی جدا اما مشابه نتایج پروژه Bicep2 است که اوایل سال جاری منتشر شده و نشانه‌ای از تورم جهانی را شناسایی کرده بود.

در تورم کیهان در واقع بقایای جهان به سرعت در حال تورم در زمانی است که تنها کسری از ثانیه عمر کرده بود.

آنچه تیم Polarbear کشف کرده‌اند، یک «قطبش» نور ابتدایی جهان بود.

قطبش در نجوم اساسا به شیوه‌ای که نور بصورت امواج در جهان سفر می‌کند، اشاره دارد. قطبش حالت B که در این پژوهش توسط گروه Polarbear اندازه‌گیری شده، با میدانهای مغناطیسی مرتبط است.

حالت دیگر موسوم به حالت E به میدانهای الکتریکی اشاره دارد.

در حالیکه قطبش حالت E اطلاعات کمی را با خود دارد، میزان اطلاعات قطبش حالت B بیشتر است چرا که فوتونها تنها زمانی این اطلاعات را با خود حمل می‌کنند که ماده در اطراف آخرین نقطه انکسار بطور یکنواخت توزیع شده باشد. از این رو، کشف آن توسط تیم Polarbear به عنوان نگاه مهمی به جهان اولیه تلقی می‌شود.

پس از انفجار بزرگ (بیگ‌بنگ) در 13.8 میلیارد سال قبل، جهان بقدری داغ و متراکم بود که نور به شکل بی‌نهایت از ذره‌ای به ذره دیگر منعکس می‌شد و همه اتمهای شکل‌گرفته را پراکنده و یونیزه می‌کرد.

تنها در سن 380 هزارسالگی جهان بود که به اندازه کافی سرد شد تا یک اتم هیدروژن ثابت از یک الکترون و یک پروتون تشکیل شده و به سرعت تجزیه نشود. در این زمان، ناگهان تمام ذرات نور موسوم به فوتونها آزاد شدند.

دکتر لی گفت: فوتونها از شکل حرکتی پرش به اطراف به حالت پرواز مستقیم تغییر شکل داده و اساسا به ما اجازه دادند تا تصویری از جهان در 380 هزار سال پس از انفجار بزرگ را بدست بیاوریم.

فوتونهای امروزی که تا حدود سه درجه کلوین بالای صفر مطلق سرد شده‌اند، هنوز حاوی اطلاعاتی از آخرین تعاملشان با ماده هستند.

بطور خاص، جریان ماده به دلیل نوسانات تراکم در جایی که فوتون آخرین انکسار خود را داشته، یک قطبش خاص به آن فوتون می‌دهد. این بقایا توسط گروه Polarbear کشف شده‌اند.

این تیم ممکن است در نهایت نتایج Bicep2 را تائید یا رد کنند، اگرچه تاکنون این گروه بر ترجمه الگوهای قطبش تابش زمینه کیهانی به شکل نقشه توزیع ماده در زمان تورم جهانی حدود 380 هزار پس از انفجار بزرگ تمرکز داشته‌اند.

رویکرد Polarbear که نمونه مورد استفاده از گروه دیگر متفاوت است، ممکن است به محققان در تعیین زمانی که انرژی تاریک –نیروی اسرارآمیزی که به انبساط جهانی سرعت بخشیده- شروع به غلبه بر گرانش و از هم پاشیدن آن کرده است، کمک کند.

نتایج آزمایش‌ها در بزرگترین برخورددهنده جهان، وجود دو ذره زیراتمی جدید -'Xi_b و -*Xi_b را تأیید کرد.

  سازمان تحقیقات هسته‌ای اروپا (سرن) روز چهارشنبه 19 نوامبر (28 آبان) با انتشار بیانیه‌ای، خبر کشف دو ذره زیراتمی جدید از خانواده ذرات باریون را تأیید کرد.

باریون‌ها در اصل ذرات مرکبی شامل سه کوارک متصل بهم بوسیله نیرویی موسوم به نیروی قوی هستند؛ پرتون‌ها و نوترون‌ها انواعی از این خانواده محسوب می‌شوند.

وجود دو ذره زیراتمی جدید به نام‌های -'Xi_b و -*Xi_b بصورت تئوری پیش‌بینی شده بود، اما آزمایش‌های انجام شده در برخورددهنده هادرون بزرگ (LHC) سرن، وجود قطعی این ذرات را ثابت کرد؛ این آزمایش‌ها طی سال‌های 2011 و 2012 در آشکارساز LHCb انجام شدند.

ذرات جدید Xi_b هرکدام شامل یک کوارک زیبا (کوارک b)، یک کوارک شگفت (کوارک s) و یک کوارک پایین (کوارک d) هستند؛ ذره باریونی Xi_b*0 نیز سال 2012 در آزمایش‌های آشکارساز CMS سرن شناسایی شد.

برخورددهنده هادرون بزرگ (LHC) در سال 2012 با کشف ذره بوزون هیگز به شهرت جهانی رسید؛ این ذره، قطعه مهمی از مدل استاندارد فیزیک – نظریه‌ای که ذرات بنیادی ماده را توصیف می‌کند – محسوب می‌شود.

بزرگترین برخورددهنده جهان، پس از انجام مراحل ارتقای کارآیی بار دیگر از اوایل 2015 آغاز بکار خواهد کرد.

نتایج این کشف در مجله Physical Review Letters منتشر شد.

تیمی از دانشمندان دانشگاه کانکتیکات به رهبری «پروفسور بهرام جاویدی»، با افزودن مجموعه‌ای از لنزهای ریز به یک گوشی هوشمند معمولی، شیوه‌ای جدید را برای نمایش ایمن تصاویر سه‌بعدی با اسکن‌کردن مجموعه‌ای از «کیوآر کدها» (QR) و حتی بدون دسترسی به اینترنت ارائه داده‌اند.

  کیوآر کدها، نمادهای جعبه‌مانندی هستند که روی پوسترها و حتی کارت‌های تجاری هستند و شیوه‌ای کارآمد برای دسترسی به صفحات خاص وب‌ با یک گوشی هوشمند یا هر نوع ابزار سیار دیگری به شمار می‌آیند. این بارکدها دربردارنده چیدمانی از چهارگوش‌های سیاه بر روی زمینه سفیدرنگ هستند و داده نهفته در آن‌ها می‌تواند نوشته، نشانی وب، شماره تلفن یا هر نوع داده دیگری باشد.

این منبع ذخیره‌سازی داده و نمایشگر می‌تواند دارای کارکردهای مهمی برای سرگرمی سه‌بعدی شخصی، تجسم‌بخشی دیداری به محصولات برای تولید، بازاریابی و ذخیره‌سازی و همچنین مخابره ایمن داده‌های سه‌بعدی باشد.

پروفسور بهرام جاویدی، رهبر تیم تحقیقاتی دانشگاه کانکتیکات، در این باره گفت: ما شیوه‌ای با استفاده از کیوآر کدها به همراه گوشی‌های هوشمند را برای نمایش‌دادن ایمن اطلاعات کدبندی‌شده و سه‌بعدی بر روی تلفن‌های همراه ارائه داده‌ایم.

بهرام جاویدی ادامه داد: کیوآر کدهایی که طراحی کرده‌ایم، تصاویر کدبندی‌شده و فشرده‌شده را ذخیره می‌کنند به طوری که این تصاویر را می‌توان به آسانی اسکن و رمزگشایی کرد و با استفاده از گوشی‌های هوشمند تجاری برای ارتباط دیداری سه‌بعدی ایمن، آن‌ها را از حالت فشردگی خارج کرد.

پروفسور جاویدی و تیم مهندسی‌اش همچنین در تحقیق‌شان خطای امنیتی ذاتی کیوآر کدها را بررسی کردند. در حال حاضر، چنانچه لینکی در یک وب‌سایت در کیوآر کد ذخیره شود، یک گوشی هوشمند می‌تواند به طور خودکار به این وب‌سایت لینک شود و به داده‌های ذخیره‌شده در آنجا دسترسی داشته باشد، با این حال، این وب‌سایت ممکن است خطرناک باشد.

در شیوه جدید، دانشمندان بخش‌های خودکفایی از داده را در خود کیوآر کدها ذخیره می‌کنند و بنابراین، دریافت‌کردن و تجسم‌بخشی به تصاویر سه‌بعدی بدون نیاز به اینترنت ممکن است.

جزئیات این دستاورد علمی در نشریه Optica منتشر شد.

 اجرای آموزش های پروازی در سطوح مختلف برای تربیت هر چه کاملتر خلبانان هوپیماهای جنگی بسیار اهمیت دارد و از این رو وجود هواپیمای آموزشی پیشرفته در ناوگان یک نیروی هوایی از اهمیت بالایی برخوردار است. در ایران و با توجه به شرایط جدید، جت آموزشی «شفق» برای رفع نیاز به چنین هواپیمایی طراحی شد. این پروژه از سال 1377 توسط مجموعه هایی از وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح آغاز شد و در آن زمان برنامه ای 5 ساله برای رسیدن به نمونه پروازی مد نظر بوده است.

اما مدتها بود هیچ خبری از سوی مسئولان وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در خصوص تولید این جنگنده اعلام نمی شد تا اینکه سردار وحیدی این طلسم را شکست و  به بیان مواردی مهم درباره این جنگنده ایرانی پرداخت.

وی در این گفتگو با رد موضوع توقف ساخت این جنگنده در کشور گفت: طراحی به‌روز و ساخت این جنگنده ایرانی همچنان در دستور کار قرار دارد و برنامه ریزی و تلاش برای تولید آن همچنان ادامه خواهد داشت.

جنگنده شفق

اما در حاشیه برگزاری نمایشگاه هوایی کیش، سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح اقدام به معرفی یک جنگنده چند منظوره به نام "برهان" کرده است که شباهت زیادی به هواپیمای شفق دارد و به نظر می رسد ادامه ساخت آن جنگنده باشد. 

تست جنگنده "برهان" در تونل باد ملی

نوبری قائم مقام بخش تجاری و صادرات پژوهشکده سازمان صنایع هوایی در گفتگو با خبرنگار اعزامی مشرق به بیان توضیحاتی در خصوص این جنگنده پرداخت و اظهار داشت: جنگنده برهان همان پروژه شفق است که در حدود 9 سال پیش به صورت مشترک بین ایران و روسیه انجام و طراحی این جنگنده نیز انجام شد که این هواپیما در آن زمان رقیب یاک 130 به حساب می آمد. 

به گفته وی، این جنگنده تا مرحله "Detail Design" هم پیش رفت اما مرحله ساخت باقی ماند و در حال حاضر در صورتی که سرمایه گذاری، مخصوصا سرمایه گذار خارجی وجود داشته باشد این طرح به صورت مشترک قابل اجرا می باشد.

این مقام مسئول در سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح با اشاره به اینکه «ماک آپ یک به یک» این هواپیما نیز تولید شده است، افزود: ما آمادگی داریم که این محصول را به نتیجه برسانیم و حتی بهینه سازی هایی هم بر روی آن انجام شده است. به عنوان مثال برای آن از یک سکان عمودی استفاده شده است و حتی در تونل باد ملی نیز تست شده است.

ماک آپ یک به یک جنگنده برهان

به گزارش مشرق، بر اساس اطلاعات مندرج در این نمایشگاه، جنگنده برهان یک هواپیما رزمی ساب سونیک تک موتوره است که توان سامانه پیشرانه آن 15KN و سرعت آن 0/65 ماخ می باشد. 

وزن خالی این جنگنده 2800 کیلوگرم بوده و توان حمل 1200 کیلوگرم محموله را نیز دارد. برد نهایی این جنگنده نیز 1800 کیلومتر می باشد. "برهان" توان مانور منفی 3 تا مثبت 8 جی را دارا می باشد.

با توجه به اینکه تمامی اجزا و پیش نیازهای ساخت این جنگنده در داخل کشور انجام شده و حتی به مرحله تست تونل باد نیز رسیده است، باید منتظر ماند و دید، با توجه بیشتر مسئولان کشورمان، چه زمانی این جنگنده جدید راهی آسمانهای ایران خواهد شد.

در زمانی که ویندوز 95 و 98 سلاطین کامپیوترهای شخصی بودند در کنار ایرادات و حفره‌های امنیتی، تنها تهدید آنلاینی که کاربران را در خطر قرار می‌داد ایمیل ها و فایل‌های ضمیمه آن ها بودند.

اما با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی و گسترده تر شدن استفاده کاربران از اینترنت و ارتباطات شبکه ای خطرات و حملات اینترنتی بیشتری کاربران را تهدید می‌کند.

بیشترین زمان حملات اینترنتی و ویروس ها زمانی است که یک تکنولوژی جدید در دنیای فناوری معرفی می‌شود و بسیاری از کاربران با استفاده صحیح از فناوری جدید آگاه نیستند و در این مواقع است که هکرها و کسانی که ویروس ها را منتشر می‌کنند از فرصت استفاده کرده و از عدم آگاهی کاربران سوءاستفاده می‌کنند.

اما همه ویروس ها خطرناک نبوده و در راستای اهداف مثبت و نشان دادن حفره‌های امنیتی منتشر می‌شوند اما در مقابل ویروس‌هایی نیز هستند که کارکرد بسیار مخربی دارند و ممکن است عواقب بدی برای کاربران داشته باشند.

در ادامه قصد داریم برخی از خطرناک‌ترین ویروس‌های کامپیوتری تاریخ را که تا کنون منتشرشده‌اند معرفی کنیم.

 
کانفیکر
کانفیکر یک کرم کامپیوتری بود که در سال 2008 سیستم عامل‌های شرکت مایکروسافت را هدف قرار داده بود.کانفیکر به سختی قابل تشخیص بود و می‌توانست با ایمیل، درایوهای USB و هارد دیسک‌های خارجی منتشر شود.

کرم کانفیکر بعد از آلوده کردن سیستم قربانی آن را به یک بوت نت متصل می‌کند تا بتواند به راحتی تحت کنترل هکر حملات DDoS بر روی آن انجام شود و انواع اطلاعات مهم و حیاتی قربانی به راحتی از روی سیستم به فرد هکر منتقل شود.

کرم طوفان
عملکرد کرم طوفان تا حدود زیادی شبیه کانفیکر بود بدین صورت که با آلوده کردن سیستم قربانی آن را به یک زامبی تبدیل کرده و به شبکه بوت نت متصل می‌کند. کرم طوفان نام خود را از ایمیلی آلوده که به قربانیان ارسال می‌شد گرفته است.

عنوان ایمیل خبری با مضمون "230 کشته در طوفان اروپا" بود که در سال 2006 توانست در حدود 10 میلیون کامپیوتر شخصی را آلوده کند. کرم طوفان در آن سال 8 درصد حملات بدافزاری را به خود اختصاص داده بود.

CIH
همانطور که اشاره شد اهداف تمام ویروس‌های کامپیوتری شوم نیست. ویروس CIH که به آن ویروس چرنوبیل نیز می گویند توسط یک دانشجوی تایوانی در سال 1998 برای نشان دادن ضعف و حفره‌های امنیتی سیستم‌های کامپیوتری دانشگاه تاتونگ نوشته شد.

اما انتشار این ویروس از دست وی خارج شد و به سرعت به بیرون از دانشگاه منتقل و در کل دنیا انتشار یافت. CIH ویروس خطرناکی بود که محتوای BIOS را سیستم قربانی را تغیر می‌داد و آن ها را به طور کامل فلج می‌کرد به طوری که دیگر سیستم کامپیوتری قربانی قابل استفاده نبود. ویروس CIH در حدود 250 میلیون دلار در دنیا خسارت برجای گذاشت اما ازآنجایی‌که هیچ فرد یا سازمان خاصی به طور مستقیم از این دانشجوی تایوانی شکایت نکرده بود وی تبرئه شد.

ملیسا
در سال 1999 ویروسی به نام ملیسا با عملکردی مشابه ویروس چرنوبیل از طریق ایمیل در سرتاسر دنیا منتشر شد. و باعث شد تا سیستم‌های کامپیوتری و شبکه‌ها در سرتاسر دنیا 300 تا 600 میلیون دلار خسارت ببینند.

با پیگیری‌های پلیس فدرال آمریکا که خود یکی از قربانیان حمله ملیسا بود سازنده این ویروس دستگیر شد و درنهایت به 20 ماه زندان و 5000 دلار جریمه محکوم شد.

ضربه SQL
به گزارش بازارخبر، ضربه SQL در واقع کرمی بود که با سرعت بسیار زیاد و بهینه در اینترنت منتشر شد. سرعت انتشار این کرم به‌قدری زیاد بود که در زمان اوج انتشار سرعت کلی اینترنت تا حدودی افت پیدا کرد.

در ژانویه 2003 ضربه SQL چیزی حدود 75 هزار سیستم را در عرض 10 دقیقه آلوده کرد. این کرم خطرناک که تنها 376 بایت حجم داشت می‌توانست در یک بسته ارسالی با سرعت زیاد از یک کامپیوتر به کامپیوتر دیگر منتقل شود. سیستم‌های ATM نیز از دیگر قربانیان ضربه SQL بودند. خسارت جهانی این کرم در حدود 1.2 میلیارد دلار بود.

Sobig F
Sobig F ششمین نسخه از کرم اینترنتی Sobig بود که از در تاریخ آگوست 2003 از طریق ایمیل انتشار پپدا کرد. به محض اینکه کاربر فایل ضمیمه ایمیل آلوده را باز می‌کند یک نسخه از کرم Sobig F به تمام آدرس‌های موجود در ایمیل قربانی ارسال می‌شود. Sobig F توانست در عرض 24 ساعت به سریع‌ترین ویروس منتشر شده تا زمان خود در تاریخ تبدیل شود.

Sobig F با انتشار خود با سرعت بالا در حدود 1 میلیون سیستم را در سرتاسر دنیا آلوده کرد و 3 تا 4 میلیون دلار خسارت برجای گذاشت.

ILOVEYOU
ILOVEYOU از دیگر ایمیل‌های معروفی است که توانست در زمان انتشار خود قربانیان زیادی بگیرد. ILOVEYOU از طریق ایمیلی با عنوان "دوستت دارم" منتشر می‌شد که یک فایل ضمیمه نیز با عنوان "نامه عاشقانه برای شما" نیز به همراه داشت. بسیاری از کاربران که در اوایل سال 2000 با خطرات موجود در دنیای مجازی آگاهی نداشتند فایل ضمیمه ایمیل را باز می‌کردند و همین باعث گسترش انتشار این کرم اینترنتی می‌شد.

منشأ ILOVEYOU کشور فیلیپین بود که درنهایت 5.5 میلیارد دلار خسارت در سرتاسر دنیا بر جای گذاشت.

Mydoom
به گزارش بازارخبر، Mydoom یکی از خطرناک‌ترین کرم‌های اینترنتی است که لقب سریع‌ترین ویروس دنیا درزمینهٔ انتشار را نیز به خود اختصاص داده است. تا به حال سازنده این ویروس نامشخص مانده است اما در یک فایل متنی که در منبع این کرم اینترنتی قرار دارد نوشته‌شده: "من فقط کارم را انجام می‌دهم و هیچ خصومت شخصی ندارم. ببخشید"

همین امر باعث شد تا تصور شود برنامه نویس این کرم اینترنتی در قبال دریافت پول این برنامه را طرح‌ریزی کرده است. Mydoom در ژانویه 2004 توانست در عرض 24 ساعت میلیون ها کامپیوتر را آلوده کرده و یک شبکه گسترده بوت نت برای کنترل سیستم‌های آلوده ایجاد کند. شبکه‌های مایکروسافت و گوگل نیز جز اهداف مورد حمله Mydoom بودند که باعث شد سرویس گوگل به مدت چند ساعت از دسترس خارج شود. درنهایت خسارات وارده حاصل از این کرم اینترنتی در سرتاسر دنیا به 38 میلیارد دلار رسید.

چهل و سه سال از زمانی که جهان آخرین فورد شلبی GT350 واقعی را به خود دید می گذرد اما این خودرو افسانه ای بار دیگر باز گشته است. شلبی GT350 جدید با تمرکز بر هدفی که همواره مورد توجه فورد بوده یعنی ارائه خودرو قلچماق آمریکایی که توانایی حضور در پیست و خیابان را دارد، بازگشتی قدرتمند را مد نظر قرار داده است.

به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، قلب تپنده شلبی GT350 (2016) یک پیشرانه پیشرفته 5.2 لیتری هشت سیلندر خورجینی است که گفته می شود توانایی تولید بیش از 500 اسب بخار نیرو و 400 پوندفوت گشتاور را دارد. این در شرایطی است که چنین نیروی قابل توجهی تنها با تنفس طبیعی و نه کمک سوپرشارژ تولید می شود. بر همین اساس، با قدرتمندترین پیشرانه تنفس طبیعی فورد تا به امروز مواجه هستیم.

در شلبی GT350 شاهد به کارگیری میل لنگ تخت هستیم که به طور معمول در خودروهای مسابقه ای و برخی سوپراسپرت های اروپایی به کار گرفته می شود. فورد با معرفی شلبی GT350 نشان داده است به جای تولید خودرویی قلچماق که تنها برای مسابقات سرعت در مسیر مستقیم مناسب است به دنبال معرفی رقیبی جدی در پیست و خیابان بوده است.

نیروی پیشرانه شلبی GT350 توسط یک جعبه دنده شش سرعته غیر اتوماتیک به آسفالت خیابان منتقل می شود. این کوپه دو در نخستین خودرو فورد خواهد بود که به دامپرهای مغناطیسی مجهز می شود و از دیگر ویژگی های آن می توان به ترمزهای ساخت شرکت برمبو، هود آلومینیومی، گلگیرهای پهن‌تر برای میزبانی از رینگ های آلیاژ آلومینیومی 19 اینچی که با تایرهای میشلین پایلوت سوپر اسپرت احاطه شده اند، دیفیوزر عقب که چهار لوله اگزوز را در خود جای داده و باله عقب اشاره کرد.

فورد شلبی GT350 قرار است به صورت رسمی طی نمایشگاه خودرو لس آنجلس در معرض دید عموم قرار بگیرد و اطلاعات بیشتر درباره آن در آینده منتشر خواهد شد.

 در طراحی سامانه های جدید ایرانی، ویژگی‌های برتر سامانه‌های مشابه ساخته شده در دنیا مورد مطالعه دقیق قرار گرفته و در نتیجه سامانه‌ای با امکانات متنوع از نظر مأموریتی پدید آمده است. به طور خاص در مقایسه با سامانه اس-300 مورد سفارش ایران، باور-373 توانایی درگیری با اهداف متنوعی را دارد که این به دلیل ماهیت متفاوت تهدیدات پیش روی ایران در قیاس با روسیه است.

تا پیش از ورود سامانه بسیار دوربرد اس-200 به کشور، پدافند هوایی موشکی ایران از دو موشک MIM-23 هاوک با برد 40 کیلومتر و HQ-2 با برد 34 کیلومتر در رده میانبرد بهره می‌برد که به عنوان دوربردترین سلاح‌های پدافند هوایی کشور نیز محسوب می‌شدند.

هر چند سامانه‌ هاوک به تعداد مناسبی در نیروی هوایی ارتش وجود داشت اما به هر حال جبران برد محدود آن را نکرده و پدافند کشور در دهه 1370 با عملیاتی کردن تعدادی سامانه اس-200 که در ناتو معروف به «SA-5 گامون» است به یکباره صاحب یکی از دوربردترین موشک‌های پدافند هوایی جهان با برد نهایی 250 کیلومتر (یا 300 کیلومتر بسته به نوع موشک) ، سقف پرواز 29هزار (یا 40هزار) متر و سرعت بیش از 7 برابر سرعت صوت شد.

 

در دهه 1380 و با بروز تهدیدات جدی پیرامون ایران و نیز عملکرد منابع این تهدید در جنگ‌های اتفاق افتاده، بازنگری در مجموعه پدافند هوایی کشور سرعت گرفت که در نهایت به تفکیک بخش پدافند هوایی از نیروی هوایی ارتش و تشکیل قرارگاه پدافند هوایی خاتم الأنبیاء برای مدیریت تمام توان پدافند هوایی نیروهای مسلح انجامید. 

با توجه به وجود تهدیدات هوایی در بردهای مختلف کوتاه، متوسط و بلند وجود سامانه‌های پدافند موشکی در هر یک از این رده‌ها برای مجموعه پدافند هوایی لازم بود. متخصصان کشورمان علاوه بر طراحی و ساخت سامانه‌های مورد نیاز برای 2 رده اول پس از عدم تحویل سامانه اس-300 که قرارداد خرید آن در سال 2007 منعقد شده بود اقدام به طراحی سامانه‌های مورد نیاز در رده برد بلند نیز نموده‌اند که با توجه به کمبودهای ذاتی سامانه اس-200 به عنوان تنها سامانه برد بلند کشور لازم به اجرای این برنامه بوده است.

در این راستا بر اساس اطلاعات منتشر شده 3 رویکرد قابل تشخیص است:

1- طراحی و ساخت موشک برد بلند و افزودن آن به سامانه‌های موجود از جمله اس-200
2- توسعه سامانه باور-373 به عنوان سامانه‌ای با عملکرد مشابه و حتی برتر از اس-300 روسی
3- افزوده شدن موشک‌هایی با برد 100 و 200 کیلومتر به سامانه میانبرد سوم خرداد

بهسازی اس-200

سامانه اس-200 به دلیل قابلیت‌های موشک خود نظیر برد و سقف پرواز بسیار بالا و سرعت چشمگیر که بالغ بر 2500 متر بر ثانیه در نمونه‌های آخر آن است عملاً به عنوان یک سامانه راهبردی تلقی می‌شود به خصوص توانایی آن برای درگیری با موشک‌های بالستیک نیز مورد توجه کارشناسان نظامی است. این سامانه توانایی درگیری با اهدافی با بیشینه سرعت 1100 متر بر ثانیه را دارد که بسیار بیشتر از سرعت سریعترین هواپیماهای نظامی فعلی و آینده نزدیک است.

موشک این سامانه دارای یک پیشران اصلی سوخت مایع (در اغلب گونه‌ها) و 4 بوستر (پیشران کمکی) سوخت جامد است. این پیشران‌های کمکی که حدود 4.9 متر طول و 48 سانتیمتر قطر دارند بین 3 تا 5.1 ثانیه کار کرده و سپس جدا می‌شوند.

در اینجا می‌توان برای درک بهتر از ابعاد موشک سامانه اس-200 گفت موشک‌های شاهین و شلمچه در سامانه مرصاد حدود 5 متر و 37 سانتیمتر قطر دارند. پیشران اصلی موشک نیز با توجه به برنامه‌ریزی مورد نظر متناسب با شرایط پروازی هدف و فاصله آن تا محل پرتاب بین 51 تا 150 ثانیه کار می‌کند و موشک را به برد مفیدی بین 150 تا 300 کیلومتر می‌رساند.

 

به ادعای برخی کارشناسان خارجی که بر تحلیل‌هایی از تصاویر ماهواره‌ای استوار و در سال 2010 منتشر شده، ایران سامانه‌های اس-200 خود را در 7 منطقه گسترش داده است که برخی از آنها شامل پایگاه‌هایی در تهران، همدان، اصفهان، بوشهر و بندرعباس می‌شود. بر این اساس 2 مجموعه به کار گرفته شده در جنوب به ترتیب توانایی پوشش شمال و غرب خلیج فارس و محدوده اطراف تنگه راهبردی هرمز را دارند.

 

اما این سامانه ارزشمند از ابتدا دارای مشکلات متعددی بود که به سطح فناوری و سبک و اهداف طراحی زمان آن باز می‌گشت. نسل اول این سامانه در 1967 وارد خدمت نیروهای دفاع هوایی شوروی سابق و در دهه‌های بعد نمونه‌های دیگر آن برای صادرات به کشورهای مختلف عرضه شد.

یکی از سوابق جنگی این سامانه عملیات نظامی آمریکا در سال 1986 در لیبی معروف به عملیات الدورادو است که در آن سامانه‌های اس-200 لیبیایی که از نسل‌های اول بودند در مقابل مهاجمین کاری از پیش نبردند.

هر چند تا مدت‌ها تنها نسخه صادراتی از سامانه اس-200 در اختیار مشتریان خارجی قرار می‌گرفت اما با گسترش سامانه‌های پیشرفته‌تر اس-300 خصوصاً نسل‌های جدید آن و برای کمک به وضع بحرانی اقتصاد روسیه نمونه‌های بهتر اس-200 به همراه سامانه‌های کمکی برای فروش عرضه شدند به طوری که بین سال‌های 1998 تا 2002 اس-200 سهم بزرگی از میزان فروش های نظامی خارجی روسیه را به خود اختصاص داده بود.

بهسازی‌های مختلفی توسط کشور سازنده بر اساس تجربیات عملکرد اس-200 در نقاط مختلف جهان و با استفاده از فناوری‌های جدید به انجام رسید که شامل اصلاحاتی روی رادارهای مختلف این سامانه و به کار گیری ترکیبی با یک اخلالگر قدرتمند زمین‌پایه می‌شد.

بهسازی اس-200 در ایران نیز به طور مستقل به اجراء در آمد که به طور کلی شامل اصلاحات در بخش‌های پردازش، فرستنده، گیرنده، جنگ الکترونیک و تحرک‌پذیری سامانه بوده است. یکی از فعالیت‌های به انجام رسیده برای بهسازی اس-200 در ایران به گفته مسئولان دفاعی، تعویض تمامی اجزای آنالوگ آن با تجهیزات دیجیتال است.

به گزارش مشرق، استفاده از زیرسامانه‌هایی که قطعات الکترونیکی آنها دارای فناوری نیمه هادی و حالت جامد به جای فناوری لامپی هستند فواید بسیاری را به دنبال دارد از جمله کاهش احتمال بروز خرابی در دستگاه به میزان بسیار پائین در ساعات کارکرد بسیار بالا، کاهش زمان تعمیر و تعویض تجهیزات الکترونیکی، افزایش عمر کاری اجزاء و کل سامانه که منجر به قابلیت کارکرد 24 ساعته سامانه اس-200 بهسازی شده در ایران شده است، افزایش قابلیت اطمینان سامانه و افزایش سرعت پردازش که منجر به واکنش سریعتر سامانه به تهدیدات شناسایی شده می‌گردد. 

همچنین مدت زمان روشن ماندن نهایی سامانه نیز بسیار افزایش یافته و زمان مورد نیاز برای بازبینی و تعمیرات نیز بسیار کاهش یافته است.

دو رادار اصلی سامانه یعنی اسکوئرپیر و همچنین آبارونا به علاوه اخلالگرها نیز در ایران مورد بازبینی قرار گرفته‌اند. لازم به ذکر است بهسازی‌های بومی روی این سامانه‌ها به مراتب مهم‌تر و مفصل‌تر از کارهای خارجی بوده است به طوری که موجب تعجب متخصصان کشور سازنده آن نیز شد.

با توجه به ویژگی‎های موشک بسیار دوربرد سامانه اس-200 که از نوع سوخت مایع با چهار موتور کمکی جدا شونده سوخت جامد است برای انهدام اهداف در برد بالا مناسب‌تر است تا برای منهدم کردن هدف‌ها در برد متوسط. هر چند اس-200 در ایران قابلیت انهدام پهپادها را نیز پیدا کرده که در رزمایش مدافعان آسمان ولایت-4 با انهدام پهپادی در ارتفاع حدود 18280 متری و مسافت بیش از 100 کیلومتر اثبات شد.

اما با توجه به خارجی بودن این موشک و سختی تأمین و مفید بودن آن برای انهدام اهداف سریع و بلندپرواز و در بردهای بالا، اضافه شدن موشک‌هایی با برد متوسط و بلند از نوع سوخت جامد می‎توانست کارایی کلی سامانه را دوچندان کند.

بدیهی است با توجه به پیشرفت‌های علمی و فنی در عرصه هوافضا، موشک‌های جدید را می‌توان با چابکی بسیار بیشتر از بیشینه توان مانوردهی موشک‌های بزرگ و سنگین مانند نمونه مورد استفاده در سامانه اس-200 طراحی کرد. از این رو موشک صیاد-2 برای بردهای متوسط و ارتفاعات متوسط تا بلند و موشک صیاد-3 برای پوشش بردهای بالا و ارتفاعات متوسط تا بالا توسعه یافتند.
 

هر دو موشک صیاد-2 و 3 دارای پیشران سوخت جامد بوده و بر خلاف موشک سامانه اس-200 قابلیت ذخیره و شرایط نگهداری ساده‎ای داشته و البته از موشک‎های ارزشمند سامانه اس-200 نیز ارزان‎تر هستند. موشک‎های این سامانه روسی به دلیل شرایط سوخت‎های مایع نمی‎توانند پس از شارژ شدن سوخت بیش از چند ماه در حالت آماده به شلیک باشند اما موشک سوخت جامد می‎تواند سال‎ها این شرایط را حفظ کند.

به علاوه باید به تحرک پائین سامانه اس-200 نیز اشاره کرد که بخشی از آن ناشی از ابعاد و وزن موشک و پرتابگر آن و بخشی دیگر ناشی از شرایط موشک‌های سوخت مایع و انواع سامانه‌های پشتیبان آن است. البته قدیمی بودن طراحی این سامانه و مفاهیم مطرح در طراحی سامانه‌های پدافندی در آن دوران نیز از دلایل دیگری است که به تحرک پائین این سامانه منجر شده است.

اما امروزه و خصوصاً در ایران طراحی سامانه‌ها به طوری که قابلیت تحرک بالایی داشته باشند همواره مورد توجه است.

از سوی دیگر اضافه شدن هر پرتابگر موشک‌های صیاد-2 و 3 (به عنوان محصولات بومی با تعداد تولید کافی) به سامانه اس-200 پایایی رزمی آن را در برابر حجم بالایی از حملات دشمن به میزان بسیاری افزایش می‎دهد. 

همچنین با توجه به توانمندی سامانه اس-200 در کشف و ردگیری موشک‎های بالستیک، موشک صیاد-2 و خصوصاً صیاد-3 نیز در آینده می‎توانند در محدوده‎هایی با طیف‎هایی از پرتابه‎های بالستیک و شبه بالستیک درگیر شوند.

تلفیق سامانه‌های جدید با سامانه اس-200 در قالب سه مجموعه تلاش-1 و 2 و 3 صورت گرفته که به ترتیب به بردهای کوتاه، متوسط و بلند مربوط می‌شود که در واقع تلاشی برای پر کردن کمبود پوشش بردهای مختلف با موشک‌هایی مناسب بوده است. در رده برد بلند سامانه تلاش-3 به عنوان کاربر موشک صیاد-3 تا برد بیش از 200 کیلومتر را پوشش می‌دهد که آزمایش این سامانه نیز با موفقیت صورت گرفته است.

 

به نظر می‌رسد سامانه‌های تلاش به عنوان واسط بین موشک و پرتابگر با سامانه اس-200 عمل کرده و به گفته مسئولان دفاعی کار آشکارسازی و ردگیری هدف را برای موشک‌های جدید بر اساس داده‌ها یا اطلاعات رسیده از سامانه اس-200 به انجام می‌رسانند. 

همچنین تصاویر منتشر شده از زیرسامانه کنترل آتش موشک‌های صیاد-2 نشان می‌دهد در این پروژه امکان درگیری همزمان با چند هدف نیز حاصل شده است که در سامانه اصلی اس-200 وجود نداشته است. طبیعتاً در سامانه تلاش-3 نیز می‌توان وجود همین قابلیت را بسیار محتمل دانست.

در زمینه موشک صیاد-3 هر چند مشخصاتی از عملکرد و اجزاء آن بیان نشده اما با نگاهی به تصاویر منتشر شده از نمایشگاه دستاوردهای وزارت دفاع می‌توان به نکاتی پیرامون این موشک اشاره کرد. صیاد-3 بر خلاف صیاد-2 که از بال‌های کشیده در امتداد بدنه استفاده می‌کند فاقد بال‌های اصلی بزرگ بوده و بال‌های کوچکی به شکل متوازی الاضلاع و با پیکربندی ضربدری در انتهای بدنه آن قرار دارند.

در پشت این بال‌ها نیز بالک‌هایی مشاهده می‌شود. طول بدنه این موشک دستکم در حدود 5.5 تا 6 متر قابل تخمین است.

 

به گزارش مشرق، از مقایسه با المان‌های موجود در نمایشگاه مذکور می‌توان دریافت قطر بدنه موشک صیاد-3 برابر یا بسیار نزدیک به قطر بدنه موشک صیاد-2 و در حدود 38 تا 40 سانتیمتر است. این نکته احتمال استفاده از زیرسامانه‌های یکسان در دو موشک فوق را بیشتر می‌کند همچنان که برخی اجزاء روی بدنه دو موشک نیز یکسان است.

 

با توجه به برخورداری موشک صیاد-2 از سامانه هدایت ترکیبی و امکان ردیابی خودکار و مستقل می‌توان وجود همین قابلیت‌ها در موشک صیاد-3 را نیز گمانه‌زنی کرد. 

زیرا با نگاهی به منابع معتبر در زمینه سامانه‎های هدایت می‎توان کاربرد هدایت ترکیبی را در زمینه موشک‎های میانبرد و دوربرد یافت که شامل هدایت دستوری یا اینرسیایی برای فازهای ابتدائی و هدایت داخل موشک (TVM) بر مبنای روش‎هایی مانند ناوبری تناسبی است. یکی از این روش‎های هدایت داخل موشک، هدایت راداری فعال یا غیرفعال است که در فاز نهایی پرواز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

همانطور که پیشتر ذکر شد بر اساس مشخصات عملکردی اعلام شده از سامانه تلاش-3 که پوشش برد 200 کیلومتر را شامل می‌شود احتمالاً برد موشک صیاد-3 باید در حدود 200 کیلومتر یا کمتر باشد که رسیدن به این برد بالا تنها با اتکا به آخرین فناوری‌ها در زمینه پیشران سوخت جامد، سازه و بدنه و زیرسامانه‌هایی با وزن سبک ممکن است.

می‌توان یکی از علت‌های قرار گرفتن سامانه اس-200 در میان رویکردهای رفع نیاز به سامانه دوربرد را در رادارهای این سامانه دانست. 

رادار اصلی سامانه فوق که با نام اسکوئرپیر (Square Pair) شناخته می‌شود برد نهایی 500 کیلومتر دارد که در برابر اهداف کوچک به 260 تا 300 کیلومتر می‌رسد. همچنین سامانه اس-200 از رادار P-14 آبارونا نیز به عنوان رادار جستجوی اولیه استفاده می‌کند که برد نهایی 600 کیلومتر و برد 360 کیلومتر در برابر اهداف کوچک دارد.

 

هر چند این رادارها یا غیرمتحرک بوده یا تحرک پائینی دارند اما در مناطقی که به طور ثابت نیاز به استقرار سامانه دوربرد وجود دارد قابلیت تحرک در اولویت اول نخواهد بود و در دفاع از خود سامانه دوربرد در برابر حملات دشمن ضعف تحرک تا حدودی توسط سامانه‌های کوتاه برد و میانبرد قابل جبران است.

 

به علاوه با نگاهی به بهسازی‌های صورت گرفته روی رادار P-14 در کشور سازنده یعنی روسیه که به افزایش قابلیت‌ها و کاهش محدودیت‌ها و مشکلات آن منجر شده این نتیجه می‌شود که خود سازنده نیز این رادار را برای ادامه کار در محیط عملیاتی همچنان توانمند یافته است. 

در نتیجه این بهسازی‌ها در رادار فوق ضمن تجهیز به قطعات حالت جامد به جای لامپ‌های خلأ، مقاومت در برابر جمینگ‌های فعال و اخلال پالسی غیرهمزمان و بازتاب‌های ناخواسته ناشی از محیط پیرامون، توانایی پردازش داده‌ها، تبادل اطلاعات به صورت خودکار و قابلیت اطمینان و دوام سامانه افزایش یافته است. بدیهی است که این بهسازی‌ها یا کارهایی بالاتر از آن توسط متخصصان داخلی نیز روی این سامانه قابل اجرا بوده و هست.

بنا بر این با در نظر داشتن آماده به کار بودن سامانه اس-200 به عنوان یک واقعیت، بهسازی‌های سامانه‌های راداری آن و گسترش فعلی این سامانه در نواحی مختلف کشور افزوده شدن موشک‌های جدید به این سامانه راه حل مناسبی برای رفع سریعتر بخشی از نیاز به سامانه پدافند موشکی دوربرد جدید بوده است که شواهد امر نشان دهنده عملیاتی شدن نتایج این رویکرد است در حالی که دستاوردهای راه حل های دیگر هنوز عملیاتی نشده است.

همچنین خبری مبنی بر استفاده از موشک‌های جدید صیاد-2 به همراه سامانه مرصاد نیز وجود دارد. نمایش موشک صیاد-3 در کنار رادار حافظ (رادار جدید برای سامانه مرصاد) در نمایشگاه دستاوردهای وزرات دفاع نیز می‌تواند این احتمال را ایجاد کند که در آینده صیاد-3 نیز به سامانه مرصاد افزوده شود. 

در این صورت سامانه مرصاد نیز با استفاده از رادار و موشک جدید توانایی درگیری با اهداف در بردهای بیشتر را خواهد داشت. البته باید منتظر شد تا در آینده صحت خبر فوق آشکار شود.

باور-373

رویکرد دومی که برای افزایش توان مجموعه پدافند هوایی کشور در بردهای بلند مد نظر قرار گرفته طراحی و ساخت سامانه پدافند هوایی موشکی باور-373 است. پس از شروع داستان اس-300 و روشن شدن مجدد بی‌تعهدی طرف روس، مسئولان داخلی از برنامه ساخت سامانه‌ای مشابه در داخل پرده برداشتند که با توصیه فرماندهی کل قوا مبنی بر اتکا به توان داخل برای رفع نیاز فوق، کلید خورده است.

تا کنون هیچ‌گونه مشخصات عملکردی راجع به این سامانه منتشر نشده اما از مصاحبه‌های انجام شده مسئولین دفاعی بر می‌آید که با مطالعه ویژگی‌های برترین سامانه‌های دنیا در این رده، اقدام به طراحی و ساخت باور-373 شده است.

در اینجا با اشاره‌ای به برخی از ویژگی‌های اس-300 علت تلاش برای در اختیار داشتن چنین سامانه‌ای با توجه به وجود اس-200 روشن تر می‌شود. 

به گزارش مشرق، موشک‌های سامانه اس-300 در قیاس با اس-200 کوچکتر بوده و بردهای تا 200 کیلومتر را (در گونه S-300PMU-2) پوشش می‌دهند. اما کوچکتر بودن آنها باعث می‌شود تا حمل چندین فروند از آنها در یک پرتابگر مقدور باشد به علاوه تحرک تمامی اجزای سامانه اس-300 نیز بسیار بیشتر از اس-200 است. 

همچنین بر خلاف اس-200 که از موشک سوخت مایع بهره می‌برد موشک‌های سامانه اس-300 از نوع سوخت جامد هستند که موجب می‌شود ضمن سادگی حمل و نقل و سرعت آماده شدن برای شلیک، عمر انبارداری بسیار بالاتری نیز داشته باشند.

 

این سامانه همچنین علاوه بر مقاومت بسیار بالا در برابر اخلال‌های الکترونیکی دشمن توان درگیری همزمان با چندین هدف را دارد که به مدد فناوری‌های جدیدتر و زیرسامانه‌های توانمندتر و تعداد زیاد موشک‌های آماده پرتاب حاصل شده است. هر آتشبار سامانه اس-200 دارای 6 پرتابگر تکی است ولی هر آتشبار اس-300 از حداقل چهار پرتابگر چهار فروندی یعنی 16 موشک بهره می‌برد.

این موشک‌ها بسیار چابک و مانورپذیر هستند و از این رو توانایی درگیری با هواپیماهای جنگنده و اهداف نسبتاً کوچک نظیر موشک‌های کروز را به راحتی دارند که چنین قابلیتی در اس-200های بهسازی نشده مطلقاً وجود ندارد. پرتابگرهای موشک در سامانه اس-300 به صورت عمودی موشک‌ها را با فشار گاز سرد به بالا پرتاب کرده و سپس پیشران خود موشک شروع به کار می‌کند. 

با روش پرتاب عمودی، سرعت واکنش سامانه در برابر تهدیدات پرتعداد در سمت‌های مختلف به میزان بسیار بالایی نسبت به پرتابگرهای مایل افزایش می‌یابد.

همچنین بارگذاری مجدد موشک‌ها در اس-300 بسیار سریعتر از اس-200 صورت می‌پذیرد. از نظر قیمت هر موشک در برابر ارزش هدف نیز موشک‌های سامانه اس-200 بیشتر برای هدف قرار دادن اهداف پر ارزش مناسب است.

بنابراین وجود سامانه‌ای نظیر اس-300 در مجموعه پدافند هوایی ایران لازم است اما متخصصان داخلی اثبات کرده‌اند که نیازمند تجهیزات بیگانه نبوده و اس-300 تنها برای صرفه‌جویی در زمان مدنظر قرار گرفته. البته با توجه به وجوه مختلف بازدارندگی دفاعی در کشور زمان کافی برای توسعه نمونه بومی از چنین سامانه‌ایی فراهم شد و انشاالله در آینده نزدیک به دست رزمندگان اسلام خواهد رسید.

در طراحی این موشک ویژگی‌های برتر سامانه‌های مشابه ساخته شده در دنیا مورد مطالعه دقیق قرار گرفته و در نتیجه سامانه‌ای با امکانات متنوع از نظر مأموریتی پدید آمده است. به طور خاص در مقایسه با سامانه اس-300 مورد سفارش ایران، باور-373 توانایی درگیری با اهداف متنوعی را دارد که این به دلیل ماهیت متفاوت تهدیدات پیش روی ایران در قیاس با روسیه است. 

باور-373 علاوه بر توانایی درگیری با اهداف به اصطلاح آیرودینامیک نظیر هواپیما، توانایی درگیری با موشک‌های بالستیک، کروز و همچنین موشک‌های دیگر را داشته و انهدام اهداف با سطح مقطع راداری پایین به طور ویژه در طراحی آن مورد توجه بوده است.

طراحی اجزاء مختلف این سامانه شامل رادارها و موشک در بخش‌های نظامی و دانشگاهی کشور انجام شده و علاوه بر اجرای انواع آزمایش‌های فنی روی زیرسامانه‌ها، اولین شلیک موفق سامانه باور-373 نیز به ثبت رسیده است. به گفته فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء ارتش امید می‌رود تا پیش از پایان سال 1394 این سامانه به طور کامل عملیاتی شود. 

همچنین به گفته مسئولین قرار بوده تا در این سامانه از 2 یا 3 نوع موشک برای پوشش بهتر بردها و ارتفاعات مختلف در قالب لایه‌های پدافندی متعدد بهره‌برداری شود.

تا کنون تنها اجزاء مشاهده شده به طور مشخص از سامانه باور-373 شامل موشک دوربرد آن که ظاهراً با نام صیاد-4 شناخته می‌شود و رادار ردگیری هدف است. البته در رژه روز ارتش در سال 89 خودروهای پرتاب موشک و رادار رهگیری هدف که شباهت بالایی به نمونه‌های مورد استفاده در سامانه اس-300 داشتند به نمایش در آمد که پس از آن رژه اطلاعاتی تا کنون راجع به خودروهای مذکور منتشر نشده است اما به احتمال بسیار زیاد پرتابگرهای باور-373 ایرانی نیز مانند سامانه‌های روسی از نوع عمودپرتاب خواهد بود.

 

سامانه پدافند هوایی دوربرد موشکی باور-373 همانند نمونه‌های خارجی دارای مأموریت مشابه، خصوصاً سامانه اس-300 روسی علاوه بر اتصال به انواع رادارهای هشدار زودهنگام باند UHF و VHF (مانند نبو، کاستا و گاما)، از رادارهای مختلفی در آتشبار خود بهره می‌برد.

یکی از این رادارها که در نمایشگاه اخیر دستاوردهای وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح بر روی خودروی جدید ظفر به نمایش در آمده بود نمونه رادار ردگیری اهداف با برد متوسط به بالا است که وظیفه ردگیری اهداف هوایی و موشک‌های بالستیک را دارد.

 

سامانه اس-300 در نسل‌های آخر خود از 3 نوع رادار آرایه فازی استفاده می‌کند؛ رادار 64N6E (و نمونه پیشرفته‌تر آن 64N6E2) با برد 300 کیلومتر و کاربرد جستجوی اولیه و مراقبت هوایی خصوصاً در برابر اهداف بالستیک، رادار 96L6 برای جستجوی اولیه اهداف در تمامی ارتفاعات با برد 300 کیلومتر و رادارهای 30N6E (و نمونه پیشرفته‌تر آن 30N6E2) برای رهگیری اهداف و هدایت موشک با برد 200 کیلومتر. 

در سامانه اس-400 نیز از 3 گونه رادار آرایه فازی استفاده می‌شود؛ رادار 96L6، رادار 91N6E برای جستجوی اولیه اهداف خصوصاً اهداف بالستیک و رادار 92N6E برای رهگیری اهداف و هدایت موشک. دو رادار آخر به ترتیب گونه‌های بهسازی شده از رادارهای 64N6E و 30N6E هستند.

 

 

به گزارش مشرق، در سامانه‌های پدافندی اس-300 و اس-400 علاوه بر پرتابگرهای موشک و رادارها، اجزاء دیگری نیز به کار می‌رود که شامل خودروهای فرماندهی، ارتباطات، حامل موشک‌های ذخیره، خودروی بارگذار موشک و ... است. 

در تصاویر زیر آرایش کلی اجزاء اصلی 2 سامانه فوق به نمایش در آمده است. می‌توان انتظار داشت که بخش‌های تشکیل دهنده سامانه باور-373 نیز شباهت‌هایی به این 2 سامانه پیشرفته پدافندی روسیه داشته باشد.

 

 

 

رادار آرایه فازی و متحرک مشاهده شده از سامانه باور-373 که از آنتن مسطح مستطیلی بهره می‌برد قابل مقایسه با رادار 96L6 است که این رادار روسی بردی بین 5 تا 300 کیلومتر داشته و توانایی ردگیری تا 100 هدف با سرعت‌های 50 تا 2800 متر بر ثانیه را دارد.

با توجه به انواع رادارهای پیشرفته ساخته شده در کشور برای رادار ایرانی نیز کارایی مشابهی را می‌توان در نظر گرفت. این رادار قابلیت چرخش مکانیکی در صفحه افقی برای پوشش 360 درجه اطراف را داشته و جستجوی آن در راستای عمودی نیز قاعدتاً با چرخش الکترونیکی امواج به انجام می‌رسد. 

با توجه به ساختار گونه‌های پیشرفته سامانه‌های اس-300 و اس-400 و البته تصاویر حاشیه‌ای منتشر شده از نمایشگاه وزارت دفاع در شهریور ماه باید انتظار معرفی سایر رادارهای سامانه باور-373 را در آینده نزدیک داشت.

صیاد-4

موشک مشاهده شده با سامانه باور-373 در نمایشگاه وزارت دفاع که به نظر می‌رسد با نام صیاد-4 شناخته می‌شود شباهت بالایی به خانواده موشک‌های 48N6E روسی دارد که در سامانه‌های اس-300 و اس-400 به کار می روند. 

موشک 48N6 که به جای خانواده موشک‌های 5V55 به سامانه اس-300 افزوده شد با کمی طول و قطر تقریباً یکسان نسبت به انواع 5V55 قابلیت‌های عملیاتی بسیار بالاتری دارد. این موشک 7.5 متری که قطر آن 51.9 سانتیمتر است 1800 کیلوگرم جرم داشته و به سرعت 10 برابر سرعت صوت می‌رسد و اهداف را در ارتفاع‌های 10 متر تا 27هزار متر مورد هدف قرار می‌دهد.

 

 

برد عملیاتی نمونه عادی آن بین 5 تا 150 کیلومتر بوده و در نمونه 48N6E2 به 195 کیلومتر می‌رسد. این موشک‌ها از یک سرجنگی 150 کیلوگرمی بهره می‌برند و با اتکاء به سامانه تغییر بردار رانش در خروجی پیشران خود، توانایی اجرای مانورهایی تا 25 برابر شتاب جاذبه (25g) را دارند.

البته موشک‌های گونه ضد بالستیک سامانه اس-300 یعنی S-300V توانایی تمرکز ترکش‌های سرجنگی خود به سمت هدف را نیز دارند که ممکن است این توانمندی در نمونه‌های جدید موشک‌های به کار رفته در سایر گونه‌های سامانه اس-300 نیز ایجاد شده باشد.

با توجه به شباهت بالای موشک صیاد-4 با خانواده موشک‌های 48N6 و با در نظر داشتن توان فناورانه کشورمان در عرصه سوخت جامد و سامانه‌های هدایت، کنترل و ناوبری که در موشک‌های صیاد-2 و خانواده موشک‌های طائر-2 نمود داشته به نظر می‌رسد از نظر عملکرد، موشک ایرانی با نمونه‌های روسی کاملاً قابل مقایسه باشد همانطور که موشک‌های طائر-2 با گونه همرده روسی خود یعنی 9M317 در سامانه Buk-M2E کاملاً برابر و در مواردی برتر است.

با توجه به گسترش تهدیدات دورایستای هوایی در فضای نبردهای امروز نیاز به افزایش برد درگیری سامانه‌های پدافند هوایی موشکی بیشتر شده است. امروزه بمب‌های سبک و کوچک هواپرتاب به بردهای بیش از 110 کیلومتر رسیده و موشک‌های کروز هواپرتاب متعددی با بردهای بیش از 300 کیلومتر و قابلیت رهایی از هواپیماهای جنگنده توسعه یافته‌اند.

بنا بر این سامانه‌های جدید بایستی توانمندی مؤثر درگیری با اهداف کوچک در بردهای بالا و مهمتر از آن توانایی انهدام هواپیماهای حامل آنها را در برد چند صد کیلومتری پیش از رهایی تسلیحات دورایستا داشته باشند.

با گسترش سامانه‌های پدافند هوایی موشکی با این رده از شعاع درگیری، خود به خود پیوستگی بالایی در پوشش آسمان کشور پدید آمده و درصد تهدیدآمیز بودن موقعیت‌های مختلف برای دشمن بسیار افزایش می‌یابد. 

در تصاویر مثالی زیر، میزان پوشش پدافند هوایی موشکی روی ایران بر اساس عملکرد تعدادی از 2 سامانه S-300PMU-1 با برد درگیری 150 کیلومتر و S-400 با برد درگیری 400 کیلومتر با فرض استقرار سامانه‌ها در فواصل نزدیک مرزها نمایش داده شده است.

  

 

همانطور که مشاهده می‌شود با بهره‌برداری از سامانه‌های دوربرد با تعداد کمی سامانه فضای بیشتری تحت پوشش قرار می‌گیرد.

به گزارش مشرق، می‌توان گمانه‌زنی کرد با توجه به اهداف طراحی سامانه باور-373 و با الگوبرداری از سامانه‌های پیشرفته دنیا این سامانه‌ایرانی از نظر برد موشک، عملکردی بین S-300PMU-2 (با برد درگیری 200 کیلومتر) وS-400  داشته باشد. این در حالی است که برای پوشش نواحی نمایش داده شده در تصاویر فوق با سامانه‌های میانبردی مانند مرصاد و سوم خرداد نیاز به تعداد بسیار بالایی از آنها وجود دارد.

تنوع موشکی

نگاهی به روند جنگ‌های اخیر نشان دهنده افزایش حجم حملات هوایی به صورت کاملاً هماهنگ و شبکه محور است که طبیعتاً در نبردهای آینده نیز پیگیری خواهد شد. این رویکرد نیز با افزایش توان درگیری با چندین هدف توسط سامانه‌ها قابل مقابله است که باید در باور-373 نیز وجود داشته باشد. 

وجه دیگری که در نبردهای مدرن امروزی کاملاً مرسوم شده استفاده از آرایه متنوعی از ابزارهای مختلف در حمله همزمان به طرف مقابل است که عمدتاً شامل انواع موشک‌های کروز ضد اهداف زمینی و ضد رادار، بمب های هواپرتاب، انواع پهپادهای کوچک و بزرگ شناسایی و رزمی و هواپیماهای بمب افکن و جنگنده از انواع پنهانکار راداری و در برخی موارد سلاح‌های بالستیک و شبه بالستیک می‌شود.

از این رو سامانه‌های جدید بایستی توانایی رهگیری و درگیری با طیف متنوعی از اهداف در فواصل و ارتفاعات مختلف با شرایط پروازی مربوطه را داشته باشند. 

در زمینه ردگیری و رهگیری، رادارهای آرایه فازی این امکان را فراهم می آورند که تعداد زیادی از اهداف به طور همزمان شناسایی، ردگیری و رهگیری شود. برای درگیری مؤثر نیز در سامانه‌های جدید روسی مانند اس-350 از 3 گونه و در اس-400 از 4 گونه موشک استفاده می‌شود که در بردهای مختلف شامل کمتر از 50 تا کمتر از 400 کیلومتر عمل می‌کنند و البته 2 گونه از این موشک‌ها بین 2 سامانه فوق مشترک است.

این موشک‌ها از سطح بالاتری از قابلیت مانور و دقت در اصابت برخوردار هستند که در کنار استفاده از پیشران سوخت جامد پیشرفته و زیرسامانه‌هایی با فناوری‌های جدید، موشک‌هایی با وزن و حجم کمتر نسبت به نسل‌های قبلی حاصل شده‌اند. تمامی انواع موشک‌ها در سامانه‌های اس-300، اس-350 و اس-400 به صورت عمودی از پرتابگرهای استوانه ای پرتاب می‌شوند.

 

 

 

همانطور که پیشتر اشاره شد قرار است در سامانه باور-373 نیز از چند نوع موشک استفاده شود. هر چند برد نهایی عملکرد این سامانه پیشرفته اعلام نشده اما با توجه به مقایسه آن با سامانه S-300PMU-2 در اطلاعات ارائه شده به مسئولان در نمایشگاه دستاوردهای وزارت دفاع که در تصاویر منتشره از این نمایشگاه مشهود است و نیز در نظر داشتن این نکته که موشک صیاد-3 احتمالاً بردی نزدیک به 200 کیلومتر دارد باید برای دوربردترین موشک سامانه جدید ایرانی یعنی موشک صیاد-4 برد بالاتری در نظر گرفت.

 

همچنین برای عملکرد بهتر سامانه در برابر اهداف کوچک نیز می‌توان انتظار به کارگیری موشک‌هایی با برد متوسط را در باور-373 داشت که احتمالاً جدی‌ترین تفاوت آنها با جدیدترین موشک‌های میانبرد کشور یعنی صیاد-2 و خانواده موشک‌های طائر-2 قابلیت شلیک آنها به صورت عمودی باید باشد.

توانمندی‌هایی نظیر شبکه شدن با سایر تجهیزات پدافند هوایی و تحرک بالای تمام اجزاء سامانه نیز از دیگر مواردی است که در توانمندی‌های جدیدترین ابزار دفاعی سازمان پدافند هوایی ایران به چشم می‌خورد. در مجموع از گفته‌های مسئولان دفاعی و اطلاعات منتشر شده تا کنون پیرامون سامانه پدافند هوایی موشکی راهبردی باور-373 می‌توان دریافت که رویکردهای نبرد مدرن کاملاً در طراحی این سامانه لحاظ گردیده است.

سامانه سوم خرداد به عنوان یکی از جدیدترین دستاوردهای دفاعی کشور در زمینه ادوات پدافند هوایی موشکی در رده میانبرد شناخته می‌شود که با برخورداری از رادارهای آرایه فازی فعال روی خودروهای پرتابگر و با استفاده از موشک‌های بهره‌مند سوخت جامد پیشرفته توانایی درگیری با اهداف در برد 50 کیلومتر و ارتفاع حدود 23 (یا 25) کیلومتر را دارد. 

یکی از مهمترین قابلیت‌های این سامانه توانایی درگیری همزمان با 4 هدف و هدایت تا 2 فروند موشک به سمت هر هدف و در مجموع هدایت همزمان 8 موشک است. از این نظر می‌توان سوم خرداد را معادل 66% از توان سامانه S-300PMU-1 دانست که در آینده نیز این توان قابل ارتقاء خواهد بود.

 

به گزارش مشرق، در سامانه سوم خرداد با الگوبرداری از سامانه پیشرفته میانبرد روسی Buk-M2E روی خودروهای پرتابگر موشک، رادارهای مربوط به رهگیری اهداف و هدایت موشک نیز نصب شده است که ضمن افزایش پایداری سامانه در برابر تغییرات شرایط صحنه نبرد، افزایش قابلیت مقابله با جنگ الکترونیک و حملات دشمن، به استقلال بیشتر واحدهای پرتابگر از سامانه‌های رادارهای کشف و ردگیری و فرماندهی آتشبار موشکی نیز منجر می‌شود.

رادار مورد استفاده در پرتابگرهای موشک سامانه سوم خرداد از نوع آرایه فازی فعال بوده و از کنار هم قرار گرفتن 1700 المان تشکیل شده است. موقعیت استقرار این نوع از رادارها به دلیل ماهیت عملکردشان به سختی توسط سامانه‌های دشمن قابل مشخص شدن به طور دقیق است و از این بابت نیز به افزایش بقاپذیری رزمی سامانه سوم خرداد در برابر حملات دشمن می‌انجامد.

در جریان بازدید مقام معظم رهبری و فرماندهی کل قوا از نمایشگاه دستاوردهای نیروی هوافضای سپاه در اردیبهشت ماه سال جاری اعلام شد قرار است در آینده سامانه سوم خرداد با تجهیز به موشک‌هایی با برد 100 و 200 کیلومتر به سامانه‌ای دوربرد تبدیل شود. 

با توجه به توانمندی سامانه فعلی در زمینه رادار، کنترل آتش، درگیری همزمان با چند هدف و تحرک بالا توانمندی بالقوه خوبی برای ایجاد یک سامانه دوربرد بر اساس آن وجود دارد. بنا بر این با بهره‌گیری از 2 موشک با بردهای بیشتر سامانه توسعه یافته بر اساس سوم خرداد عملاً قابلیت ایجاد 3 لایه دفاعی را در بردهای 50، 100 و 200 کیلومتر خواهد داشت.

 

در رویکرد استفاده از سامانه سوم خرداد به عنوان پایه‌ای برای تولید یک سامانه دوربرد نیز مزیت‌هایی نظیر استفاده از سامانه اس-200 برای این منظور قابل تصور است زیرا در سوم خرداد نیز تمامی اجزاء سامانه شامل رادار، کنترل آتش، مخابرات و ارتباطات اجزاء سامانه با هم و با شبکه پدافند هوایی، زیرسامانه‌های پردازش، قابلیت‌های جنگ الکترونیک و سایر اجزاء کامل شده‌اند. 

بنا بر این افزودن موشک‌هایی با برد بالاتر به این سامانه راه حل نسبتاً سریعی برای رسیدن به یک سامانه دوربرد است. خصوصاً توانمندی درگیری همزمان با چندین هدف نیز از ابتدا در این سامانه وجود داشته و در گام بعدی تنها به افزایش آن اقدام خواهد شد.

متخصصان کشورمان بر اساس راهبردهای دفاعی کشور همواره در تلاش برای تأمین نیازهای نیروهای مسلح با اتکاء به توان داخلی هستند و برنامه‌های دستیابی به سامانه‌های پدافند هوایی موشکی دوربرد نیز در این راستا و در پاسخ به قرار گرفتن پدافند هوایی در اولویت اول از نگاه فرماندهی کل قوا تعریف شده است. 

به نظر می‌رسد بهسازی سامانه اس-200 و تجهیز به موشک دوربرد جدید به عنوان سریعترین راه حل و توسعه باور-373 به عنوان یک پروژه بزرگ اساسی‌ترین راه حل رفع نیاز فوق بوده است.

با عملیاتی شدن این سامانه امید دشمن برای زدن ضربات مؤثر از طریق قدرت هوایی بسیار کمرنگ خواهد شد همچنان که در مدت یک سالی که از رونمایی موشک صیاد-2 می‌گذرد به اذعان کارشناسان و رسانه‌های خارجی با وجود این موشک کار برای مهاجمین بسیار سخت شده است و در آینده نیز بسیار سخت‌تر خواهد شد.

در آخرین روزهای سال 2014 میلادی، خبرهایی از پورشه به گوش می‌رسد مبنی بر اینکه نسل دوم و یا به عبارتی دیگر نسخه 2016 پانامرا روانه بازار می‌شود.

تلگرام نرم‌افزار کوچک و فوق امن برای پیام‌رسانی است که البته چندان شناخته نیست؛ اما تفاوت‌های اصلی این ابزار با سایر ابزارهای مشابه همچون وایبر و واتس‌اپ در چیست؟

امنیت

وب‌سایت اصلی این ابزار اذعان کرده است، ما به شما حریم خصوصیتان را با‌می‌گردانیم. در واقع جنبه‌های امنیتی این ابزار نیز نشان‌دهنده همین امر است. این ابزار دو گونه متفاوت از امنیت را برای دو مورد متفاوت از چت ارائه می‌کند. برای چت‌های استاندارد، رمزگذاری Server-Client و Client-Server به کار گرفته می‌شود؛ ‌به این معنا‌ که پیام شما نیاز به رمزگذاری در سرور تلگرام ندارد. 

این موضوع برای اغلب چت‌ها و گفت‌وگو‌های روزمره مفید و کافی است و امتیاز آن این است که امکان چت و پیام‌رسانی به شکل Multi-Platform را فراهم می‌کند. برای داشتن یک گفت‌وگوی رمزگذاری شده End-to-End باید از گزینه چت رمزی یا Secret استفاده کنید که در این صورت تلگرام به هیچ وجه پیام‌های رمز گذاری شده را دریافت نمی‌کند. 

در واقع Secret Chat در تلگرام به هر اندازه که فکر کنید، از وجوه امنیتی برخوردار است و همه نکات لازم در این خصوص را مد نظر دارد.

امنیت پیام‌ها با رمزگذاری‌های نا‌متقارن AES ۲۵۶ بیتی و RSA ۲۰۴۸ بیتی تضمین شده است. بهترین قسمت برای امنیت این ابزار این است که اساسا نیاز نیست تا کاربر اقدام خاصی برای داشتن امنیت صورت دهد. تلگرام به قدری به امنیت خود مطمئن است که جایزه‌ای ۲۰۰ هزار دلار را برای هک شدن خود پیشنهاد می‌کند – اینجا. 

همین امنیت منجر به آن شد که یک و نیم میلیون از شهروندان کره جنوبی، نرم‌افزار چت مخصوص خود یعنی Kakao Talk را‌‌ رها کنند و به تلگرام بپیوندند. 

تسهیلات و سادگی

همواره بین امنیت و تسهیلات و سادگی یک چالش وجود دارد؛ اما تیم غیر انتفاعی پشت تلگرام تلاش فراوانی کرده ‌که این چالش را عقیم بگذارد. با تمام امنیتی که این نرم افزار ارائه می‌کند، ‌‌بسیار ساده است. شروع استفاده از آن دقیقا مشابه نصب و راه اندازی وایبر است. بعد از آن به سادگی می‌توانید پیام رسانی کنید.

شاید واسط کاربری آن در ابتدا کمی متفاوت و پیچیده به نظر آید، ولی در آن همه چیز گویا و به سهولت قابل استفاده است. این ابزار ‌روی هر سه سیستم عامل موبایل یعنی اندروید، وین فون و iOS موجود است و همچنین نسخه‌های دسکتاپ آن برای ویندوز، مک و لینوکس نیز وجود دارد. 

نکته دیگر آنکه به رغم اینکه پیام‌ها در این ابزار رمزگذاری شده‌اند، سرعت پیام رسانی بسیار بالاست. این به دلیل استفاده از پروتکل MTProto است که مختص به این ابزار طراحی شده است. همچنین طراحان این ابزار در سراسر دنیا سرورهایی ‌برای برنامه خود تدارک دیده‌اند. 

ایده‌ها

برنامه‌های چت و پیام رسانی که می‌توان یافت، اغلب فاقد یک رهیافت کلی و دیدگاه خاص در پشت خود هستند؛ اما تلگرام متفاوت است. زمانی که تیم طراح از بازگرداندن حریم خصوصی سخن می‌گویند، این هدف اصلی آن‌هاست، ولی به هیچ وجه سادگی را قربانی این هدف نکرده‌اند. 

همچنین هر چند هنوز کد برنامه‌ کامل منتشر نشده، تیم طراح بر این قصد هستند که نرم افزار را به شکل Open Source منتشر کنند. طراحان نرم افزار بر این باورند که اضافه شدن افراد خلاق برای بهبود کار نرم افزار بسیار ضروری است.

این نرم‌افزار به دست دو نفر طراحی شده است: نیکولا و پاول دورو که بنیانگذاران شبکه اجتماعی بزرگ روسی با نام VK هستند. البته هرچند طراحان این ابزار روسی هستند، در FAQ وب سایت خود تشریح کرده‌اند، مقر اصلی نرم افزار در برلین است. 

در ‌‌نهایت اینکه باید گفت ‌این ابزار بسیار ساده و در عین حال به لحاظ امنیتی قدرتمند است، به گونه‌ای که می‌توان ترکیبی از امنیت سرعت و قدرت و خلاقیت را در این ابزار دید.

دنیای امروز به کلی دگرگون شده است. اغلب ارتباطات امروزه با استفاده از فضای وب و اینترنت صورت می‌گیرد و در نتیجه بخش مهمی از اطلاعات کاربران در این فضا تبادل می‌شود. امروز قطعا ایمیل شما حکم شماره تلفن شخصی شما را دارد، زیرا ابزار اصلی ارتباط اینترنتی است. امروزه تصاویر و ویدئوهای شما ‌روی فضای وب به سادگی قابل دسترس بوده و در نتیجه بخش مهمی از حریم خصوصی شما در معرض خطر جدی است.

 این موضوع خود بیانگر یک نکته اساسی است و آن اینکه با تحول دنیای جدید و ورود کامل به عصر ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات، موضوع امنیت و حریم خصوصی کاربران نیز از نو تعریف شده است و باید دیدگاهی جدید به این موضوع داشت. 

به این معنا که افراد باید تعریف جدیدی از دارایی‌های خود داشته باشند و مواردی را در زمره دارایی‌های اصلی و با ارزش خود قرار دهند که تا پیش از این، اساسا موضوعیت نداشته است. بعد از این تغییر زاویه دید، درخواهیم یافت که اکنون در خصوص دارایی‌های ارزشمند خود چقدر بی‌احتیاط هستیم؛ دارایی‌هایی که ما فکر می‌کنیم بی‌ارزش هستند، ولی بسیاری دیگر از آن‌ها پول‌های کلان به جیب می‌زنند.

در همین رابطه، به تازگی با موضوعی بر‌خورد کرده‌ایم که برای ما جای شگفتی داشت؛ موضوعی که به گونه‌ای عملا نوعی از سرقت اطلاعات کاربران بدون اجازه و آگاهی آن‌ها و بد‌تر از آن، فروش این اطلاعات به مشتریان و متقاضیان، بدون هیچ پروا و ابایی از این موضوع است. 

از این قرار که گویا چند شرکت ـ که دقیقا از ماهیت و هویت آن‌ها اطلاعاتی در دست نیست ـ اقدام به جمع‌آوری اطلاعات مربوط به ایمیل کاربران ایرانی در حجم انبوه‌ با روش‌های خاص و بدون کسب اجازه و آگاهی کاربران از این موضوع کرده‌اند و به وسیله این اطلاعات اقدام به ایجاد بانک‌های اطلاعاتی طبقه‌بندی شده و غیر‌طبقه بندی شده‌ای می‌کنند که با قیمت‌های گزاف آن‌ها را به متقاضیان می‌فروشند.

برخورد با این مسأله منجر به شگفتی ما شد، زیرا تقریبا بر هیچ کس پوشیده نیست که اطلاعات ایمیل افراد، اساسا در زمره اطلاعات خصوصی آن‌هاست و ‌کسی حق این را ندارد که بدون اجازه این اطلاعات را سرقت کرده و برای تبلیغات در اختیار مشتریان قرار دهد. 

این نکته زمانی مهم‌تر جلوه می‌کند که چند نکته اساسی را در این خصوص مد نظر داشته باشیم؛ نخست اینکه اطلاعات ایمیل افراد حتی اگر در حد آدرس ایمیل باشد، می‌تواند خود منجر به افشای برخی از اطلاعات دیگر در مورد هویت کاربر باشد. فراموش نکنیم که آدرس ایمیل افراد اغلب شامل نام و نام خانوادگی آن‌هاست. 

از سوی دیگر، هیچ تضمینی وجود ندارد که این اطلاعات به دست هکرهای مجرم نیفتاده تا با ‌آن اقدام به شناسایی راحت‌تر و بهتر قربانیان و اقدام برای سرقت اطلاعات اساسی‌تر از آن‌ها کنند. نکته سوم آنکه اساسا فروش بانک اطلاعاتی ایمیل افراد مانند فروش بانک اطلاعاتی در خصوص شماره تلفن‌های کاربران است. 

جالب آنکه گویا این مورد مربوط به یک شرکت خاص هم نیست و چندین رقیب در این میان بر فروش اطلاعات کاربران با یکدیگر رقابت دارند، زیرا تلاش بر این است که برای فروش هرچه بهتر بانک اطلاعاتی خود و ضعف رقبا، نقاط قوت خود را برای خریداران تشریح کنند.

اما این ایمیل‌ها چگونه سرقت شده؟

یکی از روش‌هایی که خود فروشندگان این بانک اطلاعاتی تشریح می‌کنند، عبارت است از جمع‌آوری ایمیل‌های کاربران از سطح وبلاگ‌ها و و‌ب سایت‌ها. به نظر می‌رسد ‌این روش این گونه باشد که هر کجا ‌کاراک‌تر @ ‌باشد، احتمالا آدرس ایمیلی همراه آن است و در نتیجه جستجو در سطح وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌ها، اولین و ساده‌ترین روش ممکن است. 

اما قطعا روش‌های پیچیده تری نیز در این میان وجود دارد. چندی پیش به یک ایمیل نا‌شناس برخورده‌ایم که یک پیام ساده در دل خود داشت و متن پیام به گونه‌ای سؤال برانگیز بود که کاربر ترغیب می‌شد ‌از ارسال کننده ایمیل موضوع را جویا شود. طبیعتا سؤال‌های ما و شما هیچ پاسخی دریافت نمی‌کند که دلیل آن هم واضح است. ارسال کننده تنها می‌خواهد از این مطمئن شود که ایمیل شما فعال است.

به این ترتیب ایمیل شما که آدرس آن قبلا به هر طریقی به دست آمده به قسمت ایمیل‌های فعال بانک اطلاعاتی ـ که قرار است به زودی به فروش برسد ـ اضافه می‌شود؛ به همین سادگی.

موضوع بعدی، رقم فروش این بانک‌های اطلاعاتی و اطلاعات افرادی است که در آن‌ها وجود دارد؛ برای مثال، بانک اطلاعاتی که ما با آن مواجه شدیم، با ۳ میلیون رکورد به بهای ۵۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسد که البته برای اطلاعات ارزشمندی مانند ایمیل‌های فعال ثمن بخس است و بهتر بود که فروشنده بهای بیشتری را مد نظر قرار می‌داد؛ ضمن آنکه بانک اطلاعاتی وی ضمانت دو ماهه نیز دارد. 

اما افرادی که در این بانک اطلاعاتی آدرس ایمیل خود را خواهند یافت، به غیر از سازمان‌ها و نهاد‌ها عبارتند از افراد عادی، دانشجویان، مهندسان، پزشکان و.... هر کس که شما فکر آن را بکنید. 

سؤالی از مسئولان، سخنی با کاربران

حال سؤال اساسی ما از مسئولان این است که چگونه افرادی‌ متمرکز و سازماندهی شده، اقدام به سرقت هویت و اطلاعات افراد کرده و به همین سادگی برای محصول خود بازاریابی می‌کنند؟ آیا فروش اطلاعات کاربران اینترنت به یکی از کسب و کار‌های رسمی در کشور تبدیل شده است؟ 

اما سخن مهم‌تر ما با کاربران است. در چندین مطلب ما همواره کاربران را به رعایت نکات ایمنی در سطح نت و وب توصیه کرده و آموزش راهکار‌های عملی حفظ امنیت اطلاعات را تا حد ممکن در دستور کار قرار داده‌ایم، ولی متأسفانه برخورد کاربران با این موضوع چندان مثبت نبوده ‌و اغلب با این رویکرد که «ما اطلاعات حساسی نداریم» به سادگی از کنار مبحث امنیت اطلاعات می‌گذرند. 

کمترین و حداقل آسیبی که سرقت آدرس ایمیل شما متوجه شما خواهد بود، این است که از این پس ایمیل شما پر از تبلیغاتی خواهد شد که اساسا علاقه‌ای به آن‌ها ندارید؛ شبیه ‌اتفاقی که در تبلیغات اپراتورهای موبایل رخ داده و در واقع این کار الگو‌برداری از‌‌ همان مورد است. 

اما اینکه به سادگی اطلاعات ۳ میلیون ایمیل کاربران ایرانی از سطح نت جمع‌‌آوری شده است، ‌نشان می‌دهد ‌ما اولیات امنیت در فضای وب و اساس نحوه استفاده از این فضا را بلد نیستیم، چون ‌به دست آوردن ۳ میلیون ایمیل معتبر ـ ‌کلا عادی ـ نیازمند یک عملیات هک بزرگ است. متأسفانه کاربران ایرانی به هیچ وجه موضوعات امنیتی را در دستور کار خود قرار نمی‌دهند. 

حال موضوع اصلی این است، ‌آیا قرار است از این به بعد به همین سادگی اطلاعات و هویت افراد و کاربران ایرانی در فضای نت به حراج گذاشته و برای آن بازاریابی شود؟ این سؤال را باید مسئولان ذیربط از یک سو ‌پاسخ گو باشند و از سوی دیگر ما کاربران خود باید پاسخ آن را روشن کنیم.

دنیای امروز به کلی دگرگون شده است. اغلب ارتباطات امروزه با استفاده از فضای وب و اینترنت صورت می‌گیرد و در نتیجه بخش مهمی از اطلاعات کاربران در این فضا تبادل می‌شود. امروز قطعا ایمیل شما حکم شماره تلفن شخصی شما را دارد، زیرا ابزار اصلی ارتباط اینترنتی است. امروزه تصاویر و ویدئوهای شما ‌روی فضای وب به سادگی قابل دسترس بوده و در نتیجه بخش مهمی از حریم خصوصی شما در معرض خطر جدی است.

 این موضوع خود بیانگر یک نکته اساسی است و آن اینکه با تحول دنیای جدید و ورود کامل به عصر ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات، موضوع امنیت و حریم خصوصی کاربران نیز از نو تعریف شده است و باید دیدگاهی جدید به این موضوع داشت. 

به این معنا که افراد باید تعریف جدیدی از دارایی‌های خود داشته باشند و مواردی را در زمره دارایی‌های اصلی و با ارزش خود قرار دهند که تا پیش از این، اساسا موضوعیت نداشته است. بعد از این تغییر زاویه دید، درخواهیم یافت که اکنون در خصوص دارایی‌های ارزشمند خود چقدر بی‌احتیاط هستیم؛ دارایی‌هایی که ما فکر می‌کنیم بی‌ارزش هستند، ولی بسیاری دیگر از آن‌ها پول‌های کلان به جیب می‌زنند.

در همین رابطه، به تازگی با موضوعی بر‌خورد کرده‌ایم که برای ما جای شگفتی داشت؛ موضوعی که به گونه‌ای عملا نوعی از سرقت اطلاعات کاربران بدون اجازه و آگاهی آن‌ها و بد‌تر از آن، فروش این اطلاعات به مشتریان و متقاضیان، بدون هیچ پروا و ابایی از این موضوع است. 

از این قرار که گویا چند شرکت ـ که دقیقا از ماهیت و هویت آن‌ها اطلاعاتی در دست نیست ـ اقدام به جمع‌آوری اطلاعات مربوط به ایمیل کاربران ایرانی در حجم انبوه‌ با روش‌های خاص و بدون کسب اجازه و آگاهی کاربران از این موضوع کرده‌اند و به وسیله این اطلاعات اقدام به ایجاد بانک‌های اطلاعاتی طبقه‌بندی شده و غیر‌طبقه بندی شده‌ای می‌کنند که با قیمت‌های گزاف آن‌ها را به متقاضیان می‌فروشند.

برخورد با این مسأله منجر به شگفتی ما شد، زیرا تقریبا بر هیچ کس پوشیده نیست که اطلاعات ایمیل افراد، اساسا در زمره اطلاعات خصوصی آن‌هاست و ‌کسی حق این را ندارد که بدون اجازه این اطلاعات را سرقت کرده و برای تبلیغات در اختیار مشتریان قرار دهد. 

این نکته زمانی مهم‌تر جلوه می‌کند که چند نکته اساسی را در این خصوص مد نظر داشته باشیم؛ نخست اینکه اطلاعات ایمیل افراد حتی اگر در حد آدرس ایمیل باشد، می‌تواند خود منجر به افشای برخی از اطلاعات دیگر در مورد هویت کاربر باشد. فراموش نکنیم که آدرس ایمیل افراد اغلب شامل نام و نام خانوادگی آن‌هاست. 

از سوی دیگر، هیچ تضمینی وجود ندارد که این اطلاعات به دست هکرهای مجرم نیفتاده تا با ‌آن اقدام به شناسایی راحت‌تر و بهتر قربانیان و اقدام برای سرقت اطلاعات اساسی‌تر از آن‌ها کنند. نکته سوم آنکه اساسا فروش بانک اطلاعاتی ایمیل افراد مانند فروش بانک اطلاعاتی در خصوص شماره تلفن‌های کاربران است. 

جالب آنکه گویا این مورد مربوط به یک شرکت خاص هم نیست و چندین رقیب در این میان بر فروش اطلاعات کاربران با یکدیگر رقابت دارند، زیرا تلاش بر این است که برای فروش هرچه بهتر بانک اطلاعاتی خود و ضعف رقبا، نقاط قوت خود را برای خریداران تشریح کنند.

اما این ایمیل‌ها چگونه سرقت شده؟

یکی از روش‌هایی که خود فروشندگان این بانک اطلاعاتی تشریح می‌کنند، عبارت است از جمع‌آوری ایمیل‌های کاربران از سطح وبلاگ‌ها و و‌ب سایت‌ها. به نظر می‌رسد ‌این روش این گونه باشد که هر کجا ‌کاراک‌تر @ ‌باشد، احتمالا آدرس ایمیلی همراه آن است و در نتیجه جستجو در سطح وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌ها، اولین و ساده‌ترین روش ممکن است. 

اما قطعا روش‌های پیچیده تری نیز در این میان وجود دارد. چندی پیش به یک ایمیل نا‌شناس برخورده‌ایم که یک پیام ساده در دل خود داشت و متن پیام به گونه‌ای سؤال برانگیز بود که کاربر ترغیب می‌شد ‌از ارسال کننده ایمیل موضوع را جویا شود. طبیعتا سؤال‌های ما و شما هیچ پاسخی دریافت نمی‌کند که دلیل آن هم واضح است. ارسال کننده تنها می‌خواهد از این مطمئن شود که ایمیل شما فعال است.

به این ترتیب ایمیل شما که آدرس آن قبلا به هر طریقی به دست آمده به قسمت ایمیل‌های فعال بانک اطلاعاتی ـ که قرار است به زودی به فروش برسد ـ اضافه می‌شود؛ به همین سادگی.

موضوع بعدی، رقم فروش این بانک‌های اطلاعاتی و اطلاعات افرادی است که در آن‌ها وجود دارد؛ برای مثال، بانک اطلاعاتی که ما با آن مواجه شدیم، با ۳ میلیون رکورد به بهای ۵۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسد که البته برای اطلاعات ارزشمندی مانند ایمیل‌های فعال ثمن بخس است و بهتر بود که فروشنده بهای بیشتری را مد نظر قرار می‌داد؛ ضمن آنکه بانک اطلاعاتی وی ضمانت دو ماهه نیز دارد. 

اما افرادی که در این بانک اطلاعاتی آدرس ایمیل خود را خواهند یافت، به غیر از سازمان‌ها و نهاد‌ها عبارتند از افراد عادی، دانشجویان، مهندسان، پزشکان و.... هر کس که شما فکر آن را بکنید. 

سؤالی از مسئولان، سخنی با کاربران

حال سؤال اساسی ما از مسئولان این است که چگونه افرادی‌ متمرکز و سازماندهی شده، اقدام به سرقت هویت و اطلاعات افراد کرده و به همین سادگی برای محصول خود بازاریابی می‌کنند؟ آیا فروش اطلاعات کاربران اینترنت به یکی از کسب و کار‌های رسمی در کشور تبدیل شده است؟ 

اما سخن مهم‌تر ما با کاربران است. در چندین مطلب ما همواره کاربران را به رعایت نکات ایمنی در سطح نت و وب توصیه کرده و آموزش راهکار‌های عملی حفظ امنیت اطلاعات را تا حد ممکن در دستور کار قرار داده‌ایم، ولی متأسفانه برخورد کاربران با این موضوع چندان مثبت نبوده ‌و اغلب با این رویکرد که «ما اطلاعات حساسی نداریم» به سادگی از کنار مبحث امنیت اطلاعات می‌گذرند. 

کمترین و حداقل آسیبی که سرقت آدرس ایمیل شما متوجه شما خواهد بود، این است که از این پس ایمیل شما پر از تبلیغاتی خواهد شد که اساسا علاقه‌ای به آن‌ها ندارید؛ شبیه ‌اتفاقی که در تبلیغات اپراتورهای موبایل رخ داده و در واقع این کار الگو‌برداری از‌‌ همان مورد است. 

اما اینکه به سادگی اطلاعات ۳ میلیون ایمیل کاربران ایرانی از سطح نت جمع‌‌آوری شده است، ‌نشان می‌دهد ‌ما اولیات امنیت در فضای وب و اساس نحوه استفاده از این فضا را بلد نیستیم، چون ‌به دست آوردن ۳ میلیون ایمیل معتبر ـ ‌کلا عادی ـ نیازمند یک عملیات هک بزرگ است. متأسفانه کاربران ایرانی به هیچ وجه موضوعات امنیتی را در دستور کار خود قرار نمی‌دهند. 

حال موضوع اصلی این است، ‌آیا قرار است از این به بعد به همین سادگی اطلاعات و هویت افراد و کاربران ایرانی در فضای نت به حراج گذاشته و برای آن بازاریابی شود؟ این سؤال را باید مسئولان ذیربط از یک سو ‌پاسخ گو باشند و از سوی دیگر ما کاربران خود باید پاسخ آن را روشن کنیم.

دنیای امروز به کلی دگرگون شده است. اغلب ارتباطات امروزه با استفاده از فضای وب و اینترنت صورت می‌گیرد و در نتیجه بخش مهمی از اطلاعات کاربران در این فضا تبادل می‌شود. امروز قطعا ایمیل شما حکم شماره تلفن شخصی شما را دارد، زیرا ابزار اصلی ارتباط اینترنتی است. امروزه تصاویر و ویدئوهای شما ‌روی فضای وب به سادگی قابل دسترس بوده و در نتیجه بخش مهمی از حریم خصوصی شما در معرض خطر جدی است.

 این موضوع خود بیانگر یک نکته اساسی است و آن اینکه با تحول دنیای جدید و ورود کامل به عصر ارتباطات و فن‌آوری اطلاعات، موضوع امنیت و حریم خصوصی کاربران نیز از نو تعریف شده است و باید دیدگاهی جدید به این موضوع داشت. 

به این معنا که افراد باید تعریف جدیدی از دارایی‌های خود داشته باشند و مواردی را در زمره دارایی‌های اصلی و با ارزش خود قرار دهند که تا پیش از این، اساسا موضوعیت نداشته است. بعد از این تغییر زاویه دید، درخواهیم یافت که اکنون در خصوص دارایی‌های ارزشمند خود چقدر بی‌احتیاط هستیم؛ دارایی‌هایی که ما فکر می‌کنیم بی‌ارزش هستند، ولی بسیاری دیگر از آن‌ها پول‌های کلان به جیب می‌زنند.

در همین رابطه، به تازگی با موضوعی بر‌خورد کرده‌ایم که برای ما جای شگفتی داشت؛ موضوعی که به گونه‌ای عملا نوعی از سرقت اطلاعات کاربران بدون اجازه و آگاهی آن‌ها و بد‌تر از آن، فروش این اطلاعات به مشتریان و متقاضیان، بدون هیچ پروا و ابایی از این موضوع است. 

از این قرار که گویا چند شرکت ـ که دقیقا از ماهیت و هویت آن‌ها اطلاعاتی در دست نیست ـ اقدام به جمع‌آوری اطلاعات مربوط به ایمیل کاربران ایرانی در حجم انبوه‌ با روش‌های خاص و بدون کسب اجازه و آگاهی کاربران از این موضوع کرده‌اند و به وسیله این اطلاعات اقدام به ایجاد بانک‌های اطلاعاتی طبقه‌بندی شده و غیر‌طبقه بندی شده‌ای می‌کنند که با قیمت‌های گزاف آن‌ها را به متقاضیان می‌فروشند.

برخورد با این مسأله منجر به شگفتی ما شد، زیرا تقریبا بر هیچ کس پوشیده نیست که اطلاعات ایمیل افراد، اساسا در زمره اطلاعات خصوصی آن‌هاست و ‌کسی حق این را ندارد که بدون اجازه این اطلاعات را سرقت کرده و برای تبلیغات در اختیار مشتریان قرار دهد. 

این نکته زمانی مهم‌تر جلوه می‌کند که چند نکته اساسی را در این خصوص مد نظر داشته باشیم؛ نخست اینکه اطلاعات ایمیل افراد حتی اگر در حد آدرس ایمیل باشد، می‌تواند خود منجر به افشای برخی از اطلاعات دیگر در مورد هویت کاربر باشد. فراموش نکنیم که آدرس ایمیل افراد اغلب شامل نام و نام خانوادگی آن‌هاست. 

از سوی دیگر، هیچ تضمینی وجود ندارد که این اطلاعات به دست هکرهای مجرم نیفتاده تا با ‌آن اقدام به شناسایی راحت‌تر و بهتر قربانیان و اقدام برای سرقت اطلاعات اساسی‌تر از آن‌ها کنند. نکته سوم آنکه اساسا فروش بانک اطلاعاتی ایمیل افراد مانند فروش بانک اطلاعاتی در خصوص شماره تلفن‌های کاربران است. 

جالب آنکه گویا این مورد مربوط به یک شرکت خاص هم نیست و چندین رقیب در این میان بر فروش اطلاعات کاربران با یکدیگر رقابت دارند، زیرا تلاش بر این است که برای فروش هرچه بهتر بانک اطلاعاتی خود و ضعف رقبا، نقاط قوت خود را برای خریداران تشریح کنند.

اما این ایمیل‌ها چگونه سرقت شده؟

یکی از روش‌هایی که خود فروشندگان این بانک اطلاعاتی تشریح می‌کنند، عبارت است از جمع‌آوری ایمیل‌های کاربران از سطح وبلاگ‌ها و و‌ب سایت‌ها. به نظر می‌رسد ‌این روش این گونه باشد که هر کجا ‌کاراک‌تر @ ‌باشد، احتمالا آدرس ایمیلی همراه آن است و در نتیجه جستجو در سطح وب‌سایت‌ها و وبلاگ‌ها، اولین و ساده‌ترین روش ممکن است. 

اما قطعا روش‌های پیچیده تری نیز در این میان وجود دارد. چندی پیش به یک ایمیل نا‌شناس برخورده‌ایم که یک پیام ساده در دل خود داشت و متن پیام به گونه‌ای سؤال برانگیز بود که کاربر ترغیب می‌شد ‌از ارسال کننده ایمیل موضوع را جویا شود. طبیعتا سؤال‌های ما و شما هیچ پاسخی دریافت نمی‌کند که دلیل آن هم واضح است. ارسال کننده تنها می‌خواهد از این مطمئن شود که ایمیل شما فعال است.

به این ترتیب ایمیل شما که آدرس آن قبلا به هر طریقی به دست آمده به قسمت ایمیل‌های فعال بانک اطلاعاتی ـ که قرار است به زودی به فروش برسد ـ اضافه می‌شود؛ به همین سادگی.

موضوع بعدی، رقم فروش این بانک‌های اطلاعاتی و اطلاعات افرادی است که در آن‌ها وجود دارد؛ برای مثال، بانک اطلاعاتی که ما با آن مواجه شدیم، با ۳ میلیون رکورد به بهای ۵۰۰ هزار تومان به فروش می‌رسد که البته برای اطلاعات ارزشمندی مانند ایمیل‌های فعال ثمن بخس است و بهتر بود که فروشنده بهای بیشتری را مد نظر قرار می‌داد؛ ضمن آنکه بانک اطلاعاتی وی ضمانت دو ماهه نیز دارد. 

اما افرادی که در این بانک اطلاعاتی آدرس ایمیل خود را خواهند یافت، به غیر از سازمان‌ها و نهاد‌ها عبارتند از افراد عادی، دانشجویان، مهندسان، پزشکان و.... هر کس که شما فکر آن را بکنید. 

سؤالی از مسئولان، سخنی با کاربران

حال سؤال اساسی ما از مسئولان این است که چگونه افرادی‌ متمرکز و سازماندهی شده، اقدام به سرقت هویت و اطلاعات افراد کرده و به همین سادگی برای محصول خود بازاریابی می‌کنند؟ آیا فروش اطلاعات کاربران اینترنت به یکی از کسب و کار‌های رسمی در کشور تبدیل شده است؟ 

اما سخن مهم‌تر ما با کاربران است. در چندین مطلب ما همواره کاربران را به رعایت نکات ایمنی در سطح نت و وب توصیه کرده و آموزش راهکار‌های عملی حفظ امنیت اطلاعات را تا حد ممکن در دستور کار قرار داده‌ایم، ولی متأسفانه برخورد کاربران با این موضوع چندان مثبت نبوده ‌و اغلب با این رویکرد که «ما اطلاعات حساسی نداریم» به سادگی از کنار مبحث امنیت اطلاعات می‌گذرند. 

کمترین و حداقل آسیبی که سرقت آدرس ایمیل شما متوجه شما خواهد بود، این است که از این پس ایمیل شما پر از تبلیغاتی خواهد شد که اساسا علاقه‌ای به آن‌ها ندارید؛ شبیه ‌اتفاقی که در تبلیغات اپراتورهای موبایل رخ داده و در واقع این کار الگو‌برداری از‌‌ همان مورد است. 

اما اینکه به سادگی اطلاعات ۳ میلیون ایمیل کاربران ایرانی از سطح نت جمع‌‌آوری شده است، ‌نشان می‌دهد ‌ما اولیات امنیت در فضای وب و اساس نحوه استفاده از این فضا را بلد نیستیم، چون ‌به دست آوردن ۳ میلیون ایمیل معتبر ـ ‌کلا عادی ـ نیازمند یک عملیات هک بزرگ است. متأسفانه کاربران ایرانی به هیچ وجه موضوعات امنیتی را در دستور کار خود قرار نمی‌دهند. 

حال موضوع اصلی این است، ‌آیا قرار است از این به بعد به همین سادگی اطلاعات و هویت افراد و کاربران ایرانی در فضای نت به حراج گذاشته و برای آن بازاریابی شود؟ این سؤال را باید مسئولان ذیربط از یک سو ‌پاسخ گو باشند و از سوی دیگر ما کاربران خود باید پاسخ آن را روشن کنیم.

 انتشار تصاویر آیفون 8 قبل از آیفون 7 می تواند دلیلی برای عرضه تکنولوژی متفاوتی در گوشی های اپل باشد تا شکست باورنکردنی این کمپانی در عرضه و تولید آیفون 6 و 6 پلاس را جبران کند.

در ماه های گذشته، تمامی طرفداران و رقبای اپل منتظر ارائه و عرضه آیفون 6 از سوی این کمپانی بودند اما مدتی پس از عرضه دو محصول جدید( آیفون 6 و 6 پلاس) خبرهای متفاوتی از نواقص و همینطور عدم قابلیت های مناسب آیفون 6 نسبت به سری های گذشته این اسمارت فون منتشر شد که مخاطبان این کمپانی را از خرید محصول جدید پشیمان کرد.

اما همیشه راه حلی برای جبران اشتباه و تغییر در نگاه مخاطبان وجود دارد و آن راه حل " عرضه آیفون8" است. بنا به خبرها و تصاویر منتشر شده، کمپانی اپل به دنبال تولید و عرضه نسل جدیدی از اسمارت فون هاست به همین دلیل مقامات این کمپانی ترجیح داده اند از اسمارت فون 6 به اسمارت فون 8 جهش کنند و بتوانند نسل متفاوتی از محصولات خود را در اختیار کاربران قرار دهند تا خاطره آیفون 6 از ذهن ها پاک شود.

از مشخصات آیفون 8 می توان به صفحه نمایش سه بعدی که نوآوری جدیدی در عرصه رقابت میان برندهای تولید کننده تلفن همراه است، صفحه نمایش   2K ، دوربین های 12 و 16 مگاپیکسل، استفاده از یاقوت کبود و باتری 2000 میلی آمپری اشاره کرد. لبه های فلزی تلفن همراه جدید باید به شکلی ساخته شوند که بتوانند نقص های آیفون 6 را از ذهن مخاطبان محو کنند. اما تصاویر منتشر شده نشان از صفحه و همینطور ساختار ظاهری سخت و محکمی را برای ایفون 8 بازگو می کنند که از لحاظ ظاهری بسیار شبیه به آیفون 6 است. دو تاریخ متفاوت برای عرضه آیفون 8 ذکر شده است، 2017 یا شاید 2019 میلادی.

خرید خودرو فرایند پیچیده ای نیست. به یک نمایشگاه خودرو مراجعه می کنید، خودرو مورد نظر خود را انتخاب کرده و با پرداخت قیمت آن را خریداری می کنید. اما داستان خودروهایی که در این مطلب معرفی می کنیم اندکی متفاوت است. برخی از خودروهای تولید شده در جهان شاهکارهای مهندسی محسوب می شوند و حتی به واسطه تولید محدود می توان آنها را گنجینه های فرهنگی در نظر گرفت. در ادامه با ما همراه باشید زیرا برخی از گران قیمت‌ترین و خاص‌ترین خودروهای جهان را معرفی می کنیم.

مک لارن P1 - قیمت: 1.1 میلیون دلار

مک لارن P1 میراث‌دار خودرو افسانه ای مک لارن F1، نخستین خودرو تولید سری که به سرعت 370 کیلومتر بر ساعت دست یافت، محسوب می شود. قلب تپنده این خودرو که در تولید آن از حجم انبوهی فیبرکربن استفاده شده یک پیشرانه 3.8 لیتری توئین توربو هشت سیلندر خورجینی است که به همراه یک پیشرانه الکتریکی تولید 903 اسب بخار نیرو و 664 پوندفوت گشتاور را امکان پذیر می کند. بیشینه سرعت مک لارن P1 به 349 کیلومتر بر ساعت محدود شده است. شتاب صفر تا صد کیلومتر بر ساعت و صفر تا 293 کیلومتر بر ساعت مک لارن P1 به ترتیب برابر با کمتر از سه ثانیه و 16.5 ثانیه است. تنها 375 دستگاه از این خودرو تولید خواهد شد.

هنسی ونوم GT - قیمت 1.1 میلیون دلار

هنسی ونوم GT با دستیابی به سرعت 436 کیلومتر بر ساعت سریع‌ترین خودرو جهان محسوب می شود. پیشرانه هفت لیتری توئین توربو هشت سیلندر خورجینی این خودرو توانایی تولید 1,500 اسب بخار نیرو را دارد و تنها طی دو ثانیه سرعت خود را از صفر به 100 کیلومتر بر ساعت می رساند. بنابر ادعای شرکت هنسی خودرو ونوم GT توانایی دستیابی به بیشنه سرعت 462 کیلومتر بر ساعت را دارد.

زنوو ST1 - قیمت : 1.2 میلیون دلار

زنوو ST1 محصولی از کشور دانمارک است که از پیشرانه هفت لیتری هشت سیلندر خورجینی سود می برد. تنها طی سه ثانیه سرعت این خودرو از صفر به صد کیلومتر بر ساعت رسیده و در نهایت بیشینه سرعت 375 کیلومتر بر ساعت را کسب می کند.

فراری لافراری - قیمت 1.3 میلیون دلار

لافراری به پیشرانه 12 سیلندر بنزینی مجهز شده که توانایی تولید 789 اسب بخار نیرو را دارد اما در کنار آن یک پیشرانه الکتریکی نیز به کار گرفته شده تا نیروی خروجی لافراری برابر با 950 اسب بخار باشد. لافراری در کمتر از هفت ثانیه به سرعت 193 کیلومتر بر ساعت می رسد و تنها 499 دستگاه از آن ساخته خواهد شد.

پاگانی وایرا - قیمت: 1.3 میلیون دلار

پاگانی وایرا سوپر اسپرت دیگری از ایتالیا که طراحی ظاهری و عملکرد آن هر راننده ای را مجذوب خود می کند. این خودرو به پیشرانه شش لیتری 12 سیلندر خورجینی AMG با دو توربو شارژر مجهز شده که امکان دستیابی به بیشینه سرعت 370 کیلومتر بر ساعت را فراهم کرده و 740 پوندفوت گشتاور تولید می کند. درهای گالوینگ و طراحی داخلی فضایی از ویژگی های منحصر به فرد پاگانی وایرا هستند.

کونیخزگ وان:1 - قیمت: 2 میلیون دلار

پیشرانه این خودرو 1,340 کیلوگرمی توانایی تولید 1,340 اسب بخار نیرو را دارد و در کمتر از 20 ثانیه سرعت خود را از صفر به 405 کیلومتر بر ساعت می رساند. بنابر ادعای شرکت سازنده، کونیخزگ وان:1 پتانسیل دستیابی به بیشینه سرعت 439 کیلومتر بر ساعت یا بیشتر را دارد.

فراری F60 آمریکا - قیمت 3.2 میلیون دلار

فراری F60 آمریکا به مناسب شصتمین سالگرد حضور فراری در آمریکا معرفی شد و یکی از منحصر به فردترین فراری های رودستر تولید شده تاکنون محسوب می شود. فراری F60 آمریکا بر پایه فراری F12 برلینتا شکل گرفته و سقف آن در سرعت 120 کیلومتر بر ساعت نیز قابلیت جمع شدن دارد. پیشرانه 12 سیلندر این خودرو توانایی تولید 740 اسب بخار نیرو را دارد و تنها طی 3.1 ثانیه سرعت خودرو را از صفر به 100 کیلومتر بر ساعت می رساند. بیشینه سرعت فراری F60 آمریکا برابر با 321 کیلومتر بر ساعت است. تنها 10 دستگاه از این خودرو تولید شده است.

منصوری ویور: بوگاتی ویرون - قیمت: 3.4 میلیون دلار

بوگاتی ویرون به خودی خود یکی از خاص‌ترین خودروهای حال حاضر جهان محسوب می شود. اما شرکت منصوری با ارتقا خودرو بوگاتی ویرون هرچه بیشتر بر این ویژگی می افزاید. منصوری ویور بر پایه مدل گرند اسپرت ویتس رودستر شکل گرفته است. پیشرانه 16 سیلندر آن توانایی تولید 1,200 اسب بخار نیرو را دارد. در ساخت این خودرو حجم انبوهی از فیبر کربن به کار گرفته شده است. بی تردید، منصوری ویور یک اثر هنری محسوب می شود.

دبلیو موتورز لیکان هایپراسپرت - قیمت: 3.4 میلیون دلار

بر خلاف نام های شناخته شده این فهرست، لیکان هایپراسپرت محصول یک شرکت لبنانی است. پیشرانه شش سیلندر خورجینی توربوشارژدار سرعت خودرو را تنها طی 2.7 ثانیه از صفر به صد کیلومتر بر ساعت رسانده و توانایی دستیابی به بیشینه سرعت 394 کیلومتر بر ساعت را دارد.

لامبورگینی وننو - قیمت: 4 میلیون دلار

وننو به مناسب پنجاهمین سالگرد فعالیت لامبورگینی معرفی شد و اگرچه یکی از زیباترین ابرخودروهای جهان محسوب نمی شود اما یکی از جذاب‌ترین آنها است. وننو در زبان اسپانیایی به معنای "زهر" است. لامبورگینی وننو به پیشرانه 12 سیلندر خورجینی تنفس طبیعی که توانایی تولید 750 اسب بخار نیرو را دارد مجهز شده که تنها طی 2.8 ثانیه سرعت خودرو را از صفر به صد کیلومتر بر ساعت می رساند. نسخه کانورتیبل وننو توانایی دستیابی به بیشینه سرعت 354 کیلومتر بر ساعت را دارد. از نسخه هارد تاپ این شاهکار ایتالیایی تنها سه دستگاه و از نسخه رودستر نه دستگاه ساخته می شود.

مک لارن P1 GTR - قیمت: 3.3 میلیون دلار

اگر فکر می کنید قدرت 903 اسب بخاری مک لارن P1 برای تامین نیازهای شما کافی نیست می توانید با انتخاب مک لارن P1 GTR که توانایی تولید 986 اسب بخار نیرو را دارد این مساله را جبران کنید. این خودرو برای رقابت با ابرخودروهایی مانند لافراری XX و پاگانی زوندا R طراحی شده است. این در شرایطی است که با مک لارن P1 GTR می توانید در خیابان های شهر نیز خودنمایی کنید.

پنین فارینا فراری سرجیو - قیمت: نامشخص

تنها دلیل حضور پنین فارینا فراری سرجیو در این فهرست قیمت نامشخص آن است که البته بیش از 3 میلیون دلار ارزیابی می شود. این خودرو برای بزرگداشت سرجیو پنین فارینا طراح مشهور ایتالیایی و بر پایه فراری 458 شکل گرفته است. پنین فارینا فراری سرجیو برای نخستین بار در نمایشگاه خودرو ژنو 2013 به عنوان یک مدل مفهومی رونمایی شد و قرار است تنها شش دستگاه از آن تولید شود.

فراری 250 GTO - قیمت: 52 میلیون دلار

تنها 39 دستگاه از فراری 250 GTO که در سال 1963 تولید شده در جهان وجود دارند و از این رو مدلی کمیاب محسوب می شود. فراری 250 GTO دست ساز بوده و گفته می شود "انزو فراری"، بنیانگذار شرکت فراری، این مدل را برای رقابت با جاگوار E-type روانه بازار کرد.