محققان کشورهای مختلف جهان در قالب پروژه عظیم Brainome بدنبال نقشه‌برداری از کل مغز انسان هستند.

 علاوه بر محققانی از آمریکا، ژاپن و چین، 18 دانشگاه و مرکز تحقیقاتی مهم در کشورهای عضو اتحادیه اروپا در تلاش برای اجرای پروژه 10 ساله نقشه‌برداری از مغز انسان هستند.

هدف کلیدی پروژه Brainome درک بهتر عواملی است که کنترل هوش، شخصیت و خطر توسعه بیماری‌های روانی را برعهده دارند.

«کارل هاینتس مایر» از محققان دانشگاه هایدلبرگ آلمان و مدیر پروژه محاسبات مسیر عصبی - سیستم‌های با قابلیت تقلید عملکرد مغز انسان - تأکید می‌کند: امکان ادغام مدل‌های واقعی‌ مغز با سیستم سخت‌افزاری جدید برای توسعه الگوی کاملا جدید از محاسبات وجود دارد که به درک بهتر نحوه پردازش اطلاعات در مغز منجر می‌شود.

به گفته «مایر»، مغز از توانایی منحصر بفرد انجام محسابات پیچیده‌ای برخوردار است که پرقدرت‌ترین ابررایانه‌های جهان از انجام آن عاجز هستند؛ این درحالیست که مغز برای این محاسبات تنها معادل 30 وات انرژی مصرف می‌کند.

سه سازمان کلیدی در قلب پروژه نقشه‌برداری از کل مغز انسان مشارکت دارند؛ محققان پروژه مغز انسان (Human Brain) در مرکز ابررایانه دوسلدورف در حال طراحی مغز مجازی هستند.

محققان موسسه علوم مغز آلن (Allen)‌ در سیاتل در تلاش برای تهیه نقشه از بخش کورتکس مغز – مرکز آگاهی و استدلال – و مرکز تحقیقات مغز دانشگاه هاروارد بدنبال توسعه یک ابداع نوروتکنولوژی بسیار پیشرفته هستند.

پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف موفق به تولید آلیاژ آلومینیوم با استحکامی معادل فولاد شدند.

 فناوری تولید آلیاژهای مقاوم و سبک آلومینیومی مورد استفاده در صنایع پیشرفته به ویژه هوافضا در انحصار کشورهای معدودی است و هم‌اکنون ورود این آلیاژها به کشور به دلیل تحریم‌های موجود با موانع فراوانی روبرو است. این در حالی است که آلیاژ آلومینیوم تولید شده از استحکامی بالاتر از آلیاژهای تجاری معمول برخوردار بوده و بدون نیاز به مواد اولیه خارجی، با هزینه‌ای کمتر در کشور قابل تولید است.

آلیاژ آلومینیوم تولید شده در دانشگاه صنعتی شریف که حاصل چهار سال تحقیق و تلاش مداوم است از استحکام تسلیمی معادل 600 مگاپاسکال برخوردار بوده که به گفته مسؤولان پروژه در آزمایش‌ها تا 800 مگاپاسکال را نیز تحمل کرده است.

محمد علی مصطفایی، از همکاران این پروژه اظهار کرد: در حال حاضر بهترین آلیاژ آلومینیوم استفاده شده در صنایع، آلومینیوم موسوم به 7075 است که با استفاده از عملیات حرارتی آلیاژهایی گران‌قیمت به دست آمده و از استحکامی معادل 500 مگاپاسکال برخوردار است، البته شکل‌دهی این آلیاژ به دلیل ترکیب شیمیایی و عناصر استفاده شده در آن بسیار مشکل است. اما در روش ما استحکام با ایجاد ساختار نانو در ماده بوجود آمده که موجب حفظ چقرمگی، نرمی و شکل پذیری آلیاژ شده است.

وی افزود: اگر به وزن پایین این آلیاژ توجه شود، می‌توان گفت موفق به ساخت آلیاژی کم نظیر شده‌ایم که نسبت استحکام به وزن فوق‌العاده بالایی دارد و بر خلاف فولاد به خوبی در مقابل خوردگی مقاومت می‌کند.

میثم کرشی از دیگر همکاران این پروژه درباره روش تولید این آلیاژ آلومینیوم گفت: اعمال کار مکانیکی و تغییر شکل، سبب افزایش استحکام آلیاژ و کاهش انعطاف‌پذیری آن می‌شود. از سوی دیگر استفاده از عملیات حرارتی در آلیاژهای عملیات حرارتی‌پذیر سبب افزایش استحکام آلیاژ می‌شود. روشی که در این طرح استفاده شده است، ترکیبی از روش‌های فوق است؛ اما با این تفاوت که کار مکانیکی اعمالی باعث افزایش استحکام شده و انعطاف پذیری ماده کاهش نمی‌یابد.

وی افزود: از سوی دیگر فرایند به گونه‌ای است که سبب تغییر ابعادی ماده نمی‌شود و درنتیجه می‌توان ماده را با همان شکل اولیه ولی با استحکام بیشتر تولید کرد. همچنین از مزایای دیگر این روش، عدم ایجاد آلودگی در فرایند تولید به دلیل حذف مرحله ذوب است.

کرشی گفت: روش مورد استفاده ما در جهان برای تولید آلیاژهایی از مواد دیگر استفاده می‌شود و در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی کشورهای پیشگام این فرایند تاکنون به صورت آزمایشگاهی مطرح بوده، ولی محصولی با این روش به صورت برند تجاری به تولید انبوه نرسیده است. لذا یکی از نگرانی‌های مهمی که وجود دارد، سرعت تولید محصول است که باید در فاز اول پروژه در حدود 30 قطعه بر دقیقه باشد. البته بررسی‌های انجام شده نشان داد که رسیدن به این نرخ امکان پذیر است. نکته‌ی دیگری که لازم به ذکر است، تغییر طراحی تجهیزات است که باید از حالت آزمایشگاهی به حالت صنعتی تغییر یابند که طراحی مفهومی تجهیزات مورد نظر انجام شده است، ولی به علت عدم تجربه‌ی مشابه، نیازمند طراحی قدم به قدم و محتاطانه است.

سجاد محمدی از اعضای تیم پروژه درباره کیفیت محصول به دست آمده اعلام کرد: تمام آزمون‌های استاندارد بین‌المللی (ASTM) بر روی خواص مواد انجام گرفته است، ولی متاسفانه به دلیل محدودیت در منابع مالی، گواهی معتبر از استانداردهای ملی و بین‌المللی اخذ نشده است.

وی همچنین افزود: انجام طرح در مرحله‌ی طراحی برای صنعتی‌سازی است (Scale-up). البته طرح تجاری آن (BP) نیز در حال تکمیل است که نسخه اولیه آن نیز چند ماه پیش نهایی شد.

به گفته محمدی، در حالی که هزینه هر کیلوگرم آلیاژ آلومینیوم 7075 که بهترین آلیاژ آلومینیوم تجاری موجود است، در بازار جهانی با قیمتی در حدود 10 دلار و آلیاژ تیتانیوم به عنوان یک جایگزین 50 دلار است، پیش‌ بینی می‌شود هر کیلوگرم آلیاژ تولید شده در کشور با قیمتی در حدود 8 دلار به دست مصرف کننده داخلی برسد.

دکتر روح‌الله دهقانی فیروز‌آبادی، استاد دانشگاه صنعتی شریف و مشاور این پروژه نیز درباره اهمیت تولید این آلیاژ آلومینیوم در کشور گفت: دستیابی به روش تولید این آلیاژ آلومینیوم سبک و مقاوم، می‌تواند راهگشای صنایع پیشرفته‌ای همچون هوافضا باشد تا با کمک این مواد تولیدات خود را به میزان قابل توجهی بهبود دهند.

وی تصریح کرد: علاوه بر این دستیابی به فناوری که تا کنون در انحصار معدودی از کشورها بوده است، اثر تحریم‌ها را در حوزه‌های پیشرفته نیازمند به این مواد کم می‌کند.

دو فیزیکدان نجومی به نام‌های «کارلو روولی» و «فرانسسکا ویدوتو» مدعی‌اند ساختاری موسوم به ستاره پلانک بجای «تکینگی» (نقطه‌ای که شعاع آن صفر و چگالی‌اش بی‌نهایت است) در مرکز سیاهچاله‌ها وجود دارد.

 این دانشمندان مد‌عی‌اند وجود ستاره پلانک در هسته سیاهچاله بدین معناست که سیاهچاله‌ها در نقطه‌ای تمامی اطلاعاتی را که بلعیده‌اند، بازخواهند گرداند.

تفکر حاضر در مورد سیاهچاله‌ها بر این اساس است که آن‌ها دارای دو بخش ساده به نام‌های «افق رویداد» و «تکینگی» هستند.

چون نمی‌توان کاوشگری را برای مشاهده آنچه در سیاهچاله‌ها می‌گذارد، به درون آن‌ها فرستاد، محققان به نظریه‌ها متکی‌اند.

با این حال، وجود تناقض‌هایی در نظریه تکینگی حتی فیزیکدانان برجسته‌ای مانند استفان هاوکینگ را سردرگم کرده‌، به طوری که وی و دیگران تئوری‌ها جایگزینی را برای نظریه‌های موجود ارائه داده‌اند. در تلاش جدید، روولی و ویدوتو ایده «ستاره پلانک» را پیشنهاد داده‌اند.

بر اساس نظریه «ویرانی بزرگ(مه‌رمب)»، (Big Crunch) بسط یافتن جهان در نقطه‌ای معکوس می‌شود و جهان شروع به واژگون‌شدن کرده و به تکینگی سیاهچاله می‌رسد یا این که انفجار بزرگ دیگری شکل می‌گیرد.

روولی و ویدوتو ساختار پلانک را به جای تکینگی در مرکز سیاهچاله ارائه داده‌اند. این ساختار، نوعی ستاره است که امکان ایفای نقش دوباره نسبیت عمومی را فراهم می‌کند.

به گفته آن‌ها، یک سیاهچاله می‌تواند در طول زمان جرم خود را به دلیل پدیده «تابش هاوکینگ» از دست دهد و زمانی که سیاهچاله منقبض می‌شود، ستاره پلانک در درون آن با جذب‌ اطلاعات بزرگ‌تر می‌شود. در نهایت، ستاره با «افق رویداد» ملاقات خواهد داشت و سیاهچاله در یک لحظه عاری از ماده شده، زیرا تمامی اطلاعاتی را که بلعیده بود، به جهان بازمی‌گرداند.

ایده جدید بدون شک به مناظره‌هایی بین دانشمندان حامی ستاره پلانک به عنوان پاسخی به تناقض‌های موجود و فیزیکدانانی خواهد انجامید که تمامی این ایده را غیرقابل‌توجیه می‌انگارند.

یک عکاس حیات وحش اشکال قلب‌مانند طبیعی را شکار کرده که در دشت‌های آفریقا، مکزیک و استرالیا تجسم‌ یافته‌اند.

 این اشکال شامل دریاچه‌ قلب‌مانندی در آن سوی ساحل مکزیک و بوته‌هایی در قلب دشت‌های استرالیا است.

تصاویر دیگر در طول پرواز بالگرد بر فراز آفریقا در ماه مه سال 2012 گرفته شده‌اند و صحنه‌های این عکاس از استرالیا و نیوزیلند نیز ماه پیش ضبط شدند.

میخائیل پولیتسا، عکاس آلمانی که هم‌اکنون در آفریقای جنوبی زندگی می‌کند، این تصاویر خیره‌کننده را شکار کرده است.

وی به دلیل عکاسی‌اش از حیات وحش شهره است و تمامی جهان را به دنبال شکار صحنه‌هایی از شیرها، گور‌خرها، پنگوئن‌ها و خرس‌های قطبی در زیستگاه طبیعی‌شان پیموده است.

قلبی در پارک ملی Uluru-Kata Tjuta در استرالیا

دریاچه‌ای در مکزیک

تپه‌های شنی Sossusvlei در آفریقا

دهانه Magado در کنیا

خلیج Van Dieman در استرالیا

چشم‌انداز Wolvedans در نامیبیا

 

تیمی از زیست‌شناسان دانشگاه ماساچوست و کالیفرنیا در یکی از نخستین تصاویر سه‌بعدی ارائه شده از ویروس اچ‌آی‌وی، به ارائه یک تصویر سه بعدی از بافت روده آلوده به این ویروس پرداخته‌اند.

 این تصویر یکی از نخستین تصاویر سه‌بعدی از ویروس اچ‌آی‌وی است که در حال فعالیت در بافت روده‌های یک موش آزمایشگاهی شکار شده است.

در تصویر میکروسکوپی الکترونی ارائه‌شده، ویریون‌های اچ‌آی‌وی در بافت زنده روده به رنگ‌های آبی و بنفش برجسته شده‌اند و ویروس در حال آلوده‌کردن این بافت است.

تصاویر ارائه‌شده به دانشمندان در درک بیشتر چگونگی عفونی‌شدن سلول‌ها توسط ویروس مزبور و مکان جایگیری آن در بافت روده کمک می‌کند؛ چنین دانشی برای طراحی داروهای جدید علیه آن حائز اهمیت است.

تصاویر جدید به بسیاری از تصاویر دقیق محققان از ویروس اچ‌آی‌وی اضافه می‌شود که از زمان شناسایی آن در دهه 1980 به دست آمده‌اند.

در مطالعات پیشین، دانشمندان تصاویری از شکوفایی و گسترش اچ‌آی‌وی و ساختارهای درونی و خارجی آن را تهیه کرده بودند. این تصاویر اغلب از اچ‌آی‌وی ایزوله‌شده یا اچ‌آی‌وی عفونی‌کننده مجموعه‌های سلولی که در آزمایشگاه رشد کرده‌اند و نه بافت‌های سالم بدن، به دست آمدند.

به منظور تهیه تصاویر جدید، محققان نخست موش‌های آزمایشگاهی ویژه‌ای را با پیوند دادن مغز استخوان، سلول‌های غده طیموس و کبد انسان به موش‌های معمولی خلق کردند.

این موضوع موجب ارائه سلول‌های ایمنی به این موش‌ها شد که ویروس اچ‌آی‌وی به آنها حمله می‌کند. محققان پس از 10 تا 20 هفته حیوانات را با اچ‌آی‌وی عفونی و سپس به منظور تهیه تصاویر از روده‌ها، آنها را تشریح کردند. پس از آن، دانشمندان از میکروسکوپ الکترونی برای گرفتن تصاویر از نمونه‌های بافتی آلوده از زوایای مختلف استفاده کردند و تصاویر سه‌بعدی از بافت و ویروس اچ‌آی‌وی را به دست آوردند.

جزئیات این مطالعه در مجله PLOS Pathogens منتشر شده است.

تصویر سه‌بعدی از بافت روده آلوده به اچ‌آی‌وی

 

دانشمندان فسیل حیوان عظیم‌الجثه ماقبل تاریخی را کشف کرده‌اند که حدود 248 میلیون سال پیش، هنگام زایمان جانش را از دست داده بود.

 فسیل Ichthyosaur به معنای «خزنده-ماهی» قدیمی‌ترین نمونه یک خزنده آبی باستانی به شمار می‌آید که حین تولد فرزندانش جان باخته است.

اسکلت جزئی این حیوان در استان آنهوی چین یافت شد و بر اساس آن، یکی از نوزادان در درون بدن مادر بوده و نیمی از نوزاد دیگری در درون بدن مادر و حدود یک سوم آن نیز بیرون است. ژست سر جنین دوم نشان می‌دهد تولدهای زنده خزندگان Ichthyosaurs روی خشکی و نه در آب، آن طور که مطالعات پیشین مدعی شده‌ بودند، صورت گرفتند.

این موجودات خزندگانی بودند که در عصر دایناسورها در اقیانوس‌های زمین شنا می‌کردند و پس از آغاز زندگی‌شان در خشکی به درون آب می‌رفتند.

فسیل 248 ساله کشف‌شده توسط دانشمندان کالیفرنیا نشان می‌دهد وزن حمل یک ichthyosaur بر روی خشکی و نه در دریا تکامل یافته است.

جزئیات این کشف علمی در مجله PLOS ONE منتشر شد.

یک گزارش منتشره، به بررسی این موضوع می‌پردازد که چرا نسبیت عمومی اینشتین کماکان رقیب‌ناپذیر است.

 اخترفیزیکدانان به صورت هفتگی از افرادی ایمیل دریافت می‌کنند که مدعی‌اند ثابت کرده‌اند اینشتین در نظریاتش دچار اشتباه شده است. این ادعاها اغلب از عباراتی مانند "مشخص است که..." استفاده می‌کنند یا این که دارای صفحاتی مملو از معادلات پیچیده به همراه ده‌ها اصطلاح علمی هستند که به شیوه‌های غیرسنتی به کار رفته‌اند.

این ادعاها به سرعت حذف می‌شوند، نه به این دلیل که اخترفیزیکدانان در نظریه‌های تثبیت‌شده غرق شده‌اند، بلکه به این دلیل که هیچ یک از آن‌ها شیوه ارائه‌شده برای جایگزین‌شدن تئوری اینشتین را نمی‌پذیرند.

در اواخر دهه 1700 نظریه حرارتی موسوم به «کالری» (caloric) وجود داشت که بر اساس آن، مایعی وجود دارد که خود را دفع می‌کند، بدین معنا تا جایی که ممکن بود بسط می‌یافت. این مایع قابل‌دیدن نبود، اما هر چه ماده‌ای کالریک‌تر می‌بود، دمای بالاتری داشت.

از این نظریه می‌توان چندین پیش‌بینی را داشت که همگی کارساز هستند؛ به این دلیل که نمی‌توان «کالری» را خلق یا نابود کرد، گرما (انرژی) حفظ می‌شود و چنانچه جسمی سرد در مجاورت جسمی داغ قرار داده شود، کالری موجود در جسم داغ به جسم سرد منتقل می‌شود تا زمانی که به دمای یکسان برسند. همچنین زمانی که هوا منبسط می‌شود، بسیار رقیق‌تر می‌شود و دما افت می‌کند؛ زمانی هم که هوا فشرده می‌شود، کالری بیشتری در واحد حجم وجود دارد و دما بالا می‌رود.

در واقع، "مایع حرارتی" موسوم به «کالری» وجود ندارد و حرارت، ویژگی حرکتی (انرژی حرکتی) اتم‌ها یا مولکول‌ها در یک ماده است؛ با این حال، این مدل پیش‌بینی‌هایی می‌کند که صحیح هستند و مدل کالری امروزه به خوبی اواخر سال 1700 صحت دارد. اما از این مدل دیگر استفاده نمی‌شود، زیرا مدل‌هایی وجود دارند که عملکرد بهتری دارند.

این موضوع یکی از جوانب اساسی نظریه‌های علمی است و چنانچه فردی بخواهد یک نظریه علمی قدرتمند را با نظریه جدیدی جایگزین کند، نظریه جدید باید قوی‌تر از تئوری قدیمی باشد. همچنین زمانی که فردی نظریه قدیمی جایگزینی را ارائه می‌دهد، از محدودیت‌های آن نظریه و اینکه چگونه می‌توان از آن فراتر رفت، آگاهی دارد. حتی در مواردی زمانی که نظریه قدیمی جایگزین می‌شود، استفاده از آن ادامه می‌یابد. می‌توان نمونه‌ای از این دست را در قانون نیوتن درباره جاذبه مشاهده کرد.

زمانی که نیوتن نظریه‌اش در باب گرانش جهانی را در اواخر دهه 1600 ارائه داد، جاذبه را به عنوان نیروی جذب بین تمامی اجرام توصیف کرد. این امر امکان پیش‌بینی صحیح حرکت سیارات و کشف نپتون، ارتباط اساسی بین جرم یک ستاره و دمای آن و بسیاری نکات دیگر را فراهم کرد. جاذبه نیوتنی در آن زمان قدرتمند بود و امروزه نیز قدرتمند است.

سپس، در اوایل دهه 1900 اینشتین مدل متفاوتی موسوم به «نسبیت عمومی» را پیشنهاد داد. فرضیه اساسی این نظریه آن است که جاذبه به دلیل انحنای فضا و زمان توسط اجرام رخ می‌دهد و گرچه مدل اینشتین به طور قابل‌توجهی متفاوت از مدل نیوتن است، ریاضیات آن نشان می‌دهد معادلات نیوتن راه‌حل‌های نزدیکی به معادلات اینشتین هستند. در واقع، هر مولفه‌ای که جاذبه نیوتن پیش‌بینی می‌کند، نظریه اینشتین نیز آن را پیش‌بینی می‌کند؛ با این حال، اینشتین امکان مدلبندی‌کردن صحیح سیاهچاله‌ها، انفجار بزرگ، مدار عطارد و زمان را نیز فراهم می‌کند و تمامی این ادعاها از لحاظ تجربی اثبات شده‌اند.

بنابراین، اینشتین از نیوتن پیشی می‌گیرد؛ اما کارکردن با مدل اینشتین برای انجام محاسبات (به طور مثال، حرکت ماهواره‌ها یا سیارات فراخورشیدی) بسیار دشوارتر از کارکردن با مدل نیوتن است و چنانچه به دقت اینشتین نیازی نباشد، می‌توان برای بدست‌آوردن پاسخ مناسب از مدل نیوتن استفاده کرد. بنابراین، این نظریه هنوز هم به اندازه زمان مطرح‌شدنش کارآمد و دقیق است.

اشتباه‌بودن جاذبه اینشتین توسط یک نظریه اثبات نمی‌شود، بلکه شواهد تجربی نیاز است که نشان ‌دهد پیش‌بینی‌های نسبیت عمومی کارساز نیستند. نظریه اینشتین تا زمان یافتن شواهد تجربی و آزمایشگاهی که با نظریه اینشتین موافق و با نظریه نیوتن مخالف بود، جایگزین نظریه نیوتن نشد. بنابراین تا زمانی که شواهدی آزمایشگاهی پیدا نشود که به وضوح نسبیت عمومی را نقض کند، ادعاهای "ردکردن اینشتین" بی‌نتیجه خواهند بود.

راه دیگر برای به زیرآوردن اینشتین توسعه نظریه‌ای است که به وضوح نشان دهد چگونه نظریه اینشتین تقریبی از نظریه جدید است یا این که ثابت کند آزمون‌های تجربی که نسبیت عمومی از سرگذرانده است، نظریه جدید نیز آن‌ها را سپری می‌کند. درحالت ایده‌آل، نظریه جدید همچنین پیش‌بینی‌های نوینی انجام خواهد داد که به شیوه‌ای معقول قابل‌آزمودن هستند.

چنانچه بتوان این کار را انجام و ایده‌های نو ارائه داد، اخترفیزیکدانان به این ایده‌ها گوش فرا خواهند داد. نظریه ریسمان و جاذبه نمونه‌هایی از مدل‌هایی هستند که در تلاش برای انجام این کار هستند. اما حتی چنانچه فردی موفق به خلق نظریه‌ای بهتر از نظریه اینشتین شود، تئوری اینشتین مانند همیشه معتبر باقی خواهد ماند و این نظریه هرگز اشتباه خوانده نخواهد شد، بلکه فقط محدودیت‌های آن آشکار خواهد شد.

نوعی کاغذ جدید که از فیبرهای چوب ساخته شده است، 96 درصد شفاف بوده و ماده‌ای انقلابی برای تولید نسل آینده سلول‌های خورشیدی خواهد بود.

 این کاغذ، ارزان و در مقایسه با لایه‌های پلاستیکی مورد استفاده در سلول‌های خورشیدی کنونی بیشتر دوستدار محیط زیست است.

تیمی از محققان دانشگاه مریلند، دانشگاه فناوری جنوب چین و دانشگاه نبراسکا-لینکلن این کاغذ را طراحی کرده‌اند.

عملکرد سلول‌های خورشیدی زمانی کارآمد است که مواد آنها دارای شفافیت نوری (برای انتقال مناسب نور) و همچنین میزان کدری (optical haze) برای انتشار و جذب نور مخابره‌شده در درون ماده باشد.

کاغذ چوب‌محور جدید دارای شفافیت بسیار بالای 96 درصد و کدری 60 درصد بوده، انتقال نوری بسیار بالایی را ارائه می‌دهد و از انرژی و زمان پردازش کمتری استفاده می‌کند.

جزئیات این مطالعه در مجله Nano Letters منتشر شده است.

پژوهشگران ایرانی موفق به معرفی دسته جدیدی از نقاط کوانتومی آلائیده شده بعنوان نانوفتوکاتالیست‌های نسبتا سبز، موثر و سریع برای تخریب آلاینده‌های رنگی شدند.

 با استفاده از دستاوردهای این تحقیقات و با بکارگیری نقاط کوانتومی خانواده سولفید روی می‌توان از آنها به عنوان نسل جدیدی از نانوذرات برای حذف و تخریب سریع و موثر آلاینده‌های زیستی یاد کرد.

به نوشته سایت نانو، نقاط کوانتومی در واقع نانوذرات نورتاب نیمه‌رسانای معدنی صفر بعدی هستند که دارای اندازه بین 1 تا 20 نانومتر هستند. این اندازه کوچک، آنها را مستعد می‌کند تا بتوان با استفاده از مقدار کم آنها سطح بیشتری را برای واکنش‌های در سطح در اختیار داشت.

دکتر حمیدرضا رجبی، محقق این طرح اظهار کرد: در این کار ابتدا نقاط کوانتومی سولفید روی خالص و آلائیده شده با یون آهن با اندازه میانگین یک تا دو نانومتر با روش ترسیب شیمیایی در حضور عامل مهارکننده 2-مرکاپتواتانول سنتز شدند. پس از مشخصه نگاری این ترکیبات، از آنها بعنوان نانوفتوکاتالیستهای جدید، موثر و سالم برای تخریب آلاینده رنگی مالاکیت سبز از محیط های آبی استفاده شد.

رجبی تصریح کرد: هدف اصلی این کار بهبود روش‌های قدیمی حذف آلاینده‌ها از حیث سرعت، درصد حذف آلاینده، سمیت کمتر ماده باقی‌مانده و کاهش مقدار ماده لازم بوده است. بعنوان نمونه در روش‌های قبلی این کار مستلزم مدت زمان‌های بالا (حتی تا 1500 دقیقه) بوده است. بعلاوه در مقالات قبلی، آلودگی را از سیستم حاوی آلاینده با استفاده از یک جاذب فقط جمع می‌کردند، اما هیچ‌گونه تخریبی انجام نمی‌شد ولی در این تحقیق، با استفاده از نقاط کوانتومی، ذرات آلاینده رنگی از محیط اولیه تقریبا بطور کامل (تا حدود 100 درصد) تخریب و رفع آلودگی شد.

وی افزود: همچنین یکی دیگر از نکات برجسته این روش سنتزی برخلاف برخی دیگر از روش‌های قبلی که مستلزم بکارگیری دمای بالا و ثابت و نیز استفاده از حلال‌های آلی سمی، گران و زیست تخریب گر بود، سنتز نقاط کوانتومی در محیط آب، بجای محیط های آلی و همچنین در دمای اتاق است.

محقق طرح تصریح کرد: در این تحقیق ابتدا نانوذرات نیمه‌هادی (نقاط کوانتومی) ZnS خالص و همچنین آلائیده شده با یون‌های آهن (در نسبت‌های مختلف) در محیط آبی و بدون نیاز به حلال‌های آلی و در دمای اتاق در مدت کوتاه (حدود 45 دقیقه) سنتز شدند.

رجبی ادامه داد: پس از مشخصه نگاری ترکیبات سنتزی با تکنیک‌های مختلف مانند TEM, UV-Vis Spectrophotometry, XRD, FAAS و تایید سنتز موفق نقاط کوانتومی مورد نظر، آنها را برای بررسی مقایسه‌ای، توان تخریب رنگ مالاکیت سبز بعنوان یک مدل رنگی، تحت تابش نور ماورای بنفش که برای فعال‌سازی نانوذرات بکار گرفته شد، استفاده کردیم.

وی افزود: پس از بررسی تاثیر پارامترهای تجربی مختلف شامل pH، مقدار نقاط کوانتومی، زمان تابش، مقدار نانوفتوکاتالیست بر درصد تخریب رنگ، نتایج بدست آمده با دستگاه اسپکتروفوتومتر آنالیز شد. در پایان، سینتیک و مکانیسم تخریب رنگ در شرایط بهینه مورد بحث قرار گرفت.

وی خاطرنشان کرد: در واقع این طرح یک ایده جدید را در مسیر تخریب و حذف آلاینده‌های زیستی معرفی کرده است. با توسعه و بهبود این روش می‌توان از آن در صنایع پتروشیمی، پالایشگاهی، رنگرزی و... برای تصفیه پساب‌های صنعتی استفاده کرد. بویژه در مواردی که استفاده از میکروارگانیسم‌ها با محدودیت‌های جدی همراه است، استفاده از ترکیباتی که بتوانند پس از تصفیه پساب، قابل بازیابی بوده و خودشان نیز موجب آلودگی سیستم نشوند، بسیار مورد توجه است.

به گفته رجبی، این تحقیق به‌ دلیل ارزان بودن، سرعت و کارایی بالا، اخیرا مورد توجه یکی از پالایشگاه‌های کشور جهت حذف پساب‌های کارخانه مورد توجه قرار گرفته است.

وی با ابراز امیدواری نسبت به ادامه تحقیقات گفت: دانشجویان کارشناسی ارشد من در حال حاضر مشغول تحقیق درباره سنتز نقاط کوانتومی جدید برای تصفیه نمونه‌های حاوی بافت پیچیده‌تر و امکان بکارگیری آنها تحت نور مرئی هستند.

نتایج این کار تحقیقاتی به‌ وسیله‌ی دکتر حمیدرضا رجبی از دانشگاه یاسوج، پروفسور شمسی پور از دانشگاه رازی کرمانشاه، دکتر امید خانی از دانشگاه صنعتی مالک اشتر اصفهان و دکتر وحید وطن پور از دانشگاه تربیت معلم تهران، در Journal of Hazardous Materials منتشر شده است و جزء یکی از مقالات برتر در حوزه فناوری نانو بوده است.

پروژه کیک استارتر می‌تواند با استفاده از نانوذرات، تمامی دستکش‌ها را به دستکش‌های با قابلیت حس لامسه تبدیل کند.

 منطقه خراسان، نانولوله‌های پلی آمیدهای مایع رسانا می‌توانند دستکش معمولی را به صفحه نمایش لمسی تبدیل کنند. استفاده از نانولوله‌ها در این مورد تقلید حس لامسه پوست انسان و طراحی آن کاربردی است.

طراحی هر کاربرد آن چند هفته تا چند ماه به طول می‌انجامد که بستگی به نوع عملکرد انتخابی افراد دارد. اگر این دستکش را به طور خاموش بپوشید به سادگی قابل اجرا مجدد خواهد بود. این دستکش به طور مساوی از نانوذرات تشکیل شده و هر ذره به دقت ساخته شده است و با یکدیگر در ارتباط هستند.

این شبکه ارتباطی حتی تحت شرایط سخت مانند خم شدن ثابت، سایش، چین وچروک و حتی عناصر طبیعی به همان شکل باقی می‌ماند.

نانولوله‌های متشکل از نانوذرات رسانا اجازه می‌دهد تا نانوذرات به طور زنجیره‌ای حتی تحت محرک‌های تنش زای فیزیکی در کنار هم باقی بمانند و پلی بین انگشت شما و صفحه لمسی دستگاه ایجاد کند.

کارشناسان فضایی در مورد خطر «بسیار واقعی» ورود مجدد یک ماهواره روسی به جو و برخورد آن با سطح زمین هشدار دادند.

 مقامات روسی تائید کردند که بخشهایی از ماهواره کاسموس-12 این کشور که اکنون از کار افتاده، امروز (یکشنبه) در ورود پر سرعت آن به جو، سالم مانده و در زمین فرود خواهند آمد.

اگرچه بیشترین نگرانی موجود، محل فرود این قطعات است که هنوز مشخص نیست.

کلنل آلکسی زولوتوخین در گفتگو با خبرگزاری ریانووستی اظهار کرد که انتظار می‌رود این قطعات در روز 16 فوریه(27 بهمن) بر روی زمین فرود بیایند.

وی افزود: زمان دقیق برخورد و موقعیت قطعات ماهواره کاسموس-1220 ممکن است به دلیل عوامل خارجی تغییر کند.

این ماهواره قرار است جایی در اقیانوس آرام فرود بیاید که تهدیدی برای انسان‌ها نخواهد بود.

اگرچه به گفته شبکه خبری فاکس نیوز، این قطعات ممکن است هر نقطه‌ای در زمین سقوط کنند.

در سال 1987، یک ماهواره دیگر کاسموس که از رده خارج شده بود، در یک ناحیه غیرمسکونی کانادا سقوط کرد و انتشار بقایای پرتوزای آن منجر به یک پاکسازی طولانی‌مدت شد.

سپس در سال 2009 ماهواره سوم کاسموس با سرعت نزدیک به 42 هزار کیلومتر در ساعت با ماهواره مخابراتی ایریدیوم آمریکا برخورد کرد و هزاران تکه ضایعات را در مدار پخش کرد.

چندی پیش در ماه نوامبر 2013، ماهواره GOCE سازمان فضایی اروپا به شکل بی‌خطری در اقیانوس سقوط کرده بود.

وزن و اندازه دقیق ماهواره کاسموس-1220 نامعلوم است که به عدم قطعیت در مورد رویداد پیش‌رو افزوده است.

به گفته کارشناسان، اگرچه بخش زیادی از این ماهواره در جو خواهد سوخت، اما قطعاتی از آن به زمین خواهد رسید. به دلیل پوشیده بودن بخشهای زیادی از زمین از آب و در اقلیت بودن مناطق متراکم شهری، احتمال کمی وجود دارد که این قطعات در زمان سقوط منجر به آسیب به انسانها شوند.

به گفته ناسا، تا اکتبر 2013، بیش از 800 تکه شناور ضایعات فضایی برای ایستگاه فضایی بین‌المللی تهدید بزرگی محسوب می‌شدند. از این میان، 10 درصد فضاپیماهای عملکردی یا غیرعملیاتی، یک سوم بدنه موشکها و مابقی ضایعات متفرقه بودند.

مطالعات دانشمندان نشان می‌دهد اندازه مغز مردان در مقایسه با زنان، بزرگ‌تر است.

بسیاری همواره بر این باور بوده‌اند که مغزهای زنان و مردان بسیار متفاوت‌اند؛ هم‌اکنون، مطالعه چندین مقاله در زمینه علوم اعصاب، محققان دانشگاه کمبریج را قادر به خلق نقشه‌ای کرده که برای نخستین بار نشان می‌دهد اندازه و ساختار مغز زنان و مردان متفاوت از یکدیگر است.

آمبر رویگورک، رهبر ارشد این مطالعه، گفت: ما دیگر نباید تفاوت‌های جنسیتی را در علوم اعصاب نادیده بگیریم، به ویژه زمانی که وضعیت‌های روانشناختی را بررسی می‌کنیم که در هر دوی زنان و مردان شایع‌ هستند.

بر اساس نتایج بدست‌آمده، مغز مردان به طور متوسط در مقایسه با زنان، هشت تا 13 درصد بزرگ‌تر است؛ مردان همچنین دارای فضای داخل جمجمه، ماده خاکستری، ماده سفید، نواحی مملو از مایع مغزی نخاعی بیشتر و نیز مخچه بزرگ‌تری نسبت به زنان هستند.

مردان و زنان در سیستم لیمبیک که با عواطف سر و کار دارد و سیستم زبانی نیز دارای تفاوت‌هایی هستند.

دانشمندان در تحقیقاتشان چندین مقاله با موضوع مغز که بین سال‌های 1990 و 2013 منتشر شده بودند را بررسی کردند و نتایج بدست‌آمده دارای مضامین مهمی برای مطالعه افسردگی و اوتیسم خواهد بود.

جزئیات این تحقیق در مجله Neuroscience and Biobehavioral Reviews منتشر شده است.

 این مدل که از زمستان آینده راهی بازار می شود قیمت پایه ای در حدود 30 هزار یورو خواهد داشت.حجم این مدل از 468 به 1510 لیتر رسیده است و بنا بر سلیقه مشتری دارای سه موتور است.اولین آن موتور سه سیلندره با 136 اسب بخار و حداکثر سرعت 200 کیلومتر بر ساعت .همچنیین موتور دیزلی چهار سیلندر با 150 اسب بخار و حداکثر 205 کیلومتر بر ساعت. یک موتور بنزینی چهار سیلندر با 231 اسب بخار قدرت و 235 کیلومتر بر ساعت سرعت.البته این همه ماجرا نیست و سازندگان این خودروسازی قصد دارند مدل پلاگین-هیبریدی با فضای داخلی بزرگتر را نیز در آینده نزدیک روانه بازار کنند.

گفتنی است این مدل در نمایشگاه اتوسالن ژنو به نمایش درخواهد آمد.

پس از 400 سال از زمان کشف بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی، دانشمندان نخستین نقشه از سطح آن را ارائه دادند.

 «گانیمد» بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی است و از عطارد و پلوتو بزرگ‌تر بوده و فقط اندکی از مریخ کوچک‌تر است.

دانشمندان برای خلق این تصویر، تصاویری را از سامانه‌های وویجر 1 و 2 ناسا و همچنین فضاپیمای «گالیله» جمع‌آوری کردند.

نقشه ارائه‌شده، چهارمین نقشه‌ای است که یک قمر سیاره‌ای را پوشش می‌دهد و نقشه‌های دیگر متعلق به «ماه» زمین و «آیو» و «کالیستوی» مشتری هستند.

نخستین نقشه جغرافیایی جهان از این قمر عظیم و پوشیده از یخ پس از 400 سال از زمان کشف آن توسط گالیله ارائه شده و ویژگی‌های جغرافیایی متنوع این جرم کیهانی را به نمایش می‌گذارد و همچنین هرج و مرج ظاهری سطح پیچیده آن را به نوعی نظم می‌بخشد.

این نقشه به دانشمندان علوم سیاره‌ای در رمزگشایی از تکامل این جهان یخی کمک خواهد کرد و مشاهدات فضاپیمایی آینده از آن را ارتقا خواهد بخشید. این موزائیک که توسط «سازمان تحقیقات جغرافیایی» ایالات متحده منتشر شده، در برنامه‌ریزی برای جستجوی حیات بیگانه نیز محققان را یاری خواهد کرد.

پس از مریخ، ناحیه درونی قمرهای یخی مشتری بهترین نامزدها برای محیط‌های قابل‌سکونت حیات در منظومه شمسی به شمار می‌آیند.

مشاهدات بزرگ‌ترین قمر مشتری از زمان کشف آن در سال 1610 حقایق و مشخصه‌های بسیاری را درباره گانیمد ارائه داده‌اند و بر اساس آن‌ها، این قمر که عرض آن پنج هزار و 268 کیلومتر است، دارای زمین تیره و پر از گودال و همچنین نواحی جوان‌تر مملو از شیار و پشته است.

وویجر 1 و 2 در سال 1979 و طی مسافرت بی‌سابقه‌شان در منظومه شسمی از کنار گانیمد عبور کردند و کاوشگر گالیله نیز این قمر و دیگر اجرام سیستم مشتری را به هنگام مدارگردی حول این سیاره و طی سال‌های 1995 تا 2003 نظاره کرد.

تصاویر ارائه‌شده از گانیمد

قطب شمال گانیمد

آشکارسازی سطح پر از گودال گانیمد توسط نقشه جدید

قطب جنوب گانیمد

 

سی و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین‌المللی تخصصی علوم‌ زمین، 27 تا 30 بهمن ماه جاری به صورت همزمان در تهران و 11 مرکز استان‌ میزبان زمین‌شناسان بزرگ دنیا خواهد بود.

 دکتر منوچهر قرشی، دبیر علمی سی و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین‌المللی تخصصی علوم‌زمین با بیان اینکه امسال سی و دومین گردهمایی علوم‌زمین کشور در قالب یک گردهمایی بین‌المللی برگزار خواهد شد، گفت: تاکنون بیش از دو هزار و 598 مقاله به دبیرخانه گردهمایی ارسال شده که 856 داور به بررسی این مقالات پرداختند که در نهایت 516 مقاله به صورت سخنرانی و هزار و 253 مقاله به صورت پوستر ارائه خواهند شد.

وی از اعلام آمادگی بیش 150 استاد و کارشناس بین‌المللی به منظور حضور در سی و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین‌المللی تخصصی علوم‌ زمین خبر داد و افزود: این گردهمایی بزرگ علمی با مشارکت متخصصان برجسته خارجی و داخلی و با همکاری 30 دانشگاه و 31 سازمان بین‌المللی با 11 رویکرد تخصصی مختلف در تهران و 11 مرکز استان برگزار می‌شود و بیشتر کارشناسان خارجی با ارائه مقالات و سخنرانی‌های خود به بررسی مسائل مختلف در حوزه عوم‌ زمین خواهند پرداخت.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه سی و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین‌المللی- تخصصی علوم زمین در نظر دارد کتاب برتر را در زمینه‌های مرتبط با رویکردهای این رویداد انتخاب و معرفی کند، تصریح کرد: تاکنون بیش از 44 کتاب مرتبط با مسائل علوم‌ زمین کشور در بخش‌های تالیف، ترجمه و تالیف و ترجمه معرفی شده که پس از بررسی از سوی داوران معرفی شده و از آنها طی برگزاری کنگره تقدیر به عمل خواهد آمد.

به گفته دبیر علمی سی و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین‌المللی تخصصی علوم‌ زمین، هزار و 100 عکس ژئوتوریسم نیز به منظور حضور در مسابقه عکس این نشست بزرگ علمی دریافت شده که هیات داوران پس از بررسی 10 اثر را به عنوان عکس‌ برتر، انتخاب و معرفی کردند و 120 اثر را نیز دارای شرایط مورد نظر برای حضور در نمایشگاه عکس تشخیص دادند.

قرشی همچنین از دریافت بیش از یکصد نمونه سنگ و کانی از سوی علاقه‌مندان خبر داد و گفت: مسابقه و نمایشگاه بهترین نمونه سنگ، کانی و فسیل نیز همزمان با سی و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین‌المللی تخصصی علوم‌ زمین برپا خواهد شد.

گفتنی‌ است، نمونه منتخب بازدیدکنندگان و همچنین عکس منتخب بازدیدکنندگان نیز بر اساس انتخاب و رای بازدیدکنندگان انتخاب و معرفی خواهد شد.

همزمان با برگزاری سی و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین‌المللی تخصصی علوم‌ زمین، نمایشگاه جنبی با حضور بخش‌ها، انجمن‌ها و شرکت‌های معتبر و بزرگ معدنی و زمین‌شناسی برپا خواهد شد.

سی و دومین گرهمایی تخصصی و نخستین کنگره جهانی علوم زمین در قالب نشست‌های تخصصی با همکاری بخش خصوصی و دانشگاهی و چهارده وزارتخانه ذیربط برگزار می‌شود که شامل زمین‌شناسی بنیادی در مشهد، زمین‌شناسی زمین‌لرزه، زلزله‌شناسی، مهندسی زلزله و زمین‌ساخت در تبریز، اکتشاف عناصر نادر خاکی در یزد، زمین‌شناسی نفت در اهواز، علوم‌ زمین و آب در شیراز، اکتشاف کانسارهای پنهان در کرمان، علوم‌ زمین و ژئوفیزیک دریا، اقیانوس‌شناسی، آب‌های بین‌الملل و جنوبگان در چابهار، نجات دریاچه ارومیه در ارومیه، زمین‌شناسی پزشکی، کشاورزی و زیست‌محیطی در گیلان ، علوم‌ زمین و توسعه پایدار در مازندران، غارشناسی در همدان و همچنین اکتشاف ذخایر معدنی فلزی و غیرفلزی، کانه‌آرایی و فرآوری مواد معدنی، ژئوفیزیک هوایی، روش‌های آنالیز دستگاهی، علوم‌ زمین و افق‌های نو، میراث زمین‌شناختی، آموزش علوم‌ زمین، فرصت‌های سرمایه‌گذاری در معادن و صنایع‌ معدنی، اطلاعات زمین‌شناختی و فناوری اطلاعات، علوم‌ زمین، جامعه و سهم بشریت و ژئوانفورماتیک و ژئومتیکس و گوهرها در تهران است.

برگزارکنندگان سی و دومین گردهمایی و نخستین کنگره بین‌المللی و تخصصی علوم‌ زمین امیدوار هستند با توجه به محدودیت‌های ایجاد شده در تعاملات در اثر فضای روانی منفی ناشی از تحریم‌های اعمال شده علیه کشورمان، برپایی این همایش معتبر علمی و بین‌المللی بتواند فضای روانی نامطلوب ایجاد شده علیه ایران را تا حد زیادی تلطیف کند.

محققان سامانه‌ای طراحی کرده‌اند که کل یک کلاه ایمنی را به بلندگویی برای گوش‌دادن به موسیقی تبدیل می‌کند.

 کلاه ایمنی «Headway» برای افرادی طراحی شده که تمایل به گوش‌دادن به موسیقی در هنگام دوچرخه‌سواری یا اسکی دارند.

این ابزار با استفاده از یک مکانیسم مغناطیسی و سیستم نصب ایمن، به قسمت خارجی کلاه ایمنی متصل می‌شود و تمامی کلاه را به یک بلندگوی پوشیدنی تبدیل می‌کند. موسیقی از طریق گوشی هوشمند به این سیستم منتقل و با استفاده از نرم‌افزاری ویژه کنترل می‌شود.

سیستم Headway به جای منتشرشدن صدا از یک بلندگو، از انتقال سطحی برای انتقال ارتعاشات از خلال خود کلاه استفاده می‌کند و نتیجه، تبدیل‌شدن تمامی کلاه به یک بدنه شنیداری با کیفیت صوتی عالی است. این نسخه سه‌بعدی چاپ‌شده با استفاده از گوشی کاربر و از طریق بلوتوث صدا را ارائه می‌دهد.

تیم فناوری شرکت Headway در حال بازاریابی برای تولید انبوه سامانه ابداعی در ماه آوریل است و این ابزار اواسط سال 2014 در دسترس خواهد بود.

پژوهشگران موسسه جان هاپکینز موفق به ابداع روش جدیدی شده‌اند که به وسیله آن می‌توان به مرده یا زنده بودن سلولی که قبلا در یک موجود زنده پیوند زده شده، پی برد.

 این ابداع مراحل درمان جایگزینی سلولی در بیماری‌هایی مانند نارسایی کبد و دیابت نوع 1 را سرعت می‌بخشد.

در این مطالعه برای بررسی زنده ماندن سلول‌های کبد تزریق شده به موش‌ها در طول زمان، از نانوحسگرهای سنجش pH و عکس‌های MRI استفاده شد.

این فناوری پتانسیل لازم برای استفاده از ظرفیت بدن انسان جهت دستیابی به اطلاعات زنده بودن سلول‌های پیوندی را ارائه می‌دهد. این اطلاعات، برای درمان مناسب بیماری، بسیار ارزشمند است.

پیشرفت‌های پزشکی احیاکننده، به اعتبار روش‌های جایگزینی سلول‌های آسیب دیده و یا از دست رفته، بعنوان مثال تزریق سلول‌های پانکراس در افراد مبتلا به دیابت که سلول‌های آنها انسولین کافی تولید نمی‌کنند، بستگی دارد.

به نوشته سایت نانو،‌ در حالی که مواد مغذی و انسولین اجازه جریان آزادانه بین سلول‌ها و بدن را دارند، به منظور محافظت از سلول‌های پیوندی در مقابل سیستم ایمنی، این سلول‌ها می‌توانند قبل از پیوند با غشاهای هیدروژلی روکش‌دار شوند. با این حال پس از قرار دادن این سلول‌ها، نمی‌توان در مورد مدت زمان زنده ماندن آنها نظری داد.

عملکرد سلول‌های پیوندی این چنینی در نهایت در بسیاری از بیماران متوقف شده و مصرف انسولین باید از سر گرفته شود. فیزیکدانان تنها در این زمان فرض می‌کنند که سلول‌ها مرده‌اند، ولی زمان و دلیل آن را نمی‌دانند.

در مدل کنونی، از یک حسگر بسیار کوچک و نانومقیاس که با اِل- آرژنین (یک مکمل غذایی که به صورت شیمیایی به تغییرات کوچک اسیدیته (pH) در اثر مرگ سلول‌های کناری واکنش نشان می‌ دهد) پر شده، استفاده شده است. تغییرات اسیدیته به نوبه خود موجب ایجاد تغییر در مولکول‌های حسگر احاطه شده در لایه نازک چربی (بعنوان لایه خارجی حسگر) شده و سیگنالی ارسال می‌کند که می‌تواند با MRI شناسایی شود.

پژوهشگران برای بررسی چگونگی عملکرد این نانوحسگرها در بدن موجودات زنده، آنها را در کره‌های هیدروژلی در کنار سلول‌های کبد (درمان بالقوه بیماران مبتلا به نارسایی کبد) و حسگر دیگری که در زمان زنده بودن سلول‌ها نور لومینوسانس زیستی (نور فسفری درخشنده) از خود منتشر می‌کند، قرار دادند. این کره‌ها دقیقا در زیر پوست موش‌ها تزریق شدند.

با تایید سیگنال نوری، MRI به درستی مکان سلول‌ها در بدن و نسبت سلول‌هایی که هنوز زنده هستند را شناسایی کرد. این شناساگرهای نوری نمی‌توانند برای ردیابی سلول‌ها در انسان‌ها مورد استفاده قرار گیرند، زیرا بدن انسان‌ها برای عبور سیگنال‌های مرئی بسیار بزرگ است. اما این شناساگرها در موش‌ها برای بررسی درستی عملکرد این نانوحسگرها با MRI قابل استفاده بودند.

پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Nature Materials منتشر کرده‌اند.

محققان با الهام از خارهای بیابان، رباتی طراحی کرده‌اند که برای انجام تحقیقات در بیابان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 ربات Tumbleweed یک سیستم خودکار محسوب می‌شود که به محققان برای انجام تحقیقات در خصوص علل و تأثیرات بیابان‌زایی کمک می‌کند.

این مشکل باعث تبدیل شدن زمین‌های حاصلخیز به بیابان‌های خشک، بروز خشکسالی، جنگل‌زدایی و نابودی کشاورزی می‌شود.

اطلاعات محدودی در خصوص نحوه گسترش بیابان و حرکت تپه‌های شنی در اختیار محققان قرار دارد و داده‌های جدید می‌تواند به توسعه الگوریتم‌های پیشرفته برای پیش‌بینی مشکلات آتی و پیشگیری از وقوع آنها منجر شود.

نمونه اولیه ربات توپی Tumbleweed شامل یک قاب فولادی کروی است که امکان غلتیدن روی شن‌های بیایان را فراهم می‌کند؛ انرژی جنبشی تولید شده از حرکت ربات، نیروی مورد نیاز برای رایانه، موتور و حسگرهای ربات را تأمین می‌کند.

کشش در قاب امکان تغییر شکل و تطبیق یافتن با شرایط محیطی را فراهم می‌کند؛ داده‌های دریافتی از هر منطقه جغرافیایی که امکان حضور انسان در آن مناطق وجود ندارد، برای محققان ارسال می‌شود.

محققان بدنبال کوچک‌سازی، افزایش توان حرکتی و چابکی ربات در مناطق بیابانی هستند.

کنترل درجه حرارت آن لمسی است و به راحتی می‌توان استفاده کرد.

محققان با استفاده از داده‌های فضاپیمای وویجر موفق به ساخت یک قطعه موسیقی کلاسیک شده‌اند.

 «دومنیک ویچینانزا» از فیزیکدانان شبکه پر سرعت GEANT اروپا 320 هزار اندازه‌گیری صورت گرفته توسط فضاپیماهای وویجر 2 و 1 را انتخاب و از این داده‌ها برای ساخت یک قطعه موسیقی استفاده کرد.

داده‌های آشکارسازهای پرتو کیهانی هر دو فضاپیما که بطور همزمان در فواصل زمانی یک ساعته از فواصل چند میلیارد کیلومتری اقدام به ارسال اطلاعات می‌کردند، برای ساخت این قطعه موسیقی مورد استفاده قرار گرفت.

نتیجه نهایی ساخت یک قطعه موسیقی کلاسیک پنج دقیقه‌ای است؛ هدف از ساخت این قطعه موسیقی، گرامیداشت حدود چهار دهه فعالیت علمی این دو فضاپیما عنوان شده است.

این محقق پیش از این نیز با استفاده از داده‌های فضاپیمای وویجر 1، برخورد دهنده بزرگ هادرونی (LHC)، اسکن‌های مغزی و فعالیت‌های آتشفشانی اقدام به ساخت قطعه موسیقی کرده بود.

فضاپیمای دوقلوی وویجر 2 و 1 ناسا با هدف بررسی سیارات مشتری و زحل در سال 1977 میلادی به فضا پرتاب و موفق به کشف جزئیات جدیدی در خصوص ماهیت حلقه‌های زحل و شناسایی قمر آیو سیاره مشتری شدند.

فضاپیمای وویجر 1 پس از گذشت 36 سال از آغاز مأموریت بررسی سیارات منظومه شمسی در اوت 2012 میلادی (مرداد 91) وارد فضای بین ستاره‌ای شده است و در حال حاضر در فاصله 20 میلیارد کیلومتری از خورشید و در بخش تاریک و سرد فضا در میان ستارگان قرار دارد.

ناسا در جدیدترین فیلم خود موفق به ثبت یکی از فعالترین شفقهای قطبی مشاهده‌شده در سیاره زحل شده است.

 به گفته دانشمندان، تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپهای هابل و کاسینی به ارائه بهترین منظره از این پدیده پرداخته است.

آنها بر این باورند که این ویدیو، یک گام رو به جلوی بزرگ در جهت درک جوهای سیارات غول‌پیکر است.

به گفته ناسا، این فیلم نوعی رقص‌آرایی گام به گام با نمایش جزئیات چگونگی حرکت شفقها است که پیچیدگی این شفقها و اینکه چگونه دانشمندان یک انفجار خوشیدی و تاثیرات آنرا بر محیط مغناطیسی زحل ارتباط می‌دهند، نمایش داده است.

تصاویر هابل و کاسینی بر رویدادهای آوریل و مه 2013 تمرکز کرده‌اند.

تصاویر طیف‌سنج عکس‌برداری فرابنفش کاسینی که از محدوده نزدیک غیرعادی حدود شش شعاع زحل بدست آمده، نمایی از الگوهای متغیری انتشارات کم‌رنگ در مقیاس چند صد کیلومتر ارائه کرده و تغییرات شفقها را به باد نوسان‌دار ذرات باردار که از سوی خورشید آمده و از روی زحل می‌گذرند، مرتبط کرده‌اند.

این تصاویر همچنین نشان می‌دهد که یکی از روشهای تولید توفانهای درخشان شفق ممکن است با شکل‌گیری ارتباطات جدید بین خطوط میدان مغناطیسی باشد.

این فرایند باعث ایجاد توفانهایی در حباب مغناطیسی اطراف زمین می‌شود.

این فیلم همچنین تکه درخشان مداومی از شفق را نشان می‌دهد که بطور آهسته با موقعیت مداری قمر «میماس» سیاره زحل می‌چرخد.

درحالیکه تصاویر قبلی به نمایش یک نقطه درخشان متناوب پرداخته بودند که بطور مغناطیسی با قمر انسلادوس مرتبط بود، فیلم جدید نشان می‌دهد که یک قمر دیگر این سیاره نیز می‌تواند بر نمایش نور تاثیر بگذارد.

این داده‌های جدید به دانشمندان سرنخهایی از یک راز قدیمی در مورد جوهای سیارات غول‌پیکر خارجی داده است.

داده‌های نور مرئی نیز به دانشمندان در کار بر روی رنگهای شفقهای زحل کمک کرد.

اگرچه شفق‌های پرده مانندی که در زمین قابل مشاهده‌اند، در پائین به رنگ سبز و در بالا قرمز هستند، دوربینهای تصویربرداری کاسینی به نمایش شفقهای پرده‌مانند زحل پرداخته‌اند که در پائین به رنگ قرمز و در بالا بنفش هستند.

تفاوت رنگی به دلیل سلطه مولکولهای نیتروژن و اکسیژن بر شفقهای زمینی بوده، در حالیکه شفقهای زحل تحت تاثیر مولکولهای هیدروژن هستند.

فضای بین سطح خورشید و جو آن بسیار انفجاری‌تر از آن چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد.

این اطلاعات بر اساس تصاویر دینامیک جدیدترین رصدخانه خورشیدی ناسا به نام «ماهواره تصویربرداری منطقه رابط خورشید» (آیریس)، بدست آمده است.

یافته‌های جدید به دانشمندان در درک بهتر چگونگی اثرگذاری جو خورشید بر باد خورشیدی کمک می‌کند؛ باد خورشیدی پدیده قدرتمندی است که می‌تواند آب‌و‌هوای زمین را تغییر داده و به ماهواره‌ها آسیب وارد کند.

این نتایج همچنین به رمزگشایی اسرار قدیمی خورشید کمک می‌کند، از جمله این که چرا دما‌ی 5500 درجه در سطح این ستاره به حدود یک میلیون درجه سانتی‌گراد در جو بیرونی‌اش موسوم به «تاج» تغییر می‌کند.

کاوشگر آیریس ناسا در ماه ژوئن برای مطالعه ناحیه رابط (ناحیه بین سطح خورشید و تاج که دانشمندان را سردرگم کرده)، پرتاب شد. با شکار نور ساطع‌شده از اتم‌های دماهای مختلف، این سامانه در ارتفاعات متعدد بر فراز سطح خورشید، این لایه مبهم را بررسی می‌کند.

الن تایتل، بازرس ارشد آیریس، می‌گوید: کیفیت تصاویر و طیف‌های دریافتی از ماهواره‌ ارزان و کوچکی بدست آمده که ساخت آن فقط 44 ماه زمان برده است.

بر اساس مطالعات جدید، بزرگ‌ترین انقراض تاریخ حیات حیوانات طی 60 هزار سال و سریع‌تر از آنچه تصور می‌شد، رخ داده است.

 انقراض «پرمیان» 252 میلیون سال پیش، بیش از 96 درصد از گونه‌های دریایی و 70 درصد حیات روی زمین (شامل بزرگ‌ترین حشرات ساکن زمین) را از بین برد و دانشمندان هنوز هم دلیل این رخداد را به درستی نمی‌دانند.

نظریه‌های مختلفی درباره علت این واقعه از جمله برخورد سیارک و فوران‌های عظیم آتشفشانی پیشنهاد شده‌اند و هم‌اکنون محققان دانشگاه ام‌آی‌تی مدعی‌اند انقراض پایان عصر پرمیان طی فقط 60 هزار سال رخ داده است.

زمانبندی جدید بر اساس روشهای تاریخ‌نگاری دقیق‌تر ارائه شده و بر اساس آن، شدیدترین انقراض تاریخ احتمالا 10 برابر سریع‌تر از آنچه دانشمندان پیش‌تر تصور می‌کردند، به وقوع پیوسته است.

محققان آمریکایی دستگاهی طراحی کرده‌اند که به کاربر امکان به پرواز درآوردن یک بالگرد مدل را تنها با استفاده از قدرت ذهن فراهم می‌کند.

 سیستم طراحی شده توسط محققان دانشگاه مینه ‌سوتا امکان برقراری ارتباط مستقیم بین مغز با یک دستگاه خارجی و کنترل مسیر پرواز یک کوادکوپتر را تنها از طریق قدرت ذهنی فراهم می‌کند.

این رابط مغز – رایانه یک ابزار پیشرفته غیرتهاجمی محسوب می‌شود که نیاز به کاشت درون مغز نداشته و تنها از طریق یک کلاه الکتروآنسفالوگرافی (EEG)‌ قابل استفاده است؛ این کلاه مجهز به 64 الکترود است که سیگنال‌ها را از مغز دریافت می‌کند.

زمانیکه کاربر به حرکت خاصی فکر می‌کند، سلول‌های عصبی در قشر حرکتی مغز اقدام به تولید سیگنال‌های الکتریکی ظریفی می‌کنند که توسط الکترودها دریافت می‌شود.

سیگنال‌های دریافتی توسط رایانه رمزگشایی شده و پس از انجام تمام پردازش‌های مورد نیاز، از طریق سیستم وای‌فای برای هدایت کوادکوپتر ارسال می‌شود.

محققان امیدوارند که این فناوری بتوانند استقلال عملکردی بیشتری را برای افراد دچار معلولیت‌های جسمی ایجاد کند.

پس از 400 سال از زمان کشف بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی، دانشمندان نخستین نقشه از سطح آن را ارائه دادند.

 «گانیمد» بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی است و از عطارد و پلوتو بزرگ‌تر بوده و فقط اندکی از مریخ کوچک‌تر است.

دانشمندان برای خلق این تصویر، تصاویری را از سامانه‌های وویجر 1 و 2 ناسا و همچنین فضاپیمای «گالیله» جمع‌آوری کردند.

نقشه ارائه‌شده، چهارمین نقشه‌ای است که یک قمر سیاره‌ای را پوشش می‌دهد و نقشه‌های دیگر متعلق به «ماه» زمین و «آیو» و «کالیستوی» مشتری هستند.

نخستین نقشه جغرافیایی جهان از این قمر عظیم و پوشیده از یخ پس از 400 سال از زمان کشف آن توسط گالیله ارائه شده و ویژگی‌های جغرافیایی متنوع این جرم کیهانی را به نمایش می‌گذارد و همچنین هرج و مرج ظاهری سطح پیچیده آن را به نوعی نظم می‌بخشد.

این نقشه به دانشمندان علوم سیاره‌ای در رمزگشایی از تکامل این جهان یخی کمک خواهد کرد و مشاهدات فضاپیمایی آینده از آن را ارتقا خواهد بخشید. این موزائیک که توسط «سازمان تحقیقات جغرافیایی» ایالات متحده منتشر شده، در برنامه‌ریزی برای جستجوی حیات بیگانه نیز محققان را یاری خواهد کرد.

پس از مریخ، ناحیه درونی قمرهای یخی مشتری بهترین نامزدها برای محیط‌های قابل‌سکونت حیات در منظومه شمسی به شمار می‌آیند.

مشاهدات بزرگ‌ترین قمر مشتری از زمان کشف آن در سال 1610 حقایق و مشخصه‌های بسیاری را درباره گانیمد ارائه داده‌اند و بر اساس آن‌ها، این قمر که عرض آن پنج هزار و 268 کیلومتر است، دارای زمین تیره و پر از گودال و همچنین نواحی جوان‌تر مملو از شیار و پشته است.

وویجر 1 و 2 در سال 1979 و طی مسافرت بی‌سابقه‌شان در منظومه شسمی از کنار گانیمد عبور کردند و کاوشگر گالیله نیز این قمر و دیگر اجرام سیستم مشتری را به هنگام مدارگردی حول این سیاره و طی سال‌های 1995 تا 2003 نظاره کرد.

تصاویر ارائه‌شده از گانیمد

قطب شمال گانیمد

آشکارسازی سطح پر از گودال گانیمد توسط نقشه جدید

قطب جنوب گانیمد

 

محققان،‌ ماهواره بسیار پرقدرتی طراحی کرده‌اند که قادر به مشاهده جسمی به کوچکی 25 سانتی‌متر بر روی زمین است.

 محققان شرکت آمریکایی Ball Aerospace که وظیفه تأمین سخت‌افزاری تصاویر گوگل ارث Google Earth و نقشه‌های گوگل Google Maps را برعهده دارد، قصد دارند بزودی پرقدرت‌ترین تلسکوپ خود را راهی فضا کنند.

ماهواره Worldview-3 سومین سری از تلسکوپ‌های رصدگر زمین این شرکت محسوب می‌شود که در ارتفاع 595 کیلومتری زمین مستقر خواهد شد.

این ماهواره با سرعت 28 هزار کیلومتر در ساعت می تواند در مدت چند روز کل کره زمین را طی کرده و پوشش کاملی از مناطق مختلف جهان در اختیار محققان قرار دهد.

ماهواره Worldview-3 به جای عکسبرداری منفرد، اقدام به ضبط تصاویر بصورت نوار ممتد می‌کند؛ این ماهواره بسیار پر‌قدرت قادر به تنظیم لنزها بر روی یک سوژه خاص به کوچکی 25 سانتی‌متر است و حتی می‌تواند مواد غذایی در دست افراد را نیز تشخیص دهد.

همچنین امکان مشاهده طیف‌هایی که چشم انسان قادر به مشاهده آنها نیست، از جمله طیف مادون قرمز با کمک ماهواره Worldview-3 فراهم می‌شود؛ از این طریق می تواند نشانه‌های مواد طبیعی یا تولید بشر را براحتی شناسایی کرد.

استفاده عمومی از تصاویر تهیه شده توسط ماهواره رصدگر زمین شامل برخی تصاویر و با نیمی از کیفیتی است که در اختیار مقامات دولت آمریکا قرار داده می‌شود.

ماهواره رصدگر زمین Worldview-3 تا پایان سال جاری میلادی به فضا پرتاب خواهد شد.

آزمایشگاه تخصصی ژنتیک آبزیان با هدف نظارت بیشتر بر گونه‌های مهم اقتصادی کشور، شناسایی و حفظ ذخایر ژنتیکی آبزیان و تاثیر پژوهش های ژنتیکی در بهینه‌سازی مدیریت صید در مرکز تحقیقات آرتمیای کشور راه اندازی شد.

 بخش بیوتکنولوژی و فرآوری آرتمیای مرکز با خرید تجهیزات لازم با بودجه ای بالغ بر 850 میلیون ریال، فعالیت خود در حوزه مطالعات تخصصی ژنتیک آبزیان را با اجرای پروژه های «بررسی تنوع جمعیتی شاه میگوی دراز آب شیرین رودخانه سد ارس» و«بررسی فنوتیپی و ژنوتیپی شاه میگوی درازآب شیرین سد ارس به روش ITS» آغاز کرده است.

از دیگر پروژه های در دست اقدام بخش مزبور «تهیه بانک ژنی آرتمیا» با هدف نگهداری مطلوب از ذخایر ژنتیکی آرتمیا ارومیانا و نیز حفظ تنوع‎ ‎زیستی آن به عنوان سرمایه‌ ملی با استفاده از ‏روش‌های زیست فناوری می باشد که مقرر شده بودجه مورد نیاز آن از محل طرح احیای دریاچه ارومیه تامین شود.

محققان دانشگاه صنعتی قم توانستند با استفاده از نانوذرات اکسید روی در سیستم پخت لاستیک اتیلن پروپیلن دی ان (EPDM)، موفق به افزایش مقاومت حرارتی (طول عمر) قطعه نهایی و بهبود خواص مکانیکی آن شوند.

خواص ویژه نانوذرات اکسید روی نظیر مقاومت حرارتی بالا، ثابت دی الکتریک پایین و فعالیت کاتالیستی ویژه سبب شده است دانشمندان کاربردهای آن‌ها را در زمینه‌های مختلف مورد مطالعه و بررسی قرار دهند.

علاوه بر موارد ذکر شده، به دلیل اندازه بسیار کوچک و مساحت سطح بالای نانوذرات اکسید روی می‌توان آنها را به عنوان جایگزین ذرات اکسید روی متداول در پخت الاستومرها به کار برد؛ چراکه فرایند پخت و در نتیجه خواص محصول نهایی وابسته به سطح تماس بین ذرات اکسید روی و سایر مواد موجود در فرایند است.

اگرچه تا کنون مطالعات بسیاری بر عملکرد این نانوذرات در سیستم تولید لاستیک صورت گرفته است اما هنوز جنبه‌های زیادی از آن نامشخص باقی مانده و نیازمند بررسی‌های بیشتری است. از این رو در پژوهش محققان ایرانی تأثیر استفاده از نانوذرات اکسید روی در سیستم پخت EPDM بر طول عمر لاستیک مصرفی و میزان تغییرات خواص مکانیکی الاستومر مطالعه شد.

این محققان با استفاده از بررسی دقیق مورفولوژی، توزیع مناسب نانوذرات اکسید روی برای کنترل سیستم پخت مناسب را بدست آورده و در ادامه با استفاده از مدل‌های سینتیکی Friedman و Kissinger بر پایه آزمون‌های حرارتی TGA-DTA چند نرخی به بررسی دقیق بهبود مقاومت حرارتی که شامل انرژی اکتیواسیون و درجه واکنش تخریب بود پرداختند. در آخر نیز خواص مکانیکی نانوکامپوزیت شامل سختی، جهندگی و آزمون‌های دینامیکی- مکانیکی با سیستم‌های رایج پخت مورد مقایسه قرار گرفت.

محمدرضا کلایی، عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی قم و مجری این طرح درباره این کار تحقیقاتی گفت: در راستای مطالعه رفتار سینتیک پخت و تخریب سیستم‌های رزینی در حضور نانو‌ذرات، نانوذرات اکسید روی را جایگزین ذرات اکسید روی رایج در سیستم پخت لاستیک EPDM کردیم که نتایج ما حاکی از این بود مقاومت حرارتی در برابر تخریب و افزایش طول عمر با افزایش حدود 200 درصدی در انرژی فعالسازی واکنش تخریب EPDM اتفاق می‌افتد.

افزایش طول عمر نتیجه یکنواخت سازی سیستم پخت الاستومری در حضور نانو ذرات اکسید روی با سطح ویژه مناسب است. همچنین مقاومت سایشی، جهندگی و میزان سختی نیز افزایشی بین 10 تا 30 درصد بسته به درصد حجمی نانوذرات اکسید روی مصرفی در آمیزه نشان داد.

با معرفی این سیستم جدید پخت بهبود یافته در مقیاس نانو که برپایه طراحی نانوکامپوزیتی پلیمری است، طول عمر بازه مصرفی یک الاستومر پرمصرف افزایش یافته و در پی عدم نیاز به جایگزینی سریع یک قطعه تخریب‌ناپذیر در محیط، کاهش آلودگی‌های محیط زیستی را به همراه دارد.

به گفته دکتر کلایی، این کار تحقیقاتی که دارای گواهی ثبت اختراع بوده و امید است با توجه به در دسترس بودن نانو ذرات اکسید روی و استفاده در ترکیب درصدهای پایین‌تر نسبت به ذرات اکسید روی مرسوم در بسیاری از قطعات آن را به عنوان یک گرید تجاری جدید با دوام و استحکام بالاتر جایگزین کرد.

این محققان همچنین به دنبال استفاده از این نانوذرات اکسید روی به همراه سایر نانوذرات برای طراحی یک سیستم پخت بهینه و بالطبع خواص نهایی بهبود یافته برای الاستومرهایی پرکاربرد هستند.

نتایج این کار تحقیقاتی که توسط دکتر محمدرضا کلایی و دکتر سعیده مزینانی( عضو هیأت علمی پژوهشکده نانوفناوری دانشگاه صنعتی امیرکبیر)، دکتر علیرضا شریف (دانشگاه تربیت مدرس) و دکتر مهرزاد مرتضایی (عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی مالک اشتر) صورت گرفته است در مجله Journal of Analysis and Calorimetry ( جلد 110، شماره 3، ماه دسامبر سال 2012، صفحات 1407 تا 1414) منتشر شده است.