نسخه‌ی بعدی سیستم عامل اندروید که فعلا با نام رمز اندروید O شناخته می‌شود، به همراه تعداد زیادی از ویژگی‌های  نوین و هیجان‌انگیز پا به عرصه‌ی حضور خواهد گذاشت و تجربه‌ی فوق‌العاده روان و بهبودیافته‌ای فراهم می‌آورد. به علاوه، شرکت گوگل در جریان برگزاری همایش Google I/O 2017، بخش‌های کلیدی و بهبودیافته در سیستم عامل اندروید O را که شامل بهبود طول عمر شارژدهی باتری، زمان شروع به کار سریع‌تر و ... است، تشریح کرد. متأسفانه شرکت گوگل در کنفرانس مطبوعاتی خود هیچ اطلاعاتی درباره‌ی نام دقیق نسخه‌ی جدید اندروید که می‌تواند Onions ،Orio یا موارد دیگری باشد، به حاضران کنفرانس نداد. همچنین نماینده‌های شرکت گوگل حاضر در مراسم، جزئیات مربوط به سیستم عامل اندروید O و ویژگی‌های نرم‌افزاری آن را به‌صورت عمیق معرفی و مورد بررسی قرار ندادند. همان‌طور که اطلاع دارید، بخش عمده‌ای از ویژگی‌های سیستم عامل یادشده در نسخه‌ی پیش‌نمایش اولیه‌‌ای که در ماه مارس منتشر شد، افشا شده بود.

شرکت گوگل از رویکرد مشابهی با سیستم عامل اندروید N بهره برد و نسخه‌ی دوم بتای اندروید O را فقط در اختیار دارندگان گوشی‌های هوشمند سری نکسوس و پیکسل گذاشت. در ادامه می‌توانید فهرست گوشی‌های سازگار با سیستم عامل یادشده را مشاهده کنید.

• نکسوس 6 پی
• نکسوس 5 ایکس
• گوگل پیکسل
• گوگل پیکسل XL
• نکسوس پلیر
• پیکسل C

اگر دارنده‌ی یکی از گوشی‌های یادشده هستید، می‌توانید با مراجعه به وب‌سایت مربوط به بخش بتای اندروید، به ثبت نام در برنامه‌ی بتا و نصب نسخه‌ی بتای سیستم عامل اندروید O اقدام کنید. البته بهتر است تصمیم نهایی در مورد نصب اندروید O را به زمان اتمام مطالعه‌ی مقاله‌ی جاری موکول کنید تا بتوانید با دید بازتری تصمیم بگیرید.

کنفرانس I/O 2017 گوگل با ارائه‌ی چند آمار جالب آغاز شد که بزرگ‌ترین آن مربوط به ۲ میلیارد دستگاه مبتنی‌ بر اندروید فعال  روی کره‌ی زمین است. شرکت گوگل به‌منظور افزایش تعداد کاربران فعال خود، مجبور به پشتیبانی از پلتفرمی است که در گوشی‌های هوشمند رده بالا و دستگاه‌های مقرون به صرفه به‌خوبی قابل اجرا باشد. سیستم عامل اندروید O به گونه‌ای بهبود یافته است که تجربه‌ی داشتن به‌روزترین نسخه از سیستم عامل اندروید را در هر دو نوع از دستگاه‌های هوشمند پرچم‌دار و سطح پایین برای کاربران فراهم می‌آورد.

ویژگی‌های جدید سیستم عامل اندروید O که شرکت گوگل در کنفرانس I/O 2017 از آن‌ها رونمایی به عمل آورد، به دو دسته‌ی اصلی «تجربه‌های سیال» (Fluid experiences) و «موارد حیاتی» (Vitals) تقسیم می‌شود، که به ترتیب، ویژگی‌های مربوط به هر کدام را به تفکیک تشریح خواهیم کرد. در ادامه‌ی مقاله، به پشتیبانی اندروید O از واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، ویژگی‌های جدید گوگل فوتوز، گوگل لنز و جزئیات پروژه‌ی اندروید گو (Android Go) که سیستم عاملی مبتنی‌ بر اندروید O است، خواهیم پرداخت. زومیت را همراهی کنید.

۱- تجربه‌های سیال

تصویر در تصویر

به دلیل این‌که قابلیت چند وظیفگی اسپلیت اسکرین، عملکرد قابل قبولی مانند نمایشگر رایانه‌های دسکتاپ در گوشی‌های هوشمند مجهز به صفحه نمایش کوچک ندارد، در بسیاری از موارد استفاده از قابلیت تصویر در تصویر (Picture in Picture) سیستم عامل اندروید O کاربردی و مناسب‌تر خواهد بود. با بهره‌مندی از قابلیت تصویر در تصویر، کاربران می‌توانند هم‌زمان با برقراری تماس تصویری با دوستان یا تماشای ویدیو در یوتیوب، به کارهای دیگری مانند نوشتن یادداشت یا تنظیم برنامه در نرم‌افزار تقویم گوشی هوشمند خود بکنند. به‌طوری‌که در صورت فعال بودن قابلیت تصویر در تصویر، ویدیوهای یوتیوب و دیگر نرم‌افزارهای سازگار با آن به‌صورت یک پنجره‌ی کوچک شناور درمی‌آیند و روی بخش‌های دیگر قرار می‌گیرند. کاربران می‌توانند قابلیت یادشده را از طریق دکمه‌ی هوم در نرم‌افزارهای سازگار فعال کنند.

نقاط اعلان

 قابلیت بعدی، نقاط اعلان (Notification Dots) است و به‌واقع  جذابیت بسیاری دارد. ویژگی نوین نقاط اعلان، در حقیقت نقطه‌ای روی آیکون نرم‌افزارها و نشان‌گر وجود اعلان مختص به آن است. رنگ نقاط اعلان به‌طور خودکار به وسیله‌ی رنگ خود آیکون مربوط به نرم‌افزار ایجاد می‌شود. به جای پایین کشیدن بخش سایبان اعلان (Notification Shade) از لبه‌ی بالایی گوشی، به سادگی می‌توان با لمس چند ثانیه‌ای، جزئیات اعلان مربوط به نرم‌افزار مورد نظر را مشاهده کرد. علاوه‌ بر نقاط اعلان، بخش اعلان سیستم عامل اندروید O هم‌ اکنون دارای قابلیتی به نام Snooze است که با استفاده از آن می‌توان مشاهده‌ی اعلان را به زمان دیگری موکول کرد.

تکمیل خودکار

 ویژگی بعدی سیستم عامل اندروید O، قابلیت تکمیل خودکار (Autofill) بسیار کاربردی و قدرتمند است. قابلیت اتوفیل از مدت‌ها پیش در مرورگر گوگل کروم در دسترس بود اما اکنون پای این ویژگی به نرم‌افزارها هم باز شده است. وجود  قابلیت اتوفیل در نرم‌افزارها، امکان ورود سریع کاربران به حساب کاربری مختلف را بدون نیاز به تایپ کردن مکرر رمز عبور بسیار طولانی و فوق‌العاده ایمن، فراهم می‌کند. به عنوان مثال، گوگل اطلاعات حساب کاربری توییتر شامل رمز عبور و نام کاربری را ذخیره می‌کند و هنگام نیاز به ورود در شبکه‌ی اجتماعی توییتر، اطلاعات یادشده را به‌طور خودکار در کادر مربوطه  وارد می‌کند.

بازطراحی صفحه‌ی هوم اندروید تی‌وی

صفحه‌ی خانه‌ی (Homescreen) جدید نرم‌افزار Android TV، عملیاتی مانند جستجو، پیش نمایش و تماشای محتوای ویدیویی را بسیار ساده‌تر از پیش کرده است. نرم‌افزار قادر به انتشار یک یا چند کانال است و کاربران می‌توانند کانال‌های موجود در صفحه‌ی هوم را کنترل کنند. کاربران اکنون می‌توانند با استفاده از API-های جدید کتابخانه‌ی پشتیبان TvProvider، اقدام به ایجاد کانال خود بکنند.

انتخاب هوشمند متن

 ویژگی دیگر مربوط به بخش تجربه‌های سیال، قابلیتی است که همه‌ی ما روزانه چندین بار از آن بهره می‌بریم. ویژگی یادشده مربوط به عملیات کپی و پِیست است. سیستم عامل اندروید O عملیات کپی و پیست را با افزودن قابلیت Smart Text Selection به میزان فراوانی بهبود بخشیده است. شرکت گوگل با استفاده از شبکه‌ی عصبی غنی در مبحث متون، به‌طور خودکار قادر به تشخیص نام، شماره یا یک آدرس است که با دو بار کلیک کردن ساده روی متن مورد نظر، همه‌ی نام، شماره یا آدرس را در حالت انتخاب قرار می‌دهد. بنابراین نیازی به درگیر بودن با انتخاب‌گر متن و اتلاف وقت نخواهد بود.

تنسورفلو لایت

 قابلیت نوآورانه‌ی تنسورفلو لایت، نسخه‌ی ویژه‌ای از کتابخانه‌ی یادگیری ماشین منبع باز TensorFlow است که به  سریع‌تر بودن و جای‌گیری کمتر نرم‌افزارها کمک خواهد کرد. در حقیقت شرکت گوگل با استفاده از کتابخانه‌ی یادگیری ماشین تنسورفلو لایت، هوش مصنوعی را به گوشی هوشمند هر کاربر خواهد آورد. شرکت گوگل در حال توسعه‌ی  API  شبکه‌ی عصبی جدیدی است که تنسورفلو لایت می‌تواند با بهره‌گیری از مزایای آن باعث شتاب دادن به پردازش‌ها و محاسبات شود.

بازطراحی بخش تنظیمات

 رابط کاربری بخش مربوط به تنظیمات سیستم عامل اندروید O بسیار ساده‌تر و تمیزتر از قبل شده است. به‌طوری که اکنون از سردرگمی آن کاسته شده و گزینه‌های مربوط به یک حوزه با هم ادغام شده است. به عنوان نمونه، تنظیمات مربوط به وای‌فای، هات اسپات و داده‌ی موبایل با هم ادغام شده است.

۲- موارد حیاتی

بخش موارد حیاتی دارای مجموعه‌ای از ویژگی‌های نوین و باشکوه مربوط به افزایش سرعت، امنیت و طول عمر شارژدهی باتری است.

محافظت گوگل پلی

 اولین ویژگی مهم، بهبودهای امنیتی است. آیا می‌دانستید شرکت گوگل هرروزه بالغ بر ۵۰ میلیارد نرم‌افزار و حتی بیشتر از این تعداد را در همه‌ی دستگاه‌های متصل به فروشگاه نرم‌افزاری به‌منظور تشخیص نرم‌افزارهای مضر، بررسی و اسکن می‌کند؟ بیشتر کاربران از انجام چنین عملیاتی به وسیله‌ی گوگل کاملا بی‌خبر هستند که همین امر دلیل اضافه کردن قابلیت محفاظت گوگل پلی (Google Play Protectt) و آوردن بررسی امنیتی از پس‌زمینه به حالت آشکار است. ویژگی  جدید یادشده در پلی استور جاسازی شده و امکان اسکن دستی نرم‌افزارها را به‌منظور بررسی مشکلات امنیتی برای کاربران فراهم می‌کند.

بهینه‌سازی سیستمی

مورد بعدی مربوط به بهینه‌سازی‌های جذاب سیستم عامل اندروید O است. اولین مورد از بهینه‌سازی‌ها مربوط به نصف شدن زمان بوت کلی سیستم عامل اندروید در گوشی هوشمند است. به علاوه، زمان بوت مربوط به هر نرم‌افزار منفرد بسیار سریع‌تر شده و در برخی موارد مانند نرم‌افزار گوگل شیتس (Google Sheets)، سرعت آن افزایش دو برابری داشته است. به این ترتیب کاربران می‌توانند از بهره‌وری بیشتری در استفاده از گوشی هوشمند بهره‌مند باشند.

محدودیت پردازش پس‌زمینه

متأسفانه تاکنون برخی از نرم‌افزارها در پس‌زمینه‌ی سیستم عامل به‌طور غیر عمد در مصرف منابع سخت‌افزاری زیاده‌روی می‌کردند؛ نتیجه‌ی این عمل تأثیر منفی شدیدی است که بر عملکرد سیستم اعمال می‌شود. سیستم عامل اندروید O شامل محدودیت‌هایی در بخش پس‌زمینه، اسکن وای‌فای و تغییراتی در نحوه‌ی اجرای نرم‌افزارها است. تمامی محدودیت‌های یادشده از مصرف منابع سیستمی جلوگیری می‌کنند و سبب افزایش نسبی طول عمر شارژدهی باتری و خالی شدن حافظه‌ی رم دستگاه می‌شوند.

داشبوردهای پلی کنسول

 قابلیت بعدی موسوم به Play Console Dashboards، ابزاری ویژه‌ی توسعه‌دهندگان مستقل نرم‌افزار است و به‌منظور حل مشکلاتی به کار می‌رود که ممکن است باعث بهره‌برداری مفرط از منابع سخت‌افزاری یا تخلیه‌ی زودهنگام شارژ باتری شوند. ویژگی جدید افزوده شده به سیستم عامل اندروید O، شش داشبورد پلی کنسول را به‌منظور رفع مشکلات رایج نرم‌افزاری مربوط به نرخ بالای کرش (Excessive crash rate)، نرخ پاسخ ندادن نرم‌افزار (ANR rate)، فریم‌های فریزشده (Frozen frames)، رندر آهسته (Slow rendering)، مکانیسم فعال کردن افراطی دستگاه (Excessive wakeups) و سردرگمی مکانیسم مدیریت انرژی ویک لاکس (Stuck wake locks) مربوط به طولانی شدن زمان اجرای نرم‌افزار در پس‌زمینه و ادامه یافتن پردازش CPU، در اختیار توسعه‌دهندگان قرار داده است.

پروژه‌ی تربل

 گفته می‌شود پروژه‌ی ترِبْل (Project Treble)، فرآیند انتشار به‌روزرسانی مربوط به سیستم عامل اندروید سفارشی شرکت‌های سازنده‌ی گوشی هوشمند مانند سامسونگ و ال‌جی را تسریع می‌کند. به‌طوری که از این پس شرکت‌های  سازنده‌ی گوشی هوشمند دیگر نیازی به دریافت تأییدیه‌ی سازگاری نرم‌افزارهای جدید با تراشه‌ها از طرف سازندگان تراشه‌ همچون کوالکام نخواهند داشت.

زبان برنامه‌نویسی Kotlin

 مورد آخر اما مهم دیگر در دسته‌بندی جاری، افزوده شدن پشتیبانی رسمی از زبان برنامه‌نویسی کُتلین (Kotlin) برای توسعه‌ی اندروید است. همان‌طور که اطلاع دارید، توسعه‌دهندگان علاوه‌ بر زبان کتلین، می‌توانند از زبان جاوا و ++C هم در توسعه‌ی اندروید بهره ببرند. کاربران برای شروع کار می‌توانند با دانلود پلاگین کتلین، توسعه‌ی نرم‌افزار بر پایه‌ی زبان کتلین را در اندروید استودیو آغاز کنند. در واقع کتلین یک پروژه‌ی منبع باز، تحت مجوز Apache 2.0 است. نرم‌افزار برخی از شرکت‌های محبوبی مانند ایکسپدیا، فلیپ‌بورد، پینترست و اسکوار از چند مدت قبل با زبان برنامه‌نویسی کتلین  سازگار شده است.

شرکت گوگل در سیستم عامل اندروید O، ابزارهای ریز و درشت زیادی در اختیار توسعه‌دهندگان قرار داده است. سربرگ‌های تفکیک شده‌ی network ،Memory و CPUU به‌طور کاملا آشکار  در نرم‌افزار اندروید استودیو قابل مشاهده است. همچنین سربرگ پردازش‌های مربوط به CPU هم برای هر نرم‌افزار منفرد تفکیک شده است. مورد یادشده میان توسعه‌دهندگان از محبوبیت بالایی برخوردار است.

۳- واقعیت مجازی و واقعیت افزوده

دی‌دریم

 پلتفرم Daydream به‌منظور افزایش کیفیت بصری واقعیت مجازی به وسیله‌ی شرکت گوگل معرفی شده است. پشتیبانی از پلتفرم یادشده در آینده‌ی نزدیک از طریق سیستم عامل اندروید OO به گوشی‌های هوشمند رده بالا افزوده خواهد شد و سازندگان می‌توانند با استفاده از آن اقدام به تولید هدست‌های واقعیت مجازی بکنند که هیچ وابستگی به گوشی هوشمند ندارند.

سرویس موقعیت‌یابی بصری

شرکت گوگل طی کنفرانس I/O 2017، از سرویس موقعیت‌یابی بصری (Visual Positioning Service) مبتنی‌برواقعیت افزوده پرده برداشت. فناوری یادشده مشابه GPS و در حقیقت نسل بعدی سیستم هدایت داخلی در محیط‌های بسته است. به عنوان مثال، با بهره‌مندی از VPS، مشتری‌های یک فروشگاه می‌توانند هرچه سریع‌تر به کالای مورد نظر دست پیدا کنند.

۴- گوگل فوتوز

نرم‌افزار گوگل فوتوز (Google photos) در سیستم عامل اندروید O دارای سه قابلیت نوین به شرح زیر است:

پیشنهاد اشتراک‌گذاری

 قابلیت موسوم به Suggested Sharing با بهره‌مندی از فناوری یادگیری ماشین اقدام به یادآوری اشتراک‌گذاری تصویر ثبت‌شده در گوشی هوشمند با افراد درون تصویر می‌کند.

کتابخانه‌های به اشتراک گذاشته شده

ویژگی Shared libraries، قابلیت اشتراک‌گذاری عکس با یک شخص خاص را برای کابران ممکن می‌کند.

کتب تصویر

 دسته‌بندی تصاویر ثبت‌شده با دوربین گوشی و ساخت آلبوم تصویر از آن‌ها با بهره‌مندی از فناوری یادگیری ماشین، مربوط به ویژگی Photo Books است که کاربر در نهایت می‌تواند آلبوم مورد نظر را به‌صورت فیزیکی چاپ کند.

۵- گوگل لنز

اگرچه از لحاظ فنی، گوگل لنز بخشی از سیستم عامل اندروید O محسوب نمی‌شود؛ اما قطعا ارزش بازگو کردن دارد. گوگل لنز تقریبا چیزی شبیه به عینک گوگل است. با استفاده از گوگل لنز می‌توان اقدام به خواندن علائم در دیگر زبان‌ها و ترجمه‌ی آن‌ها کرد، برای تشخیص گل و گیاه از آن بهره برد، نام روتر وای‌فای را خواند و به‌صورت خودکار به آن متصل شد یا حتی می‌توان با سنجاق کردن یک تصویر مربوط به رویداد خاصی مانند کنسرت، رویداد مشخصی به تقویم اضافه کرد. گوگل لنز مجموعه‌ای از قابلیت‌های محاسباتی بصری با توانایی مشاهده‌ی همان تصویری است که کاربران در حال تماشای آن هستند و مطابق با آن، اطلاعاتی درباره‌ی شیء مورد نظر به کاربر ارائه می‌کند. به عنوان مثال، در صورتی که لنز دوربین گوشی هوشمند محبوب خود را روی یک گل زیبا بگیرید، گوگل لنز نوع گل را برای شما مشخص خواهد کرد.

موارد یادشده بخشی از ویژگی‌های مربوط به گوگل لنز هستند که نماینده‌ی شرکت گوگل در جریان کنفرانس از آن‌ها نام برد. قطعا هنگام در دسترس قرارگیری گوگل لنز به‌صورت عمومی، عملیات گسترده‌تری را می‌توان به وسیله‌ی آن انجام داد. هنگامی که قابلیت گوگل لنز آماده‌ی عرضه باشد، در مرحله‌ی اول از طریق نرم‌افزارهای گوگل اسیستنت و گوگل فوتوز در  دسترس خواهد بود؛ اما انتظار می‌رود در سایر نرم‌افزارها هم به کار گرفته شود. همچنین فعلا هیچ اطلاعاتی درباره‌ی عرضه‌ی ویژگی گوگل لنز به‌صورت یک نرم‌افزار مستقل وجود ندارد.

۶- پلتفرم اندروید گو

پلتفرم بعدی سیستم عامل اندروید O، پروژه‌ی اندروید گو (Android Go) است که بر اجرای روان اندروید در دستگاه‌های هوشمند رده پایین و به اصطلاح مقرون‌به‌صرفه‌ای که دارای حافظه‌ی رم کمی هستند، تمرکز کرده است.

تأکید اندروید گو بر بهینه‌سازی و صرفه‌جویی در مصرف پهنای باند است. سیستم عامل اندروید گو شامل مجموعه‌ی جدیدی از نرم‌افزارهای اصلی گوگل است که به خوبی اجرا می‌شود. به علاوه، اندروید گو از نسخه‌ی جدیدی از فروشگاه نرم‌افزاری پلی استور بهره می‌برد که دارای نرم‌افزارهای مخصوص دستگاه‌های هوشمند مقرون‌ به‌صرفه‌ است. حتی نسخه‌ی ویژه‌ای از نرم‌افزار یوتیوب موسوم به یوتیوب گو (Youtube Goo) وجود دارد که امکان صرفه‌جویی فراوان در مصرف پهنای باند را به‌وسیله‌ی پیش‌نمایش‌های داده‌ی بهینه‌شده فراهم می‌کند. بخش Front and centerr، مرکز مدیریت داده‌ی جدیدی است که میزان دقیق داده‌های مصرفی را نمایش می‌دهد. کاربران می‌توانند از بخش تنظیمات به بخش یادشده دسترسی داشته باشند. همچنین، قابلیت صرفه‌جویی داده (Data Saver) در مرورگر گوگل کروم هم به‌طور پیش‌فرض در گوشی‌های هوشمند مجهز به سیستم عامل اندروید گو که حافظه‌ی رم آن‌ها کمتر از ۱ گیگابایت است، فعال خواهد بود.

سخن پایانی

دومین نسخه‌ی بتای سیستم عامل اندروید O از دیروز در آدرس اینترنتی Android.com/beta قابل دسترس است و هم‌اکنون می‌توانید این سیستم عامل را در گوشی هوشمند نکسوس یا گوگل پیکسل خود نصب کنید. بدیهی است که نسخه‌ی جاری سیستم عامل اندروید O دارای باگ و رخنه‌ی امنیتی فراوانی است که با گذر زمان و انجام آزمون و خطا، به پایداری کامل خواهد رسید. با این حال اگر مشتاق به استفاده از نسخه‌ی جدید سیستم عامل اندروید هستید، می‌توانید آن را شخصا تجربه کنید.

سیستم عامل جدید اندروید O و ویژگی‌های آن را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ اندروید O تا چه حدی توانایی رقابت با سیستم عامل iOS اپل دارد؟

فیزیک‌دانان به‌تازگی شواهدی از یک پل مغناطیسی غول‌پیکر که با یک پل گسترده بین کهکشانی در ارتباط است، به دست آورده‌اند. این پل بین‌ کهکشانی که دو کهکشان همسایه‌ی راه شیری را به یکدیگر متصل کرده است، «پل ماژلانی» نام دارد و از مقادیر عظیم گاز طبیعی ساخته شده است و گستردگی آن به ۷۵ هزار سال نوری می‌رسد. پل ماژلانی، دو کهکشان ابر ماژلانی بزرگ و ابر ماژلانی کوچک را به یکدیگر متصل کرده است. این دو، کهکشان‌های اقماری راه شیری به  شمار می‌روند.

پیش‌تر پژوهشگران پیش‌بینی کرده بودند که در این پل بین کهکشانی، میدان مغناطیسی وجود دارد؛ اما با این وجود آن‌ها شواهدی از این میدان در اختیار نداشتند. چند روز پیش، این افراد بالاخره تأیید کردند که توانسته‌اند نخستین شواهد از این میدان مغناطیسی را به دست آورند؛ این کشف مهم به ما کمک می‌کند تا درک بهتری از چگونگی به وجود آمدن این پل‌های عظیم بین کهکشانی داشته باشیم.

جِین کاچمارک، پژوهشگر ارشد این پروژه از دانشگاه سیدنی، در خصوص کشف صورت گرفته این‌چنین می‌گوید:

ما در این ناحیه نشانه‌هایی کشف کرده بودیم که وجود یک میدان مغناطیسی را تأیید می‌کردند؛ اما متأسفانه تا به این لحظه کسی موفق نشده بود آن را به‌صورت غیر مستقیم مشاهده کند.

کهکشان‌های ابر ماژلانی بزرگ و ابر ماژلانی کوچک که از کهکشان‌های اقماری راه شیری هستند، به ترتیب در فاصله ۱۶۰ هزار سال نوری و ۲۰۰ هزار سال نوری از زمین قرار گرفته‌اند و می‌توان آن‌ها را در آسمان نیم‌کره جنوبی زمین با چشم غیر مسلح نیز مشاهده کرد. پژوهشگران مدت‌زمان زیادی است که می‌دانند بین این دو کهکشان یک پل وجود دارد و چند ستاره نیز درون آن قرار گرفته‌اند؛ اما تا به امروز دانش آن‌ها درباره میدان مغناطیسی موجود در این پل، بسیار اندک بود.

گروهی که موفق به کشف این میدان مغناطیسی شده‌اند، نشان دادند که قدرت میدان مغناطیسی موجود در پل ماژلانی، حدود یک میلیونم قدرت سپر مغناطیسی محافظ زمین است و می‌تواند سرنخ‌هایی از چگونگی شکل‌گیری میدان مغناطیسی زمین، در اختیار دانشمندان بگذارد. دانشمندان می‌گویند دو راه برای شکل‌گیری این میدان مغناطیسی وجود دارد؛ نخست این‌که میدان مغناطیسی مذکور، پس از شکل‌گیری ساختار اصلی پل به وجود آمده است یا این‌که از کهکشان‌های کوتوله‌ای که در گذشته‌های دور با یکدیگر ترکیب شده‌اند و بخشی از ساختار پل را به وجود آورده‌اند، به بیرون رانده شده است.

اگر وجود یک پل مغناطیسی بین ستاره‌ها برای شما تخیلی به نظر می‌رسد؛ باید این موضوع را بدانید که بیشتر بخش‌های فضا، از شکل‌های مختلف میدان‌های مغناطیسی ساخته شده است. برایان گانسلر از دانشگاه تورنتو که یکی از پژوهشگران این پروژه است، در خصوص وجود میدان مغناطیسی در کهکشان‌ها می‌گوید:

نه‌تنها تمام کهکشان‌ها مغناطیسی هستند؛ بلکه رشته‌های باریکی که بین آن‌ها وجود دارد نیز خاصیت مغناطیسی دارند. در واقع به هر کجای آسمان که می‌نگریم، مغناطیس را مشاهده می‌کنیم.

دانشمندان در گذشته نیز برای بررسی و مطالعه این ساختار عظیم، تلاش‌های بسیاری داشته‌اند و حتی به دنبال کشف این میدان مغناطیسی بوده‌اند؛ اما این میدان‌های مغناطیسی را می‌توان تنها به‌صورت غیر مستقیم و از طریق اثری که بر دیگر ساختارهای فضا می‌گذارند، مشاهده کرد. به‌عنوان مثال در این مورد خاص، دانشمندان از سیگنال‌های رادیویی دریافت شده از صدها کهکشان بسیار دور استفاده کرده‌اند تا بتوانند وجود میدان مغناطیسی را در پل ماژلانی تشخیص دهند. سیگنال‌های رادیویی را می‌توان به امواجی که روی آب‌های راکد ایجاد می‌شوند تشبیه کرد؛ با این تفاوت که آن‌ها روی صفحه‌ای خاص در فضا ارتعاش می‌کنند. وقتی که این سیگنال‌ها از میان میدان مغناطیسی عبور می‌کنند، صفحه‌ای که روی آن ارتعاش می‌کردند دچار چرخش می‌شود و همین اتفاق به ستاره‌شناسان اجازه می‌دهد که بتوانند قدرت و جهت میدان را اندازه‌گیری کنند.

جِین کاچمارک در این خصوص می‌گوید:

تابش‌های رادیویی که از کهکشان‌های دوردست ساطع می‌شوند، همچون نورهای گذرایی هستند که از میان پل ماژلانی عبور می‌کنند؛ اما میدان مغناطیسی موجود در این پل باعث شد که قطبش سیگنال رادیویی تغییر کند. چگونگی تغییر این نور قطبی شده به ما نشان داد که در این ناحیه خاص، میدان مغناطیسی وجود دارد.

اکنون که این میدان مغناطیسی کشف شده است، دانشمندان می‌توانند به چگونگی تشکیل آن پی ببرند؛ همچنین می‌توانند تأثیرات این میدان مغناطیسی بر ابرهای ماژلانی کوچک و بزرگ را بررسی کنند. جِین کاچمارک در این خصوص می‌گوید:

ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک، نزدیک‌ترین همسایگان کهکشانی ما هستند؛ بنابراین پی بردن به این موضوع که این دو کهکشان چگونه تکامل یافته‌اند، می‌تواند به ما کمک کند چگونگی تکامل کهکشان خود را نیز بهتر درک کنیم. این را در نظر داشته باشید که میدان‌های مغناطیسی، نقشی کلیدی در تکامل کهکشان‌ها ایفا می‌کنند و محیط مغناطیسی آن‌ها نیز یکی از رازهای ستاره‌شناسی است و تاکنون پاسخی برای آن‌ها نیافته‌ایم.

در انتها باید بگوییم که کشف این میدان مغناطیسی، بخشی از یک پروژه بزرگ‌تر با هدف نقشه‌برداری از تمام میدان‌های مغناطیس موجود در عالم است. نتایج این پژوهش‌ها در نشریه Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده است؛ همچنین می‌توانید برای مطالعه متن کامل پژوهش‌هایی صورت گرفته، به پایگاه arXiv.org مراجعه کنید.

چین اعلام کرده که به موفقیتی بزرگ در عرصه انرژی دست پیدا کرده که سازگار بودن آن با محیط زیست مورد شبهه است.

طبق نتایج موسسه پیو ٦٧‌درصد کاربران گوشی خود را جهت مشاهده تماس‌ها، پیام‌ها و فعالیت‌های شبکه اجتماعی کنترل می‌کنند، حتی در زمانی که تلفن آنان زنگ نمی‌خورد.

 

 

فناوران یکی از شرکت‌های فعال در حوزه تجهیزات و سیستم‌های الکترونیکی و تجهیزات مهندسی پزشکی با حمایت صندوق حمایت از تحقیقات و توسعه صنایع الکترونیک (صحا) موفق به طراحی و ساخت نمونه تجاری جلیقه حیات هوشمند شدند.

محققان طی انجام یک پژوهش جدید دریافتند که سلول‌های سوختی آلی می‌توانند متان را بدون انتشار مواد مضر به برق تبدیل کنند.

دو تفاهم‌نامه همکاری مشترک برای ایجاد مرکز ملی گداخت هسته‌ای و مرکز ملی لیزر بین وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری و سازمان انرژی اتمی ایران منعقد شد.

کارشناسان موسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی شعبه شیراز موفق به طراحی و ساخت دستگاه برش اتوماتیک تخم‌مرغ شدند.

در بخش‌های پیشین مقاله گیتی و هر آنچه باید در مورد آن بدانید، عالم را تعریف کردیم، چگونگی تکامل آن از نقطه‌ای به نام تکینگی را بررسی کردیم، به بررسی نظریه مه‌بانگ پرداختیم و مراحل وقوع آن را نیز تشریح کردیم و با ساختار و بخشی از تاریخچه مطالعه عالم آشنا شدیم. حال در بخش پایانی این مقاله، با نظریه‌پردازان مشهور آشنا می‌شویم، راهی طولانی را که به ارائه نظریه مه‌بانگ منجر شده طی می‌کنیم و میزان دانش خود از این جهان را می‌سنجیم.

سال‌ها گذشت تا این‌که سر انجام در قرن ۱۶ میلادی، نیکلاس کوپرنیک توانست با حل مسائل و معادلات ریاضی بسیار پیچیده‌ای، کامل‌ترین نسخه از مدل خورشید مرکزی را ارائه دهد. کوپرنیک موفق شد برای نخستین بار، ایده خود را به صورت مختصر در یک مقاله ۴۰ صفحه‌ای که با عنوان Commentariolus (تفسیر مختصر) شناخته می‌شود، منتشر کرد.  در این مقاله، نظریه خورشید مرکزی به شکل تقریباً خلاصه بیان شده و بر هفت اصل استوار است. این هفت اصل عبارتند از:

• اجرام آسمانی حول یک نقطه مرکزی گردش نمی‌کنند.
• مرکز زمین، مرکز مدار ماه به دور زمین است و کُره‌های دیگر نیز همچون زمین به دور خورشید گردش می‌کنند.
• فاصله زمین و خورشید از یکدیگر، کسر ناچیزی از فاصله آن‌ها از دیگر ستاره‌ها است؛ بنابراین ما نمی‌توانیم اختلاف منظر را در ستاره‌ها مشاهده کنیم.
• ستاره‌ها در جای خود ثابت هستند؛ اگر می‌بینیم که در طول روز حرکت می‌کنند به این دلیل است که زمین به دور خودش می‌چرخد.
• زمین در یک مدار دایره‌ای به دور خورشید گردش می‌کند؛ بنابراین ما شاهد تغییر موقعیت سالانه خورشید هستیم.
• زمین بیش از یک نوع حرکت دارد.
• حرکت مداری زمین به دور خورشید باعث می‌شود که حرکت آن در جهت دیگر سیارات، معکوس به نظر برسد.

این‌ اصول همگی در مقاله ۴۰ صفحه‌ای کوپرنیک بیان شده بودند؛ اما کوپرنیک در سال ۱۵۳۲ میلادی توانست اثر شاهکار خود که با نام De revolutionibus orbium coelestium (در باب انقلاب افلاک سماوی) را به اتمام رسانده و منتشر  کند. در این اثر، ایده‌ی خورشید مرکزی گسترش یافته کوپرنیک به طور کامل بیان شده است. در این کتاب، وی به بیان هفت اصل خود پرداخته؛ اما آن‌ها را بسیار دقیق‌تر و با محاسباتی که آن‌ها را اثبات می‌کنند، توضیح داده است. متأسفانه این اثر کوپرنیک به دلیل ترس از واکنش مردم و کلیسا، تا زمان مرگ وی در سال ۱۵۴۲ میلادی منتشر نشد.

ایده‌های خارق‌العاده‌ی کوپرنیک پس از مرگ وی ناتمام ماندند؛ اما گالیلئو گالیله، ستاره‌شناس، ریاضی‌دان و مخترع ایتالیایی قرن ۱۷، آن‌ها را تکمیل کرد و گسترش داد. گالیله یک تلسکوپ ساخت و ماه، خورشید و سیاره‌هایی نظیر مشتری را برای چندین بار رصد کرد و رصدهای او بلافاصله مدل زمین مرکزی را باطل کردند و همسانی‌هایی درونی را با مدل خورشید مرکزی ارائه شده توسط کوپرنیک نشان دادند. وی نتایج مشاهدات خود از آسمان را در قرن ۱۷ و در قالب چند جلد کتاب منتشر کرد. وی مشاهداتی از دره‌های سطح ماه داشت؛ همچنین مشتری و چند قمر بزرگ آن را رصد کرد و نتایج تمام این مشاهدات را در سال ۱۶۱۰ در کتاب Sidereus Nuncius منتشر کرد. وی در همان سال یک کتاب دیگر را  نیز به نام «در باب لکه‌هایی که در خورشید مشاهده شدند» منتشر کرد و در آن تمام اطلاعاتی را که از مشاهده لکه‌های خورشیدی به دست آورده بود منتشر کرد.

گالیله نتایج مشاهداتی را که از کهکشان راه شیری داشت نیز در کتاب Sidereus Nuncius منتشر کرد و یک دگرگونی  عظیم ایجاد کرد؛ زیرا تا پیش از آن گفته می‌شد که راه شیری یک سحابی مبهم است. گالیله این تصور نادرست را کنار گذاشت و گفت که راه شیری مجموعه‌ای از ستاره‌ها است که در فاصله بسیار نزدیکی از یکدیگر قرار گرفته‌اند و فاصله آن‌ها از ما بسیار زیاد است؛ به همین دلیل مبهم به نظر می‌رسند. سر انجام در سال ۱۶۳۲ میلادی بود که وی یک رساله با ارزش به نام Dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo (گفتگو در باب دو سیستم عمده جهانی) را منتشر کرد  و در آن به مناظره‌ی بزرگ اشاره کرد و تلاش کرد تا از نظریه خورشید مرکزی در برابر زمین مرکزی دفاع کند. گالیله با استفاده از مشاهداتی که با تلسکوپ انجام داده بود و همچنین فیزیک مدرن و منطق دقیق، تمام پایه‌های نظریه‌ی ارسطو و بطلیموس که در آن دوران رواج داشتند را تضعیف کرد و همین موضوع باعث شد که گالیله خود را به  دردسر بیاندازد.

یوهانس کپلر، ستاره‌شناس، فیلسوف و ریاضی‌دان آلمانی، سعی کرد که به کمک نظریه مدارهای بیضوی سیارات به دور خورشید، دیدگاه خورشید مرکزی کوپرنیک را گسترش دهد. وی با تهیه جداولی دقیق که موقعیت سیارات به دور خورشید را پیش‌بینی می‌کردند، به اثبات دیدگاه کوپرنیک کمک شایانی کرد و شاید بتوان گفت که به طور قطعی آن را اثبات کرد. از میانه‌های قرن ۱۷ میلادی تا به امروز، تعداد انگشت‌ شماری از ستاره‌شناسان مخالف دیدگاه خورشید مرکزی کوپرنیک بوده‌اند.

سِر ایزاک نیوتن به عنوان یک فیزیک‌دان، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و فیلسوف انگلیسی، تلاش‌های بسیاری کرد تا بتواند  نظریه خورشید مرکزی را کامل‌تر کند. وی روی قوانین حرکت سیارات که توسط کپلر تنظیم شده بودند کار کرد و همین امر باعث شد که وی به سمت ارائه نظریه جهانی گرانش حرکت کند. وی در سال ۱۶۸۷ میلادی کتاب مشهور «اصول ریاضی فلسفه‌ی طبیعی» را چاپ و منتشر کرد. وی در این کتاب سه قانون اساسی را برای حرکت اجسام بیان کرده بود که عبارتند از:

• قانون اول (قانون لختی یا اینرسی): هرگاه جسمی ساکن باشد یا این‌که در راستای یک خط مستقیم حرکت یکنواخت داشته باشد، می‌تواند همچنان حالت خود را حفظ کند مگر این‌که نیروهای بیرونی بتوانند بر آن جسم اثر بگذارند و حالت آن را تغییر دهند.
• قانون دوم (رابطه میان نیرو و شتاب): مجموع نیروهای خارجی وارد بر یک جسم (F)، برابر است با حاصل ضرب جرم جسم (m) در شتاب آن (a). فرمول ریاضی این قانون به شکل F=ma است.
• قانون سوم (قانون کنش و واکنش): هرگاه یک جسم به جسمی دیگر نیرو وارد کند، جسم دوم نیز نیرویی به همان اندازه (بزرگی) اما در خلاف جهت، به جسم اول وارد می‌کند.

در مجموع این سه قانون مهم، رابطه‌ی میان هر جسمی با نیروهایی که بر آن وارد می‌شوند و نوع حرکتی را که حاصل می‌شود، بیان می‌کنند و پایه‌های مکانیک کلاسیک به شمار می‌روند. این قوانین به نیوتن کمک کردند تا بتواند وزن هر سیاره‌ای را محاسبه کند، میزان برآمدگی زمین در نواحی استوایی و میزان تختی آن در قطب‌ها را اندازه‌گیری کند و همچنین چگونگی تأثیر کنش گرانشی خورشید و ماه و ایجاد جزر و مد بر روی زمین را بررسی کند. معادلات دیفرانسیل نیوتن که از تجزیه و تحلیل هندسی به دست آمده بودند، به تعیین سرعت صوت در هوا (به کمک قانون بویل) کمک کردند و در تعیین مدار دنباله‌دارها نیز تأثیر داشتند. کتاب اصول ریاضی فلسفه‌ی طبیعی نیوتن تأثیر بسزایی روی علم گذاشت و برخی از اصول آن تا ۲۰۰ سال بعد نیز همچنان استوار باقی ماندند.

یک کشف بزرگ دیگر در سال ۱۷۷۵ میلادی به وقوع پیوست؛ یعنی زمانی که امانوئل کانت، پیشنهاد کرد که کهکشان راه شیری در واقع مجموعه‌ای از ستاره‌ها است که توسط گرانش متقابل در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. وی گفت که همانند سامانه‌ی خورشیدی، این مجموعه‌ی ستاره‌ها نیز به عنوان یک دیسک حول یک نقطه گردش می‌کنند و سامانه‌ی خورشیدی نیز بخشی از آن‌ها است. یک ستاره‌شناس به نام ویلیام هرشل، در سال ۱۷۸۵ میلادی سعی کرد که یک نقشه‌ی کامل از کهکشان راه شیری تهیه کند؛ اما متأسفانه او متوجه نشد که بخش‌های عظیمی از کهکشان راه شیری را غبار و گاز در بر گرفته و بخش‌هایی را پنهان کرده‌اند و از فاش شدن شکل واقعی کهکشان جلوگیری می‌کنند. پس از هرشل، تغییر و جهش خاصی در علم ستاره‌شناسی دیده نشد تا این‌که در قرن ۲۰ و با ظهور نظریه‌های نسبیت خاص و نسبیت عام آلبرت اینشتین، جهش‌های بسیار بزرگی در علم فیزیک صورت گرفت.

نظریه‌های پیشگامانه اینشتین در مورد فضا و زمان (به صورت خلاصه به شکل E=mc2 شناخته می‌شوند)، نتیجه بخشی از تلاش‌های اینشتین برای یافتن راه حلی برای مکانیک نیوتنی به کمک قوانین الکترومغناطیس (که توسط معادلات ماکسول و قانون نیروی لورنتز مشخص می‌شود) هستند. بالاخره اینشتین موفق شد در سال ۱۹۰۵ با ارائه نظریه نسبیت خاص در نوشتاری به نام «در باب الکترودینامیک اجسام متحرک»، تناقض‌هایی را که میان این دو بحث مهم وجود داشتند، از بین ببرد. در واقع، نظریه نسبیت خاص می‌گوید که سرعت نور در خلأ تحت هر شرایطی کاملاً ثابت است.

پیش‌تر گفته می‌شد وقتی که نور در یک وسیله متحرک شروع به حرکت می‌کند، سرعت نور توسط آن جسم متحرک، کشیده می‌شود؛ یعنی سرعت نوری که در یک وسیله‌ی متحرک تابیده می‌شود، برابر است با مجموع سرعت نور  و سرعت آن وسیله‌ای که در حال حرکت است. وقتی که اینشتین موفق شد نسبیت خاص را ارائه دهد، این دیدگاه را نیز باطل کرد. نسبیت خاص نه تنها توانست معادلات ماکسول برای الکتریسیته و مغناطیس را با قوانین مکانیک وفق دهد؛ بلکه توانست محاسبه‌های ریاضی را نیز با حذف توضیحات غیر اصلی که توسط دیگر دانشمندان مورد استفاده قرار می‌گرفتند، ساده‌تر کند.

بین سال‌های ۱۹۰۷ و ۱۹۱۱ میلادی، اینشتین به این موضوع فکر می‌کرد که چگونه می‌تواند نسبیت خاص را با میدان‌های گرانشی وفق دهد. وی سرانجام در سال ۱۹۱۱ در نشریه‌ای به نام «در باب تأثیرات گرانش بر انتشار نور» نظریه‌ای به نام نسبیت عام را مطرح کرد. وی در این نظریه بیان می‌کند که تجربه‌ی زمان، به ناظر و موقعیت آن در یک میدان گرانشی بستگی دارد. اینشتین هم‌زمان روی توسعه اصل هم ارزی نیز کار کرد که بیان می‌کند جرم گرانشی همان جرم اینرسی است. وی همچنین پدیده‌ای را به نام اتساع زمان گرانشی پیش‌بینی کرد؛ این پدیده نشان می‌دهد وقتی دو ناظر در  فواصل مختلفی از یک جرم گرانشی قرار گرفته‌اند، تفاوت‌های بسیار زیادی را بین وقوع دو رویداد تجربه می‌کنند. از دیگر نتایج بسیار مهمی که از نظریه‌های اینشتین حاصل شدند، می‌توان به سیاه‌چاله‌ها و انبساط کیهانی اشاره کرد.

در سال ۱۹۱۵ میلادی، چند ماه پس از آن‌که اینشتین موفق شد نظریه نسبیت عام را به صورت کامل توضیح داده و منتشر کند، یک فیزیک‌دان و ستاره‌شناس آلمانی به نام کارل شوارتزشیلد، راه‌حلی برای معادلات میدانی اینشتین که میدان گرانشی حاصل از یک نقطه و یا جرمی کُروی را توصیف می‌کند، پیدا کرد. این راه‌حل که امروزه با نام شعاع شوارتزشیلد شناخته می‌شود، نقطه‌ای را توصیف می‌کند که در آن، جرم یک کًره به اندازه‌ای فشرده‌ می‌شود که سرعت گریز از سطح آن با سرعت نور برابر می‌شود.

در سال ۱۹۳۱ میلادی، سوبرامانیان چاندراسخار که یک اختر فیزیک‌دان هندی-آمریکایی بود، به کمک نسبیت خاص  توانست حد چاندراسخار را به دست آورد. این حد وضعیت یک ستاره را پس از مرگ توصیف می‌کند؛ به گونه‌ای که اگر جرم هسته ستاره، پس از مرگ از حد چاندراسخار کم‌تر باشد، آن ستاره یه یک کوتوله سفید تبدیل می‌شود. در سال ۱۹۳۹ میلادی، رابرت اپنهایمر و دیگر دانشمندان با تجزیه و تحلیل این حد، به این موضوع پی بردند که اگر جرم ستاره از حد  چاندراسخار بیشتر باشد، آن ستاره به یک سیاه‌چاله یا ستاره نوترونی تبدیل می‌شود.

همان‌طوری که پیش‌تر نیز گفته شد، نظریه‌ی نسبیت عام پیش‌بینی می‌کند که عالم در یک حالت انبساط یا انقباض قرار دارد. در سال ۱۹۲۹ میلادی، ادوین هابل تأیید کرد که عالم در حال انبساط است. در این زمان بود که به نظر می‌رسید انبساط عالم، ثابت کیهانی اینشتین را نقض می‌کند. ادوین هابل برای این‌که بتواند انبساط عالم را تشخیص دهد، از اثر انتقال به سرخ یا ردشیفت استفاده کرد. وی با استفاده از این اثر، پی برد که کهکشان‌های دیگر، در حال دور شدن از  کهکشان راه شیری هستند. چیز جالب دیگری که ادوین هابل نشان داد این بود که کهکشان‌های با فاصله بیشتر از راه شیری، با سرعت بسیار بیشتری از ما فاصله می‌گیرند؛ بعدها این پدیده با نام قانون هابل شناخته شد. در دهه‌ی گذشته یک تجدیدنظر روی ثابت هابل صورت گرفت و مقدار آن ۴ ± ۷۱ کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک اعلام شد.

پس از هابل، در سال ۱۹۳۱ میلادی ژرژ لومتر، فیزیک‌دان بلژیکی و کشیش کاتولیک رومی، یک ایده را مطرح کرد که باعث پیدایش نظریه مه‌بانگ شد. پس از آن‌که دانشمندان تأیید کردند عالم منبسط می‌شود، لومتر گفت که اگر عالم در حال حاضر منبسط می‌شود و اجزای آن از هم فاصله می‌گیرند، به این معنی است که در زمان‌های بسیار دور به یکدیگر نزدیک بوده‌اند و شاید عالم فقط یک نقطه کوچک بوده است. به بیان دیگر، در نقطه‌ای نامعلوم در گذشته، تمام جرم عالم در یک نقطه یگانه متمرکز بوده است. این اکتشافات مهم باعث شدند که برای دو دهه پیاپی، میان فیزیک‌دانان بحث‌های مفصلی صورت گیرد و بسیاری از این افراد بر این باور بودند که عالم همواره در یک وضعیت ثابت بوده است؛ یعنی پذیرش نظریه پایداری. در این نظریه گفته می‌شود مادامی که جهان منبسط می‌شود، ماده نیز خلق می‌شود و همین امر به یکسان بودن چگالی ماده در طول زمان کمک می‌کند.

پس از جنگ جهانی دوم، میان طرفداران نظریه پایداری و نظریه نوظهور مه‌بانگ، بحث و تبادل نظر صورت گرفت و اختلافاتی نیز میان آن‌ها به وجود آمد؛ زیرا نظریه مه‌بانگ به سرعت رشد کرده و محبوب می‌شد. سر انجام، تجربه‌های بر پایه مشاهدات، نشان دادند که نظریه مه‌بانگ پیروز میدان است و امکان این‌که نظریه پایداری کنار برود وجود دارد و یکی از این مشاهدات نیز کشف تابش زمینه کیهانی در سال ۱۹۶۵ میلادی بود. از آن زمان تا به امروز، کیهان‌شناسان و ستاره‌شناسان به دنبال حل مشکلات و رفع نواقص نظریه مه‌بانگ هستند.

در دهه ۶۰ میلادی، وجود گونه‌ای حاص از ماده به نام ماده تاریک (وجود آن در سال ۱۹۳۲ توسط یان اورت پیش‌بینی شده بود) به عنوان توضیحی برای جرم از دست رفته جهان پیشنهاد شد. علاوه بر این، مقاله‌هایی که توسط استیون هاوکینگ و دیگر فیزیک‌دان‌ها نوشته شده بودند، نشان می‌دادند که تکینگی‌ها از شرایط اصلی نسبیت عام و نظریه مه‌بانگ هستند. در سال ۱۹۸۱ میلادی، فیزیک‌دانی به نام آلن گوت، دوره انبساط سریع کیهانی (همان دوره تورم) را مطرح کرد و درباره‌ی آن فرضیه‌های مختلفی را ارائه داد که توانست مشکلات دیگر نظریه‌ها را برطرف سازد. در دهه ۹۰ میلادی نیز انرژی تاریک توانست جایگاهی در علم کیهان‌شناسی پیدا کند و راه‌حل تعدادی از مشکلات نظریه مه‌بانگ باشد. انرژی تاریک می‌تواند در کنار ماده تاریک، دلیل از دست رفتن جرم عالم را مادامی که در حال گسترش است، توضیح دهد و همچنین می‌تواند دلیل این‌که چرا انبساط عالم به صورت شتاب‌دار است را نیز توضیح دهد.

در چند دهه گذشته، به لطف وجود فناوری‌هایی نظیر تلسکوپ‌های قدرتمند، ماهواره‌ها و شبیه‌سازهای رایانه‌ای، جهش بزرگی در فرآیند مطالعه عالم صورت گرفته است. این فناوری‌ها به ستاره‌شناسان اجازه می‌دهند که بتوانند عالم‌های دوردست را مشاهده کنند و در زمان به عقب بازگردند. تمام این‌ها به ما کمک کرده‌اند تا بتوانیم سن عالم را بهتر تشخیص داده و درک کنیم و همچنین محاسبات دقیق‌تری از چگالی ماده و انرژی داشته باشیم. معرفی و راه‌اندازی تلسکوپ‌هایی فضایی همچون کاوشگر تابش زمینه‌ای کیهانی (COBE)، تلسکوپ فضایی هابل، کاوشگر ناهمسان‌گرد ریزموجی ویلکینسون (WMAP) و رصدخانه پلانک، به ما کمک‌های بی‌شماری کرده است. این ابزار نه تنها می‌توانند ژرفای کیهان را رصد کنند؛ بلکه به ستاره‌شناسان این امکان را داده‌اند که بتوانند مدل‌های مختلفی را برای مشاهدات خود خلق کنند.

به عنوان مثال، در ماه ژوئن سال ۲۰۱۶، ناسا اعلام کرد که با توجه به مشاهدات انجام شده، به نظر می‌رسد که عالم با سرعتی بیش از آن‌چه که قبلاً تصور می‌شد در حال گسترش است. با توجه به داده‌هایی که توسط تلسکوپ فضایی هابل (به همراه داده‌های تطبیقی کاوشگر ناهمسان‌گرد ریزموجی ویلکینسون و رصدخانه پلانک) جمع‌آوری شدند، به نظر می‌رسد که ثابت‌ هابل چیزی در حدود ۵ تا ۹ درصد بیشتر از آن چیزی باشد که دانشمندان تصور کرده‌اند. نسل بعدی تلسکوپ‌ها، مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) و یا تلسکوپ‌های زمینی همچون تلسکوپ فوق عظیم ELT، به ما در درک هرچه بیشتر عالمی که در آن زندگی می‌کنیم کمک می‌کنند و جهش‌های بزرگی در علم ایجاد خواهند کرد.

بدون شک، جهانی که در آن زندگی می‌کنیم فراتر از ذهن ما است. بهترین و دقیق‌ترین محاسبات ما می‌گویند که عالم به شکل غیرقابل تصوری وسیع است؛ اما تا جایی که می‌دانیم ممکن است که عالم تا بی‌نهایت گسترش یافته باشد. همچنین سن عالم به حدی زیاد است که اصلاً با شرایط ذهن انسان هم‌خوانی ندارد. درک ما از این جهان، تنها به اندازه چند هزار سال مطالعه است و این را در نظر داشته باشید که سن جهان به چندین میلیارد سال می‌رسد و همین نشان می‌دهد که ما چیز زیادی از جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، نمی‌دانیم.

در پایان باید بگوییم که ما حل این معمای بزرگ که معمای جهان است را تازه شروع کرده‌ایم. شاید روزی فرا رسد که ما بتوانیم لبه‌ی عالم را مشاهده کنیم (اگر دارای لبه باشد) و یا این‌که بتوانیم به پرسش‌های اساسی در خصوص چگونگی تعامل همه چیز، پاسخ دهیم. تا آن زمان، تنها کاری که از دست ما بر می‌آید این است که با توجه به دانسته‌های خود، ببینیم که چه چیزی را نمی‌دانیم.

بر اساس برآوردهایی که تاکنون صورت گرفته است، بیش از ۲۰۰ هزار رایانه در ۱۵۰ کشور جهان موردحمله‌ی باج افزارواناکرای (WannaCry Ransomware) واقع‌ شده‌اند که از جمله قربانیان این حمله‌ی سایبری می‌توان به مراکز مهمی همچون سازمان ملی خدمات بهداشت انگلیس و وزارت کشور روسیه اشاره کرد. پس از خسارات گسترده‌ای که این باج افزار در پی داشت، اکنون امیدها برای حل این بحران بیشتر شده است.

میزان گستردگی حملات باج افزار Wannacry

روز جمعه ۱۹ می، ابزاری منتشر شده است که به گفته‌ی محققین، می‌تواند بسیاری از رایانه‌های آلوده به این باج افزار را بدون پرداخت مبلغ باج رمزگشایی کند. این برنامه قادر خواهد بود اطلاعات رایانه‌های آلوده به این باج افزار که از سیستم‌عامل‌های ویندوز XP ،7 و ۲۰۰۳ استفاده می‌کنند، بازیابی کند. همچنین به گفته‌ی یکی از محققان که در ساخت این برنامه مشارکت داشته است، این امکان وجود دارد که ابزار منتشرشده بتواند روی دیگر نسخه‌های ویندوز همچون ویندوز سرور ۲۰۰۸، R2 ۲۰۰۸ و ویستا نیز عملکرد درستی داشته باشد. این برنامه، موسوم به WannaKiwi، بر پایه‌ی ابزاری که پیش‌ازاین و با نام واناکی منتشرشده بود، کلید رمز را پیدا می‌کند. WannaKey، در روز ۱۸ می به‌منظور استخراج اطلاعات لازم برای ساخت کلید رمزنگاری در سیستم‌عامل‌های XP منتشر شد؛ ولی این ابزار نیازمند برنامه‌ی جداگانه‌ای برای تبدیل بیت‌های استخراج‌شده به کلید رمزگشایی است.

مت سوییش، از بنیان‌گذاران شرکت امنیت سایبری Comae Technologies، در توسعه و ارزیابی واناکیوی همکاری داشته و اعلام کرده است که این برنامه به‌درستی کار می‌کند و جزئیات فنی آن را نیز برای عموم منتشر کرده است. همچنین یورو پل و آژانس مجری قانون اتحادیه اروپا هم این برنامه را تأیید کرده‌اند.

همچون واناکی، واناکیوی نیز از نقایص موجود در رابط برنامه‌نویسی برنامه‌های رمزنگاری مایکروسافت بهره می‌جوید؛ واناکرای و دیگر برنامه‌های کاربردی ویندوز هم از این رابط برای ساخت کلیدهای رمزنگاری و رمزگشایی استفاده می‌کنند. این رابط دارای توابعی برای پاک کردن کلیدهای ساخته‌شده، از حافظه‌ی کامپیوتر است؛ ولی نقص‌های این رابط باعث می‌شود گاهی اعداد اولی که برای ساخت کلید از آن‌ها استفاده می‌شود، در حافظه باقی بمانند. این اعداد را تا زمانی که رایانه خاموش نشده باشد یا آن قسمت از حافظه با مقدار جدیدی بازنویسی نشده باشد، می‌توان بازیابی کرد.

واناکیوی با جستجوی حافظه و یافتن مقادیر p و q که کلید رمزنگاری بر پایه‌ی آن‌ها ساخته‌شده است، کلید را بازیابی و سپس با استفاده از آن، فایل‌های قفل‌شده توسط باج افزار واناکرای را رمزگشایی می‌کند.

بنجامین دلپی، یکی از توسعه‌دهندگان واناکیوی این‌گونه بیان می‌کند که ابزار موجود تاکنون توانسته است رایانه‌های زیادی را رمزگشایی کند که برخی دارای سیستم‌عامل ۷ و ۲۰۰۳ بوده‌اند. او معتقد است که دیگر نسخه‌های ویندوز نیز می‌توانند به‌گونه‌ای مشابه بازیابی شوند. همچنین واناکیوی مزیت‌هایی نسبت به واناکی دارد، ازجمله رابط کاربری ساده و قابلیت تولید کلید رمزگشایی بدون نیاز به هیچ ابزار دیگری.

دلپی این‌گونه بیان می‌کند:

برای بازیابی فایل‌های خود، برنامه‌ی واناکیوی را دانلود کنید. اگر کلید رمزگشایی قابل بازیابی باشد، این برنامه آن را استخراج و شروع به رمزگشایی تمام فایل‌های قفل‌شده از هارد دیسکتان می‌کند، درست مانند زمانی که مبلغ باج را پرداخت کرده باشید. بااین‌حال در بسیاری از موارد این کلید قابلیت بازیابی ندارد و شانس کمی برای این کار وجود دارد.

ابزار واناکیوی در حال بازگشایی فایل‌های رمزنگاری‌ شده

ابزار واناکیوی را می‌توانید از اینجا دانلود کنید (از آنجایی که این برنامه توسط ما تست نشده است، هرگونه پیشامد احتمالی بر عهده‌ی خودتان است و زومیت مسئولیتی بر عهده نمی‌گیرد).

باید توجه داشته باشید اگر سیستم ریستارت شده باشد یا مکانی از حافظه که اطلاعات لازم برای بازیابی کلید ذخیره‌شده است، با داده‌های جدیدی بازنویسی شده باشد؛ این برنامه‌ی رمزگشا همچون واناکی قادر به یافتن کلید و بازیابی اطلاعات نخواهد بود. واناکیوی هنوز به‌صورت گسترده روی رایانه‌هایی با پردازنده‌های ۶۴ بیتی تست نشده است؛ لذا این امکان وجود دارد که عملکرد آن بر این رایانه‌ها با مشکلاتی همراه باشد. با وجود تمام محدودیت‌هایی که این برنامه‌ی رمزگشا دارد، واناکیوی پیشرفتی بزرگ در مسیر جبران خسارات وارده و کمکی ارزشمند برای حل مشکل بسیاری از مردم محسوب می‌شود.

۱. استفاده از برچسب سامانه شناسایی با امواج رادیویی روی چمدان‌‌ها

سامانه شناسایی با امواج رادیویی یا RFID، تکنولوژی جدیدی نیست. سرفونتن می‌گوید:

فرودگاه بین‌المللی هنگ کنگ و فرودگاه بین‌المللی مک کرن (McCarran) در لاس وگاس سال‌ها است که از این طرح موفقیت آمیز استفاده می‌کنند. تفاوت آن در سال ۲۰۱۷۷ این است که فرودگاه‌های بین‌المللی بزرگ نیز از این طرح در کنار شبکه‌های خود استفاده خواهند کرد.

خطوط هوایی دلتا اخیرا خبر داده است که ۵۰ میلیون دلار روی سیستم RFID در ۳۴۴ شعبه خود در سراسر جهان سرمایه‌گذاری کرده است تا ۱۲۰ میلیون چمدانی که جا به جا می‌کند را بتواند مسیریابی کند. در آینده خطوط هوایی بیشتری در این کار سرمایه‌گذاری می‌کنند.

در حال حاضر دلتا، اپلیکیشن خود را آپدیت کرده تا از طریق گوشی‌، رویدادها را به مسافران گزارش کند.

۲. پیش‌بینی و به حداقل رساندن زمان انتظار

در سالی که گذشت، انتظار در صف بازرسی امنیتی باعث سردرد‌های شدید برای مسافران آمریکایی شد. اما تکنولوژی در سال جدید این صف‌ها را قابل مدیریت‌تر خواهد کرد.

سرفونتین می‌گوید:

فرودگاه‌ها امروزه از تکنولوژی پیچیده‌ای برای بررسی و پیش‌بینی صف‌های انتظار در فرودگاه‌ها استفاده می‌کنند. چیزهایی مانند سنسور بلوتوث و وای فای، دوربین‌ها و سیستم بررسی فرودگاه و خط هوایی، در کنار هم قرار می‌گیریند تا با استفاده از الگوریتمی پیچیده، زمان انتظار در صف‌ها را پیش‌بینی کنند. حالا شما می‌توانید به فرودگاه بروید و بدانید که چقد طول می‌کشد تا از محل‌های بازرسی عبور کنید.

همچنین این تکنولوژی به خطوط هوایی و فرودگاه‌ها در برنامه‌ریزی برای کوتاه نگه داشتن صف‌ها کمک می‌کند.

برای مثال هنگامی که سیستم پیش‌بینی می‌کند که زمان انتظار زیاد است، می‌توان تعداد بیشتری مامور امنیتی مستقر کرد. تکنولوژی پیش‌بینی زمان انتظار صف‌ها یک نتیجه برد - برد برای مسافران است و این مربوط به آینده نیست، بلکه در حال حاضر دارد استفاده می‌شود. فرودگاه بین‌المللی اورلاندو (Orlando) و فرودگاه بین‌المللی فونیکس اسکای هاربر (Phoenix Sky Harbor)، دو فرودگاهی هستند که از این طرح موفقیت‌آمیز استفاده می‌کنند.

۳.  بالا بردن امنیت

امن نگه داشتن پروازها نباید به معنی سفری خسته کننده تر باشد.

چالش اصلی این است که چگونه تعادل بین سفری آرام برای مسافران و امنیت عالی برقرار کنیم. گسترش استفاده از پاسپورت‌های الکترونیک باعث شده تا میزان سواستفاده افراد سودجو و کلاه بردار کمتر شود و در حال حاضر مسافران می‌توانند با استفاده از این پاسپورت‌ها که تکنولوژی تشخیص بیومتریک در آن‌ها به کار رفته، راحت‌تر و امن‌تر از ایست‌های بازرسی امنیتی عبور کنند.

SATA، سیستم اسمارت پچ (Smart path) را که به مسافران اجازه می‌دهد مسیر فرودگاه به هواپیما را به راحتی و با چک کردن بیومتریک از فرودگاه به هواپیما بروند، طراحی کرده است.

اطلاعات بیومتریک مسافران توسط یک اسکنر چهره در ابتدای ورود، دریافت می‌شود. اطلاعات ذخیره شده برای بررسی مدارک و پاسپورت مسافران کنترل و یک ژتون امنیتی برایشان ساخته می‌شود. سپس در هر مرحله از بازرسی فرودگاه، مسافران به راحتی و فقط با اسکن چهره و بدون نشان دادن پاسپورت، از بازرسی‌های امنیتی عبور کنند.

۴. check-in توسط مسافر

فرودگاه‌ها و خطوط هوایی روی مکانیزه شدن سرمایه گذاری کرده‌اند تا مسافران بجای خط check-in به صورت مستقیم از مغازه و رستوران‌ها خرید کنند. بیش از ۹۰ درصد فرودگاه‌ها باجه‌ی check-in دارند. امروزه انجام این کار توسط خود مسافر، محبوب‌تر شده است. ۶۱ درصد فرودگاه‌ها به مسافر در تحویل چمدان‌ها کمک می‌کند اما بیش از یک چهارم فرودگاه‌ها اجازه می‌دهند تا همه‌ی کارها را خود مسافر انجام دهد. انجام دادن کارها توسط خود مسافر سریع‌تر انجام می‌شود و دیگر نیازی ندارند که زمان زیادی برای کمک یکی از کارکنان فرودگاه منتظر بمانند. در سال ۲۰۱۷ استفاده از این سرویس در حال افزایش است و تحقیقات SITA نشان می‌دهد که بیش از ۷۲ درصد فرودگاه‌ها برنامه‌ریزی کرده‌اند که تا پایان سال ۲۰۱۹ این سرویس را ارائه دهند.

۵. اطلاعات مسافران

فرودگاه‌ها و خطوط هوایی، در حال افزایش ِ استفاده از تکنولوژی برای ارسال اطلاعات شخصی‌سازی شده در مورد پرواز مسافران به آن‌ها هستند.

در حال حاضر ما می‌توانیم در هرزمان از طریق تلفن‌ها و ساعت‌های هوشمند خود و با استفاده از اپلیکیشن‌های خطوط هوایی، مسنجر یا اپلیکیشن‌هایی مانند App In the Air ،TripCase و TripIt به روز باشیم.

چیزی که مسافران می‌خواهد اطلاعات است که باید دقیق و در زمان مناسب باشد. امروزه خطوط هوایی و فرودگاه‌ها می‌توانند اطلاعات مربوط به چمدان‌ها، زمان انتظار در صف و اطلاعات پرواز را در لحظه در اختیار مسافران قرار دهد. SITA اطلاعات زیادی در این موارد، در اختیار سازندگان اپلیکیشن‌ها که بر روی طراحی اپ برای فرودگاه‌ها کار می‌کنند قرار داده است. این سرویس وقتی که با تکنولوژی بیکن (Beacon) ادغام می‌شود این قابلیت را به فرودگاه‌ها می‌دهد تا به مسافران اطلاعات مفید را بسته به جایی که در فرودگاه ایستاده‌اند بدهد.

گروهی از محققان دانشگاه ملی استرالیا به سرپرستی دکتر محمد سعادت‌فر، موفق به کشف روشی برای فرمول‌بندی کنار هم قرارگیری منظم ذرات کروی و تعمیم آن به حالت فیزیکی شدند. دکتر سعادت‌فر بیان می‌کند:

این دانش می‌تواند در ساخت آسمان‌خراش‌ها روی زمین‌های شنی، قرارگیری دانه‌ها در خاک و بسته‌بندی داروها و رهایش آن‌ها در بدن (دارورسانی) به کار رود. خاک و شن از فراوان‌ترین مواد موجود در دنیا هستند، غلات به میزان بسیار بالا در سیلوهای غول‌پیکر نگهداری می‌شوند و داروها اغلب به شکل قرص بسته‌بندی می‌شوند. با این حال ما هنوز دقیقا نمی‌دانیم که ساختار آرایشی این مواد هنگامی که در کنار هم قرار می‌گیرند، چگونه رفتار می‌کند!

اعضای گروه پژوهشی دکتر سعادت‌فر، متشکل از ریاضی‌دانان و فیزیک‌دانان بین‌المللی، با استفاده از سی‌تی‌اسکن با رزولوشن بالا بررسی کرده‌اند که ذرات کروی در هنگامی که در ظرفی ریخته می‌شوند، چگونه به نظمی طبیعی می‌رسند. مردم فکر می‌کنند که این آرایش کمترین جا را اشغال می‌کند؛ ولی آیا واقعیت نیز چنین است؟ دکتر سعادت‌فر می‌گوید:

اکنون ما باور داریم که سازوکار چگونگی تغییر از حالت نگه‌داری و بسته‌بندی نامرتب غلات به حالت مرتب را یافته‌ایم. هرگاه ذرات کروی مانند توپ فوتبال، بلبرینگ یا اتم‌ در یک فضای محدود کنار هم قرار گیرند، کارآمدترین آرایش قرارگیری و منظم‌ترین آن‌ها با نام «مکعبی وجوه مرکز پر» شناخته می‌شود. اتم‌های سدیم و کلر در بلور‌های نمک نیز چنین آرایشی دارند. در این آرایش، فضای خالی بین کره‌ها کمترین حالت ممکن است و بیش از ۷۴ درصد فضا پر خواهد بود.

حال‌ آن‌که وقتی کره‌ها را به‌صورت تصادفی در ظرفی بریزیم، آن‌ها به‌طور طبیعی این آرایش را به خود نمی‌گیرند و تنها ۶۴ درصد فضا را اشغال می‌کنند؛ بنابراین پیش‌فرض‌های مردم که قبلا بیان شد، منطبق با واقعیت نیست. این آرایش با نام کنار هم قرارگیری تصادفی شناخته می‌شود و نظم شکل بالا را ندارد.

البته این گروه تحقیقاتی پیش از این نشان داده بود که اشغال فضای ۶۴ درصدی هم بدون آرایش ریاضی یا به اصطلاح، تصادفی نیست. در حقیقت هنگامی که ذرات کروی به‌طور تصادفی در ظرفی ریخته می‌شوند، آرایشی به خود می‌گیرند که «چهاروجهی مرکز حجمی» نام دارد. دکتر سعادت‌فر می‌گوید:

پیش از این تصور می‌شد که کنار هم قرارگیری ذرات کروی به‌صورت طبیعی به شکلی کارآمدتر غیر ممکن است و نتایج آزمایشگاهی نیز این را تأیید می‌کردند. البته خیلی دشوار است که از آرایش طبیعی به‌سوی آرایش کاملا منظم حرکت کنیم. این امر نیازمند شکستن الگوهای نامنظم طبیعی و نیازمند نیروی مکانیکی قدرتمندی است. البته این نیرو باید با مقدار کاملا مشخصی وارد شود؛ نیروی کمتر یا بیشتر به آرایش منظم کریستالی منجر نخواهد شد.

دکتر سعادت‌فر می‌گوید آرایش منظم‌تر در پیمانه کردن غلات در انجیل نیز ذکر شده است: 

پیمانه‌ای مناسب، فشرده‌شده، بیخته و لبریز به تو داده خواهد شد. زیرا هرگونه که برای مردم بسنجی برای تو نیز سنجیده خواهد شد. 

این آیه به‌ تمامی عملیاتی که ما در آزمایشگاه استفاده می‌کنیم، اشاره کرده است: پرس کردن و تکانش مناسب!  دکتر سعادت‌فر می‌گوید:

البته ما پا را فراتر گذاشته‌ایم و معادلات ریاضی این عملیات را ابداع کرده‌ایم. گروه ما از روشی نسبتا جدید در ریاضیات با نام Homology استفاده می‌کند تا تصویرهای سه‌بعدی پرتو ایکس در مقیاس وسیع را با کمک کامپیوتر تفسیر کند. باید توجه داشته باشیم که بهبود ۱۰ درصدی حجم اشغال‌شده توسط ذرات کروی، در مقیاس عظیم سیلوهای غلات یا تجهیزات گران‌قیمت داروسازی عدد قابل‌ توجهی خواهد بود. البته برای ذرات با اشکال متفاوت، معادلات ریاضی بسیار پیچیده‌تر می‌شود. وقتی بخواهیم سراغ توپ راگبی یا اسمارتیز برویم، کار بسیار بیشتری طلب می‌کند. می‌توانم بگویم برای چند سال آینده تنقلات محققان گروه من در آزمایشگاه، اسمارتیز خواهد بود!

تنها چند ماه از معرفی تراشه اسنپدراگون 835 می‌گذرد؛ اما به نظر می‌رسد کمپانی کوالکام در حال کار روی نسل بعدی تراشه بالارده‌اش است. این تراشه، اسنپدراگون 845 نام دارد. هواوی نیز در حال ساخت نسل جدید تراشه‌ی اختصاصی خود است که کایرین 970 نام دارد و برای رقابت با تراشه اسنپدراگون 8355 عرضه خواهد شد.

تاکنون اطلاعاتی در مورد این تراشه‌ها منتشر شده است و تاحدودی در مورد اسنپدراگون 845 و کایرین 970 می‌دانیم؛ اما اخیرا فهرستی از این دو محصول در فضای مجازی قرار گرفته است که ما را با مشخصات سخت‌افزاری آن‌ها آشنا می‌کند.

طبق لیست منتشرشده، هر دو تراشه اسنپدراگون 845 و کایرین 970 با لیتوگرافی ۱۰ نانومتری ساخته می‌شوند. البته تراشه کایرین 970 با پروسه ساخت FinFET کمپانی TSMC تولید می‌شود؛ اما تراشه اسنپدراگون 845 از پروسه ساخت LPE کمپانی سامسونگ استفاده خواهد کرد.

در گذشته شایعاتی وجود داشت مبنی بر اینکه اسنپدراگون 845 با استفاده از لیتوگرافی ۷ نانومتری TSMC تولید می‌شود؛ اما به نظر می‌رسد که چنین اتفاقی رخ نخواهد داد.

روی تراشه اسنپدراگون 845 یک پردازنده 8 هسته‌ای قرار دارد که یک خوشه‌ی ۴ هسته‌ای از هسته‌های Cortex-A75 تشکیل یافته و یک خوشه ۴ هسته‌ای دیگر، متشکل از هسته‌های Cortex-A53 است. در کنار این پردازنده، پردازنده گرافیکی آدرنو 630 و مودم X20 قرار دارد. انتظار می‌رود تراشه جدید کوالکام در سه‌ماهه اول سال ۲۰۱۸ روانه بازار شود.

در طرف دیگر، تراشه کایرین 970 از پردازنده‌ای استفاده می‌کند که در آن از هسته‌های Cortex-A73 استفاده شده است. کایرین 970 اولین تراشه‌ای خواهد بود که از پردازنده گرافیکی Heimdallr MP بهره می‌برد. انتظار می‌رود تراشه جدید هواوی از سه‌ماهه سوم و چهارم سال ۲۰۱۷ در محصولات جدید کمپانی چینی استفاده شود.

تیم تحقیقاتی هوش مصنوعی شرکت گوگل موسوم به «مگنتا» یک سینتی‌سایزر نرم‌افزاری(NSynth) تولید کرده که قادر به تولید صداهای کاملا جدید است.

خودروهای پرنده خودران ایرباس با توجه به هزینه نگهداری کمترشان قیمت بسیار جذابی برای مسافرت خواهند داشت؛ قیمتی برابر با تاکسی‌های معمولی.

دانشمندان دانشگاه واشنگتن با همکاری بک شرکت انگلیسی به دنبال توسعه تراشه‌های قابل کاشت در مغز با هدف کمک به افراد معلول هستند.

محققان موفق به توسعه یک لباس ورزشی هوشمند شدند که ورزشکار را در هنگام تمرین خنک و خشک نگه می‌دارد.

روس‌ها رباتی ابداع کرده‌اند که امنیت طرفداران فوتبال در جام جهانی 2018 را تضمین می‌کند.

عالم چیست؟ این پرسش بسیار سنگین است و فرقی نمی‌کند با چه دیدی می‌خواهید به آن پاسخ دهید. قرن‌ها است که دانشمندان و فلاسفه برای یافتن پاسخ این پرسش با یکدیگر بحث می‌کنند؛ اما نتوانسته‌اند به‌درستی به آن پاسخ دهند. عالم از نظر فضا و زمان، بسیار گسترده‌ است و احتمال می‌دهیم که بی‌نهایت باشد و همچنین با توجه به استانداردهایی که ما انسان‌ها تعریف می‌کنیم، عالم بسیار پیر است. توصیف عالم با تمام جزئیاتی که دارد، کاری دشوار و طاقت‌فرسا خواهد بود؛ اما بیایید ما نیز تلاش کنیم تا بتوانیم یک توصیف هر چند مختصر، از این عالمی که در آن زندگی می‌کنیم داشته باشیم.

مجدداً پرسش را تکرار می‌کنیم: عالم چیست؟ به‌طور خلاصه، عالم مجموعه‌ای از تمام وجود است؛ یعنی هر آن‌چه هست، در بر می‌گیرد. تمام انرژی، فضا، زمان و ماده‌ای که ما می‌شناسیم در این عالم هستند و حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش شروع به شکل‌گیری کردند و تا به این لحظه که شما مقاله را می‌خوانید، گسترش یافته‌اند. هیچ‌کس نمی‌داند که عالم تا چه اندازه گسترده است و هیچ‌کس نیز نمی‌تواند بگوید که پایان کار عالم چه زمانی فرا می‌رسد. انسان همواره در حال تحقیق و تفکر بوده است و در طول تاریخ درس‌های بسیاری آموخته است تا بتواند سرنخ‌هایی برای یافتن پاسخ این پرسش بزرگ به دست آورد.

تعریف عالم

عالم (Universe) برگرفته از کلمه لاتین Universum است که توسط سیسرو، خطیب مشهور رومی و دیگر نویسندگان رومی برای توصیف کیهان، به آن شکلی که می‌شناختند، مورد استفاده قرار می‌گرفت. در آن زمان، عالم به زمین و تمام موجودات زنده‌ای که روی آن هستند، ماه، خورشید، سیاره‌های شناخته‌شده‌ی سامانه خورشیدی و ستاره‌ها اشاره داشت. کیهان (Cosmos) که بیشتر وقت‌ها به جای عالم نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد، برگرفته از کلمه‌ی یونانی Kosmos به معنای جهان است. کلمات و عبارات دیگری نیز وجود دارند که برای توصیف گستردگی جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ به عنوان مثال، طبیعت (Nature) از کلمه آلمانی Natur برگرفته شده است. کلمه همه چیز (Everything) نیز برای توصیف هر آن‌چه در عالم وجود دارد مورد استفاده قرار می‌گیرد و نام نظریه مشهور «نظریه همه چیز» برگرفته از همین کلمه است.

امروزه، ما از کلمه همه چیز برای اشاره به هر آن‌چه در جهان شناخته‌شده‌ (مانند سامانه خورشیدی، کهکشان راه شیری و  تمام کهکشان‌هایی که وجود دارند) استفاده می‌کنیم. در علم مدرن، اخترشناسی و اختر فیزیک به ماهیت فضا-زمان، گونه‌های مختلف انرژی (تابش الکترومغناطیسی و ماده) و قوانین فیزیکی اشاره می‌کنند.

ریشه‌ی عالم

تمام دانشمندان اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که عالم، حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش از یک نقطه‌ی با چگالی انرژی و دمای بسیار بالا شروع شده و گسترش یافته است. این نظریه که با نام نظریه مه‌بانگ (انفجار بزرگ یا بیگ بنگ) شناخته  می‌شود، مشهورترین نظریه برای توصیف ریشه عالم و تکامل آن است؛ اما تنها نظریه‌ی موجود نیست. نظریه‌های دیگری هم در مورد ریشه عالم و توصیف عالم فعلی وجود دارند که از جمله آن‌ها می‌توان به نظریه چرخه‌ای (جهان نوسانی) یانظریه شرایط پایدار (جهان ایستا) اشاره کرد.

با این حال، نظریه مه‌بانگ، مشهورترین و پذیرفته‌شده‌ترین نظریه در مورد عالم است که می‌تواند به‌خوبی آن را توصیف کند، هرچند نواقصی نیز دارد؛ اما تا به حال با مشاهدات ما هم‌خوانی داشته است. مه‌بانگ، تنها نظریه‌ای است که می‌تواند منشأ تمام مواد شناخته‌شده‌، قوانین فیزیک و ساختار بسیار بزرگ عالم را توضیح دهد. همچنین مه‌بانگ می‌تواند دلیل انبساط عالم را نیز توضیح دهد. تابش زمینه کیهانی و دیگر پدیده‌های کیهانی مهم نیز دلایلی برای پذیرفتن مه‌بانگ هستند.

دانشمندان بر این باورند که ریشه اصلی تمام عالم به یک نقطه بازمی‌گردد که چگالی بی‌نهایت داشته و پس از مدت‌زمان اندکی شروع به گسترش کرده است. با توجه به این نظریه، پس از یک انفجار درونی اولیه، جهان رفته‌رفته سردتر شده تا به ذرات زیر اتمی اجازه شکل‌گیری دهد که بتوانند اتم‌های ساده را به وجود آورند. ابرهای بسیار بزرگ این عناصر کهن، بعدها از طریق گرانش با یکدیگر در آمیخته شدند و ستاره‌ها و کهکشان‌ها را شکل دادند. تمام این‌ها از ۱۳.۸ میلیارد سال پیش آغاز شد و اکنون ما این رقم را سن عالم می‌دانیم. پس از آزمایش نظریه‌های مختلف، آزمایش‌های مربوط به شتاب‌دهنده‌های ذرات و حالت‌های انرژی بالا و همچنین مطالعات ستاره‌شناسانی که اعماق فضا را مشاهده کرده بودند، دانشمندان توانستند یک جدول زمانی از رویدادهایی که از زمان مه‌بانگ تا به امروز رخ داده‌اند، تنظیم کنند که چگونگی تکامل کیهانی و رسیدن به حالت فعلی را توصیف می‌کند.

با این حال، لحظه‌های نخستین عالم (از حدود ۴۳-۱۰ تا ۱۱-۱۰ ثانیه پس از وقوع مه‌بانگ) دانشمندان را به چالش کشیده و بحث‌های زیادی در مورد آن صورت گرفته است. در این لحظه اولیه، قوانین فیزیکی که برای ما شناخته‌شده‌ هستند نمی‌توانند وجود داشته باشند و بی‌معنی می‌شوند. درک این موضوع که چگونه جهان در آن لحظه اولیه بدون آن‌که قوانین فیزیک حاکم باشند اداره شده، بسیار دشوار است. با این وجود، نظریه‌های بسیاری وجود دارند که سعی دارند چیزی را که در این لحظه اولیه از زمان وجود داشته است، توضیح دهند و اکثر آن‌ها نیز بر سر یک مورد اتفاق نظر دارند. با توجه به آن‌چه اکثر نظریه‌ها بر سر آن به توافق رسیده‌اند، می‌توانیم بگوییم که لحظه پس از واقعه مه‌بانگ، فوراً به چند بازه زمانی اصلی تقسیم شده است که عبارتند از: دوره تکینگی، دوره تورم و دوره سرد شدن عالم.

دوره تکینگی که با نام دوره پلانک یا عصر پلانک نیز شناخته می‌شود، اولین دوره زمانی در تاریخ عالم است. در این زمان،  تمام ماده جهان در یک نقطه با چگالی بی‌نهایت و دمای بسیار بالا جمع شده بود که حتی تصور آن‌ غیرممکن است. این باور وجود دارد که در دوره پلانک، آثار کوانتومی گرانش بر سایر نیروها غالب بوده است و هیچ نیروی فیزیکی دیگری وجود نداشته که بتواند از نظر قدرت با گرانش برابری کند. دوره پلانک از لحظه ۰ تا ۴۳-۱۰ ثانیه ادامه داشته است. این دوره را می‌توان تنها با زمان پلانک اندازه گرفت و به همین دلیل به آن دوره پلانک می‌گویند. به دلیل گرمای بسیار زیاد و همچنین چگالی بی‌نهایت ماده در این بازه زمانی، این دوره از عالم بسیار ناپایدار بوده است. پس از این لحظه، عالم ناگهان شروع به گسترش کرده و سرد شده است و اجازه داده تا نیروهای بنیادین فیزیک ظهور پیدا کنند. از لحظه ۴۳-۱۰ ثانیه تا ۳۶-۱۰ ثانیه، عالم رفته‌رفته از حالت انتقال دما عبور کرد.

در این لحظه بود که نیروهای بنیادین فیزیک کنترل جهان را در دست گرفتند و بسیاری از دانشمندان بر این باورند که از این لحظه به بعد، نیروهای بنیادین از یکدیگر جدا شدند (گفته می‌شود که در عصر پلانک نیروها یکی بوده‌اند). ابتدا گرانش به عنوان یکی از اصلی‌ترین نیروهای بنیادین، از سایرین جدا شد که بعدها باعث به وجود آمدن نیروهای قوی و ضعیف هسته‌ای و همچنین الکترومغناطیسی شد. سپس در زمان ۳۶-۱۰ تا ۳۲-۱۰ ثانیه پس از مه‌بانگ، دمای عالم به ۱۰۲۸ کلوین رسید و به اندازه‌ای پایین بود که بتواند باعث جدایی دو نیروی الکترومغناطیس و نیروی هسته‌ای ضعیف شود.

با پدید آمدن نخستین نیروهای بنیادین در عالم، دوره تورم آغاز شد که از ۳۲-۱۰ ثانیه تا زمانی نامعلوم ادامه داشت. بسیاری از مدل‌های کیهان‌شناسی می‌گویند در این زمان، عالم به صورت همگن مملو از چگالی با انرژی بالا بوده است و دما و فشار بسیار زیادی که در این دوره وجود داشتند، باعث شدند که یک گستردگی و خنک‌سازی بسیار سریع روی دهد.

گسترش عالم در واقع از زمان ۳۷-۱۰ ثانیه پس از مه‌بانگ نشانه‌هایی از خود بروز داد. در آن زمان بود که انتقال فاز باعث جدایی نیروهای بنیادین از یکدیگر شد که این جدایی نیز به گسترش عالم منجر شد. در این بازه زمانی بود که فرآیندباریون‌زایی آغاز شد. باریون‌زایی، یک فٰرآیند فیزیکی فرضی است که در جریان رخ دادن آن به علت دمای بسیار بالا،  حرکت تصادفی ذرات با سرعت‌های نسبی آغاز شد. باریون‌زایی یک اتفاق بسیار مهم بود که توانست تعادل میان باریون‌ها و پاد باریون‌هایی را که در لحظات نخستین عالم تشکیل شده بودند، بر هم بزند. بسیاری از دانشمندان بر این باورند که فرآیند باریون‌زایی باعث شد ماده بتواند بر پاد ماده چیره شود و عالم را در بر بگیرد.

وقتی که تورم کیهانی متوقف شد، فقط پلاسمای کوارک گلوئون و دیگر ذرات بنیادین در عالم وجود داشتند و از این زمان  به بعد، عالم رفته‌رفته سرد شد و مواد به هم آمیخته شدند و شکل گرفتند. مادامی که چگالی و دمای عالم با گذشت زمان کاهش می‌یافت، دوره سرد شدن آغاز شد. تداوم این روند باعث شد که انرژی ذرات نیز کاهش یابد. تغییر فازهای بر هم زننده تعادل و تقارن، تا زمانی ادامه داشت که نیروهای بنیادی فیزیک و ذرات بنیادی به شکلی که امروزه می‌بینیم درآمدند. پس از گذشت مدت زمان اندکی، انرژی ذرات کاهش می‌یابد و به مقادیری می‌رسد که در آزمایش‌های فیزیک ذرات کنونی ما قابل دستیابی می‌شوند. این دوره باعث شد کمی از گمانه‌زنی‌ها کاسته شود.

به عنوان مثال، دانشمندان بر این باورند که حدود ۱۱-۱۰ ثانیه پس از وقوع مه‌بانگ، انرژی ذرات رفته‌رفته کاهش یافت و حدود ۶-۱۰ ثانیه پس از مه‌بانگ گلوئون‌ها با یکدیگر ترکیب شدند تا بتوانند باریون‌هایی نظیر پروتون‌ها و نوترون‌ها را به وجود آورند. همچنین با توجه به این‌که مقدار کوارک‌ها اندکی از پاد کوارک‌ها بیشتر بود، باعث شد که اندکی از باریون‌ها بر پاد باریون‌ها غالب شوند.

در این زمان، دما به اندازه‌ای بالا نبود که بتواند باعث به وجود آمدن جفت‌های پروتون-پاد پروتون (یا جفت‌های نوترون-پاد نوترون) شود؛ بنابراین فرآیند نابودسازی آغاز شد و از هر ۱۰۱۰ پروتون و نوترون اولیه، تنها یکی باقی ماند و هیچ پاد  ذره‌ای‌ باقی نماند. حدود یک ثانیه پس از مه‌بانگ، فرآیندی مشابه میان الکترون‌ها و پوزیترون‌ها رخ داد. پس از نابودسازی‌های گسترده، پروتون‌ها، نوترون‌ها و الکترون‌هایی که باقی مانده بودند، دیگر با سرعت نسبیتی حرکت نمی‌کردند و چگالی انرژی عالم نیز از فوتون‌ها و مقدار اندکی از نوترون‌ها تشکیل شده بود. با گذشت چند دقیقه از زمان انبساط، دوره‌ای که با نام هسته‌زایی مه‌بانگ شناخته می‌شود آغاز شد.

در این دوره دمای عالم به یک میلیارد درجه کلوین کاهش یافته بود و چگالی عالم نیز به حدود چگالی هوا رسیده بود که همین امر سبب شد نوترون‌ها و پروتون‌ها با یکدیگر ترکیب شوند و نخستین اتم‌های دوتریم (یک ایزوتوپ پایدار از هیدروژن) و هلیوم عالم را پدید آوردند. با این وجود، بسیاری از پروتون‌های عالم با نوترون‌ها ترکیب نشدند و به صورت هسته‌های هیدروژن باقی ماندند. پس از گذشت ۳۷۹ هزار سال از زمان انبساط، الکترون‌ها با این هسته‌ها ترکیب شدند تا بتوانند اتم‌های خنثی را که اغلب آن‌ها نیز اتم هیدروژن بودند، تشکیل دهند. در این زمان بود که تابش توانست از ماده جدا شود و بدون آن‌که مانعی بر سر راهش قرار گرفته باشد، در فضا گسترش یابد. این تابش را امروزه با نام سرآغازتابش زمینه کیهانی (CMB) می‌شناسیم و می‌دانیم که قدیمی‌ترین نور موجود در عالم است.

مادامی که تابش زمینه کیهانی گسترش می‌یافت، چگالی و انرژی خود را از دست می‌داد و همچنان از دست می‌دهد. اکنون گفته می‌شود که دمای تابش زمینه کیهانی چیزی در حدود ۲۷۰.۴۲۴- درجه سلسیوس (۰.۰۰۱۳ ± ۲.۷۲۶۰ درجه کلوین) است و چگالی انرژی آن نیز به eV/cm۳ ۰.۲۵ رسیده است. تابش زمینه کیهانی را می‌توان در تمام جهات و در فاصله ۱۳.۸ میلیارد سال نوری مشاهده کرد؛ اما گمانه‌زنی‌ها نشان می‌دهند که فاصله واقعی تابش زمینه کیهانی از مرکز عالم، حدود ۴۶ میلیارد سال نوری است.

تکامل جهان

در طول یک دوره چند میلیارد ساله پس از مه‌بانگ، مناطق متراکم‌تر از ماده جهان (ماده در جهان تقریباً یکنواخت توزیع شد) به صورت گرانشی به یکدیگر جذب شدند. آن‌ها با جذب شدن به یکدیگر، متراکم‌تر شدند و ابرهای گازی، ستاره‌ها، کهکشان‌ها و دیگر ساختارهای کیهانی را که می‌بینیم، شکل دادند. این دوره، با نام دوره تشکیل ساختار شناخته می‌شود و  در این دوره بود که جهان مدرن و امروزی شروع به شکل‌گیری کرد. در این دوره، ماده قابل مشاهده بیشتر از هر چیزی به چشم می‌خورد و در ساختارهایی با اندازه‌های مختلف (مانند ستاره‌ها، سیاره‌ها، کهکشان‌ها، خوشه‌های کهکشانی و ابرخوشه‌ها) توزیع شد. ماده معمولاً متمرکز بوده و تجمعی است؛ اما توسط خوشه‌های کهکشانی از یکدیگر جدا می‌شود.

جزئیات دوره تشکیل ساختار و چگونگی انجام فرآیند انجام شدن آن، به نوع و مقدار ماده‌ای که در جهان است بستگی دارد. ماده تاریک سرد، ماده تاریک گرم، ماده تاریک داغ و ماده باریونی، چهار گونه مختلف از ماده موجود در جهان هستند. با این حال، مدل لامبدا-CDM (ماده تاریک سرد-لامبدا) هم‌خوانی بیشتری با اندازه‌گیری‌های انجام‌شده  دارد. در  این مدل، فرض می‌شود که ماده تاریک موجود در جهان، از نوع سرد است و ذرات ماده تاریک، در مقایسه با سرعت نور، آهسته‌تر حرکت می‌کنند.

در این مدل، تخمین زده شده است که ماده تاریک سرد، حدود ۲۳ درصد از ماده/انرژی موجود در جهان را تشکیل داده و این در حالی است که ماده باریونی، تنها ۴.۶ درصد از ماده جهان را تشکیل داده است. این مدل به ثابت کیهانی (یک نظریه که در اصل توسط آلبرت اینشتین ارائه شد و نشان می‌دهد که تعادل جرم و انرژی در جهان همچنان ثابت باقی  مانده است) نیز اشاره دارد. در این مدل، جهان کاملاً به انرژی تاریک وابسته می‌شود. انرژی تاریک عاملی است که به گسترش جهان کمک می‌کند و ساختار بزرگ آن را همچنان بزرگ‌ نگه می‌دارد. وجود گونه‌ای خاص از انرژی به نام انرژی تاریک، بر پایه مشاهدات انجام‌شده پیشنهاد گردیده است. با توجه به مشاهدات انجام‌شده ، تخمین زده می‌شود که چیزی در حدود ۷۳ درصد از عالم، از انرژی تاریک تشکیل شده باشد.

وقتی که عالم در دوران کودکی خود به‌سر می‌برد؛ یعنی زمانی که همه چیز به هم نزدیک‌تر بود و گرانش بر سایر نیروهای بنیادین غالب بود، از انرژی تاریک مملو شده بود. پس از گذشت میلیاردها سال از آن زمان و گسترش عالم، این مقدار بسیار زیاد از انرژی تاریک باعث شد تا فعل و انفعالاتی میان کهکشان‌ها آغاز شود و یک شتاب خارق‌العاده به وجود آید. این دوره با نام دوره انبساط شتاب‌دار کیهانی شناخته می‌شود.

هنوز بر سر این موضوع که دوره انبساط شتاب‌دار کیهانی از چه زمانی آغاز شده است، اختلاف نظر وجود دارد؛ اما برخی از دانشمندان تخمین زده‌اند که این دوره چیزی در حدود  ۸.۸ میلیارد سال پس از وقوع مه‌بانگ (حدود ۵.۵ میلیارد سال پیش) آغاز شده است. کیهان‌شناسان با تکیه بر مکانیک کوانتومی و نظریه نسبیت عام اینشتین، سعی دارند فرآیند تکامل کیهانی را که در این دوره و تمام دوره‌های پس از دوره تورم کیهانی اتفاق افتاده است، به طور دقیق توضیح دهند. دانشمندان از طریق یک فرآیند پیچیده مشاهداتی و مدل‌سازی، تعیین کرده‌اند که وقوع این دوره تکامل، کاملاً با معادلات میدان اینشتین منطبق است و هم‌خوانی دارد؛ اما آن‌چه اهمیت دارد، ماهیت واقعی انرژی تاریک است که متأسفانه همچنان نامعلوم و گنگ باقی مانده است. با این حال، تا به امروز هیچ مدلی پیشنهاد نشده که بتواند اتفاقاتی را که پیش از ۱۵-۱۰ ثانیه پس از مه‌بانگ رخ داده‌اند، توصیف کند.

مدتی است که دانشمندان سعی دارند به کمک برخورددهنده بزرگ هادرونی (LHC) در سازمان تحقیقاتی سِرن، وضعیت خاصی از انرژی را که در زمان مه‌بانگ وجود داشته، باز آفرینی کنند. انتظار می‌رود که دستاوردهای دانشمندان بتواند قوانین فیزیکی فراتر از حوزه مدل استاندارد را نیز فاش کند. هر گونه پیشرفتی که در این زمینه صورت گیرد، ما را به یک نظریه واحد و یکپارچه گرانش کوانتومی می‌رساند؛ در این‌جا است که دانشمندان بالاخره می‌توانند به چگونگی تعامل گرانش با سه نیروی بنیادین دیگر (الکترومغناطیس، نیروی هسته‌ای ضعیف و نیروی هسته‌ای قوی) پی ببرند. اگر دانشمندان موفق به انجام این کار شوند، ما بالاخره می‌توانیم بفهمیم که در لحظات نخستین عالم و دوره‌های اولیه آن، واقعاً چه اتفاقاتی رخ داده‌ است.

بر اساس تئوری راست مغزی-چپ مغزی؛ سمت چپ مغز منطق و تحلیل و سمت راست مغز خلاقیت و شهود را در شخصیت افراد کنترل می‌کنند. برخی می‌گویند این تعمیم کلی عملکرد نیمکره‌های مغز بیش‌ازحد ساده است. برای مباحثی مثل ریاضیات و زبان، فعالیت هر دو نیمکره مغز مورد نیاز است. بااین‌وجود، مردم بیشتر رفتارهایی سازگار با نیمکره فعال‌تر مغزشان را از خود بروز می‌دهند. همه‌ی ما با داستان هنرمندی که همیشه فراموش می‌کند قبض‌هایش را به‌موقع پرداخت کند (راست-مغز) یا حسابداری که از زنش می‌پرسد رنگ فیروزه‌ای آبی است یا سبز (چپ-مغز) آشنا هستیم.

دکتر راجر اسپری برنده جایزه نوبل پزشکی-فیزیولوژی سال ۱۹۸۱، اولین کسی بود در مطالعاتش روی حملات بیماری صرع  متوجه شد هرکدام از نیمکره‌های مغز به عملکرد مختلفی دلالت می‌کنند. بعدها دانشمندان و پزشکان دیگری با تحقیقات بیشتر، یافته‌های او را تکمیل کردند و بسط دادند.

مشکلات و معضلات راست-مغزی و چپ-مغزی

آتم آدیگبو، طراح مد و لباس، بیشتر عمرش را به‌عنوان یک هنرمند خلاق، راست مغز بود؛ اما مجبور شد یاد بگیرد هر دو نیمکره مغزش را با هم فعال کند. او ابتدا اقتصاد خواند و بعد در رشته‌ی طراحی مد تحصیلات دانشگاهی خود را ادامه داد. باوجود علاقه شخصی او به طراحی لباس، ازآنجاکه نمی‌خواست برای امور مالی و تجاری خود به کمک فرد دیگری وابسته باشد، تلاش کرد بیشتر نیمکره چپ مغزش را به‌ کار بگیرد.

یادگیری استفاده از نیمکره چپ، برای او آسان نبود؛ در دوران دبیرستان گذراندن واحدهای جبر و ریاضی برایش کابوس بود و بعدها در بانک همیشه مجبور بود حساب‌هایش را بیش از چهار بار چک کند. درنهایت با تلاش توانست مفاهیم رایج نیمکره چپ را درک کند و بعد در دانشگاه چنان پیشرفتی در دروس ریاضی کرد که مایه تعجب خودش هم شد.

طراحی‌های او تحسین یکی از دوستانش که تحلیلگر مالی امریکن اکسپرس بود برمی‌انگیخت و تمرکز حسابی و مالی او همکاران طراحش را شگفت‌زده می‌کرد. او توانسته بود با استفاده یکسان از هر دو نیمکره مغزش، در هر دو نقش زندگی  خود چه به‌عنوان یک کارگردان و طراح خلاق و نوآور و چه به‌عنوان مدیر امور مالی؛ پیشرفت کند.

اگر بتوانید به‌راحتی از هردو نیمکره مغز خود استفاده کنید، به‌عنوان یک راست مغز می‌توانید خارج از چهارچوب‌های همیشگی فکر کنید و در حل مشکلات، بازاریابی و مدیریت، خلاقیت بیشتری خواهید داشت و با استفاده از نیمکره چپ مغزتان می‌توانید در مذاکرات تجاری کسب‌وکارتان، کار با اعداد و ارقام، افزایش سرمایه و پروژه‌های ساخت‌وساز با اعتمادبه‌نفس بیشتری عمل کنید.

وقتی نیمکره راست مغزتان را به کار می‌گیرید:

• شخصیتی دیداری دارید و بر تصاویر متمرکز می‌شوید
• خلاق‌تر هستید
• رنگ‌ها را بهتر و دقیق‌تر تشخیص می‌دهید
• به موسیقی علاقه‌مند هستید
• بینش و بصیرت بیشتری دارید
• تمام شب‌ بیدار هستید و روی علایق خود کار می‌کنید
• اشتباهات املایی زیادی مرتکب می‌شوید
• فراموش می‌کنید ایمیل‌ها را پاسخ بدهید
• ممکن است مجبور شوید برای خود زنگ یادآوری بگذارید تا یادتان نرود قبض‌هایتان را پرداخت کنید
• ذهن و احساستان به هر طرفی کشیده می‌شود
• احساس جوانی می‌کنید
• صادق هستید
• ممکن است یک روز را کاملاً تعطیل کنید تا صرفاً به تماشای ویدیوهای یوتیوب بپردازید
• نامرتب هستید و اتاقتان به‌هم‌ریخته است

وقتی نیمکره چپ مغزتان را به کار می‌گیرید:

• شخصیتی شفاهی دارید و بر کلمات متمرکز می‌شوید
• بیشتر در فکر فرومی‌روید
• از کار کردن با اعداد لذت می‌برید
• بیشتر به سمت موسیقی کلاسیک کشیده می‌شوید
• دلواپسی و نگرانی بیشتری حس می‌کنید
• شب‌ها زود می‌خوابید و صبح زود بیدار می‌شوید
• یک صفحه را چندین بار مرور می‌کنید تا مبادا اشتباه تایپ یا نگارش داشته باشید
• به ایمیل‌ها و قبض‌ها زود رسیدگی می‌کنید
• برای همه‌ی کارها از قبل برنامه‌ریزی می‌کنید
• ادراک بیشتری دارید
• اعمالتان هدفمند است
• اتاقتان مرتب و تمیز است
• به عقلتان بیشتر از احساستان تکیه می‌کنید و تحلیلگر هستید
• تمایلتان به تجارت و معامله بیشتر می‌شود
• با تیم کاری تحلیلی خود (مشاوران حقوقی، سرمایه‌گذاران و حسابداران) راحت‌تر کار می‌کنید

اگر می‌خواهید در رفتارهای خود به تعادل برسید و رفتارهای احساسی-انگیزشی شما همپای رفتارهای منطقی-حسابگری شما باشد؛ به این نکات توجه کنید:

توسعه عملکرد نیمه چپ مغز در افراد خلاق و هنرمند

افراد چپ مغز صبح زود از خواب بیدار می‌شوند و افراد راست مغز شب‌ها تا دیروقت بیدار می‌مانند. ساعتتان را تنظیم کنید تا ساعت ۶ صبح از خواب بیدار شوید. یک فنجان قهوه یا چای بنوشید، یوگا تمرین کنید و بعد به کارهایتان برسید. ساعت ۱۰ شب به رختخواب بروید. یک هفته این کار را تکرار کنید. بعد از یک ماه این رفتار به‌صورت عادت روتین شما درخواهد آمد.

لزومی ندارد با نرم‌افزارهای سخت ریاضی شروع کنید؛ می‌توانید یک کتاب خودآموز اکسل را دوره کنید. کم‌کم برای شما راحت‌تر می‌شود و بر ترس خود از ریاضیات غلبه می‌کنید. صبور ولی پیگیر باشید.

بسیاری از هنرمندان از کلاه‌برداری‌های مالی آسیب می‌بینند چون متن قراردادهای خود را نمی‌خوانند و درک نمی‌کنند. مطالعه کتاب‌های حقوقی و کار کردن و بحث با وکلا سرعت شما را در فعال کردن نیمه چپ مغزتان بالا می‌برد و از وقوع چنین حوادثی جلوگیری می‌کند.

کارهایی را که در طول هر روز باید انجام دهید، به‌صورت فهرست بنویسید و سعی کنید هرروز همه‌ی آن‌ها را انجام دهید. مشخص کنید در طول یک هفته چه اهدافی دارید و آن‌ها را اولویت‌بندی کنید و طبق این اولویت‌ها برنامه روزانه خود را تنظیم کنید. خودتان را متعهد کنید تا آخر هفته همه‌ی اهدافتان را طبق برنامه پیش ببرید. با تنظیم آلارم گوشی خود پیش از موعد قبض‌ها، قسط‌ها و حساب‌های بدهی خود را پرداخت کنید.

توسعه عملکرد نیمه راست مغز در افراد حسابگر و منطقی

شرکت در یک کلاس آموزشی مبتنی بر خلاقیت (مثل کلاس‌های نویسندگی، آشپزی و نقاشی) راه‌های رنگین مغز شما را باز خواهد کرد. می‌توانید در خانه بچه‌ها را در تمرین‌های خود مشارکت دهید. بهترین آهنگ‌های پاپ را پخش‌ کنید و با صدای بلند با آن‌ها همخوانی کنید. به درست تلفظ کردن کلمات و جملات دقت نکنید و سعی کنید با آهنگ احساس راحتی کنید. لذت بردن از موسیقی کمک می‌کند نیمه راست مغزتان بیدار شود.

بیشتر و بهتر بخوابید. وقتتان را در رختخواب بگذرانید. لباس راحتی بپوشید، بالش‌های نرمی بردارید و از رستوران و اغذیه‌فروشی خود اشتراک بگیرید تا مجبور نباشید برای خرید اتاقتان را ترک کنید. فقط دراز بکشید، چیزی بخورید و تلویزیون ببینید. اگر احساس بدی دارید که مشغول کار خاصی نیستید، فکر کنید موظف هستید که روز خود را به‌این‌ترتیب بگذرانید.

لیست کارهای روزانه را فراموش کنید. برای تعطیلات آخر هفته هیچ برنامه‌ای نریزید؛ در عوض به مکان‌هایی بروید که همیشه دوست داشتید ببینید. در رستورانی که دوست دارید، به‌تنهایی غذا بخورید. چندین دست لباس رنگارنگ بخرید و به‌عنوان لباس کار استفاده کنید و اگر هم کسی به شما خیره شد، فقط به او لبخند بزنید.

شرکت "آی‌.بی‌.ام" از نمونه اولیه نخستین پردازشگر رایانه کوانتومی تجاری خود رونمایی کرد.

دانشمندان دانشگاه RMIT در استرالیا و موسسه صنعتی پکن (BIT)  نازک‌ترین نمایشگر هولوگرافیکی دنیا را تولید کردند.

محققان کانادایی تی‌شرت هوشمندی ارائه داده‌اند که پتانسیل تشخیص بیماری‌های تنفسی و نظارت بی وقفه بر وضعیت تنفسی افراد مبتلا به آسم، آپنه خواب یا بیماری انسداد ریوی مزمن را دارد.

الون ماسک قصد دارد در شرکت غیرانتفاعی خود به ربات‌ها با استفاده از واقعیت مجازی آموزش جابجایی اجسام را بدهد.

یک استارتاپ چینی موفق شده است که کوچکترین اسکوتر آبی جهان را به بازار عرضه کند.

دانشمندان با استفاده از آرشیوه تصاویر تلسکوپ فضایی هابل موفق به شناسایی قمر سومین سیاره کوتوله منظومه شمسی شدند.

همواره انتقاداتی نسبت به سیستم عامل اندروید وجود داشته است و گوگل تلاش کرده در هر نسخه، علاوه بر عرضه‌ی  ویژگی‌های جدید، مشکلات مورد نظر را نیز رفع کند.

در همین راستا، گوگل در جریان نطق اصلی کنفرانس Google I/O بسته‌ای به نام Vitals معرفی کرد که به اجرای بهتر اپلیکیشن‌ها و افزایش امنیت اندروید O کمک شایانی می‌کند. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های Vitals را باید Google Play Protect بدانیم که سرویس‌های امنیتی مختلفی برای سیستم عامل اندروید ارائه می‌کند.

از دیگر ویژگی‌های این بسته می‌توان به بهینه‌سازی سیستم عامل اشاره کرد که اپلیکیشن‌ها روان‌تر از گذشته اجرا می‌شوند و میزان مصرف باتری آن‌ها به مقدار قابل توجهی کاهش یافته است.

ساکنین مانتین‌ویو اعلام کرده‌اند که برای اجرای نرم و روان اپلیکیشن‌ها روی اندروید O، تلاش زیادی کرده‌اند و اکنون علاوه بر کاهش زمان بوت به نصف زمان قبلی، اپلیکیشن‌هایی چون Google Sheets دو برابر سریع‌تر از گذشته بارگذاری می‌شوند. با این وجود گوگل اعلام کرده است همچنان برای بهبود عملکرد اپلیکیشن‌ها سخت تلاش می‌کند.

در همین راستا گوگل از قابلیتی به نام Wise limitis رونمایی کرده که مشابه امکانی است که مدت‌ها در آی‌اواس دیده بودیم. براین اساس، امکان محدود کردن فعالیت اپلیکیشن در پس‌زمینه وجود دارد. این سیستم در سه بخش سرویس‌ها، بروزرسانی مکانی و فعالیت‌های پنهان کار می‌کند.

گزینه‌ی آخر یکی از بدترین شرایطی است که پیش می‌آید؛ چرا که باعث کرش کردن سیستم عامل و اپلیکیشن‌های مختلف به‌طور هم‌زمان می‌شود، عمر باتری را کاهش می‌دهد و عملکرد اپلیکیشن‌ها را دچار اختلال می‌کند. استفانی ساد کاتبرتسون از گوگل، گفته است که وقتی باتری از کار بیفتد، دیگر هیچ چیز اهمیتی ندارد.

قابلیت دیگری که به اجرای بهتر اپلیکیشن‌های کمک می‌کند، Play Console  Dashboard است که در اختیار توسعه‌دهندگان قرار خواهد گرفت. این داشبورد به توسعه‌دهندگان کمک می‌کند تا دقیقا بفهمند کجا و چه زمانی شارژ باتری خالی می‌شود، برنامه کرش می‌کند و رابط کاربری دچار کندی می‌شود تا براساس آن بتوانند کدهای مشکل‌دار را بیابند و خیلی سریع مشکل را برطرف کنند.

در حال حاضر اغلب گوشی‌های هوشمند، در سراسر دنیا از سیستم عامل اندروید استفاده می‌کنند. اما این از نظر گوگل کافی نیست. بنابراین، این شرکت تصمیم گرفته است با مشارکت آئودی و ولوو، سیستم عامل اندروید را برای خودروها نیز فراهم کند. آن‌ها می‌خواهند با ورود هرچه بیشتر تکنولوژی به دنیای خودرو، جای پای خود را محکم و این بازار را فتح کنند.

روز دوشنبه پیش از کنفرانس توسعه‌دهندگان موبایل گوگل I/O، گوگل تصمیم گرفت نسل جدید نرم‌افزارش برای خودروها را نیز معرفی کند.

یک نسخه اندروید برای سیستم اطلاعات و سرگرمی خودرو

این نسخه از محبوب‌ترین اپلیکیشن‎های گوگل مانند نقشه گوگل و اسپاتیفای پشتیبانی می‌کند. به‌علاوه این نرم‌افزار ویژگی‌هایی برای کنترل عملکردهای رفاهی داخل خودرو نیز خواهد داشت. مثلا وضعیت صندلی‌ها و دمای داخل اتاق از طریق این سیستم قابل تنظیم هستند. اما مهم‌ترین ویژگی این سیستم، آمدن گوگل اسیستنت برای اولین بار به آن است.  این دستیار دیجیتال، از کنترل‌های صوتی گوگل برای جستجو، پرسیدن مسیرها و برقراری تماس تلفنی در حین رانندگی پشتیبانی خواهد کرد.

این نرم‌افزار جدید روی آئودی Q8 و Vovo V90 تست خواهد شد. پاتریک برادی مدیر ارشد بخش اندروید گوگل  می‌گوید این سیستم علاوه بر تمامی مدل‌های ولوو و آئودی به‌تدریج راهش را به سایر خودروها نیز باز خواهد کرد. باید یادآوری کنیم که نسخه پیش‌نمایش این سیستم اخیرا روی یک کرایسلر معرفی شده بود.

این اولین تلاش گوگل در زمینه ارائه نرم‌افزار برای خودروها نیست؛ چرا که آن‌ها در سال ٢٠١٤ نیز از اندروید اتو رونمایی کرده بودند. اندروید اتو به کاربران اجازه می‌دهد محتوی نمایش داده‌شده توسط گوشی هوشمندشان را روی نمایشگر خودروی‌شان انتقال دهند. برادی می‌گوید اندروید اتو هم‌اکنون روی ٣٠٠٠ مدل خودرو اجرا می‌شود.

اما سیستم جدید عمیق‌تر است؛ چرا که جایگزین نرم‌افزار کنونی خودروها می‌شود. کاربر برای استفاده از آن نیازی به اتصال گوشی هوشمند به خودرو ندارد. این سیستم همچنین ویژگی‌های بیشتری مانند نقشه‌های سه‌بعدی و عکس‌های ماهواره‌ای خواهد داشت. ویژگی‌هایی که اندروید اتو از آن‌ها بی‌بهره بود. برادی تأکید کرد در آینده باید اپلیکیشین‌ها و کنترل‌های داخل خودرو با هم تلفیق شوند. او همچنین گفت:

خودروها به کجا می‌روند؟ همه چیز در حال جمع شدن در صفحه نمایش مرکزی آن‌ها است.

سایر شرکت‌های نرم‌افزاری نیز محصولاتی مشابه را معرفی کرده‌اند. بخش QNX شرکت بلک‌بری در حال حاضر نرم‌افزار حدود ٥٠ میلیون خودروی در حال تردد در سراسر دنیا را تأمین می‌کند. این خودرو‌ها شامل مدل‌های مختلف فورد و مرسدس بنز می‌شوند. سامسونگ نیز با خرید هارمن به قیمت ٨ میلیارد دلار سعی دارد به تأمین‌کننده اصلی سیستم‌های اطلاعات و سرگرمی خودروها تبدیل شود. برخی شرکت‌ها مانند تویوتا نیز برای واگذار نکردن رقابت به غول‌های تکنولوژی مانند گوگل، سیستم‌های نرم‌افزاری خودشان را توسعه داده‌اند.

اپل نیز با کارپلی سعی دارد تجربه‌ای مشابه اندروید اتو به کاربرانش عرض کند. البته طبق گزارش اخیر بلومبرگ، آن‌ها هم‌زمان روی سیستم عاملی برای خودروی خودران خود نیز کار می‌کنند. برادی همچنین تأکید می‌کند که اپل کارپلی را می‌توان در خودروهایی که به سیستم عامل اندروید گوگل مجهز شده‌اند هم اجرا کرد.

گوگل سعی می‌کند برای گرفتن سهم بیشتر از بازار در حال رشد نرم‌افزار خودروها با شرکت‌های مختلف خودروسازی برای استفاده از دستیار هوشمندش قرارداد ببندد. رقبای اصلی گوگل در این بازار اپل و آمازون هستند. در این راستا برادی روی حفظ اطلاعات محرمانه کاربران تأکید کرده است. بر اساس گفته‌های او، گوگل هیچ‌گونه اطلاعات مربوط به ردیابی خودرو شما را ذخیره و بررسی نمی‌کند.

بلومبرگ می‌نویسد نمونه آزمایشی سیستم اطلاعات و سرگرمی مبتنی بر اندروید را روی ولوو مشاهده کرده است. این نسخه از نرم‌افزار سه بخش مهم دارد: صفحه اول، پنل اصلی است که برای مدیریت پخش موسیقی، برقراری تماس و مسیریابی به کار می‌رود. صفحه دوم شامل عملکردهای اصلی خودرو می‌شود و صفحه‌ی سوم لیست تمامی اپلیکیشن‌های نصب‌شده را نشان می‌دهد. برای دسترسی به دستیار دیجیتال گوگل نیز دستورات صوتی و کلیدی روی فرمان تعبیه شده‌اند.

زمان ورود خودروهایی با سیستم عامل جدید گوگل به بازار هنوز مشخص نیست. اما به نظر می‌رسد، کار گوگل برای طراحی آن هنوز به اتمام نرسیده است. مثلا منوی آبشاری تنظیمات در پیش‌نمایش، هنوز فعال نبود.

هر کدام از شرکای گوگل می‌توانند نرم‌افزارها و ابزارهای پیش‌فرض خودشان را روی سیستم عامل جدید گوگل نصب کنند. همچنین قابلیت شخصی‌سازی کنترل‌ها و رابط کاربری نیز در اختیار آن‌ها گذاشته شده است. البته بر اساس گفته‌های برادی، گوگل هنوز اپلیکیشن‌های خودش را نیز روی آن نصب نکرده است. پیش‌بینی می‌شود به‌تدریج این سیستم عامل به نشانگرهای داشبورد خودرو و همچنین نمایشگرهای صندلی عقب نیز کشیده شود.

متخصصان گوگل تأکید می‌کنند که موارد ایمنی را در طراحی نرم‌افزار جدیدشان رعایت کرده‌اند. برای مثال امکان پخش فیلم‌های یوتیوب در حین رانندگی وجود نخواهد داشت؛ چرا که خطر تصادف را افزایش می‌دهد.

ورود اکوسیستم اندروید به دنیای خودروها این امکان را به گوگل می‌دهد که توسط هوش مصنوعی و دستیار هوشمند‌ش، جنبه‌های مختلف زندگی کاربران را تسخیر کند. مثلا تصور کنید، کاربر از طریق گوگل اسیستنت در خودرو دستور روشن کردن چراغ‌های خانه را بدهد. البته درصورتی‌که خانه هوشمند مورد نظر با سیستم گوگل همخوانی داشته باشد.

درنهایت گوگل تأکید می‌کند که به‌طور موازی در حال کار بر روی آوردن گوگل اسیستنت به اندروید اتو نیز هست. چون اپل با کارپلی در حال حاضر این امکان را دارد. کاربران با سیری، دستیار هوشمند اپل، می‌توانند مسیریابی کنند و پیام‌های متنی بفرستند. البته به گفته گوگل، اپل امکان کنترل عملکردهای خودرو مانند تنظیم دما را ندارد.

دانشمندان با ساخت ربات‌ ماهی روشی تازه را برای پایش آب‌های آزاد پیدا کرده‌اند. این ربات با گردش در آب‌، هم‌زمان کیفیت آب را اندازه‌گیری و میزان pH آب را به‌طور مرتب گزارش می‌کند. دریا یکی از منابع اصلی تأمین غذای‌ انسان‌ به‌حساب می‌آید و به کمک این ربات می‌توان از سلامت محیط پرورش این منبع غذایی اطمینان حاصل کرد.

تیم تحقیقاتی متشکل از پژوهشگران دانشگاه مادرید و فلورانس با ساخت ربات‌ ماهی پلی‌کربنات‌ لاتکسی خود امید زیادی به استفاده گسترده از آن در زمینه‌های مختلف دارند. یکی از این زمینه‌ها استفاده در مزارع پرورش ماهی است که این ربات می‌تواند نقش مهمی در ایجاد تعادل در اکوسیستم‌ آن بازی کند. جیوانا ماراتزا، یکی از اعضای تیم تحقیقاتی و استاد گروه شیمی تجزیه می‌گوید:

ما با الهام از طبیعت موفق به ساخت ربات ماهی شدیم که مثل یک موجود آبزی داخل آب شنا و مسیر خود را تعیین می‌کند. شیوه‌ی مسیریابی این ربات بر اساس پیام‌های شیمیایی است که از محیط خود دریافت می‌کند. تجمع یون‌های هیدروژن در محیط توسط سنسور‌های چندگانه‌ی الکتروشیمیایی شناسایی و در مرحله‌ی بعد با ایجاد سیگنال‌های الکترونیکی به ماهی دستور تغییر جهت داده می‌شود.

به‌طور کلی این ماهی قابلیت شناسایی مناطقی از دریا با سطح بالای اسیدی یا تمرکز بالای آلودگی دارد. همچنین می‌تواند مسیر خود را بر اساس سطح کیفیت آب تعیین کند تا به بررسی دقیق‌تر محیط بپردازد.

شاید استفاده از یک ربات به شکل ماهی در مزرعه‌ی پرورش ماهی ایده‌ی جالبی به نظر نرسد؛ اما اعضای گروه دلیل خوبی برای آن ارائه می‌کنند. آناتومی ماهی منجر به حرکت راحت‌تر آن درون آب می‌شود و این حرکت باعث ایجاد موج‌‌های مزاحم در اطراف ماهی نمی‌شود. همچنین ماهی‌ها با حرکت قسمت‌ انتهایی خود به ناظران بیرونی پیام‌های گوناگون می‌فرستند که می‌توان از آن برای ربات الگوبرداری کرد. بنابراین علاوه بر اینکه از مزیت‌های آن می‌توان در ربات استفاده کرد، می‌توان به مطالعه‌ی دقیق‌تر رفتار ماهی‌ها در آب نیز پرداخت. پروژه‌ی ربات ماهی فعلا در مراحل تحقیقاتی و آزمایشگاهی خود به سر می‌برد. ماراتزا اضافه می‌کند:

ما باید تحقیقات خود را روی ماهی رباتیک ادامه دهیم. مطمئنا در ادامه‌ی راه نیاز به جذب سرمایه از طریق مؤسسات و کارآفرینان پیدا خواهیم کرد.

نتایج این تحقیق علمی در نشریه‌ی Sensors and Actuators B: Chemical به چاپ رسیده است.

در کنفرانس I/O 2017، گوگل از تنسورفلو لایت رونمایی کرد. تنسورفلو لایت در واقع نسخه‌ی بهینه‌سازی شده فریم ورک هوش مصنوعی محبوب گوگل برای موبایل است. گوگل با کمک این نسخه بهینه‌سازی شده می‌خواهد هوش مصنوعی را  مستقیما به گوشی هوشمند شما بیاورد.

نسخه اصلی تنسورفلو که نوامبر ٢٠١٥ منتشر شد، خیلی سریع در میان محققان و توسعه‌دهندگان، به‌عنوان راهی برای ساخت ابزارهای هوش مصنوعی محبوب شد. تنسورفلو انعطاف‌پذیر و قابل اطمینان است و اطلاعات زیادی برای یادگیری آن حتی برای افراد تازه‌کار وجود دارد. نسخه جدید معرفی‌شده برای موبایل، بر اساس این تجربه موفق شکل گرفته است و می‌خواهد به توسعه‌دهندگان کمک کند الگوریتم‌های هوش مصنوعی خود را برای کار روی سخت‌افزار تلفن‌های همراه بهینه کنند.

دیو بورک، نایب‌رئیس واحد مهندسی اندروید، می‌گوید:

تنسورفلو لایت یک کتابخانه برای اپلیکیشن‌ها است که کاملا سریع و کم‌حجم طراحی شده است؛ البته هنوز هم توانایی شگفت‌انگیزی در اجرای تکنیک‌های مختلف هوش مصنوعی دارد. ما در گوگل معتقدیم این سیستم می‌تواند آغازگر نسل جدیدی از پردازش صوتی، جستجوی تصویری، واقعیت افزوده و... روی پلت‌فرم گوشی‌های هوشمند باشد.

گوگل همچنین برای توسعه‌دهندگان خبر خوش دیگری هم دارد. آن‌ها قصد دارند به‌زودی یک API جدید برای یادگیری ماشین ارائه دهند که عملکرد بهتری برای پردازنده‌های موبایل خواهد داشت.

فعالیت‌های اخیر گوگل، به این معنی هستند که در آینده، گوشی هوشمند شما یک پردازنده بهینه‌شده برای هوش مصنوعی خواهد داشت.

چرا ورود هوش مصنوعی به گوشی‌های هوشمند آینده مهم است؟

دلایل ساده‌ای برای این موضوع وجود دارد. اپلیکیشن‌های هوش مصنوعی که به‌صورت محلی روی گوشی قرار دارند، سریع‌تر و امن‌تر از نمونه‌های آنلاینشان خواهند بود؛ چرا که داده‌ها از گوشی شما خارج نمی‌شوند و همچنین نیاز به ارتباط با اینترنت هم وجود نخواهد داشت. این دلایل به این معنی هستند که برای کاربران تجربه کاربری بهتری فراهم می‌شود. این موضوع هم به نفع گوگل و هم به نفع کاربران خواهد شد.

سایر شرکت‌های بزرگ دنیای تکنولوژی نیز چنین قصدی دارند. به‌طور مثال فیس‌بوک، به‌جای تنسورفلو لایت از نسخه‌ای به نام Caffe2Go استفاده می‌کند که خودش توسعه آن را به عهده داشته است و نوامبر سال گذشته از آن رونمایی کرد. آن‌ها با استفاده از این نسخه می‌توانند فیلترهای هنری مبتنی بر شبکه‌های عصبی ایجاد کنند. این ویژگی به کاربران امکان ویرایش آنی و سریع تصاویر و ویدئو‌ها می‌دهد.

تنسورفلو لایت به گوگل و به‌طور کلی محققان حوزه هوش مصنوعی اجازه می‌دهد عملکردهای جذاب بیشتری به گوشی‌های هوشمند ما اضافه کنند. چرا که گوشی‌های هوشمند پراستفاده‌ترین و مهم‌ترین محصولاتی هستند که در زندگی روزمره از آن‌ها استفاده می‌کنیم.

با آغاز کنفرانس I/O 2017، گوگل نسل دوم پردازنده‌های خودش را که واحد پردازنده تانسوری (تی پی یو) نامیده می‌شود، معرفی کرد. مدیرعامل گوگل، ساندار  پیچای، در سخنرانی کلیدی‌اش گفت:

سخت‌افزار معرفی‌شده و نسل جدید نرم‌افزارهای گوگل یک پلت‌فرم پردازش ابری را شکل خواهند داد که در آینده می‌توانند گوگل را به اهداف بلندپروازانه‌اش برسانند.  

اولین تی‌ پی یو، سال گذشته به‌عنوان یک تراشه خاص برای یادگیری ماشین طراحی و ساخته شد. این تراشه با کمک سیستم هوش مصنوعی AlphaGo، سیستم‌های پیش‌بینی و تصمیم‌گیری گوگل را پشتیبانی می‌کرد. گوگل همچنین از توانایی بالای این پردازنده برای موتور جستجویش بهره برده است. اخیرا این تکنولوژی باعث بهبود بسیاری از سرویس‌های گوگل مانند ترجمه و تصاویر نیز شده است. هم‌اکنون بسیاری از سرویس‌های گوگل می‌توانند با کمک این تراشه از تکنیک‎‌های هوش مصنوعی بهره ببرند.

معمولا وظیفه راه‌اندازی سیستم‌های هوش مصنوعی، به پردازنده‌های گرافیکی تجاری محصول انویدیا، محول می‌شود. برای مثال فیس‌بوک برای آموزش سیستم هوش مصنوعی‌ از پردازنده‌های گرافیکی انویدیا در سرورهایش استفاده می‌کند. اما گوگل چند سالی است تصمیم گرفته سخت‌افزار مورد نیازش را خودش بسازد و آن ‌را برای نرم‌افزار خود بهینه کند.

بر اساس همین ایده و تفکر، تی‌ پی یو برای اینکه بتواند با تنسورفلوی گوگل به بهترین شکل ممکن کار کند، طراحی شده است. تنسورفلو یکی از چند کتابخانه نرم‌افزاری متن بازی است که برای یادگیری ماشین توسعه پیدا کرده است؛ اما پیشرفت‌های گوگل و تطبیق مناسب نرم‌افزار و سخت‌افزار، آن را به یکی از برترین نرم‌افزارهایی تبدیل کرده است که برای ایجاد نرم‌افزار هوش مصنوعی به کار می‌روند. این عملکرد بهینه و تیزهوشی گوگل برای ترکیب سخت‌افزار و نرم‌افزار خودش، آن را در صدر شرکت‌هایی قرار داده است که در زمینه هوش مصنوعی کار می‌کنند.

گوگل همچنین می‌گوید نسخه دوم تی پی یو کاملا عملیاتی شده است. پردازنده‌های جدید گوگل در حال متصل شدن به موتور محاسباتی گوگل نیز هستند. موتور محاسباتی گوگل، پلتفرمی است که بقیه شرکت‌های دنیا برای به دست آوردن ظرفیت محاسباتی بیشتر می‌توانند از آن استفاده کنند. آمازون و مایکروسافت  نیز سرویس‌های مشابهی به ترتیب با AWS و Azure ارائه می‌دهند. طبیعتا گوگل از سیستم طراحی‌شده توسط خودش استفاده می‌کند. اما این رونمایی باعث می‌شود بقیه شرکت‌های بزرگ دنیا هم به دنبال پیش‌خرید آن باشند.

فی فی لی، دانشمند ارشد گوگل در زمینه هوش مصنوعی می‌گوید:

برای طراحی یک موتور محاسباتی فوق سریع، گوگل ٦٤ عدد تی پی یو را روی یک برد الکترونیکی با هم موازی کرده است. این بردها «تی پی یو پاد» نام دارند. هرکدام از این بردها درواقع یک ابررایانه محسوب می‌شوند و ١١.٥ پتافلاپ قدرت محاسباتی خواهند داشت. نسل جدید تی پی یو های گوگل به‌تنهایی ١٨٠ ترافلاپ قدرت محاسباتی دارند که برای راه‌اندازی سیستم‌های یادگیری ماشین بسیار مناسب هستند.

این توانایی سخت‌افزاری شگفت‌انگیز برتری قابل توجهی در زمینه سرعت و انجام آزمایش‌های متنوع نسبت به رقبا به گوگل می‌دهد. در همین زمینه، جف دین مدیر ارشد تیم گوگل برِین می‌گوید:

مدل جدید و بسیار بزرگ ترجمه گوگل برای آموزش دیدن باید روی ٣٢ واحد از بهترین پردازنده‌های گرافیکی موجود در بازار به مدت یک روز اجرا شود. در حالی که یک‌هشتم قدرت محاسباتی یک تی پی یو پاد این کار را در یک بعدازظهر به انجام خواهد رساند!

نسل دوم تی پی یو های گوگل در واقع ابررایانه‌هایی هستند که برای آموزش سیستم‌های هوش مصنوعی به کار گرفته خواهند شد. علاوه بر سرعت بالاتر، نسل دوم سخت‌افزار جدید گوگل به سرورهای این غول تکنولوژی اجازه خواهد داد به‌صورت موازی تحلیل ورودی‌ها و همچنین آموزش شبکه‌های عصبی پیچیده را انجام دهند. در حالی که نسل قبلی قادر به انجام هم‌زمان این دو وظیفه نبود. برای توضیح بیشتر باید گفت فرآیند آموزش در واقع برای ایجاد الگوریتم هوش مصنوعی مورد نظر است. این فرایند به منابع اطلاعاتی عظیمی احتیاج دارد و بسیار زمان‌بر است.

یادگیری ماشین اساس تحقیقات مدرن در زمینه هوش مصنوعی است و به‌صورت ساده، به معنای دادن صدها هزار ورودی نمونه مختلف به سیستم است تا بتواند کارهایی را انجام دهد که قبلا به‌صورت خاص برای آن کار برنامه‌ریزی نشده بود. یادگیری ماشین امروزه در خیلی از محصولات تجاری مانند قابلیت ترجمه هم‌زمان مترجم گوگل یا توانایی آلفاگو برای بازی گو در سطح بسیار حرفه‌ای و فرا انسانی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

همه توانایی سیستم‌های هوش مصنوعی به آموزش شبکه‌های عصبی با تعداد بسیار زیادی داده و تبدیل آن به الگوریتمی کارا خلاصه می‌شود. این فرآیند قطعا به توان محاسباتی بسیار بالایی احتیاج خواهد داشت. این سیستم‌های آموزش در نگاه کلی برای بهبود سیستم‌های هوش مصنوعی جدید بسیار حیاتی هستند. هرچه شما سخت‌افزار قوی‌تری داشته باشید، نتایج را سریع‌تر در اختیار خواهید داشت. جف دین می‌گوید:

اگر بتوانیم زمان لازم برای هر آزمایش را از چند هفته به چند روز و حتی چند ساعت برسانیم، یادگیری ماشین در سطح دنیا گسترش می‌یابد و افراد می‌توانند آزمایش‌های بیشتر و سریع‌تری انجام دهند.

نسل جدید تی پی یو ها به دلیل فراهم کردن قابلیت هم‌زمان تحلیل و آموزش برای شبکه‌های عصبی، می‌توانند باعث ایجاد سیستم‌های هوش مصنوعی قابل‌اعتمادتر و سریع‌تر از گذشته شوند.

از زمانی که گوگل نرم‌افزار تنسورفلو را معرفی کرد، با ارائه آن به‌صورت متن باز و همچنین ارائه منابع محاسباتی بسیار قوی تی پی یو به‌صورت رایگان به محققان، برنامه‌ای به نام «تحقیقات ابری تنسورفلو» را آغاز کرده است. در این برنامه محققان موظف‌اند نتیجه تحقیقات خود و حتی در صورت امکان، سورس کدهایشان را منتشر کنند. گوگل امیدوار است به‌وسیله این مدل متن باز و همچنین ارائه رایگان قدرت نرم‌افزاری کلاستر‌های سخت‌افزاری‌اش (دارای ١٠٠٠ تی پی یو)، نقش عمده‌ای در پیشرفت هوش مصنوعی در آینده داشته باشد.