سازمان ملل هشداری منتشر کرد مبنی براین که سال گذشته، سطح کربن دی‌اکسید اتمسفر به حدی رسیده که پیش از این مشاهده نشده بود. سطوح کنونی کربن دی‌اکسید در طی سه میلیون سال گذشته، سابقه نداشته است.

غلظت جهانی کربن دی‌اکسید در سال ۲۰۱۶ به ۴۰۳.۳ قسمت در میلیون (ppm) رسید. در سال ۲۰۱۵ غلظت جهانی کربن دی‌اکسید ۴۰۰ قسمت در میلیون بود. این افزایش تاحدودی به سبب پدیده‌ی ال‌نینو بوده است؛ اما سوابق سطوح کربن دی‌اکسید در سال‌های گذشته نشان می‌دهند که ال‌نینو تنها دلیل این افزایش بی‌سابقه نبوده است.

افزایش ۳.۳ قسمت در میلیون بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ از افزایش ۲.۳ قسمت در میلیون بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۴ بیشتر است. در واقع میانگین افزایش سالانه‌ی سطوح کربن دی‌اکسید در دهه‌ی گذشته، ۲.۰۸ قسمت در میلیون بوده است. آخرین باری که ال نینو رخ داد، یعنی در سال ۱۹۹۸، سطح کربن دی‌اکسید اتمسفر تنها ۲.۷ قسمت در میلیون افزایش یافت.

عوامل محیطی فقط تا حدی بر افزایش سطوح کربن دی‌اکسید تاثیرگذار هستند. فعالیت‌های انسانی هم سطوح کربن دی‌اکسید را افزایش می‌دهند. گزارش سازمان ملل بیان می‌کند که افزایش جمعیت، کشاورزی‌های پرحجم، جنگل‌زدایی و صنعتی سازی مهم‌ترین عوامل افزایش بی‌سابقه‌ی سطوح کربن دی‌اکسید هستند. پتری تالاس، رییس سازمان هواشناسی جهانی می‌گوید:

اگر هرچه سریع‌تر انتشار کربن دی‌اکسید و دیگر گازهای گلخانه‌ای قطع نشود،تا پایان قرن افزایش دمای هوای بسیار خطرناکی خواهیم داشت که از میانگین توافق شده در تعهدنامه‌ی پاریس هم بیشتر خواهد بود.

هدف از قرارداد پاریس، فراهم آوردن برنامه‌ی عملی برای کمک به دولت‌ها در مشخص کردن تاثیر کشورشان بر محیط‌زیست بود. با این حال، باید دید که کشورها تا چه حد به تعهدات خود وفادار مانده و در رویه‌ی فعلی خود تفاوت ایجاد می‌کنند.

این هفته گزارشی منتشر می‌شود که نشان خواهد داد تعهدهای داخلی کشورها چگونه با اهداف بین‌المللی که در ابتدا مشخص شده بود، همخوانی ندارد. به هر حال، احتمال این که دمای کره‌ی زمین را تنها دو درجه بیشتر از دوران پیشاصنعتی نگاه داریم، بسیار اندک است. دمای کره‌ی زمین ممکن است بیش از سه درجه افزایش پیدا کند.

نمی توان گفت که تاکنون هیچ اقدامی در راستای کاهش منابع انتشار کربن دی‌اکسید صورت نگرفته است. فرانسه تغییرات بزرگی را  در هیئت‌های تصمیم‌گیری خود ایجاد کرده است. چین بسیار فعال بوده است و اخیرا برخی از کارخانه‌های بزرگ خود را به منظور کاهش آلودگی تعطیل کرده است.

اما در نقطه‌ی دیگری از جهان، تلاش‌ها بسیار ضعیف شده است. دولت ایالات متحده خطر تغییرات اقلیمی را علی‌رغم شواهد تایید آن، دست کم می‌گیرد. عواقب چنین کوته‌بینی‌هایی نه تنها برای سیاست، بلکه برای بشریت هزینه‌های سنگینی خواهد داشت.