فیلمهای علمی تخیلی مانند پلیس‌آهنی به نمایش آینده‌ای که انسان و فناوری را تلفیق می‌کند، پرداخته‌اند اما کارشناسان اکنون بر این باورند که عصر سایبورگ در حال حاضر آغاز شده است.

با چیزهایی مانند لنزهای هوشمند که قابلیت ارتقای دید را داشته، تا اسکلتهای خارجی به انسان قدرت ابرانسانی می‌دهد، سایبورگها قرار است بهش بزرگی از آینده ما شوند.

به گفته ری کورزویل، رئیس بخش مهندسی گوگل، بخشهای زیستی بدن انسان با بخشهای مکانیکی جایگزین شده و این امر تا سال 2100 امکان‌پذیر خواهد بود.

وی بر این باور است که فناوری می‌تواند نیروی مغز انسان را افزایش داده و قابلیتهای ابرانسانی را ارائه کند.

ابربینایی: قابلیت مشاهده مانند یک جغد

برای افرادی که بینایی 100 درصد ندارند، عصر لازیک و دیگر انواع جراحی باعث ارتقای آن شده اما این تنها تکه کوچکی از عصر سایبورگ است.

هفته پیش شرکت گوگل از یک لنز تماسی هوشمند برای مبتلایان به دیابت رونمایی کرد که با نظارت بر اشکهای آنها، در صورت کاهش سطح قند به فرد هشدار می‌دهد.

این شرکت غول‌پیکر اظهار امیدواری کرد که بتواند برنامه‌های کاربردی دیگری برای لنزهای هوشمند تماسی تولید کند که می‌تواند در آینده حتی به کاربر انواع دیگری از اطلاعات را ارائه کند.

بسیاری بر این باورند که این لنزها در نهیات به لنزهای هوشمندی منجر خواهند شد که حاوی اجزای رایانه پوششی عینک گوگل بوده و یک نمایشگر را در برابر چشمان کاربر قرار خواهند داد.

در شکل نظری، این امر می‌تواند به فرد همه نوع توانایی از قابلیتهای دید بزرگنمایی سبک سوپرمن گرفته تا امکان مشاهده بروزرسانی‌ها در برابر چشم ارائه کند.

حتی به گفته دانشمندان، لنزهای تماسی هوشمند نیز تنها یک چاره موقت هستند. در نهایت انسان بسادگی خواهد توانست اطلاعات را بطور مستقیم با استفاده از فناوری کنونی برای استفاده نابینایان، به اعصاب بینایی بفرستد.

قدرت فرانسانی با اسکلتهای خارجی

در حال حاضر اسکلتهای خارجی پایه‌ای وجود دارند که به افراد مسن و ناتوان برای راه رفتن کمک می‌کنند و می‌توانند برای ارائه قدرتهای فراانسانی نیز در آینده مورد استفاده قرار بگیرند.

یک دستگاه رباتیک که توسط دانشمندان مهندسی ابداع شده، می‌تواند به کاربر اجازه حمل بار تا 18 کیلوگرم را ارائه کند.

این بازوی رباتیک موسوم به «بازوی تیتان» بجای حس وزن کامل بر روی بدن، وزنی به اندازه یک لیوان چای را زمانی که یک کودک آنرا بلند می‌کند، القا خواهد کرد.

این فناوری برای افراد عادی که به توانبخشی فیزیکی نیاز داشته یا در کار خود باید از نیروی بیشتری برخوردار باشند، طراحی شده است.

از لحاظ فنی، این دستگاه یک اسکلت خارجی بدون سیم برای بالاتنه است. برای غیرحرفه‌ای‌ها، این دستگاه در اصل یک حایل بازوی باتری‌خور متصل به یک مفصل مکانیزه است.

این تیم از یک سیستم درایو کابلی استفاده کرده که عملکردی مانند ترمزهای روی دوچرخه دارد.

بازو رباتیک نیروی خود را از یک بسته باتری تامین می‌کند که می‌توان آنرا روی پشت نصب کرد. همچنین یک اهرمک دستی به کنترل کابلهای مورتوری که بازو را بالا و پائین کرده، کمک می‌کند و حسگرها با اندازه‌گیری طیف حرکات کاربر به پیگیری پیشرفت آنها کمک می‌کنند.

نسخه‌های آینده احتمالا قدرتمندتر بوده و بجای اهرمک از ارتباطات مستفیم مغزی برای کنترل آنها توسط تفکر استفاده خواهد شد.

کاشتهای عصبی

اتصال فرد به رایانه بطور مستقیم، یکی از اجزای اصلی فیلمهای تخیلی برای چندین دهه بوده‌اند و اکنون محققان در حال واقعیت بخشیدن به آن هستند.

رایجترین کاشتهای عصبی مورد استفاده، کاشت حلزون گوش و کاشتهای شبکیه هستند که هر دو در دهه 1960 تولید شده و در بازیابی جزئی شنوایی و بینایی موثر شناخته شدند.

این در حالیست که این فناوریها بسیار ابتدایی بوده و اکنون دانشمندان در حال کار بر روی آنها برای پیشرفته‌تر کردنشان هستند.

دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، سیستمی را پیشنهاد داده‌اند که هزاران تراشه فوق کوچک عصبی را در مغز نصب می‌کند تا بر سیگنالهای عصبی با وضوح بالا نظارت داشته و داده‌ها را بطور بسیار موثری بطور فراصوت و بدون نیاز به اتصال مغز به رایانه، انتقال می‌دهد.

همچنین امکان استفاده از کاشتهای عصبی برای کنترل از راه دور یک انسان وجود دارد. شرکت Backyard Brains در میشیگان یک کوله‌پشتی الکتریکی طراحی کرده که بر روی سوسکها قرار گرفته و آنرا با استفاده از پالسهای الکتریکی مجبور به اطاعت از فرمان می‌کند.

این فناوری موسوم به Roboroach به تحریک آنتن سوسک پرداخته و آنرا با تلنگر یک سوئیچ مجبور به حرکت به سمت چپ و راست می‌کند. این کوله‌پشتی با یک برنامه گوشی هوشمند مرابط بوده و به عنوان کنترل از راه دور مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اندام پروتز هوشمند با کنترل رایانه

داشتن اندام اضافی شاید به فکر کسی نرسد اما بسیاری بر این باورند که در آینده شاید بتوانیم برای ارتقای اندام خود با نسخه‌های کنترل شده رایانه‌ای هوشمند حق انتخاب داشته باشیم.

اگرچه در کوتاه مدت، این دستگاهها به بسیاری از افرادی که اعضای بدن خود را از دست داده‌اند، در انجام کارهای روزانه کمک کرده و همچنین بطور روزانه هوشمندتر می‌شوند.

شرکت Touch Bionics به ابداع دست پروتزی i-limb پرداخته که بقدری پیشرفته است که می‌توان آنرا با استفاده از یک برنامه گوشی هوشمند کنترل کرد.

این فناوری همچنین از یک شصت قابل چرخش، پنج انگشت دارای نیروی منفرد، یک مچ قابل چرخش و بدنه آلومینیومی برخوردار است.

به ادعای سازندگان، این ماهرانه ترین دست مصنوعی است که تاکنون ساخته شده و کاربران می‌توانند از برنامه‌ای برای انتخاب یکی از 24 حالت متفاوت آن برای چنگ زدن استفاده کنند.

متناوبا می‌توان این دست را با سیگنالهای عضله کنترل کرد.

الکترودهای درون مچ به انتخاب پالسهای الکتریکی تولید شده با انقباض عضلات پرداخته که توسط رایانه‌ای در پشت دست تعبیر شده و پروتز را به یکی از اشکال از پیش تعریف شده حرکت می‌دهد.

همچنین چندی پیش، پزشکان دانشگاه کرنل از چاپگر سه‌بعدی برای تولید یک گوش پروتزی با استفاده از سلولهای غضروف پرداختند. یک قالب پلاستیکی جامد، چاپ شده و سپس با ژل کلازن با تراکم بالا پر شد. محققان در گام بعدی به این ماتریکس کلاژن، سلولهای غضروف را افزودند.

نانوپزشکی

یکی از هیجان‌انگیزترین حوزه‌های پزشکی، استفاده از نانوفناوری یا ذرات ریز هوشمند است که قابل انتقال به هر نقطه از بدن هستند.

برای مثال، یک درمان تجربی سرطان ریه از نانوذرات استفاده می‌کند که توسط ذرات معلق استنشاق شده و در بخشهای بیمار ریه قرار می‌گیرند. این ذرات با استفاده از یک آهنربای خارجی سپس حرارت دیده و سلولهای بیمار را از بین می‌برند.

به گفته کارشناسان، این فناوری از پتانسیل زیاد برای متحول کردن پزشکی برخوردار بوده و به نوع جدیدی از داروها منجر خواهد شد که می‌توانند عضلات را ارتقا داده، با سرطان مبارزه کنند و همه جنبه‌های بدن انسان را تغییر دهند.

یک تیم تگزاسی عضلات مصنوعی فوق نیرومندی ساخته‌اند که می‌تواند فناوری فیلمهای علمی تخیلی را به واقعیت تبدیل کند.

رباتهای فوق قوی، لباسهایی که در سرما، گرم می‌شوند و پرده‌هایی که در زمان آفتابی شدن هوا خود را می‌بندند، تنها برخی از قابلیتهای کاربردی عضلات مصنوعی هستند.

آپلود مغز برای زندگی در جهان مجازی

کورزویل بر این باور است که بین سالهای 2040 تا 2045، انسانها قادر خواهند تا محتویات مغز خود را به معنای واقعی کلمه در یک رایانه آپلود کنند.

وی همچنین به تکینگی اعتقاد دارد؛ یک لحظه فرضی در زمان که در آن هوش مصنوعی به نقطه‌ای بالاتر از از حد انسانی پیشرفت خواهد کرد و اساسا تمدن و حتی شاید ذات انسان را تغییر خواهد داد.

اگرچه ممکن است این ایده بنظر تخیلی بیاید اما یک میلیاردر روسی از برنامه‌های جنجالی برای آپلود مغز خود تا سال 2045 و در پی آن، جاویدان شدنش خبر داده است.

دیمیتری ایتسکوف 32 ساله بر این باور است که فناوری به وی اجازه خواهد داد تا برای همیشه در یک بدن هولوگرامی زنده بماند.

بر اساس این طرح، اولین نسل بدنهای آندرویدی از قابلیتهای ابرانسانی برخوردار خواهند بود.

قابلیت نامرئی‌سازی انسان

نامرئی‌سازی همیشه در بالای لیست آرزوهای انسانها قرار داشته و محققان تاکنون تلاش بسیار برای واقعی کردن آن با شنلهای نامرئی داشته‌اند. در یکی از تازه‌ترین مثالها، مهندسان یک جسم را با آنتنهای کوچکی پوشاندند که در مجموع یک میدان الکترومغناطیسی را تابانده و امواج پراکنده شده از آنرا خنثی می‌کند.

محققان دانشگاه تورنتو بر این باورند که ابداع آنها می‌تواند برای پنهان کردن خودروهای نظامی و اجرای عملیات نظارتی مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین با پیشرفته‌تر شدن این فناری، می‌توان آنرا برای نامرئی‌سازی اجسان در چشم انسان مورد استفاده قرار داد.

محققان دیگر در حال کار بر روی رویکردهای متفاوتی مانند نمایشگرهایی هستند که از یک دوربین برای ثبت آنچه در پشت فرد اتفاق افتاده و سپس نمایش آن بر روی صفحه استفاده می‌کنند.

اندام پروتز هوشمند با کنترل رایانه