تبادل لینک هوشمند
«تداوم قانون مور را نه علم فیزیک که اقتصاد خاتمه خواهد داد» این را رابرت کُلول یکی از مدیران آژانس تحقیقاتی دارپا می گوید . او معتقد است «وقت آن رسیده که به فکر برنامه ریزی برای دوران پس از قانون مور باشیم و به جای اینکه درباره زمان آن حرف بزنیم در اندیشه چگونگی اش باشیم.
کلول در سخنرانی خود در دانشگاه استنفورد آمریکا از موضعی با عنوان «بازی طراحی تراشه، پس از پایان قانون مور» صحبت کرد. او گفت: «کار و کاسبی سیلیکونی برای فعالان آن مثل اینتل به شدت پر هزینه است. این شرکت ها باید مبالغ هنگفتی صرف توسعه نسل بعدی فناوری سیلیکونی کنند»
شاید جای سوال باشد که منظور از هزینه زیاد، دقیقاً چقدر پول است؟ این موضوع را با مثالی جواب می دهیم: برای تاسیس یک شرکت تراشه ساز در نیویورک ۶ میلیارد دلار هزینه شده و حالا به آن ۸ میلیارد دلار هم برای تحقیق و توسعه فناوری های جدید اضافه کنید. سر سام آور است، این طور نیست؟
قانون مور به نام بنیان گذار آن گوردن مور که از موسسان شرکت اینتل بود نام گذاری شده. این قانون بیان می دارد که تعداد ترانزیستورهای روی یک تراشه با مساحت ثابت، هر دو سال به طور تقریبی دو برابر می شود.
سال هاست که تولید کننده ها با هر سختی، به این قانون تحقق بخشیده اند تا دستگاه های رایانشگر ما مدام قوی تر شوند.
اما رابرت کلول در این باره گفته: «به نظرم صنایع سیلیکونی هر طور شده تا ترانزیستورهای ۵ نانومتری پیش خواهند رفت و این خود تا ۲۰۲۲ طول خواهد کشید» شایان ذکر است که اینتل اکنون در حال کار روی فناری ۱۰ نانومتری است و پیش بینی می شود تا پایان ۲۰۱۵ به نتیجه برسد. هرچند دانشمندان این شرکت هنوز ایده ای برای ترانزیستورهای کوچکتر از ۷ نانومتر ندارند.
پردازنده های جدید اینتل مانند Ivy Bridge و Haswell با استفاده از فرآیند ۲۲ نانومتری تولید شده اند. نظر شما درباره قانون مور چیست؟ آیا همان طور که خیلی از دانشمندان پیش بینی می کنند به زودی شاهد پایان آن هستیم؟ شاید هم تا چندی دیگر عنصری جدید جایگزین سیلیکون شد و راه را برای ادامه قانون مور باز کرد.
.: Weblog Themes By Pichak :.