تبادل لینک هوشمند 
یکی از دلایل اینکه هنوز زندگی های ما شبیه فیلم های علمی تخیلی نشده، این است که منابع قابل اتکایی برای ذخیره سازی انرژی الکتریکی نداریم. نشان به آن نشان که حتی امروز روز هم باتری تلفن های ما شارژ فوق العاده ای نگه نمی دارند. اما یک تغییر شگرف در تکنولوژی باتری های لیتیومی می تواند کمک کند تا گجت های تشنه انرژی خود را برای چندین روز (نه فقط چندین ساعت) سر پا نگه داریم. باتری های لیتیوم-یون معمولی، یعنی سلول های قابل شارژی که می توانند نیروی مورد نیاز هر چیزی از تلفن ها گرفته تا تویوتا پرایوس را تأمین کنند، جریان الکتریسیته را با انتقال یون های لیتیوم مثبت بین صفحات گرافیتی بسیار نازکی که در محل هر الکترود قرار گرفته اند، تولید می کنند. ولی به مرور زمان و با سالخورده شدن این صفحات گرافیتی، ظرفیت و قابلیت دشارژ شدن (انتقال انرژی به دستگاه) در آنها کاهش می یابد. این به خصوص در مورد نسل جدید سلول های لیتیوم-سیلیکونی صدق می کند که در آنها سیلیکون جایگزین کبالت در قطب مثبت شده. زیرا فشار مکانیکی دریافت و ارسال الکترون ها باعث می شود این صفحات سیلیکونی به مرور زمان ترک بخورند. اما محققین در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی توانسته اند توانایی صفحات سیلیکونی را به اوج برسانند. با استناد به مقاله منتشر شده در این باره، می توان گفت که این تیم محققین که زیر نظر پروفسور «چونگ وو ژو» مشغول به کارند به جای صفحات سیلیکونی، از نانو لوله های متخلخل سیلیکونی استفاده کرده اند که هیچ تأثیر بدی هم روی ظرفیت باتری نگذاشته. نکته مثبت این است که پتنت های موقتی باتری طراحی شده توسط آنها خبر از امکان عرضه این ساختار جدید ظرف 2 یا 3 سال می دهد. پروفسور ژو می گوید: «این یک تحقیق هیجان انگیز بود که درها را برای طراحی نسل بعدی باتری های لیتیوم-یون باز کرد.» آیا این اختراع جدید، راه خود را به باتری دستگاه های آینده ما باز خواهد کرد؟ اگر چنین شود دو مشکل بزرگ از سر راه کاربران برداشته خواهد شد: مشکل اول ظرفیت نسبتاً کم باتری های فعلی است و مشکل دوم، زمان نسبتاً طولانی برای شارژ آنها. اما با باتری جدید، ظرفیت تا 3 برابر افزایش می یابد و زمان شارژ کامل به 10 دقیقه کاهش. ماندگاری باتری هم به 2000 چرخه شارژ کامل افزایش خواهد یافت. عالی نیست؟
.: Weblog Themes By Pichak :.