ما پردازنده آيوي بريج Core i7-3770K را شانه به شانه با پردازنده Core i7-2700k سندي بريج، روي مادربوردDZ77GA-70K با 16 گيگابايت حافظه رم G.Skill RipjawsZ 1600 مگاهرتزيِ DDR3، كارت گرافيك Sapphire Radeon HD 7970، فضاي خيره داده وضعيت جامد (SSD) و سيستم عامل ويندوز 7 Professional نوع 64بيتي آزموديم. هر دو اين پردازنده‌ها از سرعت سيكل ساعت پايه‌اي برابر 5/3 گيگاهرتز با سرعت تقويت شده توربويي (Turbo Boost speed) معادل 9/3 گيگاهرتز هشت مگابايت حافظه نهان (cache) برخوردار بوده و مدلي چهار هسته‌اي (quad core) با قابليت ايجاد چهار هسته مجازي يا ابر چند نخي (Hyper-Threading) است. جداي از فرآيند توليد، تفاوت عمده آن، اين است كه گرافيك نوع قديمي HD 3000 اينتل بوده و داراي نوع جديد گرافيك HD 4000 است. هر دو از سرعت سيكل ساعت مشابهي برخوردارند. بنابراين جاي تعجب نيست كه نتيجه آزمايش بنچ مارك (benchmark) آنها فوق‌العاده نزديك به هم است، اما موردي كه آنها را از هم متمايز مي‌كند، مصرف برق آنهاست. سندي بريج 150 وات كشش جريان دارد، در حالي كه مصرف برق آيوي بريج 120 وات است. اين 30 وات اختلاف، مقداري قابل ملاحظه بوده و حاصلش 20 درصد مصرف برق كمتر براي پردازنده جديد است. با سرعت استاندارد، آيوي بريج برتري قابل ملاحظه‌اي را در بعد كارايي از خود نشان نداد، اما از نظر صرفه‌جويي در مصرف انرژي، عملكردي واقعا مقرون به صرفه داشت. اوركلاك كردن (overclocking) يا ارتقاي هر دو پردازنده سري K كه قفل تقويت توربوي هر دو آنها باز شده، از طريق دستكاري تنظيمات موردي تاثيرگذار و حائزاهميت است. براي اين كار شما بسادگي وارد صفحه تنظيمات UEFI مادربوردDZ770GA-70K شده و ولوم تنظيم توربو بوست را روي مقدار حداكثر يا 5/4 گيگاهرتز قرار مي‌دهيد. در اين حالت سرعت سيكل ساعت بيكاري (idle) روي 9/3 گيگاهرتز ثابت مي‌ماند، اما اين تا زماني است كه سيستم زير فشار بار كاري قرار نگرفته باشد. به محض اين كه چنين اتفاقي رخ دهد، سرعت سيكل ساعت با يك افزايش سرعت آسان 600 مگاهرتزي به 5/4 گيگاهرتز افزايش مي‌يابد، اما اينتل از اين هم فراتر رفته و ادعا مي‌كند چنانچه شما از تجربه و آمادگي دستكاري تنظيمات ولتاژ و كار و غلبه بر محدوديت تقويت توربو برخوردار باشيد، حتي مي‌توانيد با اين پردازنده به سرعت 9/4 گيگاهرتز نيز دست يابيد. با اين كار كشش جريان آيوي بريج به طور وحشتناكي از 120 وات به 170 وات افزايش مي‌يابد و در صورتي كه شما نياز واقعي به سرعت 9/4 گيگاهرتز نداشته باشيد، ما انجام اين كار و قبول كردن ريسك آن را اصلا به شما توصيه نمي‌كنيم. البته عملكرد سندي بريج نيز در اين حالت به هيچ وجه بد نيست، با اين تفاوت كه براي انجام كار و رسيدن به نتيجه‌اي مشابه نياز به مصرف 200 وات جريان برق دارد.

حالا نوبت بررسي گرافيك اينتل HD 4000است. ما پس از اجراي مرحله اول آزمايشمان كه گرافيك مستقل ATI را از مادربورد جدا كرديم و با گرافيك‌هاي HD 4000/3000 آيوي و سندي بريج به كار پرداختيم. اين كار روي ديگر سكه مادربورد DZ77GA-70K را براي ما آشكار كرد. سوئيچ كردن به گرافيك پايه تعبيه شده درون پردازنده به جاي كارت گرافيك مستقل نصب شده روي پايانه اتصال PCI Express، مسائلي را براي خروجي HDMI و ازجمله آنها مشكل اسكن اضافي (overscan) را دربر دارد كه گوشه‌هاي تصوير از صفحه نمايش بيرون زده و تصوير را به صورت وحشتناكي ضايع مي‌كند. متاسفانه اين مشكل بسيار متداولي در استفاده از اتصال HDMI با رايانه PC است. مصيبت‌بارتر اين كه گرداننده‌هاي نرم‌افزاري (driver) گرافيك اينتل از رابط كاربري براي اصلاح و رفع مشكل اندازه تصوير و كشاندش به داخل محدوده تصويري صفحه نمايش نيز بي‌بهره‌اند. آنها تصوير را روي صفحه آورده و فيلم‌هاي بلو ـ ري HD را پخش مي‌كنند؛ اما وقتي پاي اجراي بازي‌ها به ميان مي‌آيد تصويري را كه ارائه مي‌كنند اصلا چنگي به دل نمي‌زند. با اين حال، اگر با ديدي مثبت به آنها نگاه كنيم، استفاده از گرافيك تعبيه شده HD 4000 شما را قادر به ساخت رايانه‌اي جمع و جور و بي‌صدا مي‌كند كه پشته‌هايي از قدرت پردازشي را در حالي كه كمتر از 200 وات مصرف برق داريد در اختيار شما قرار مي‌دهد. پردازنده‌هاي دسكتاپ آيوي بريج مستقيما جهت جايگزيني همتاهاي سندي بريج خود وارد ميدان شده و قيمتي تقريبا مشابه آنها دارند. (جدول 1)

در حال حاضر هيچ اثري از پردازنده‌هاي Core i3بين آيوي بريج‌ها مشاهده نمي‌شود. شايد اينتل تصميم گرفته باشد كاربران را به سوي پردازنده‌هاي چهار هسته‌اي سوق دهد و بسادگي دو هسته‌اي‌ها را از رده پردازنده‌هاي سطح متوسط جديد خود حذف كند. صورت قضايا در مورد همه پردازنده‌هاي آيوي بريج دقيقا آن طور كه شما انتظارش را داريد نيست. معمولا يك پردازنده Core i7 چهار هسته‌اي با قابليت ابر چند نخي مي‌تواند از پس پردازش هشت نرم‌افزار برآيد. همين طور يك پردازندهCore i5، پردازنده‌اي چهار هسته‌اي است كه براحتي قادر است از عهده چهار نخ (thread) پردازش برآيد، اما آيوي بريج‌ها رفتارهاي متفاوتي را از خود بروز مي‌دهند. همه آيوي بريج‌هاي چهار هسته‌اي قابليت ابر چند نخي دارد، بجز Core i5-3450 كه فاقد Hyper-threading است.به عبارتي ديگر مي‌توان گفت Core i5-3570K و i5-3550 عملكردي مشابه پردازنده‌هاي Core i7 دارد. تفاوت بين دو عضو اين خانواده اين است كه اعضاي Core i7 فاميل هشت مگابايت حافظه نهان داشته، اما سريCore i5 از شش مگابايت حافظه نهان برخوردار است.

تفاوت ديگر آنها در هسته گرافيكشان است، براي مثال گرافيك Core i5-3570K از سري HD 4000 اينتل بوده در حالي كه Core i5-3550 گرافيك HD 2500 دارد. البته نوع گرافيك اين پردازنده‌ها براي كاربرهايي كه به دنبال سيستمي قدرتمند و پابرجا هستند چندان مهم نيست، چون آنها به هر حال از گرافيك‌هاي مستقل انويديا يا AMD روي شكاف گسترش پي سي آي اكسپرس مادربورد خود استفاده مي‌كنند.

در ارتقاي سيستم خود از سندي بريج به آيوي بريج خيلي عجله نكنيد؛ زيرا اين ارتقا با يك مادربورد Z77 و يك پردازنده آيوي بريج براي شما حداقل 300 يورو تمام مي‌شود كه از نظر كارايي و قدرت چيز زيادي در مقابل آن نصيب شما نمي‌شود، زيرا آيوي بريج از پيشرفت كارايي متوسط و نه چندان زيادي نسبت به سندي بريج برخوردار است. به عبارتي ديگر اگر يك سيستم جديد جمع مي‌كنيد، حتما بايد يك پردازنده آيوي بريج را در صدر فهرست قطعات خود در نظر داشته باشيد، اما اگر مصرف برق پايين مورد نظر شما باشد، ارتقا به آيوي بريج نتيجه‌اي فوق‌العاده عالي براي شما دربردارد.