براساس گزارش دیجی‌تایمز، کوپرتینونشین‌ها به شرکای زنجیره‌ی تأمین خود اعلام کرده‌اند در سال ۲۰۲۰، بیش از ۱۰۰ میلیون دستگاه گوشی آیفون ۱۲ در بازارهای جهانی فروخته خواهد شد. پیش‌بینی می‌شود اپل در سال ۲۰۱۹ حدود ۸۰ میلیون دستگاه آیفون ۱۱ و آیفون ۱۱ پرو بفروشد؛ ازاین‌رو، فروش ۱۰۰ میلیون دستگاه در سال ۲۰۲۰، آمار فروش درخورتوجهی درمقایسه‌با حجم فروش ۲۰۱۹ خواهد بود. 

ظاهرا علاقه‌ی کاربران به خرید دستگاهی با قابلیت پشتیبانی از شبکه‌ی 5G می‌تواند یکی از عوامل افزایش میزان فروش سال ۲۰۲۰ درمقایسه‌با سال ۲۰۱۹ باشد. هرچند به‌نظر می‌رسد آیفون ۱۲ ازنظر سخت‌افزاری نیز درمقایسه‌با گوشی‌های هوشمند دو سال قبل اپل، پیشرفت درخورملاحظه‌ای کرده است. اطلاعات آماری دیجی‌تایمز براساس پیش‌بینی‌ها اپل مطرح شده است. برای آنکه شرکت‌های زنجیره‌ی تأمین بتوانند دورنمایی از وضعیت و حجم تولید در سال آتی ارائه دهند، کوپرتینونشین‌ها این پیش‌بینی آماری را دراختیار آن‌ها قرار داده‌اند.

باوجوداین، رشد ۲۵ درصدی فروش آیفون‌های جدید برای نیمه‌ی دوم سال تا حد زیادی پیش‌بینی جاه‌طلبانه‌ای به‌نظر می‌رسد. در چند سال گذشته، فروش گوشی‌های هوشمند آیفون با رشد ۵- تا ۵+ درصد رو‌به‌رو بوده است. احتمالا آیفون ۱۲ با پشتیبانی از شبکه‌ی 5G و بهره‌مندی از تراشه‌های مودم کوالکام و دوربین سه‌بعدی زمان پرواز در پنل پشتی دستگاه برای عملکردهای مربوط به واقعیت افزوده و تغییراتی در طراحی دستگاه به بازار عرضه خواهد شد.

تحلیلگران بازار معتقدند با دردسترس قرارگرفتن شبکه‌‌ی 5G و توسعه‌ی زیرساخت‌های مربوط به آن، کاربران تمایل بیشتری به خرید دستگاه‌هایی با قابلیت اتصال به شبکه‌ی اینترنت نسل پنجم خواهند داشت؛ درنتیجه، به فکر ارتقای گوشی هوشمند خود و خرید دستگاهی جدید می‌افتند. در گوشی‌های هوشمند اندرویدی، پیش‌تر چندین تولیدکننده دستگاه‌هایی با قابلیت اتصال به شبکه‌ی 5G معرفی کرده‌اند. معمولا دستگاه‌های 5G اندرویدی درمقایسه‌با نسخه‌های معمولی قیمت گران‌تری دارند و نبود امکان پوشش‌دهی شبکه‌ی 5G در تمامی بازارها، باعث شده است تقاضای فعلی مشتریان برای خرید چنین گوشی‌های هوشمندی زیاد نباشد. گزارش‌های تحلیلگران بازار حاکی از آن است که تا پایان ۲۰۱۹، تنها ۱۵ میلیون دستگاه گوشی هوشمند 5G به بازار عرضه می‌شود. بدیهی است این آمار در سال ۲۰۲۰ به‌صورت تصاعدی افزایش خواهد یافت.

صحبت‌های مختلفی درباره‌ی آیفون 5G مطرح می‌شود؛ مثلا تولید آیفون با قابلیت پشتیبانی از شبکه‌ی 5G باعث می‌شود قیمت گوشی‌های هوشمند اپل به‌شدت افزایش پیدا کند که با استراتژی‌های شرکت در سال ۲۰۱۹ مبنی‌بر ثابت نگه‌داشتن قیمت‌ها و حتی کاهش ۵۰ دلاری قیمت پایه‌ی آیفون ۱۱ مغایرت دارد. بااین‌همه، در‌حال‌حاضر خیلی زود است بخواهیم درباره‌ی قیمت‌ آیفون‌های ۲۰۲۰ اظهارنظر کنیم. 

هواوی در تازه‌ترین رویداد خود که دیروز برگزار شد، میت‌پد پرو، دو لپ‌تاپ سری میت‌بوک، دو تلویزیون اسمارت اسکرین و اسپیکر هوشمند ساوند ایکس را معرفی کرد. برای آشنایی بیشتر با این محصولات با زومیت همراه باشید.

لپ‌تاپ میت‌بوک دی ۱۴ و ۱۵

تازه‌ترین لپ‌تاپ‌های هواوی در دو اندازه‌ی ۱۴ و ۱۵/۶ اینچی و با طراحی و سخت‌افزار یکسان عرضه خواهند شد. هر دو لپ‌تاپ به نمایشگرهایی با رزولوشن ۱۰۸۰ پیکسل و نسبت تصویر ۱۶ به ۹ و حاشیه‌های باریک و حسگر اثرانگشت مجهز هستند. وزن مدل ۱۴ اینچی ۱/۳۸۰ کیلوگرم و وزن مدل ۱۵ اینچی ۱/۶۲۰ کیلوگرم است. درضمن، وب‌کم مخفی نیز به زیبایی هرچه‌تمام‌تر در صفحه‌کلید آن جای گرفته‌ است. این دو لپ‌تاپ با پردازنده‌های نسل دهم AMD رایزن ۵ و اینتل Core i5 و Core i7 و کارت گرافیک انویدیا جی‌فورس MX250 و ۸ تا ۱۶ گیگابایت حافظه‌ی رم و حداکثر ۵۱۲ گیگابات حافظه‌ی SSD عرضه می‌شوند.

سیستم‌عامل این لپ‌تاپ‌ها ویندوز ۱۰ است؛ اما درصورت تمایل، امکان خرید نسخه‌ی لینوکس نیز برای علاقه‌مندان وجود خواهد داشت. میت‌بوک به یک درگاه یو‌اس‌بی تایپ سی، دو درگاه یواس‌بی ۲، یک درگاه یو‌اس‌بی ۱، جک هدفون ۳/۵ میلی‌متری و خروجی HDMI نیز مجهز خواهد بود. ناگفته نماند میت‌بوک ۱۴ از باتری ۵۶ وات‌ساعتی و میت‌بوک ۱۵ اینچی از باتری کوچک‌‌تر و ۴۲ وات‌ساعتی برخوردار دارد. فروش هر دو لپ‌تاپ از پنجشنبه ۲۱ آذر و با قیمت پایه‌ی ۵۲۵ دلار آغاز خواهد شد.

تلویزیون‌های اسمارت اسکرین V65 و V75

اسمارت اسکرین‌های بزرگ هواوی در ابعاد ۶۵ و ۷۵ اینچی عرضه خواهند شد. این دو تلویزیون هوشمند LED 4K از فناوری HDR کوانتوم دات پشتیبانی می‌کنند و به نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز مجهز هستند. این تلویزیون‌ها به‌طور کامل NTSC را پوشش می‌دهند و از تکنیک فشرده‌سازی دینامیک MEMC برای فرم‌ریت‌های یکنواخت‌تر بهره می‌برند. هواوی در بالای این تلویزیون‌ها یک دوربین پاپ‌آپ افزوده است که از آن می‌توان برای ویدئوکنفرانس با رزولوشن ۱۰۸۰ پیکسل استفاده کرد. درضمن، این دوربین از ویژگی‌های پیگیری عمق میزبانی می‌کند و امکان پیگیری حرکات ساده‌ی بدن و ژست‌های کنترلی در آن وجود دارد.

ازجمله مشخصات تلویزیون‌های جدید هواوی تراشه چهارهسته‌ای هواوی Honghu 818، چهار گیگابایت حافظه‌ی رم، ۶۴ گیگابایت حافظه‌ی داخلی و سیستم‌عامل اختصاصی هواوی (هارمونی) است. این سیستم‌عامل قابلیت‌های منحصربه‌فردی مانند هواوی Share و کنترل اسمارت هوم و امکان ارسال تصویر دو گوشی هوشمند به‌صورت هم‌زمان در تلویزیون‌ را دراختیار کاربران قرار می‌دهد.

اسمارت اسکرین‌های هواوی به سه درگاه HDMI نوع ۲، یک درگاه اترنت، یک درگاه یو‌اس‌بی نوع ۳، یک خروجی AV، بلوتوث 5 و وای‌فای با باند دوگانه مجهز هستند و هواوی برای ارائه‌ی صدایی طبیعی‌تر از سیستمی صوتی ۹ اسپیکره استفاده کرده است. قیمت مدل ۷۵ اینچی درحدود ۱،۸۵۰ دلار خواهد بود و سوم دی روانه‌ی بازارهای چین خواهد شد.

اسپیکر ساوند ایکس

اسپیکر هوشمند ساوند ایکس هواوی ثمره‌ی همکاری با Devialet، یکی از شرکت‌ها فرانسوی تولیدکننده‌ی تجهیزات صوتی است که از دو ساب‌ووفر ۳/۵ اینچی و خروجی ۶۰ واتی بهره می‌برد. برای تقویت صدای این اسپیکر از ساب مدل SAM استفاده شده است که توانایی تولید اصوات زیر تا ۴۰ هرتز و اصوات بلند تا ۹۳ دسی‌بل را دارد و طراحی آکوستیک وام‌گرفته‌شده از شرکت فرانسوی اجازه می‌دهد صدا در حجم‌های بالا بدون اعوجاج باشد.

اسپیکر هوشمند ساوند ایکس ازطریق NFC با دستگاه‌های دیگر جفت می‌شود و با کمک سیستم HiLink، هواوی تمامی کارایی‌های اسپیکر هوشمند سنتی مانند امکان اتصال به لوازم دارای کنترل هوشمند و اجرای دستورها صوتی را خواهد داشت. ساوند ایکس به تراشه‌ی ۱/۵ گیگاهرتزی مدیاتک MT8518 و ۵۱۲ مگابایت حافظه‌ی رم، ۸ گیگابایت حافظه‌ی داخلی، بلوتوث نسخه‌ی ۵ و وای‌فای با باند دوگانه مجهز است. فروش اسپیکر هوشمند ساوند ایکس از چهاردهم آذر با قیمت پایه‌ی ۲۸۵ دلار آغاز خواهد شد.

برخلاف انتظارها، استقبال بازار جهانی از محصولات برقی آئودی چشمگیر و سودآور نبوده است. قیمت ۷۵ هزار دلاری برای کراس‌اور ای‌ترون مهم‌ترین سد راه فروش این خودرو محسوب می‌شود؛ درحالی‌که توانایی‌های فنی‌اش فراتر از محصولات تسلا نیست. با این وضعیت، احتمالا بسیاری از خریداران بالقوه‌ی آئودی ای‌ترون جذب کراس‌اورهای لوکس بنزینی از برندهای پورشه و مرسدس بنز و بی‌ام‌و شده‌اند. حتی شاسی‌بلندهای اسپرت آئودی مثل Q8 و Q7 با پیشرانه‌ی V6، شتاب‌گیری و قیمت مقرون‌به‌صرفه‌تری درمقایسه‌با ای‌ترون دارند. فروش اندک ای‌ترون البته به عقب‌نشینی آئودی از بازار خودروهای الکتریکی منجر نخواهد شد؛ چراکه در آینده‌ی نزدیک، این برند مدل چهاردر کوپه‌ای با نام ای‌ترون جی‌تی را رونمایی خواهد کرد که سبک بدنه‌ای مشابه پورشه تایکان دارد.

به‌تازگی با هدف بهبود محبوبیت ای‌ترون و افزایش فروش آن، نسخه‌ی کوپه با نام کامل ای‌ترون اسپرت‌بک رونمایی شده است. این محصول در نمای روبه‌رو، تفاوتی با مدل استاندارد ندارد و صرفا با خمیدگی پشت، تلاش می‌کند اسپرت‌تر و جوان‌پسندتر جلوه کند. خودروهای سدان آئودی مثل A5 و A6 و A7 از پیش‌گامان سبک بدنه‌ی اسپرت‌بک در اروپا بودند؛ اما حالا می‌توان کراس‌اور ای‌ترون اسپرت‌بک را الهام‌گرفته از بی‌ام‌و X4 دانست که البته فروش درخورتوجهی در بازار جهانی تجربه می‌کند.

طراحی داخلی ای‌ترون جدید مشابه مدل استاندارد به‌نظر می‌رسد، با این تفاوت که فضای صندوق‌عقب از ۶۰۰ به ۵۱۰ لیتر کاهش یافته است. درعوض، امکانات جدیدی در فهرست آپشن‌های انتخابی ای‌ترون دیده می‌شوند؛ مثلا جای‌گزینی آینه‌‌بغل با دوربین در طرفین بدنه، تصویری وسیع از جوانب خودرو روی پنل پشت فرمان نمایش می‌دهد. فناوری چراغ‌های ماتریکسی (Digital Matrix LED) هم برای ای‌ترون اسپرت‌بک بهینه‌سازی شده است تا نمایشی از نورهای تزیینی یا هشداردهنده روی جاده درمقابل خودرو ترسیم شود. همچنین، رینگ‌های بزرگ ۲۱ اینچی برای خریدار ای‌ترون اسپرت‌بک آماده‌ی سفارش است.

توانایی‌های فنی جدیدترین محصول برقی آئودی تفاوتی با نمونه‌ی اصلی ای‌ترون ندارد. دو موتور برقی روی محورهای جلو و عقب درمجموع ۴۰۲ اسب‌بخار قدرت و ۶۶۴ نیوتن‌متر گشتاور فراهم می‌کنند تا خودرو در ۵/۷ ثانیه از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت برسد. باتوجه‌به وزن خالص کمتر در مدل اسپرت‌بک، شعاع حرکتی خودرو ۱۰ کیلومتر افزایش یافته و به ۴۳۰ کیلومتر رسیده است. به‌زودی، آئودی ای‌ترون اسپرت‌بک با افزایش قیمت ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار درمقایسه‌با مدل اصلی روانه‌ی بازار خواهد شد.

صفحه‌نمایش حفره‌دار از سال گذشته به ترندی در بین تولیدکنندگان تبدیل شد و به‌نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها جای خود را به طراحی دیگری بدهد. تابه‌حال، ما این صفحه‌نمایش‌ها را فقط در گوشی‌ها دیده بودیم؛ اما حالا هواوی تصمیم گرفته است آخرین نسخه‌ی میت‌پد پرو را به صفحه‌نمایش حفره‌دار مجهز کند. این تبلت دستگاهی پرچم‌دار است که هدفش رقابت با اپل آیپد پرو و سامسونگ گلکسی تب S6 است؛ البته اعداد و ارقام، برتری را ازآنِ میت‌‌پد پرو می‌کنند.

میت‌پد پرو پنلی AMOLED به‌اندازه‌ی ۱۰/۸ اینچ با رزولوشن ۲۵۶۰ در ۱۶۰۰ و نسبت ابعاد ۱۶ به ۱۰ دارد. هواوی عنوان کرده حاشیه‌های این تبلت فقط ۴/۹ میلی‌متر است و همین موضوع به نسبت بدنه به ابعاد ۹۰ درصدی منجر شده است. حفره‌ی درون صفحه‌نمایش از دوربین سلفی ۸ مگاپیکسلی میزبانی می‌کند و چهار اسپیکر درون بدنه تعبیه ‌شده و حسگر دوربین اصلی آن ۱۳ مگاپیکسلی است.

میت‌پد پرو از تراشه‌ی کرین ۹۹۰ با ۸ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۱۲۸ یا ۲۵۶ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی بهره می‌برد و در نسخه‌های وای‌فای و LTE عرضه می‌شود. پرچم‌دار تبلت‌های هواوی ۴۶۰ گرم وزن دارد و ابعادش ۱۵۹ در ۲۴۵ در ۷/۲ میلی‌متر است.

در بخش نرم‌افزار، اندروید ۱۰ را درکنار EMUI 10 مشاهده می‌کنیم که مانند دستگاه‌های اخیر هواوی، فاقد خدمات گوگل است. هواوی حالت چندصفحه‌ای خود را در این تبلت ارائه داده که به کاربر اجازه می‌دهد مانند گوشی‌های هواوی در صفحه‌نمایش تبلت خود کار کند. همچنین، میت‌پد پرو از حالت لپ‌تاپ بهره می‌برد که رابط کاربری رایانه‌های سنتی و قابلیت‌های چندپنجره‌ای را به‌ارمغان می‌آورد.

ظرفیت باتری این تبلت پرچم‌دار ۷،۲۵۰ میلی‌آمپرساعت است و از شارژ ۴۰ ولتی سوپرشارژ هواوی و شارژ بی‌سیم ۱۵ واتی و شارژ بی‌سیم ۷/۵ واتی معکوس پشتیبانی می‌کند. همچنین، هواوی قلم استایلوس M-Pen را با این تبلت عرضه کرده است.

میت‌پد پرو در رنگ‌های سفید، مشکی، سبز و نارنجی دردسترس خواهد بود و قیمت مدل پایه‌ی وای‌فای با ۶ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی ۴۷۰ دلار است. ناگفته نماند قیمت نسخه‌های LTE از ۵۴۰ دلار برای مدل ۶ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی و ۶۴۰ دلار برای نسخه‌ی ۸ گیگابایت حافظه‌ی رم و ۲۵۶ گیگابایت حافظه‌ی ذخیره‌سازی شروع می‌شوند.

پیش‌فروش این تبلت از دیروز شروع شده است و فروش رسمی آن از ۱۲ دسامبر (۲۱ آذر) آغاز می‌شود. هواوی درباره‌ی عرضه‌ی بین‌المللی میت‌پد پرو حرفی نزده و خاطرنشان کرده که مدل 5G در دست تولید است و انتظار می‌رود بهار سال‌ آینده وارد بازار شود.

معمولا سارقان و متجاوزان در جست‌وجوی ضعف‌های واحدهای مسکونی و اداری هستند تا بتوانند راه نفوذی برای سرقت به آن مکان‌ها پیدا کنند و کار خود را پیش ببرند. در‌های ورودی بدون قفل یا پنجره‌های باز یا ورودی‌هایی که به‌راحتی باز می‌شوند، گزینه‌هایی خوبی برای ورود سارقان هستند. 

صد سال پیش نیز سارقان از همین ضعف‌ها برای ورود به منازل و سرقت استفاده می‌کردند. هرچه ورود به مکانی سهل‌الوصول‌تر باشد، احتمال سرقت و ورود غیرمجاز به آن محل افزایش پیدا می‌کند. 

جالب است بدانید هکرهای امروزی نیز طرزفکری مشابه سارقان صد سال قبل دارند و از ضعف‌ها یا به‌اصطلاح باگ سیستم برای ورود و نفوذ غیرقانونی استفاده می‌کنند. تا همین اواخر، تنها تعداد محدودی نقاط آسیب‌پذیر و دردسترس برای هکرها وجود داشت. سیستم‌های کامپیوتری با نرم‌افزارهای آنتی‌ویروس محافظت می‌شوند و برای مودم‌ها نیز اقدامات امنیتی پیچیده‌ای در نظر گرفته می‌شود؛ اما با پیشرفت فناوری و افزایش دستگاه‌هایی که به شبکه‌ی اینترنت متصل می‌شوند، سطح دسترسی برای حملات هکری نیز افزایش می‌یابد.

در خانه‌های هوشمند، دستگاه‌های متعددی به اینترنت متصل می‌شوند و درنتیجه، نقاط دسترسی بیشتری درمقایسه‌با قبل در معرض حملات هکری قرار دارند. سیستم‌های روشنایی هوشمند بی‌سیم، انواع ترموستات، حسگرهای امنیتی منازل، چراغ‌های روشنایی هوشمند، کنتورهای هوشمند و... در خانه‌های هوشمند استفاده می‌شوند و فرصتی عالی برای هکرها ایجاد می‌کنند تا بتوانند از آسیب‌پذیری آن‌ها سوءاستفاده کنند. اینترنت اشیاءء به ما امکان می‌دهد فعالیت‌های مختلف را به‌مراتب آسان‌تر و سریع‌تر از گذشته انجام دهیم. بااین‌همه، آیا این اطمینان وجود دارد که امنیت کاربران نیز به‌صورت کامل در نظر گرفته شود و صدمه‌ای به آن وارد نشود؟ باتوجه‌به اینکه هرروز شاهد استفاده از دستگاه‌های بیشتری با قابلیت اتصال به اینترنت هستیم، این سؤال پیش می‌آید که اینترنت اشیاء ممکن است چه تهدیدها‌ی امنیتی‌ای در سال ۲۰۲۰ به‌وجود بیاورد؟

حفظ حریم خصوصی و امنیت موضوعات بسیار مهمی هستند

هرروز شاید معرفی و عرضه‌ی دستگاه‌های مختلفی به بازار هستیم که داده‌های کاربران را در زمینه‌های مختلف جمع‌آوری می‌کنند. برخی از این محصولات اطلاعات سلامتی کاربران را ذخیره می‌کنند. با ظهور شبکه‌ی اینترنت پرسرعت نسل پنجم، انتظار می‌رود شاهد عرضه‌ی دستگاه‌های بیشتری به بازار باشیم که داده‌های کاربران را در خود ذخیره می‌کنند. آیا این امکان وجود دارد که اطلاعات هویتی، سود بانکی، درآمد یا حتی اطلاعاتی همچون وضعیت سلامتی کاربران، به‌عمد یا به‌صورت تصادفی دردسترس هکرها قرار گیرد؟ بی‌شک حفظ امنیت داده‌های کاربران موضوع بسیار مهمی است که باید به آن توجه شود.

امنیت فیزیکی و امنیت سایبری یکپارچه می‌شوند

یکپارچه‌شدن امنیت فیزیکی و امنیت سایبری، یکی از موضوعاتی است که این روزها به آن توجه ویژه‌ای نشان داده می‌شود. فناوری‌هایی در کانون توجه قرار دارند که بتوانند خدمات امنیتی و حفاظتی یکپارچه‌ای را به‌صورت کامل و در راهکاری حفاظتی‌امنیتی ارائه دهند. با یکپارچه‌شدن امنیت فیزیکی و امنیت سایبری، می‌توان انتظار داشت شاهد عرضه‌ی محصولات ایمن‌تری به بازار خواهیم بود؛ درنتیجه، دیگر نیازی نیست تا خانواده‌ها و کاربران نگران مسائل امنیتی دستگاه‌های مبتنی‌بر اینترنت اشیاء باشند. خانواده‌ها می‌توانند در آرامش بیشتر و بدون ترس از حملات فیزیکی یا حملات سایبری زندگی کنند.

یکپارچه‌شدن امنیت فیزیکی و امنیت سایبری مزایای مختلفی دارد. به‌عنوان مثال، هنگامی‌که رفتاری غیرطبیعی یا حمله‌ی متجاوزانه‌ای در شبکه مشاهده می‌شود،  سیستم هشدار تحت نظارت می‌تواند به‌صورت خودکار برای مواجهه با دزد آماده شود. اگر فردی بخواهد به شبکه‌ی داخلی منزل دسترسی غیرمجاز پیدا کند، زنگ خطر سیستم مربوط به دستگاه مبتنی‌بر اینترنت اشیاء قبل از ورود متجاوز به منزل به‌صدا درخواهد آمد. درواقع، همان سیستمی که از منزل درمقابل ورود سارقان محافظت می‌کند، در زمان لازم هشدارهای امنیتی سایبری می‌دهد.

متخصصان فناوری اطلاعات با نگرانی‌های جدیدی رو‌به‌رو هستند

هرچه تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت در سازمان‌ها و منازل بیشتر باشد، نگرانی‌های امنیتی نیز بیشتر می‌شود. درحالی‌که برای حفظ امنیت شبکه‌های مبتنی‌بر اینترنت اشیاء مشکلات فراوانی وجود دارد، امنیت چنین شبکه‌هایی بسیار مهم است. بسیاری از دستگاه‌های مبتنی‌بر اینترنت اشیای امروزی، فاقد اقدامات و راهکارهای حفظ امنیت سنتی هستند. قوی‌ترین شبکه‌ی اینترنت اشیاء در وهله‌ی اول باید از امنیت فراوانی برخوردار باشد. باتوجه‌به یکپارچه‌بودن چنین سیستم‌هایی، امنیت باید در کل سیستم و حتی در ضعیف‌ترین لینک‌ها نیز در نظر گرفته شود. کوچک‌ترین باگی در سیستم می‌تواند به حمله‌ی سایبری منجر شود و کل شبکه را تحت‌تأثیر قرار دهد. دستگاه‌های مبتنی‌بر اینترنت اشیاء می‌توانند به‌عنوان دروازه‌هایی برای دستگاه‌های IT و برعکس استفاده شوند. حملات سایبری بیشتر ازطریق شبکه‌ی اینترنت اشیاء انجام می‌شود که مکانیزم‌های حفاظتی و امنیتی برای آن درنظر گرفته نشده باشد. 

کمبود تعداد متخصصان امنیت سایبری و مشکلات پیش‌ رو

این روزها بیشتر اکوسیستم‌های امنیت سایبری با جمع‌آوری حجم زیادی از اطلاعات شبکه و دستگاه‌های مختلف کاربران، به‌راحتی می‌توانند فعالیت‌های مخرب و نامطمئن در شبکه‌‌های اینترنت اشیاء را شناسایی کنند و راهکارهای سایبری متنوعی ارائه دهند. بااین‌حال، با وجود سیستم‌های مبتنی‌بر هوش مصنوعی به‌‌عنوان بخشی از فرایند تصمیم‌گیری‌، هنوز نیاز به حضور نیروی انسانی به‌صورت کامل مرتفع نشده است و کمبود تعداد متخصصان امنیت سایبری به‌وفور دیده می‌شود. بیشتر متخصصان امنیت سایبری جذب شرکت‌های بزرگ می‌شوند و شرکت‌های کوچک با توان مالی کمتر نمی‌توانند از حضور چنین متخصصانی بهره ببرند. 

به‌نظر می‌رسد در سال ۲۰۲۰ شاهد افزایش راهکارهای امنیتی خواهیم بود؛ ازاین‌رو، احتمالا شاهد حملات هکری و نفوذپذیری کمتری خواهیم بود. در‌صورتی‌که شبکه‌ی اینترنت اشیاء از سطح امنیتی بیشتری برخوردار باشد، آسیب‌پذیری شبکه‌ها به‌شدت کاهش خواهد یافت. 

با نفوذ فناوری در بیشتر حوزه‌های زندگی، موضوع امنیت دستگاه‌هایی اهمیت پیدا می‌کند که با آن‌ها سر‌وکار داریم. امنیت فقط بستن قفل بر در خانه یا محافظت از کیف‌پول دستی نیست. در سال ۲۰۲۰، نوآوری‌های جدیدی در حوزه‌ی ارتقای امنیت شبکه‌های اینترنت اشیاء را شاهد خواهیم بود. متخصصان امنیت سایبری سخت در تلاش هستند که دستگاه‌های مبتنی‌بر فناوری‌های نوین را از هر نظر ایمن و نفوذناپذیر کنند.

پیش‌تر در گزارشی غیررسمی گفته شده بود حجم محدودی از گوشی‌های آیفون ۶ و آیفون ۷ که در هند ساخته می‌شوند، به برخی کشورهای اروپایی صادر و در بازارهای خارج هند فروخته می‌شوند؛ اما آخرین گزارش‌های رسمی از روال دیگری در صادرات و فروش گوشی‌های هوشمند تولیدشده در هند خبر می‌دهد. 

نخستین گوشی آیفون که به قصد فروش در بازار محلی هند در این کشور مونتاژ شد، آیفون SE‌ بود؛ اما به‌تدریج گوشی‌های هوشمند دیگری از اپل، در هند مونتاژ و تولید شد.

براساس آخرین گزارش‌ها، حداقل پنج مدل گوشی آیفون در هند تولید می‌شود که عبارت‌اند از: 

• آیفون SE
• آیفون 6s
• آیفون ۷
• آیفون X
• آیفون XR

به‌علاوه، ماه گذشته نیز گفته شد اپل قصد دارد مونتاژ آیفون ۱۱ را نیز در کارخانه‌ی Foxconn Chennai در هند آغاز کند. در آخرین گزارش رویترز، بخشی از صحبت‌های وزیر فناوری اطلاعات هند درباره‌ی برنامه‌های صادرات این کشور آمده است:

راوی شانکار، وزیر فناوری اطلاعات هند، اعلام کرد اپل قصد دارد برنامه‌ی تولید دستگاه‌های خود را در هند گسترش دهد. همچنین، قرار است گوشی‌های هوشمند آیفون که در هند مونتاژ می‌شوند، برای فروش به بازار سایر کشورهای جهان نیز صادر شوند. وی درادامه‌ی صحبت‌های خود اضافه کرد تأمین قطعات و صادرات گوشی‌های آیفون برای هند ۱/۶ میلیارد دلار ارزش مالی به‌همراه خواهد داشت. 

درادامه گزارش رویترز آمده است:

قرار است شرکت Salcomp برخی قطعات موردنیاز برای تولید گوشی‌های آیفون را در کارخانه‌ای در نزدیکی Chennai در منطقه‌ی جنوب هند تأمین کند. ناگفته نماند شرکت Salcomp در مدت پنج سال، ۲۷۸/۶۷ میلیون دلار برای تولید شارژر و سایر قطعات موردنیاز در تولید آیفون سرمایه‌گذاری می‌کند که به ایجاد ۱۰ هزار فرصت شغلی جدید نیز منجر می‌شود.

دولت هند تمایل زیادی دارد کوپرتینونشین‌ها تولید دستگاه‌های خود را در این کشور گسترش دهند؛ ازاین‌رو، اپل را تشویق می‌کند تا حجم تولید خود را در هند افزایش دهد. دراین‌میان، فاکسکان نیز برنامه‌های بلندپروازانه‌ای در‌این‌زمینه دنبال می‌کند؛ هرچند مشکلاتی در این مسیر وجود دارد که نمی‌توان منکر آن شد.

در‌حال‌حاضر، دو کارخانه‌ی مونتاژ فاکسکان در هند مشغول به کار هستند و به‌نظر می‌رسد باید منتظر بهره‌برداری از دو کارخانه‌ی جدید دیگر در هند باشیم. البته مشکلاتی همچون کارگران ماهر و متخصصان حوزه‌ی طراحی صنعتی در هند وجود دارد. همچنین، هنوز شبکه‌ی تأمین قطعات موردنیاز تولید آیفون همچون باتری، نیمه‌هادی‌ها و پردازنده‌ها به‌خوبی در هند دردسترس نیستند. انشول گوپتا، مدیر ارشد تحقیقاتی گارتنر هند، معتقد است در هند هنوز همه‌چیز به آن شکلی که باید و شاید دردسترس نیست. وی می‌گوید:

برای مرتفع‌شدن چنین کاستی‌هایی لازم است دولت و بخش خصوصی دست‌به‌دست یکدیگر دهند و در این حوزه سرمایه‌گذاری شود. همچنین لازم است در بخش راه‌سازی و بنادر و سایر زیرساخت‌ها دیگر نیز سرمایه‌گذاری شود.

فاکسکان معتقد است آیفون‌های ساخت هند می‌توانند گزینه‌ی مناسبی برای اپل باشند و کوپرتینونشین‌ها از تعرفه‌های مالیاتی مربوط به آیفون‌های ساخت چین خلاص خواهند شد. 

در چند سال اخیر، دانشمندان علوم زمین از جمله زمین‌شناسان و اقلیم‌شناسان با انجام‌های پژوهش‌های مختلف علمی نشان داده‌اند که پشت پرده‌ی زوال و سقوط امپراطوری‌ها و تمدن‌های مشهور منطقه‌ی خاورمیانه‌ی امروزی، عاملی جغرافیایی نهفته بوده است. براساس تصور رایج، عامل اصلی فروپاشی تمدن‌ها و جوامع انسانی، هجوم کشورهای رقیب همسایه دانسته می‌شود؛ اما دانشمندان اکنون نشان داده‌اند که تغییرات الگوهای آب‌وهوایی و پیامدهای آن نظیر کمبود بارش، گسترش خشکسالی و افزایش ریزگردها با تضعیف جوامع تاریخی، زمینه‌ی شکست آن‌ها را در برابر حملات خارجی فراهم آورده است.

در دوران باستان، بین‌النهرین یا میان‌رودان که منطقه‌ی مشهور واقع بین رودهای دجله و فرات است، مقر فرمانروایی امپراطوری آشوری نو بود. این ابرقدرت باستانی بزرگ‌ترین امپراطوری در دوران خود محسوب می‌شد و بین سال‌های ۹۱۲ تا ۶۰۹ ق.م در منطقه‌ای حکمروایی می‌کرد که اکنون جزو خاک عراق و سوریه‌ی امروزی است. قلمرو دولت آشور در اوج قدرت این امپراطوری از مدیترانه و مصر در غرب تا خلیج فارس و نواحی غربی ایران امروزی در شرق گسترده بود.

سپس در حدود ۶۵۰ ق.م بخت و اقبال به‌نحوی حیرت‌انگیز به آشوریان نو پشت کرد و این امپراطوری بزرگ ظرف مدت تنها چند دهه از اوج قدرت به زیر افتاد و با فروپاشی کامل سیاسی از روی نقشه‌ی جهان ناپدید شد. اما عامل سقوط آن‌ها چه بود؟

مقاله‌های مرتبط:

• چگونه تغییرات اقلیمی باعث فروپاشی اولین امپراتوری جهان شد
• چگونه طوفان گردوغبار یکی از تمدن‌‌های قدرتمند خاورمیانه را به زانو درآورد؟

نظریه‌های متعددی برای توضیح فروپاشی آشوریان ارائه شده است. اغلب پژوهشگران زوال این امپراطوری را به گستردگی بیش از حد قلمرو، جنگ‌های داخلی، ناآرامی سیاسی و شکست نظامی آشوریان از ائتلاف نیروهای بابل و ماد در ۶۱۲ ق.م مرتبط دانسته‌اند. اما آنچه دقیقا موجب شد این دو ارتش کوچک بتوانند قدرتمندترین نیروی نظامی دنیا در آن زمان را درهم‌بکوبند، به معمایی تبدیل شده که از بیش از صدسال پیش ذهن تاریخدانان و باستان‌شناسان را به خود مشغول داشته است.

اکنون، پژوهش تازه‌ای که در نشریه‌ی Science Advances منتشر شده، نوری بر معمای اشاره‌شده تابانده است. پژوهشگران در این پژوهش نشان داده‌اند که تغییرات اقلیمی در دوران باستان همچون شمشیری دولبه ابتدا در ظهور خیره‌کننده‌ی امپراطوری آشوریان و سپس فروپاشی شتابناک آن نقش‌آفرین بود.

تصویری هنری از نمای داخلی یک قصر متعلق به آشوریان که مبتنی بر طراحی‌های رسم‌شده به‌دست آستن هنری لایارد، باستان‌شناس بریتانیایی در سال ۱۸۴۹ است

رونقی که به سقوطی غیرمنتظره ختم شد

دولت آشوریان نو، یک غول اقتصادی در دوران باستان به‌شمار می‌آمد. ماشین جنگی نیرومند این امپراطوری دارای ارتش دائمی بزرگ با سواره‌نظام، ارابه و تسلیحات آهنین بود. برای بیش از دو سده، آشوریان بااقتدار لشکرکشی‌های نظامی بی‌امانی را با موفقیت بی‌رحمانه انجام دادند. هر شاه آشوری تلاش می‌کرد در تهاجم نظامی از سلف خود پیشی بگیرد و از این‌رو تک‌تک فرمانروایان این امپراطوری، قدرت‌های منطقه‌ای بزرگ در امتداد و نزدیکی خاورمیانه را فتح، غارت و تسلیم خود کردند.

آشوربانیپال، آخرین شاه مقتدر آشوری، از شهر باستانی نینوا که امروزه خرابه‌هایش از موصل عراق و در امتداد رود دجله واقع شده است، بر امپراطوری وسیعش فرمانروایی می‌کرد. نینوا، کلان‌شهری گسترده با اندازه و شکوه بی‌مانند و مملو از مجموعه کاخ‌ها و قصرهای متعدد و باغ‌های خیره‌کننده‌ای بود که به‌واسطه‌ی سامانه‌ای بزرگ از کانال‌ها و قنات‌ها آبیاری می‌شدند.

شکوه و عظمت آشوریان نو ظرف مدت تنها چند سال به پایان رسید؛ اما هیچ‌کس تا به امروز دلیل اصلی زوال غیرمنتظره‌ی این امپراطوری را نمی‌دانست. با این حال، پژوهش اخیر ظاهرا پاسخ معمای بزرگ را یافته است. گروه پژوهشی درصدد آن بود که شرایط اقلیمی حاکم بر دورانی را بررسی کند که آشوریان نو در آن قدرت را به‌دست گرفتند و سپس درنهایت فروپاشیدند.

ترسیم تصویری اقلیمی از ۲۶۰۰ سال قبل

پژوهشگران برای دستیابی به سرنخ‌هایی درباره‌ی الگوهای بارشی در میان‌رودان شمالی، به غار کونابا در نزدیکی نینوا عزیمت و نمونه‌هایی از استالاگمیت‌های موجود در آنجا را جمع‌آوری کردند. استالاگمیت‌ها، ساختارهای مخروطی‌شکلی هستند که از کف غار بالا آمده‌اند. همان‌طور که آب باران از سقف غار به پایین می‌چکد، استالاگمیت‌ها دراثر رسوب مواد معدنی محلول در آب به آهستگی از روی زمین رشد می‌کنند.

آب باران به‌طور طبیعی حاوی ایزوتوپ‌های سنگین و سبک اکسیژن است. ایزوتوپ، به آن دسته از اتم‌های یک عنصر مشخص (در اینجا اکسیژن) گفته می‌شود که تعداد نوترون‌هایشان متفاوت است. تغییرات جزئی در نسبت‌های ایزوتوپی اکسیژن می‌تواند شاخصی ظریف از شرایط اقلیمی در زمان بارش باران باشد. با رشد استالاگمیت‌ها، نسبت‌های ایزوتوپی اکسیژن آب باران درحال نفوذ به داخل غار درون ساختار آن‌ها محبوس می‌شود.

پژوهشگران با حفاری دقیق استالاگمیت‌ها در امتداد حلقه‌های رشدشان که به حلقه‌های تنه‌ی درختان شباهت دارند، تکه‌های پازل سابقه‌ی اقلیمی میان‌رودان شمالی را به‌سختی کنار یکدیگر چیدند. آن‌ها برای ساخت جدولی زمانی از میزان تغییرات آب‌وهوایی، نسبت‌های ایزوتوپی اکسیژن را در هر نمونه اندازه‌گیری کردند. دانشمندان با انجام این کار به ترتیب وقایع پی بردند؛ اما مقدار زمان سپری‌شده بین هر رویداد هنوز نامعلوم بود.

خوشبختانه استالاگمیت‌ها، اورانیوم را نیز در خود ذخیره می‌کنند. این عنصر همیشه در مقادیر کم در آب درحال نفوذ وجود دارد. با گذشت زمان، اورانیوم با سرعتی پیش‌بینی‌پذیر به توریم واپاشی می‌کند؛ درنتیجه، کارشناسان سن‌سنجی در تیم پژوهشی با اندازه‌گیری‌های بسیار دقیق اورانیوم – توریم در لایه‌های رشد استالاگمیت، به نتایجی ارزشمند دست یافتند.

دو نوع اندازه‌گیری اشاره‌شده در کنار هم به پژوهشگران امکان داد تا تکه‌های پازل سابقه‌ی اقلیمی را به‌دقت به سال‌های تقویم بچسبانند.

ترسالی غیرمعمول و سپس خشکسالی گسترده

با تکمیل پژوهش‌های دیرینه‌اقلیم‌شناسی، مقایسه‌ی مستقیم سابقه‌ی اقلیمی استالاگمیت با سوابق تاریخی و باستان‌شناسی منطقه‌ی میان‌رودان امکان‌پذیر شد. پژوهشگران می‌خواستند وقایع مهم تاریخ آشوریان نو را درون چارچوب اقلیمی بلندمدت بازسازی‌شده قرار دهند.

دانشمندان دریافتند که مهم‌ترین مرحله‌ی گسترش دولت آشوریان نو، طی دوره‌ای اتفاق افتاد که در مقایسه با ۴ هزار سال پیش از آن، ترسالی غیرمعمولی به مدت دو سده حاکم بود. در این دوره‌ی بسیار بارانی، بارش‌های شدید و غیرمعمول به‌وقوع پیوست و پس از آن به‌سرعت طی اوایل تا اواسط سده‌ی هفتم پیش از میلاد، خشکسالی‌هایی عظیم از راه رسید. این شرایط خشکی در دوران باستان به‌اندازه‌ی خشکسالی‌های اخیر در عراق و سوریه شدید بود؛ اما دهه‌ها به‌طول انجامید. طی دوره‌ی خشکسالی، فروپاشی امپراطوری آشوری نو رقم خورد.

امپراطوری آشوری نو طی یک دوره ترسالی غیرمعمول ظهور کرد و به‌سرعت با فرارسیدن وضعیت خشکسالی فروپاشید

پژوهشگران به این نکته واقف بودند که همبستگی به‌معنای علیت نیست؛ از این‌رو مایل بودند بدانند که چگونه یک نوسان شدید اقلیمی – دوره‌ی ترسالی غیرمعمول که به خشکسالی ختم شد – می‌تواند بر بقای یک امپراطوری اثر بگذارد.

هرچند دولت آشوریان نو در واپسین دهه‌های عمرش، قدرت بسیار زیادی داشت، هسته‌ی اقتصادی‌اش همیشه به منطقه‌ی نسبتا کوچکی محدود بود. این ناحیه‌ی تقریبا کوچک در میان‌رودان شمالی به‌عنوان منبع اصلی درآمدهای کشاورزی مورد بهره‌برداری قرار می‌گرفت و تأمین‌کننده‌ی هزینه‌ی لشکرکشی‌های نظامی آشوریان بود.

پژوهشگران استدلال می‌کنند که دوره‌ی تقریبا ۲۰۰ ساله‌ی ترسالی در منطقه‌ی نیمه‌خشک میان‌رودان، امکان شکوفایی کشاورزی و تقویت اقتصاد آشوریان را فراهم کرد. اقلیم به‌عنوان کاتالیزور برای شکل‌گیری شبکه‌ای متراکم از سکونتگاه‌های شهری و روستایی در مناطقی غیرمسکونی عمل کرد که پیش‌تر قادر به پشتیبانی از کشاورزی نبودند.

داده‌های پژوهشگران نشان می‌دهد که دوره‌ی ترسالی به‌طور ناگهانی به‌پایان رسید و آونگ اقلیمی در جهتی دیگر به حرکت درآمد. منطقه‌ی هسته‌ی آشوریان و پس‌کرانه‌هایش در چنگال خشکسالی‌های عظیم و مکرر گرفتار و به «منطقه‌ی عدم قطعیت» تبدیل شدند که به‌معنای زمینی است که در آن، بارش باران به‌شدت نامنظم و هر نوع کشت وابسته به باران با خطر بالای نابودی محصول همراه است.

وضعیت اقلیم منطقه‌‌ی میان‌رودان شمالی در طول ۴۰۰۰ هزار گذشته

نابودی مکرر محصولات کشاورزی احتمالا موجب برانگیختن ناآرامی سیاسی در آشور شد، اقتصادش را فلج کرد و به دولت‌های همسایه‌ی رقیب قدرت بخشید.

اقلیم متغیر، رشد ناپایدار

یافته‌های پژوهشگران برای جوامع امروزی در خاورمیانه نیز حاوی نتایجی مهم است. در حال حاضر، همان منطقه‌ای که یک زمان، هسته‌ی اصلی امپراطوری آشوریان را تشکیل می‌داد، به‌طور مکرر از خشکسالی‌های چندلایه آسیب دیده است. خشکسالی فاجعه‌بار ۲۰۰۷ الی ۲۰۰۸ در شمال عراق و سوریه، شدیدترین خشکسالی در ۵۰ سال گذشته بود که به نابودی کشاورزی در سرتاسر این منطقه منجر شد.

خشکسالی‌هایی نظیر نمونه‌ی اشاره‌شده به‌طور اجمالی به ما نشان می‌دهند که آشوریان طی میانه‌ی قرن هفتم پیش از میلاد چه وضعیت بغرنجی را تحمل می‌کردند. همچنین، فروپاشی امپراطوری آشوری نو به جوامع امروزی هشدار می‌دهد.

تغییر اقلیم در دوران فعلی نیز وجود دارد؛ با این حال، در قرن ۲۱، مردم چیزی را در اختیار دارند که آشوریان نو فاقد آن بودند: مزیت آگاهی از گذشته و دسترسی به حجم وسیعی از داده‌های مشاهده‌ای. همان‌طور که تاریخ نشان می‌دهد، رشد ناپایدار در مناطق ناآرام از نظر سیاسی و درگیر با کمبود آب می‌تواند به فاجعه ختم شود.

سال‌ها است که درمورد آلودگی هوا سخن گفته می‌شود اما ما درمورد بزرگ‌ترین مسئله زیست‌محیطی مرتبط با سلامتی دچار گمراهی شده‌ایم. برای مثال، می‌گوییم که PM2.5 (ذرات آلاینده‌ی جامد دارای قطر ۲/۵ میکرومتر یا کمتر) می‌توانند ازطریق ریه‌ها وارد جریان خون شوند اما درواقع، بیشتر آن‌ها نمی‌توانند از این طریق وارد خون شوند. همچنین به ما گفته شده است که گازهای NOx (نیتروژن‌اکسیدها و ازجمله نیتروژن‌دی‌اکسید)، بزرگ‌ترین تهدید برای سلامتی در شهرها هستند. این در حالی است که نیتروژن‌اکسیدها فقط مسئول ۱۴ درصد از مرگ‌های ناشی از آلودگی هوا در اروپا هستند.

در این میان، بزرگ‌ترین قاتل یعنی «نانوذرات» مطرح نمی‌شود، قانونی برای آن تصویب نشده است و به‌جز در برخی از محافل علمی، معمولا درمورد آن سخنی به میان نمی‌آید. اگرچه آلاینده‌های گروه PM2.5 نیز بسیار کوچک بوده و اندازه‌ی آن‌ها تقریبا ۳۰ برابر کوچک‌تر از ضخامت یک تار موی انسان است اما درمقایسه‌با یک نانوذره، وزن نسبتا سنگینی دارند.

اندازه‌ی آلاینده‌های PM2.5 معمولا چیزی حدود ۲۵۰۰ نانومتر است، درحالی‌که قاتلان اصلی، ۱۰۰ نانومتر یا کمتر هستند. مسئله این است که مقامات محلی، ذرات PM2.5 و هر ذره‌ی کوچک‌تر از آن را یکسان درنظر می‌گیرند. این بدان معنا است که اغلب گزارش‌های آن‌ها، خطرات واقعی ناشی از آلودگی هوا به‌وسیله‌ی این ذرات را کمتر از حد واقعی نشان می‌دهد.

در سال ۲۰۰۳، ساربجیت کائور، درحال به پایان رساندن دوره‌ی کارشناسی ارشد خود در کالج سلطنتی لندن بود که یکی از اساتیدش به او پیشنهاد کرد به آزمایش داپل بپیوندد (مطالعه‌ی پراکندگی آلودگی هوا و نفوذ آن به محیط محلی). کائور یک مطالعه‌ی مواجهه‌ی شخصی طراحی کرد. در این آزمایش، گروهی متشکل از ۶ نفر حسگرهای مختلف آلودگی هوا را به شکل لباسی پوشیدند و به‌مدت چهار هفته، هر روز مسیری را در مرکز لندن طی کردند.

مطالعه‌ی سال ۲۰۰۳ ساربجیت کائور نشان داد که داوطلبان در هر نقطه از زمان، درمعرض ذرات آلاینده‌ی زیادی قرار می‌گرفتند که تا ۱۳۰ هزار ذره نیز می‌رسید

کائور می‌گوید:

من انتظار سطح معینی از تنوع در تعداد ذرات را داشتم اما سطح نوسانات مرا شگفت‌زده کرد... تعداد اتومبیل‌هایی که عبور می‌کردند، تأثیر بسیار کمی روی مواجهه‌ی افراد با PM2.5، اما تأثیر عظیمی بر ذرات بسیار ریز داشت. همان‌طور که شرکت‌کنندگان مسیر را می‌پیمودند، هر زمان درمعرض حداقل ۳۶ هزار ذره قرار می‌گرفتند و تعداد ذرات به ۱۳۰ هزار نیز می‌رسید. وقتی آن‌ها همان مسیر را با دوچرخه طی می‌کردند، حداکثر و حداقل‌ها ۲۰ هزار دیگر افزایش پیدا می‌کرد.

بالاترین میانگین‌ها درون اتومبیل‌ها (ازجمله اتوبوس‌ها) ثبت شد: هرچه به منبع آلودگی یعنی اگزوز اتومبیل‌ها نزدیک‌تر باشید، تعداد کل نانوذراتی که درمعرض آن‌ها قرار می‌گیرید، بیشتر می‌شود. اختلاف بین پیاده‌رفتن در کنار جاده و قدم‌زدن از سمت ساختمان در همان مسیر (فقط چند قدم کوتاه) چنین بود: ۸۲ هزار ذره درمقابل ۶۹ هزار ذره. در این فاصله، خوانش‌های معمول PM2.5 هیچ تغییری را نشان نمی‌دادند.

حدود سال ۲۰۰۶، درست همان زمان که کائور از علم دور می‌شد و یافته‌های او تفاوتی در نحوه‌ی اندازه‌گیری مواجهه با آلودگی هوا به‌وسیله‌ی مسئولان ایجاد نکرد، یک دانشجوی دکتری دانشگاه کمبریج این پژوهش را ادامه داد. او پراشانت کومار نام داشت که در دوران کارشناسی ارشد خود در مؤسسه‌ی فناوری هند در دهلی (IIT) به مطالعه‌ی ذرات PM2.5 و PM10 پرداخته بود. وی پس از ورود به انگلستان برای دوره‌ی دکتری خود متوجه شد که در این دانشگاه پژوهشی درمورد نانوذرات و اندازه‌گیری غلظت آن‌ها در محیط‌های مختلف انجام نشده است. بنابراین، تصمیم گرفت موضوع را به‌عنوان یک چالش مطرح کند. مقالات بعدی او که از سال ۲۰۰۸ به بعد منتشر شد، کاری بنیادین روی مواجهه‌ی دربرابر نانوذرات به شمار می‌رفت و مقام استادی را برای او در دانشگاه ساری (Surrey) به‌دنبال داشت. کومار به‌خاطر می‌آورد:

نخستین مطالعه‌ای که در سال ۲۰۰۸ انجام دادم، تجزیه‌و‌تحلیلی مقدماتی و اکتشافی بود. وقتی که دود از اگزوز وسایل نقلیه خارج می‌شود، به‌صورت گاز است و سپس به شکل ذرات نانویی سرد می‌شود. این ذرات سپس شروع به جمع کردن ذرات بزرگ‌تر می‌کنند. از لوله‌ی اگروز یک اتومبیل می‌توانید حدود یک میلیون ذره در سانتی‌متر مکعب هوا بگیرید. این مقدار در جاده ۱۰۰ هزار و کنار جاده ۱۰ هزار ذره است.

مطالعات او نشان داد که تا ۹۰ درصد از تمام ذرات آلاینده‌ی موجود در جاده‌های شلوغ را نانوذرات دارای اندازه‌ی کمتر از ۱۰۰ نانومتر تشکیل می‌دهند. کومار توضیح می‌دهد:

این مشکلی برای سلامتی ما است، زیرا هرچه ذرات کوچک‌تر باشند، مساحت سطحی بیشتری دارند. درمورد ذرات آلاینده، منطقه‌ی سطحی بزرگ‌تر به‌معنای سمی‌بودن بیشتر است، زیرا آن‌ها درون بدن شما با سطوح بیشتری در تماس قرار می‌گیرند.

برای تجسم این موضوع، توپ فوتبال را با توپ گلف مقایسه کنید. یک توپ فوتبال (در آمریکای شمالی)، دارای محیط ۷۰ سانتی‌متر و مساحت حدود ۱۵۰۰ سانتی‌متر مربع است. توپ گلف که بسیار کوچک‌تر است، دارای محیط ۱۳ سانتی‌متر و مساحت ۵۴ سانتی‌متر مربع است. ازنظر حجم، می‌توان ۱۵۶ توپ گلف را در همان فضای یک توپ فوتبال جا داد، اما مساحت کلی تمام توپ‌های گلف ۸۴۵۳ سانتی‌متر مربع خواهد بود، یعنی ۶/۹ متر مربع بیشتر از توپ فوتبال. درمقیاس نانو، این تفاوت تشدید می‌شود. ابری متشکل از یک میلیاد ذره‌ی ۱۰ نانومتری، جرمی به‌اندازه‌ی یک ذره‌ی PM10 دارد، اما مساحت سطحی کلی آن‌ها یک میلیون بار بزرگ‌تر از مساحت یک ذره‌ی PM10 است و سطوح این ذرات با مواد سمی پوشانده شده است.

تصور می‌شود افراد درون اتومبیل‌، نسبت‌به دوچرخه‌سوارها یا افراد پیاده‌ی پیاده‌رو درمعرض تعداد بیشتری نانوذرات قرار می‌گیرند

یکی دیگر از مطالعات کومار درمورد میزان مواجهه‌ی کودکانی بود که با کالسکه‌ درکنار خیابان یک شهر کوچک جا‌به‌جا می‌شدند. او می‌گوید:

ما دریافتیم که هنگام انتظار برای تغییر رنگ چراغ‌های راهنمایی، میزان مواجهه زیاد می‌شود و کودکان در‌مقایسه‌با افراد بزرگ‌سال درمعرض مقدار بیشتری از این آلاینده‌ها قرار می‌گیرند. در برخی موارد، میزان مواجهه ۲۰ تا ۳۰ درصد بیشتر بود (درمقایسه‌ی ارتفاع کالسکه با قد افراد بزرگ‌سال). ازآنجاکه سیستم ایمنی کودکان هنور درحال رشد است، آن‌ها نسبت‌به تأثیرات سلامتی ناشی از این آلاینده‌ها آسیب‌پذیرتر هستند.

در همین رابطه، مطالعه‌ی سلامتی کودکان کالیفرنیا نشان داد که ظرفیت ریوی کودکانی که در فاصله‌ی نیم کیلومتری یک جاده‌ی شلوغ زندگی می‌کنند، کاهش می‌یابد.

نانوذرات همچنین می‌توانند از دیواره‌ی ریه‌ها بگذرند و وارد جریان خون شوند. این در حالی است که ذرات بزرگ‌تر PM2.5 قادر به عبور نیستند. این ذرات هنگامی که وارد جریان خون می‌شوند، موجب بروز همان التهابی می‌شوند که در ریه‌ها ایجاد می‌کنند با این تفاوت که اکنون آن‌ها می‌توانند وارد هر اندام یا شریانی از بدن شوند. تا همین اواخر مشخص نبود که اندازه‌ی ذراتی که می‌توانند از این مسیر عبور کنند، چقدر است و کدام ذرات در ریه‌ها یا مجاری هوایی فوقانی به دام می‌افتند. برای پاسخ به این سؤال، پژوهشگران دانشگاه ادینبورگ موش‌ها را در فضایی قرار دادند که نانوذرات طلا را تنفس کنند و سپس نوبت به داوطلبان انسانی رسید. بخش نهایی این پژوهش در سال ۲۰۱۷، به‌وسیله‌ی گروهی از پژوهشگران تحت هدایت دیوید نیوبای از دانشگاه دانشگاه ادینبورگ انجام شد. دکتر جن رافتیس که یکی از اعضای این گروه پژوهشی بود، می‌گوید:

ایده‌های مختلفی درمورد چگونگی نشان دادن نانوذرات موجود در هوا در خون وجود داشت و تکنیک‌های تصویربرداری مختلفی پیشنهاد شد. اما هیچ‌کدام از تکنیک‌های نمونه‌برداری چنین وضوحی نداشتند. بنابراین ما تصمیم گرفتیم که از طلا استفاده کنیم.

در این رابطه دستگاهی از کشور هلند قرض گرفته شد که برای پراکنش طلا در اندازه‌ی ۲ نانومتر، از الکترودهایی استفاده می‌کرد. ابتدا، گروه ادینبورگ کاری کردند که موش‌ها نانوذرات طلا را استنشاق کنند و سپس نوبت داوطلبان انسانی رسید. رافتیس توضیح می‌دهد:

ما از طلا استفاده کردیم زیرا می‌دانستیم خطری ندارد. از این عنصر به‌صورت بالینی استفاده می‌شود زیرا بی‌اثر است و با چیزی واکنش نمی‌دهد یا موجب بروز استرس اکسیداتیو در بدن نمی‌شود. تشخیص آن نیز، برخلاف ذرات کربن که درون اجسام کربنی بدن پنهان می‌شوند، آسان است.

نمونه خون و ادرار داوطلبان طی ۱۵ دقیقه و ۲۴ ساعت پس از استنشاق ذرات جمع‌آوری شد و ذرات طلا در این نمونه‌ها دیده شدند. پژوهشگران نقطه‌ی آستانه‌ی ۳۰ نانومتر را پیدا کردند؛ هرچیزی که از این اندازه کوچک‌تر بود، می‌توانست وارد جریان خون شود ولی ذرات بزرگ‌تر قادر به عبور از ریه‌ها و وارد شدن به جریان خون نبودند. رافتیس می‌گوید:

بدیهی است که درمورد انسان‌ها نمی‌توانستیم نمونه‌برداری بافت انجام دهیم، اما در موش‌ها این کار را انجام دادیم. بیشترین تجمع ذرات در ریه‌ها و پس از آن در کبد دیده می‌شد، زیرا کبد همان جایی است که خون ابتدا از آن عبور می‌کند. منافذ کبدی دارای اندازه‌ی ۵ نانومتر هستند، بنابراین ذرات بزرگ‌تر از آن قادر به عبور و رفتن به کلیه‌ها نیستند. تجمعاتی می‌تواند در بخش‌های دیگر بدن نیز وجود داشته باشد، زیرا اندازه‌ی منافذ در بخش‌های مختلف بدن متفاوت است.

در صورتی که نانوذرات در دیگر بخش‌های بدن انباشته شده بود، ذرات طلا در نمونه‌ی ادرار افراد شرکت‌کننده مشاهده می‌شد

نیوبای، مطالعه را ادامه داد. او این‌بار چنین فرض کرد که نانوذراتی که در شریان‌ها تجمع پیدا می‌کنند، بتوانند منجر به سکته و بیماری قلبی شوند. وی به بیمارانی که قرار بود برای حذف رسوب چربی (پلاک) از سرخرگ، تحت عمل جراحی قرار گیرند، روی آورد. اگر آن‌ها نانوذرات طلا را استنشاق می‌کردند، آیا طلا در پلاک برداشته شده در جریان جراحی در روز بعد دیده می‌شد؟ رافتیس می‌گوید:

بله، ما ذرات طلا را در پلاک پیدا کردیم. این موضوع نشان می‌دهد که ذرات آلاینده‌ی دارای این اندازه و ساختار می‌توانند طی ۲۴ ساعت پس از استنشاق وارد یک پلاک شوند. این خطری بزرگ برای بیماران مبتلا به بیماری قلبی است. زیرا آلودگی هوا چیزی است که در کل زندگی وجود دارد. ما اینجا فقط یک آزمایش انجام دادیم، اما این چیزی است که هر روز اتفاق می‌افتد.

به پلاک‌ها به‌عنوان صحنه‌ی یک تصادف ماشین فکر کنید و شریان‌ها را به‌عنوان یک جاده درنظر بگیرید؛ نانوذرات ماشین‌های زیادی هستند که پشت صحنه‌ی تصادف تجمع می‌کنند و موجب انسداد بیشتری می‌شوند. این نانوذرات همچنین می‌توانند عامل بروز تصادف باشند، چراکه مواد شیمیایی سمی که به سطوح آن‌ها چسیبده است، موجب التهاب شریان‌ها می‌شود.

براساس تخمین مطالعه‌ی بار جهانی بیماری‌ها (Global Burden of Diseases)، آلودگی هوا می‌تواند مسئول ۲۱ درصد از تمام مرگ‌های ناشی از سکته و ۲۴ درصد از مرگ‌های ناشی از بیماری ایسکمیک قلب باشد.

مدت‌ها است که این دودها به‌عنوان عاملی مرگبار درنظر گرفته می‌شوند، اما تأیید اینکه کدام اجزای آن موجب مرگ می‌شود، دشوار است. اکنون بسیاری بر این باورند که گلوله‌ی پنهان، همان نانوذرات هستند. بنابراین خوانش سطح پایینی از PM2.5، روی وب‌سایت‌های دولتی یا برنامه‌های تلفن همراه ممکن است موجب شود که به اشتباه فکر کنیم هوا پاک است، آن‌هم در شرایطی که ذرات آلاینده در هوا وجود داشته و وارد شریان‌های ما می‌شوند.

بیشتر کشورها ازجمله آمریکا و اتحادیه‌ی اروپا محدودیت‌های قانونی برای مضرترین آلاینده‌های هوایی ازجمله PM2.5، نیتروژن‌اکسیدها، کربن مونوکسید و گوگرد‌دی‌اکسید دارند اما هیچ محدودیت نظارتی برای نانوذرات وجود ندارد. چیزی که به‌طور معمول گفته می‌شود، این است که PM2.5 هر چیزی که تا ۱ نانومتر باشد را شامل می‌شود که این نظر فنی درست بوده اما همان‌طور که دیدیم، درواقع میلیون‌ها نانوذره می‌توانند وجود داشته باشند درحالی‌که خوانش‌های PM2.5 کم باشد.

تنها آیین‌نامه‌ای که در رابطه با انتشار این ذرات در اروپا وجود دارد، شامل محدودیت تعداد ذرات و اندازه‌های تا ۲۳ نانومتر است. این بدان معنا است که بیش از ۳۰ درصد از نانوذرات موجود در محیط های شهری ممکن است شامل این گروه‌بندی نشوند و سنجه‌ی مذکور تنها بخشی از نانوذرات زیر آستانه‌ی ۳۰ نانومتری مطالعه‌ی طلای ادینبورگ را در بر می‌گیرد.

ذرات کوچک‌تر درواقع مساحت سطحی بزرگ‌تری دارند؛ زیرا مقدار بیشتری از آن‌ها وجود دارد و اثر سمی‌شان نیز بیشتر است

شاید تنها خبر خوب این باشد که اگرچه تعداد ذرات ارتباط مفیدی با جرم ذرات (PM2.5) ندارد، ولی با خوانش‌های مرتبط با نیتروژن‌اکسیدها ارتباط دارد. همانند نانوذرات، بیشترین مقدار نیتروژن‌دی‌اکسید در نزدیکی منبع آن وجود دارد و سپس به‌سرعت ناپدید می‌شود. نیتروژن‌دی‌اکسید حتی با دیگر گازهای موجود در هوا واکنش داده و نانوذراتی را تشکیل می‌دهد. بنابراین مقابله با نیتروژن‌دی‌اکسید اغلب به‌عنوان شاخصی از کاهش نانوذرات است. کومار می‌گوید: «آن‌ها رابطه‌ی خوبی دارند، زیرا از یک منبع تولید می‌شوند.»

راه‌حل مبارزه با نیتروژن‌اکسیدها و نانوذرات نیز یکسان است: جایگزینی احتراق با برق. اتومبیل‌های برقی نیز گرد‌و‌غبار جاده‌ای به راه می‌اندازند اما هیچ‌گونه نانوذرات حاصل از احتراق یا نیتروژن‌اکسیدی منتشر نمی‌کنند.

باید این مسئله را نیز درنظر داشته باشیم که حمل‌و‌نقل دارای میزان انتشار گازی صفر، مانند پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری گزینه‌های بهتری هستند. هرچه سریع‌تر چنین تغییری ایجاد شود، جان تعداد بیشتری از افراد نجات پیدا می‌کند. در همین حین، ما باید میزان این مواجهه‌ را با جداکردن فیزیکی مردم از ترافیک‌های مبتنی بر احتراق ازطریق ایجاد مسیرهای دوچرخه‌سواری مجزا و ایجاد موانع سبز (مانند درختان، پرچین‌ها و گیاهان بالارونده) بین پیاده‌روها و خیابان‌ها کاهش دهیم. رافتیس می‌گوید:

من روشن‌کردن شمع و استفاده از شومینه‌ی هیزم‌سوز در خانه‌ی خود را دوست دارم اما از انجام آن‌ها اجتناب می‌کنم.

یک دهه گذشته است، اما هنوز هم عادات کائور متاثر از انجام پژوهش مرتبط با نانوذرات است. او می‌گوید:

دوستانم به این کار من که هنگام گذشتن از کنار جاده‌ها به ساختمان‌ها می‌چسبم (تا از اتومبیل‌ها دور بمانم) می‌خندند. من کنار جاده‌ها را برای دویدن انتخاب نمی‌کنم و همیشه در پارک می‌دوم. رانندگی هم نمی‌کنم و فکر نکنم بخواهم این کار را انجام دهم مگر اینکه اتومبیل برقی باشد.

او دوچرخه‌سواری می‌کند و به‌گفته‌ی او حتی اگر در ترافیک سنگین دوچرخه‌سواری کنید، می‌توانید مواجهه با آلودگی هوا را با ورزش جبران کنید. او در پاسخ به این سؤال که آیا باید مقررات و سیاست‌های مربوط به انتشار آلاینده‌ها به سمت مواجهه با نانوذرات تغییر کند، می‌گوید:

نمی‌دانم چرا آن‌ها چنین کاری را انجام نداده‌اند. منظور من این است که شما احساس می‌کنید به‌طور مداوم درحال پژوهش و تولید داده هستید ولی کسی کاری درمورد آن انجام نمی‌دهد. احساس می‌کنم که این موضوع باید همراه‌با فناوری حرکت کند. مانتیورها کنونی PM2.5 را اندازه‌گیری می‌کنند.

درون یک شهر، میزان مواجهه‌ی روزانه‌ی ما با آلودگی هوا می‌تواند تحت‌تأثیر روش حمل‌و‌نقل و مسیری که برای عبور آن را انتخاب می‌کنیم، قرار گیرد و از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد

اکثر شهرها یا کشورها این آلودگی را در تعداد معدودی ایستگاه‌های نظارتی اندازه‌گیری می‌کنند که تنها هوای کنار خود را آزمایش می‌کنند اما ما زندگی خود را به حالت ساکن نمی‌گذرانیم. کائور می‌گوید:

این هنوز برای من جالب است. اگر شما سیاست‌های آلودگی هوا را برای رفاه انسان‌ها ایجاد می‌کنید و توصیه‌ها براساس داده‌هایی ارائه می‌شوند که ربطی به موضوع ندارند، آیا واقعا دارید به مردم کمک می‌کنید یا اینکه حقیقتا مانع از آن می‌شوید؟