درحالی‌که سران کشورهای جهان هفته‌ی آینده در مادرید به بحث و گفت‌وگو پیرامون تغییرات آب‌وهوایی خواهند پرداخت، آخرین گزارش منتشر شده از سوی سازمان ملل متحد، حاکی از از افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای است. این گزارش روز گذشته منتشر شد و نویسندگان آن عنوان داشتند که غلظت گازهای گلخانه‌های به‌طرز مهلکی افزایش یافته است.

در ارزیابی سالانه برنامه‌ محیط‌‌زیست‌ ملل‌ متحد (UNEP) عنوان شده که وضعیت بسیار وخیم است. در ادامه این گزارش آمده که کشورهای دنیا با وجود هشدارهای مکرر دانشمندان نتوانستند از افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای بکاهند. در همین حال، دو کشور چین و ایالات متحده که بزرگ‌ترین کشورهای آلاینده‌ی دنیا محسوب می‌شوند، در سال گذشته حتی بر میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود افزوده‌اند. نویسندگان گزارش اخیر عنوان داشتند که هم‌اکنون به اقداماتی بسیار فوری و جدی نیاز است.

گزارش جدید عنوان کرده که طی یک دهه‌ی گذشته، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای سالانه ۱٫۵درصد رشد داشته است

اما به‌نظر می‌رسد که شکاف عمیقی میان واقعیت مقابله با تغییرات آب‌وهوایی و مذاکرات دیپلماسی وجود دارد. شاهد این امر نیز آنکه، درحالی‌که هفته آینده (از ۱۱ تا ۱۸ آذر) کنفرانس مقابله با تغییرات آب‌وهوایی در مادرید برگزار می‌شود، حتی صحبتی از عمل به وعده‌های سران کشورهای جهان برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در میان نیست. درواقع، یک سال از مهلت امضاکنندگان توافق‌نامه پاریس باقی مانده و در جلسات پیش‌روی قرار است که پیرامون نحوه‌ی اجرای این پیمان بحث و گفت‌وگو شود.

ریچل کیت، دیپلمات سابق سازمان ملل متحد که هم‌اکنون معاون دانشکده حقوق و دیپلماسی فلچر، دانشگاه تافتس در ماساچوست است، گفت:

(کنفرانس) مادریدی فرصت مغتنمی است که به روند مقابله با تغییرات اقلیمی شتاب داده شده و مسیر صحیحی در پیش گرفته شود.

در گزارش اخیر تأکید شده، ۲۰ کشور ثروتمند جهان که مسئول تولید بیش از سه چهارم آلاینده‌های دنیا هستند، باید اقدامات بسیار جدی‌تر و فوری‌تری را در راستای حذف سوخت‌های فسیلی در پیش گیرند. در همین حال، ثروتمندترین کشور دنیا یعنی ایالات متحده هم‌اکنون رسما در حال خروج از توافق‌نامه پاریس است.

گزارش جدید عنوان کرده که طی یک دهه‌ی گذشته، میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای سالانه ۱٫۵درصد رشد داشته است و در صورتی که جلوی عواقب تأثیرات تغییرات اقلیمی گرفته نشود شاهد خشکسالی‌، طوفان و قحطی در میانه‌ی قرن حاضر خواهیم بود. همچنین تأکید شده که برای ماندن در وضعیت ایمن لازم است که انتشار گازهای گلخانه‌ای بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ سالانه ۷٫۶ درصد کاهش یابد. در همین حال، سازمان جهانی هواشناسی (WMO) روز دوشنبه در گزارش جداگانه‌ای اعلام کرد که انتشار ۳ گاز گلخانه‌ای عمده یعنی دی‌اکسید کربن، متان و اکسید نیتروژن نسبت به اواسط قرن هجدهم در جو کره‌ زمین به‌شدت افزایش پیدا کرده است.

آلدن میر، مدیر سیاست و قانون‌گذاری اتحادیه دانشمندان نگران (UCS)، روز سه‌شنبه پس از انتشار گزارش در تماس تلفنی به خبرنگاران گفت:

ما در خواب درحال حرکت به سمت یک فاجعه‌ی آب‌و‌هوایی هستیم؛ نیاز است بیدار شویم و اقدامات فوری را در پیش گیریم.

گزارش اخیر نشان می‌دهد، حتی اگر همه‌ی کشورها به تعهدات فعلی خود مطابق با توافق‌نامه آب‌وهوایی پاریس عمل کنند (که بسیاری از کشورهای جهان از  ایالات متحده، برزیل و استرالیا به چنین تعهداتی پشت کرده‌اند)، میانگین افزایش دمای جهانی به ۳/۲ سانتیگراد از زمان شروع دوران صنعتی خواهد رسید. براساس مدل‌سازی‌‌های علمی، این میزان از افزایش میانگین جهانی دما به‌شدت احتمال وقوع رویدادهای آب‌و‌هوایی مانند ذوب یخچال‌های طبیعی و بالا آمدن سطح دریاها را افزایش می‌دهد و جان میلیاردها نفر در سراسر جهان را تهدید خواهد کرد. در توافق‌نامه پاریس، کشورهای امضاکننده توافق کردند تا گرمایش زمین را در مقایسه با دوران ماقبل صنعتی زیر ۲ درجه سانتیگراد نگه دارند.

اما سال گذشته، هیئتی از دانشمندان سازمان ملل متحد اعلام کردند که محدوده‌ی ایمن‌تر نگه داشتن میزان گرمایش کره‌زمین تا ۱٫۵ درجه سانتیگراد است. در حال حاضر، راهکارهای زیادی پیش‌روی کشورهای جهان است، از حذف کامل سوخت‌های فسیلی از جمله زغال سنگ، کثیف‌ترین سوخت فسیلی جهان تا روی آوردن به انرژی‌های تجدیدپذیر مانند خورشیدی و بادی و البته وضع قوانین سختگیرانه برای تولید اتومبیل‌های دیزلی و بنزینی و متوقف کردن جنگل‌زدایی. اما در حقیقت، بسیاری از کشورهای جهان در روند مقابله با تغییرات آب‌وهوایی جهت اشتباه را در پیش گرفته‌اند. تجزیه‌وتحلیل دیگری که اخیرا منتشر شد میزان تولید و فروش زغال سنگ، گاز و نفت کشورهای جهان را تا سال ۲۰۳۰ تخمین زده بود. این گزارش عنوان کرده بود که اگر نهایتا تمامی این سوخت‌های فسیلی استخراج شده و مصرف شوند، کشورهای جهان روی هم تعهدات اقلیمی خود را زیر پا خواهند گذاشت و هدف نگه‌داشتن گرمایش زمین زیر ۲ درجه سانتیگراد دست‌نیافتنی‌تر از قبل خواهد شد.

بسیاری از کشورهای جهان در روند مقابله با تغییرات آب‌وهوایی جهت اشتباه را در پیش گرفته‌اند

این گزارش نشان می‌دهد، شماری از کشورهای جهان از جمله کانادا و نروژ، قصد دارند ضمن افزایش تولید سوخت‌های فسیلی برای فروش به کشورهای دیگر، انتشار گازهای گلخانه‌ای در کشورهای خود را کاهش دهند. مایکل لازاروس، نویسنده اصلی گزارش و مدیر مؤسسه محیط‌زیست استکهلم در این رابطه گفت که این راهکار در مقیاس جهانی اصلا تأثیری نخواهد داشت. او در ادامه افزود که تابه‌حال بحث چگونگی جلوگیری از تولید سوخت‌های فسیلی کاملا در مذاکرات بین‌المللی تغییرات آب‌وهوایی غایب بوده است.

آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) به‌تازگی در گزارشی از ازدیاد تولید و فروش اتومبیل‌های اسپرت خبر داده و عنوان داشته که افزایش اتومبیل‌های شاسی‌بلند که بنزین بیشتری نسبت به اتومبیل‌های معمولی مصرف می‌کنند، می‌تواند تمام نفتی که اتومبیل‌های برقی کنار گذاشته‌اند را به‌مصرف برساند.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد نیز در بیانیه‌ای گفت:

۱۰ سال است که گزارش انتشار گازهای گلخانه‌ای به همگان هشدار می‌دهد و درست ۱۰ سال است که کشورهای دنیا در حال افزایش گازهای گلخانه‌ای خود هستند. هیچ‌وقت مانند حالا فرصت بهتری برای گوش دادن به علم نبوده است. عدم توجه به این هشدارها و در پیش نگرفتن اقدامات فوری و جدی برای معکوس کردن روند انتشار گازهای گلخانه‌ای بدین معنا خواهد بود که باید همچنان شاهد موج‌های مهلک و فاجعه‌آمیز گرما، طوفان‌های شدید و آلودگی هوا باشیم.

اما فشار روی سران کشورهای جهان برای کنار گذاشتن سوخت‌های فسیلی و بازسازی نیرومحرکه‌ی اقتصاد جهانی در حالی صورت می‌پذیرد که تمایل به همکارهای‌های بین‌المللی بسیار کم شده، احساسات ملی‌گرایانه رو به افزایش بوده و سران چندین کشور دنیا رابطه‌ی تنگاتنگی با صنایعی دارند که بزرگ‌ترین منابع انتشار گازهای گلخانه‌ای سیاره محسوب می‌شوند. اگر تنها یک نکته خوب در گزارش اخیر به چشم بخورد این است که روند فعلی مقابله با تغییرات اقلیمی به وخامت سابق نیست. درواقع،‌ گزارش انتشار گازهای گلخانه‌ای سال ۲۰۱۵ عنوان داشته بود که بدون اعمال هیچ‌گونه سیاست آب‌وهوایی، گرمایش جهانی به ۴ درجه‌ی سانتیگراد نسبت به دوران ماقبل صنعتی خواهد رسید!

براساس تجزیه‌و‌تحلیل‌های سازمان «کربن‌بریف (Carbon Brief)»، مصرف زغال سنگ به‌خصوص در ایالات متحده و غرب اروپا به‌شدت رو به کاهش است. تولید انرژی‌های تجدیدپذیر نیز به سرعت در حال افزایش است؛ هر چند این افزایش به آن میزانی نیست که باید باشد. همچنین برخی شهرها و کشورهای دنیا از جمله خود ایالات متحده (که از توافق‌نامه پاریس کنار کشیده)، قوانین سختگیرانه‌تری در خصوص آلودگی اتومبیل‌های بنزینی و دیزلی وضع کرده‌اند. مورد دیگر اینکه قشر جوان در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه، به‌طور یکسانی نسبت به تغییرات آب‌وهوایی آگاهی پیدا کرده‌اند و در سراسر دنیا اعتراضات خود را به گوش سران کشورها رسانده‌اند. با انتخابات سال ۲۰۲۰ ریاست جمهوری در ایالات متحده، بحث مقابله با تغییرات آب‌وهوایی از همین حالا به یکی از موضوعات داغ کارزارهای انتخاباتی بدل شده است.

به‌تازگی انجمن آزادی مدنی آمریکا در ماساچوست به شواهدی دست پیدا کرده‌ است که نشان می‌دهد پلیس ایالتی ماساچوست در حال بررسی و امکان‌سنجی استفاده از اسپات‌ربات‌های سگ‌مانند شرکت بوستون داینامیکس است.

این انجمن گفته‌ است که مدارکی در اختیار دارد که درخواست پلیس ایالتی مبنی بر مالکیت این ربات‌ها را تأیید می‌کند. مرکز آموزش و موزه پلیس ماساچوست در تاریخ ۸ مرداد امسال، رویدادی فیسبوکی با عنوان (بهره‌گیری از دانش رباتیک در اجرای قانون) ترتیب داده بودند و گویا این درخواست‌ها پس از این رویداد تنظیم شده است. این انجمن ۷ سند شامل ایمیل‌ها، اسکن مدارک مالی، طرح پیشنهاد توجیهی ارائه شده و همچنین اسکن یادداشت توافق بین واحد اطفاء حریق و گروه خنثی‌سازی بمب پلیس ماساچوست می‌شود.

پیش از این، وب‌سایت خبری WBUR News گزارش کرده بود، این مدارک اطلاع می‌دهند که واحد خنثی‌سازی بمب پلیس ایالتی، بین ماه‌های مرداد تا آبان امسال به‌صورت قرضی از اسپات‌ربات استفاده کرده است.

در این‌خصوص، دیوید پروکوپپیو، سخنگوی پلیس ایالتی ماساچوست در مصاحبه با  WBUR News گفته است:

فناوری ربات، به‌دلیل بهره بردن از هشیاری مکانی مخصوصا در محیط‌های بالقوه خطرناک، ابزار ارزشمندی در اجرای قانون است.

همچنین مایکل پری، معاون توسعه کسب‌و‌کار بوستون داینامیکس، تأکید کرده است که آن‌ها تمایلی به ساخت اسپات‌ربات مسلح ندارند. او در مصاحبه با WBUR News گفت:

ما قصد داریم از این ربات‌ها برای جمع‌آوری اطلاعات در مکان‌های بسیار خطرناکی استفاده کنیم که امکان ارسال افراد به آن‌ها وجود ندارد؛ اما قصد تعامل فیزیکی با چنین موقعیت‌هایی را نداریم.

اسپات‌ربات‌ها به ‌دلیل شکل ظاهری جذاب خود که شبیه به سگ طراحی شده است، نام بوستون داینامیکس را بر سر زبان‌ها انداخته‌اند. شاید پیشرفت خیره‌کننده‌ی این ربات‌ها و پیش‌زمینه منفی فکری که فیلم‌های علمی‌تخیلی به آن سمت و سو داده‌ است، عده‌ای را از این جهش بزرگ فناوری نگران و حتی وحشت‌زده کند؛ اما قطعا در چنین فضای وهم‌انگیزی، تماشای ویدئو‌های شیرین‌کاری اسپات‌ربات‌ها خالی از لطف نیست.

اولین مرحله از اعتبار سوخت تاکسی‌های اینترنتی پس از بالارفتن قیمت بنزین به حساب رانندگان واریز شد. کارگروه سوخت که به تصویب هیئت وزیران رسیده، چندی پیش جزئیات طرح تخصیص سهمیه سوخت را اعلام کرده که جزئیات آن به شرح زیر است:

• سهمیه تخصیص‌یافته مابه‌تفاوت ریالی قیمت بنزین آزاد با قیمت پایه براساس پیمایش هفتگی رانندگان در مجموع تاکسی‌های آنلاین است. واریز اول براساس پیمایش ۸روز (از زمان آغاز سهمیه‌بندی) صورت گرفته است.
• پیمایش رانندگان براساس کیلومتر طی‌شده از زمان قبول درخواست سفر تا پایان سفر محاسبه می‌شود.
• سهمیه مذکور در قالب اعتبار به کارت بانکی هر راننده واریز می‌شود و در اختیار تاکسی‌های اینترنتی قرار نمی‌گیرد. این اعتبار تنها برای خرید بنزین و در جایگاه‌های سوخت قابل‌ استفاده است.
• باتوجه به اینکه سهمیه بنزین تاکسی‌های اینترنتی به راننده تعلق می‌گیرد و نه خودرو، باید حساب بانکی به‌نام خود راننده باشد. همچنین چنانچه دو یا چند راننده با یک خودرو فعالیت می‌کنند، به تناسب پیمایش به هر یک سهمیه جداگانه تعلق می‌گیرد.
• شرط تخصیص سهمیه به رانندگان پیمایش حداقل ۴۷کیلومتر در هفته در مجموع تاکسی‌های آنلاین است.
• سقف پیمایش مورد قبول برای تخصیص سهمیه ۱۰۰۰کیلومتر در هفته (با مبنای هر صدکیلومتر ۷لیتر) در مجموع تاکسی‌های اینترنتی است. بدین ترتیب سقف سهمیه تخصیص یافته به هر راننده تاکسی اینترنتی ۷۰لیتر در هفته برای خودروهای تک‌سوز و ۴۲لیتر در هفته برای خودروهای دوگانه‌سوز است. این سهمیه مازاد بر ۶۰لیتر سهمیه ماهانه هر خودرو است.
• شرکت‌های تاکسی آنلاین هر هفته فهرستی از اسامی واجد شرایط دریافت سهمیه بنزین را براساس پیمایش هفتگی هر راننده به وزارت کشور تحویل می‌دهند.
• وزرات کشور مجموع پیمایش هر راننده در مجموع تاکسی‌های آنلاین را محاسبه می‌کند، اطلاعات هویتی هر راننده را با بانک اطلاعاتی ثبت احوال تطبیق می‌دهد و با استفاده از بانک اطلاعاتی خود، وضعیت خودرو را بررسی می‌کند. در نهایت فهرست رانندگان واجد شرایط به‌صورت هفتگی به وزارت نفت اعلام می‌شود.
• وزارت نفت با همکاری بانک عامل، سهمیه مذکور را به حساب بانکی رانندگان تعرفه‌شده از سوی وزارت کشور واریز می‌کند. مواردی که شماره حساب با شماره ملی راننده مطابقت ندارد، از فهرست پرداخت خارج می‌شوند.
• سهمیه اشخاصی که به دلیل فقدان شماره حساب به‌نام خود، عدم انطباق شماره ملی با شماره کارت بانکی و عدم انطباق اطلاعات هویتی ارائه شده، موفق به دریافت سهمیه نشده‌اند، تا زمان رفع نقص محفوظ می‌ماند.

اسنپ در اولین روزهای اجرای طرح سهمیه‌ی بندی بنزین اعلام کرد که به همین علت به رانندگان خود کمک هزینه‌ی بنزین اعطا می‌کند. این کمک در راستای حمایت از رانندگان انجام می‌شود. اسنپ اعلام کرده بود که این کمک به‌صورت وام به رانندگان پرداخت شده تا به این ترتیب خدمت‌رسانی به مسافران و رانندگان دچار مشکل نشود. اسنپ همچنین به رانندگی که واجد شرایط دریافت بنزین نشده‌اند، تا زمان واریز، کمک‌هزینه‌ی بنزین می‌دهد. 

شیائومی ماه سپتامبر (شهریور)، می ۹ پرو 5G را با شارژ سریع ۴۰ واتی و شارژ بی‌سیم ۳۰ واتی به بازار عرضه کرده بود؛ حال این شرکت قصد دارد پا را فراتر نیز بگذارد. گوشی جدیدی از این سازنده‌ی چینی توسط CCC تائید شده که نشان از پشتیبانی شارژ ۱۱ ولت ۶ آمپر (11V/6A) دارد؛ یعنی چیزی بالغ بر ۶۶ وات که سریع‌تر از تمام گوشی‌های موجود در بازار است.

بعید به‌نظر می‌رسد که این گوشی جزو سری ردمی K30 باشد؛ زیرا هفته‌ی گذشته شارژ ۳۰ واتی برای آن تائید شده بود. باتوجه به اینکه سری می نوت ۱۰ هم‌اکنون در دو نسخه‌ی پرو و استاندارد به فروش می‌رسد، شماره مدل‌های M2001J1E و M2001J1C احتمالا برای می ۱۰ است که اوایل سال بعد از راه می‌رسد.

شیائومی با رسیدن به قابلیت شارژ سریع ۶۶ واتی می‌تواند اوپو را شکست دهد؛ زیرا اوپو در حال حاضر بالاترین نرخ را در بازار ارائه می‌دهد. اوپو رینو ایس از شارژ ۶۵ واتی پشتیبانی می‌کند و باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپری آن تنها در ۲۸ دقیقه شارژ گوشی را از صفر به صد درصد می‌رساند.

اوپو رینو ایس فقط دو دقیقه سریع‌تر از برادر دوقلوی خود یعنی ریل‌می ایکس ۲ پرو عمل می‌کند که دارای شارژر قدیمی ۵۰ واتی SuperVOOC است. بااین‌وجود، شارژ ۶۶ واتی قدمی بزرگ در سرعت شارژ فعلی شیائومی خواهد بود؛ قطعا همیشه از بهبودهای کوچک هم استقبال خواهد شد.

هفته‌ی گذشته اپل با معرفی نسل جدید قاب محافظ Smart Battery برای گوشی‌های جدید آیفون ۱۱، آیفون ۱۱ پرو و آیفون ۱۱ پرو مکس، باری‌دیگر امکان شارژدهی بیشتر آیفون‌ها را ازطریق کارگذاری باتری جانبی درون قاب محافظ گوشی میسر کرد.

با‌این‌حال، تنها ارمغان قاب محافظ جدیدی که برای آیفون‌های اپل معرفی شده، ارتقاء شارژدهی باتری نیست؛ بلکه این‌بار به کاربران اجازه می‌دهد تا از دکمه‌ی فیزیکی شاتر برای عکس‌برداری راحت‌تر نیز بهره‌ ببرند. 

نکته‌ی جالب‌توجه درباره‌ی دکمه‌ی فیزیکی شاتر اینکه خود آیفون از چنین دکمه‌ای بهره نمی‌برد و قاب Smart Battery به‌تنهایی امکان استفاده از این دکمه را برای کاربران فراهم کرده است. همین امر انگیزه‌ی وب‌سایت iFixit و Creative Electron شد تا با بهره‌گیری از اشعه‌ی ایکس، افزون‌بر اجزای درونی این قاب، از راز کارکرد این قابلیت پرده بردارد. 

اگر با دقت به تصویر بالا نگاه کنید، جریان‌های نیمه‌محوی را مشاهده خواهید کرد که پیش‌از رسیدن به مدار  اصلی، راهشان به باتری منتهی می‌شوند. این جریان‌ها در نهایت به مدار اصلی می‌رسند که به درگاه لایتنینگ متصل هستند؛ درگاهی که از آن علاوه‌بر شارژکردن دستگاه، برای تبادل اطلاعات نیز استفاده می‌شود. با‌ این‌ تفاسیر، هنگامی که کاربر دکمه‌ی فیزیکی شاتر را فشار می‌دهد، جریان اصلی مدار ازطریق درگاه لایتنینگ به‌ اپلیکیشن دوربین فرمان اجرا‌شدن می‌دهد.

در پایین می‌توانید تصویر نزدیک‌تری را مشاهده کنید:

البته پیش‌ از اپل نیز شرکت‌های دیگری عملِ مشابهی را انجام داده بودند که از شاخص‌ترین آن‌ها می‌توان به قاب Moment Battery Case اشاره کرد؛ بنابراین اگر به‌دنبال محصول اپل نیستید، می‌توانید از دیگر نمونه‌های مشابه موجود در بازار نیز استفاده کنید.

با‌این‌حال با‌توجه‌به اینکه محصولات اپل همواره تعامل و یکپارچگی ستودنی با یکدیگر دارند، معمولا کاربران محصولات این شرکت قید استفاده از نمونه‌های دیگر را می‌زنند. به‌عنوان‌ نمونه در همین مسئله، شما می‌توانید علاوه‌بر مشاهده‌ی شارژ باتری دستگاه، شارژ قاب را نیز ازطریق ویجت باتری در iOS مشاهده کنید. اکنون باتوجه‌به این تعامل سازنده، هیچ بعید نیست که در آینده عملکرد‌های بیشتری به دکمه‌ی فیزیکی شاتر اضافه شود.

دیدگاه خود را در‌ این‌باره با ما و دیگر کاربران به‌اشتراک بگذارید. آیا طراحی قاب Smart Battery Case را می‌پسندید؟ به‌نظرتان شارژ بیشتر ارزش به‌هم‌زدن ارگونومی دستگاه را دارد؟

هفته‌ی گذشته، اسکات فارستر، معاون مدیرعامل و مدیر بخش بازاریابی و محصولات نوآورانه‌ی شرکت کورنینگ در نشستی مطبوعاتی شرکت کرد و نتیجه‌ی آن پاسخگویی به برخی سوالات مهم در مورد گوریلا گلس شرکت کورنینگ بود که در این مقاله به آن می‌پردازیم.

همچنین در این مقاله قصد داریم نیم‌نگاهی به تاریخچه‌ی تولید گلس شرکت کورنینگ انداخته و اطلاعات بیشتری در مورد گوریلا گلس مخصوص گوشی‌های هوشمند به مخاطبان زومیت ارائه بدهیم. 

یکی از سوالاتی که در مورد گوریلا گلس مطرح می‌شود آن است که شرکت کورنینگ چگونه می‌تواند مقاومت در برابر خراشیدگی و همچنین مقاومت در برابر خرد شدن را در گوریلا گلس ایجاد کند؟ سؤال دوم اینکه شرکت کورنینگ چه طرح‌های توسعه‌ای برای گوریلا گلس در گوشی‌های هوشمند تاشدنی دنبال می‌کند؟

سؤال دیگری که در این حوزه مطرح می‌شود آن  است که شرکت کورنینگ چه دیدگاهی نسبت به یاقوت کبود (Sapphire) دارد. تعداد محدودی از گوشی‌های هوشمند بازار همچون اچ‌تی‌سی یو اولترا Sapphire ادیشن و Kyocera Shield و اپل واچ ادیشن از یاقوت کبود بهره می‌برند که قیمت بالاتر و مقاومت بیشتری دربرابر خراشیدگی نسبت به گوریلا گلس دارند.  

معرفی و تاریخچه مختصر کورنینگ

شرکت كورنینگ از سال ۱۸۵۱ کار خود را با نام تجاری کورنینگ گلس ورکس (Corning Glass Works) در سامرویل ماساچوست آغاز کرد. نخستین محصولات این شرکت گلس و شیشه پیرکس بود. نخستین پتنت ثبت‌شده‌ی شرکت مربوط به سال ۱۸۷۷ و لنزهای با سطح بیرونی مسطح بود که به مرور زمان و استفاده دچار مشکلی نمی‌شوند. در سال ۱۸۷۹ و پیش از تولید انبوه حباب‌های روشنایی فعلی، شرکت کورنینگ گلسی برای پیرامون فیلامنت کربنی ادیسون تولید کرد.

در سال ۱۹۱۵، كورنینگ نخستین ظروف شیشه‌ای با نام برند PYREX را به بازار عرضه کرد. در دهه‌ی ۱۹۴۰ نیز با تولید انبوه تیوب‌های مخصوص تلویزیون، راهکاری برای عرضه‌ی تلویزیون با قیمت اقتصادی به بازار ارائه داد. در سال ۱۹۶۴، دانشمندان شرکت كورنینگ فرایند جدیدی برای تولید گلس با نام fusion overflow معرفی کردند که منجر به تولید نخستین گلس‌ مسطح شد و بعدها در دهه‌ی ۲۰۰۰ به‌عنوان بخشی از فرایند تولید نمایشگر LCD مورد استفاده قرار گرفت.

در سال ۲۰۰۷، استیو جابز از مدیرعامل کورنینگ خواست تا شیشه‌ی بادوام، نازک و سبک‌وزنی برای نخستین گوشی آیفون طراحی کند که بعدها این شیشه با نام گوریلا گلس (Gorilla Glass) در بازار شناخته شد. طی دهه‌ی گذشته، کورنینگ توانسته گوریلا گلس با مقاومت بیشتر در برابر خرد شدن و خراشیدگی، نازک‌تر و سبک‌تر به بازار عرضه کند.

کورنینگ به‌صورت پیوسته به تحقیقات خود برای توسعه‌ی شیشه‌های مقاوم‌تر در برابر خراشیدگی و خرد شدن، با بهره‌مندی از ترکیبات جدید ادامه می‌دهد. یکی دیگر از موضوعاتی که شرکت کورنینگ در حال تحقیق و بررسی دقیقی در مورد آن بوده، تولید شیشه برای گوشی‌های هوشمند تاشدنی است.

درنظر داشته باشید که شرکت کورنینگ علاوه بر تولید شیشه برای گوشی‌های هوشمند، طیف گسترده‌ای از محصولات دیگری همچون فیبر نوری برای ارتباطات پرسرعت، ظروف شیشه‌ای برای دارو، تولید محفظه‌های بسته‌بندی برای محصولات کنترل آلایندگی در صنعت خودرو نیز تولید می‌کند. در حال حاضر درحدود ۵۰ هزار نیروی انسانی در ۷۰ مرکز تولیدی و تحقیقاتی کورنینگ در سراسر آمریکای شمالی، اروپا و آسیا مشغول به کار هستند.

شیشه‌ی مخصوص گوشی‌های هوشمند تاشدنی 

این روزها اخبار مختلفی در مورد گوشی‌های هوشمند تاشدنی منتشر می‌شود. در سال جاری برای نخستین بار شاهد معرفی و عرضه‌ی دستگاه تاشدنی به بازار بودیم و ظاهرا به‌نظر می‌رسد تولیدکنندگان گوشی‌ها‌ی هوشمند به طراحی و تولید دستگاه‌های تاشدنی توجه ویژه‌ای نشان می‌دهند. باتوجه به اینکه پلاستیک به‌راحتی قابلیت انعطاف‌پذیری دارد، در حال حاضر نمایشگر دستگاه‌های تاشدنی با پلاستیک پوشانده شده‌اند. اما یکی از نکات منفی استفاده از پلاستیک روی نمایشگر گوشی هوشمند آن است که پلاستیک در مقایسه با شیشه به‌راحتی خراشیده می‌شود.

درواقع، شیشه روکش محافظ مقاوم‌تر و بادوام‌تری نسبت به پلاستیک است. اما سؤال مهم این است که آیا همان‌طور که پلاستیک به‌راحتی خم می‌شود و قابلیت تاشدن دارد، شیشه نیز می‌تواند چنین قابلیتی را دراختیار تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند تاشدنی قرار بدهد؟

ساخت شیشه، فرایند‌ی کاملا علمی است که در آن از ترکیباب مختلف شیمیایی استفاده می‌شود تا محصولی باکیفیت به بازار عرضه شود. شیشه می‌تواند به‌صورت متراکم، نازک، ضخیم، شکننده یا بسیار مقاوم تولید شود. شرکت کورنینگ تجربه‌ی زیادی در توسعه‌ی شیشه‌ی نازک دارد و با تلاش و تحقیق فراوان موفق به ارائه‌ی راهکاری برای توسعه‌ی شیشه‌ی بسیار نازک به اندازه‌ی تار موی سر انسان و ضخامت تقریبی ۱۰۰ میکرون با قابلیت انعطاف‌پذیری شده است. احتمالا طی ۱۲ تا ۱۸ ماه آینده، شاهد معرفی شیشه‌ی مخصوص دستگاه‌های تاشدنی از سوی کورنینگ خواهیم بود و به‌نظر می‌رسد نخستین نمونه‌ی محصول با گلس جدید از سوی کورنینگ به‌نمایش گذاشته شود.

ساخت شیشه‌ی مخصوص دستگاه‌های تاشدنی با چالش‌های بسیاری رو‌به‌رو خواهد بود و مولفه‌های بسیاری ازجمله شعاع خمش، مقاومت در برابر ضربه و ضخامت شیشه، در طراحی و توسعه‌ی چنین گلسی باید مورد توجه قرار گیرد. باتوجه به اینکه در حال حاضر فرم فاکتور استانداردی برای گوشی‌های هوشمند تاشدنی وجود ندارد، کورنینگ به زمان نیاز دارد تا در مورد بهترین ترکیبات برای طراحی گلس مخصوص دستگاه‌های تاشدنی به نتیجه‌ی نهایی برسد و بتواند بهترین راهکار را به بازار ارائه دهد.

معمولا شیشه به‌دلیل غیرمقاوم بودن نمی‌شکند، بلکه وقتی دچار نقصی باشد و فشاری بر آن وارد شود، مقاومت لازم را نخواهد داشت و درنتیجه می‌شکند. با گذشت زمان و استفاده از دستگاه محافظت‌شده با گوریلا گلس، ترکیبات شیمیایی آن در سطح میکروسکوپی دچار تغییراتی می‌شود و به‌همین دلیل است که اگر گوشی هوشمند هشت مرتبه از دست کاربر بیفتد، آسیبی نمی‌بیند ولی بعد از آن ممکن است دچار آسیب جدی شود.

نسخه‌‌های گوریلا گلس به‌مرور زمان از نظر مقاومت در برابر ضربه بهبود یافته‌اند، اما از نظر مقاومت در برابر خراشیدگی هنوز از حد و آستانه‌‌ای گذر نکرده‌اند. چگالی و ضخامت شیشه قابل تغییر است، اما سختی (مقاومت در برابر خراش) یکی از ویژگی‌های جدایی‌ناپذیر شیشه محسوب می‌شود. امکان بهبود مقاومت شیشه در برابر سقوط با تغییر آرایش کریستالی و پارامترهای فرایند تولید می‌تواند بهبود پیدا کند.

طی سال‌های اخیر گوریلا گلس در گوشی‌های هوشمندی همچون گلکسی اس ۷ اج و وان پلاس ۷ پرو با لبه‌های دارای انحنا به ‌کار برده شده است. باتوجه به اینکه یاقوت کبود قابلیت انعطاف‌پذیری همچون گوریلا گلس ندارد، چنین فرم فکتوری را هرگز نمی‌توان با آن ایجاد کرد.

در سال ۲۰۱۳، استفاده از یاقوت کبود در نمایشگر گوشی‌های هوشمند مورد استقبال فراوانی قرار گرفت. باتوجه به اینکه این نوع گلس بسیار سخت‌تر از شیشه‌ی معمولی است، از مقاومت بیشتری در برابر خراشیدگی‌های جدی نیز برخوردار است. در آن مقطع زمانی، به‌نظر می‌رسید به‌زودی این نوع گلس در نمایشگر اکثر گوشی‌های هوشمند مورد استفاده قرار گیرد. اما این اتفاق نیفتاد. از آنجایی که یاقوت کبود قیمت بسیار بالاتری نسبت به شیشه‌ی معمولی دارد و برای گوشی‌های هوشمند با لبه‌های دارای انحنا قابل استفاده نیست، نتوانست به موفقیت چندانی دست پیدا کند. البته این نوع گلس در نمایشگرهای کوچک‌تر مانند نمایشگر ساعت‌های هوشمند بالارده بسیار کاربرد دارد و به موفقیت خوبی هم دست پیدا کرده است.

باتوجه به اینکه گوشی‌های هوشمند بیشتر از ساعت‌های هوشمند در معرض افتادن از دست به زمین هستند، درنتیجه یاقوت کبود در نمایشگر چنین دستگاه‌هایی بیشتر در معرض شکستن قرار می‌گیرد و به همین دلیل گزینه‌ی مناسبی برای گوشی‌های هوشمند نیست.

شیشه‌ی مخصوص گوشی‌های هوشمند

طی سال‌های اخیر گوشی‌های هوشمند بسیاری با نمایشگر گلس به بازار عرضه شده‌اند. باوجودی‌که تنها شرکت‌های محدودی برای گوشی‌های هوشمند شیشه تولید می‌کنند، کورنینگ یکی از محبوب‌ترین شرکت‌هایی است که شیشه‌ی تولیدشده توسط آن، در بیش از ۷ میلیارد دستگاه برای بیش از ۴۵ تولیدکننده در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شاید کمتر کسی هنگام خرید گوشی هوشمند به شیشه‌ی دستگاه توجه کند، اما اگر این شیشه نباشد، نمایشگر دستگاه دچا خراشیدگی می‌شود یا می‌‌تواند به‌راحتی آسیب ببیند.

طی چند سال گذشته، تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند تصمیم گرفتند از شیشه برای هر دو طرف دستگاه استفاده کنند. شیشه، کاملا شفاف است و اجازه‌ی عبور سیگنال‌های نور و رادیویی را نیز بدون ایجاد تداخل فراهم می‌کند. همچنین دستگاه‌هایی که در دو طرف آن‌ها از پوشش شیشه استفاده شده می‌توانند از فناوری شارژ بی‌سیم بهره ببرند و در عین حال هم از نظر بصری طراحی بهتری خواهند داشت و هم از نظر دوام، مقاومت بالاتری در برابر خراشیدگی دارند.

این روزها کاربران به فناوری شارژ سریع اهمیت می‌دهند. اما سؤال مهم این است که آیا تولیدکنندگان تمایل دارند دستگاه‌هایی با بدنه‌ی فلزی به بازار عرضه کنند یا ترجیح می‌دهند از تولید گوشی‌های هوشمند از شیشه استفاده کنند؟

باید ببینیم درنهایت کورنینگ چه تصمیمی برای توسعه‌ی شیشه‌ی مخصوص گوشی‌های هوشمند تاشدنی می‌گیرد و در آینده با چه مدل گلس در بازار رو‌به‌رو خواهیم بود.

مدیاتک تراشه‌ی جدید ۷ نانومتری Dimensity 1000 5G را معرفی کرد. تراشه‌ی مذکور با بهره‌مندی از مودم 5G یکپارچه، چهار هسته‌ی آرم کورتکس A77 و پردازنده‌‌ی گرافیکی Mali-G77، نقطه‌ی عطفی برای شرکت تایوانی محسوب می‌شود.

پردازنده‌ی جدید در AnTuTu توانست امتیاز ترکیبی از ۵۱۱،۳۶۳ را کسب کند. ازنظر تئوری و روی کاغذ، امتیازی که تراشه‌ی جدید کسب‌ کرده به‌مراتب بالاتر از امتیاز دستگاه‌های مجهز به تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۵۵ پلاس و حتی بیونیک A13 اپل است.

گوشی هوشمند ایسوس ROG Phone ll موفق به کسب امتیاز ۴۹۶،۲۲۶ و آیفون ۱۱ پرو مکس نیز موفق به کسب امتیاز ۴۵۶،۰۶۵ شدند. البته درنظر داشته باشید که این امتیازها، تنها مربوط به شرایط تست هستند و عملکرد دستگاه در شرایط واقعی می‌تواند با آنچه در تست‌ها نشان داده می‌شود، متفاوت باشد. اما همین تست‌ها نشان می‌دهند، هر پردازنده‌ در چه وضعیت کلی قرار دارد. 

تراشه‌ی Dimensity 1000 موفق به کسب امتیاز ۱۶۱،۲۶۶ در بخش CPU و کسب امتیاز ۱۹۶،۰۹۷ در آزمون GPU شد. درنتیجه می‌توان گفت امتیازی که این تراشه در بخش CPU از آن خود کرده، تاکنون بالاترین امتیاز کسب‌‌شده در AnTuTu است. همچنین در بخش حافظه موفق به کسب امتیاز ۸۴۴۶۳ و در تست UX نیز موفق به کسب امتیاز ۶۹۵۳۷ شد.

نتایج آزمایش نشان می‌دهد که پردازنده‌ی چهار هسته‌ای آرم کورتکس A77 و پردازده‌ی گرافیکی Mali-G77 GPU در کنار یکدیگر بسیار قدرتمند می‌شوند. هنوز مشخص نیست که تراشه‌ی جدید Dimension 1000 5G مدیاتک قرار است روی کدام گوشی هوشمند مورد استفاده قرار گیرد؛ اما براساس اعلام مدیاتک به‌نظر می‌رسد که فصل اول ۲۰۲۰ باید منتظر معرفی دستگاهی با تراشه‌ی جدید تایوانی‌ها باشیم.

اینستاگرام مقاله‌ای جامع درباره‌ی جزئیات هوش مصنوعی خود منتشر کرد که وظیفه‌ی نمایش محتوای جذاب و جدید را در بخش Explore (آیکن مشهور ذره‌بین در اپلیکیشن) بر عهده دارد. مقاله‌ی غول شبکه‌های اجتماعی پیچیدگی‌ها و جزئیات فنی متعددی دارد که علاقه‌مندان می‌توانند با مراجعه به لینک منبع، آن را مطالعه کنند. به‌هرحال در ادامه‌ی این مطلب زومیت، پنج ویژگی اصلی هوش مصنوعی اینستاگرام در نمایش محتوا را شرح می‌دهیم.

منابع محدود اینستاگرام و فیسبوک

فید خبری فیسبوک، یکی از جذاب‌ترین بخش‌های تجربه‌ی کاربری آن محسوب می‌شود. بسیاری از کاربران ترجیح می‌دهند تا محتوای موجود در آن را به ترتیب تاریخی مشاهده کنند. درمقابل، تب Explore در اینستاگرام، نیازمند پیچیدگی بیشتر است که با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی محقق می‌شود. درک شیوه‌ی کار یک شبکه‌ی اجتماعی مبتنی بر تصویر و پیشنهاد محتوای جدید توسط آن، دشواری بالایی دارد و شاید حتی آسان‌تر از ساختن الگوریتم پیشنهاد نباشد.

اگر اینستاگرام و فیسبوک و دیگر غول‌های فناوری، منابع پردازش و زمان نامحدود داشتند، شاید رویکردی متفاوت را برای توسعه‌ی تب Explore پیش می‌گرفتند. البته آن‌ها اکنون با منابع (هرچند عظیم) محدود در پردازش روبه‌رو هستند و در کوتاه‌ترین زمان به صدها میلیون کاربر خدمات‌رسانی کنند. به‌هرحال این مسئله در ابتدای پست وبلاگی اینستاگرام ذکر می‌شود تا شاید کاربران نگرانی و پرسش کمتری پیرامون استفاده‌ی صرفه‌جویانه از منابع داشته باشند. در بخش دیگری از مطالب نیز گفته می‌شود که تغییر سریع ساختارها و مشاهده‌ی سریع نتایج، روندی آسان‌تر برای توسعه‌دهنده‌های اینستاگرام است.

اهمیت حساب کاربری در برابر پست

محتوای بسیار زیادی در اینستاگرام منتشر می‌شود و قطعا ردگیری و بررسی هر تصویر به‌تنهایی و با هدف پیشنهاد بهتر به کاربران، دشواری‌های متعددی دارد. درمقابل، ردگیری حساب‌های کاربری، بازدهی و سادگی بیشتری دارد. به‌هرحال حساب‌های کاربری تم مشخص‌تری دارند و در موضوعات دسته‌بندی‌شده فعالیت می‌کنند. به‌عنوان مثال می‌توان حساب‌های کاربری را در دسته‌هایی همچون «سفر» که موضوعی کلی محسوب می‌شود تا موارد جزئی‌تر دسته‌بندی کرد.

لایک کردن یک تصویر در یک حساب کاربری، به‌معنای علاقه‌مند بودن به کل محتوای آن حساب کاربری نیست. ازطرفی این عمل نشان می‌دهد که شما حداقل به تم و موضوع حساب کاربری مذکور علاقه دارید. به‌عنوان مثال تصور کنید تصویر یک گربه را در یک حساب کاربری خاص لایک کرده‌اید. اگر حساب کاربری مذکور بیشتر شامل تصویر گربه‌ها باشد، یعنی شما به‌عنوان کاربر به این موضوع علاقه‌مند هستید.

رفتارهای پیچیده، منابع اطلاعاتی الگوریتم

اینستاگرام برای شناسایی ارتباط موضوعی حساب‌های کاربری، تنها محدود به مشخصات تصویری نمی‌شود. اگرچه چنین موردی را نیز می‌توان به‌راحتی توسط الگوریتم شناسایی کرد. به‌هرحال، برای درک بهتر ارتباط، رفتار کاربر نیز بررسی می‌شود. به‌عنوان مثال وقتی شما چند پست را پشت سر هم لایک می‌کنید، احتمالا ارتباطی با هم دارند، حتی با اینکه شاید الگوریتم اینستاگرام آن را درک نکند. در بخشی از مقاله‌ی شرکت می‌خوانیم:

اگر یک کاربر در یک بار استفاده از اپلیکیشن، به‌صورت متوالی با چند حساب کاربری تعامل داشته باشد، به‌احتمال زیاد آن‌ها از لحاظ موضوع با هم مرتبط هستند. درمقابل، رویکردی قرار می‌گیرد که کاربر ترتیبی تصادفی از محتوای حساب‌های کاربری را در دسته‌های گوناکون حساب کاربری اینستاگرام مشاهده می‌کند. ما با استفاده از همین رفتار، حساب‌های کاربری شبیه به هم از لحاظ موضوعی را شناسایی می‌کنیم.

کاربران عموما عملکردی شبیه به توضیح بالا دارند. آن‌ها مثلا از یک حساب کاربری متمرکز بر سفر، به حساب کاربری مشابه می‌روند و همین رفتار برای موضوع‌های دیگر هم انجام می‌شود. همه‌ی رفتارها برای پیداکردن شباهت در تصمیم‌های کاربر، توسط الگوریتم جذب و بررسی می‌شوند. البته فعالیت‌هایی همچون انتخاب گزینه‌ی «See fewer posts like this» یا مسدود کردن یک حساب کاربری، تأثیر زیادی روی عملکرد الگوریتم برای هر کاربر دارد.

قابلیت seed accounts

انتخاب و نمایش چند ده تصویر از میان میلیاردها تصویر منتشرشده در اینستاگرام، دشواری زیادی به‌همراه دارد. الگوریتم برای کاهش پیچیدگی، تب Explore را به حساب‌های کاربری مشابه و حساب‌های کاربری محدود می‌کند که کاربر اخیرا پست‌هایی را در آن‌ها لایک یا سیو کرده است. چنین حساب‌های کاربری به‌نام seed accounts شناخته می‌شوند. معنای دانه برای این حساب‌های کاربری صحیح به‌نظر می‌رسد، چون سایر عملکرد الگوریتم از دل آن‌ها رشد می‌کند.

چگونگی نمایش حساب‌های کاربری و موضوعات آن‌ها در یک الگوریتم هوش مصنوعی، پیدا کردن چند صد حساب کاربری را برای آن آسان می‌کند. تصور کنید که می‌دانید یک نفر به پارچه‌ای با طرح خاص قرمز علاقه دارد. اگر بخواهید نمونه‌ی مشابهی برای او پیدا کنید، جست‌وجو در کمدی به‌هم‌ریخته از پارچه‌ها فایده‌ای نخواهد داشت. حتی اگر آن‌ها را روی زمین بریزید هم باز زمان قابل‌توجهی برای پیداکردن طرح مورد نظر نیاز است. درمقابل، اگر قبلا پارچه‌ها را به‌ترتیب رنگ مرتب کرده باشید، با سرعت بالایی پارچه‌ی قرمز را پیدا می‌کنید.

الگوریتم یادگیری ماشین برای پیداکردن نمونه‌های مشابه، روندی شبیه به مثال بالا را انجام می‌دهد. هر یک از حساب‌های کاربری، موقعیتی در یک فضای مجازی دارند و هرچه در آن فضا به هم نزدیک‌تر باشند، یعنی مرتبط‌تر هستند. باتوجه به توضیحات ارائه‌شده می‌دانیم که حساب‌های کاربری با دسته‌بندی صحیح، از میلیاردها عنوان برای بررسی، به چند صد عدد کاهش یافته‌اند. درنتیجه برای پیداکردن موارد مشابه، دشواری کمتری داریم. اینستاگرام پس از دسته‌بندی، با استفاده از شبکه‌ی عصبی سه مرحله را انجام می‌دهد تا به تصاویر نهایی برسد:

مرحله‌ی اول را می‌توان مرحله‌ی ساده‌تر و ترکیبی از دو مرحله‌ی بعدی دانست که ۵۰۰ حساب کاربری را به ۱۵۰ حساب کاهش می‌دهد. چنین رویکردی کمی عجیب به‌نظر می‌رسد، اما برای درک بهتر آن می‌توانید این‌گونه تصور کنید: شبکه‌ی عصبی تاکنون رخ دادن مراحل دوم و سوم را چندین بار مشاهده کرده است و دیدگاهی مناسب نسبت به عملکرد و پیامد آن‌ها دارد. تصور کنید شما چندین بار پختن یک شیرینی خاص را مشاهده کرده‌اید و درنتیجه تاحدودی دستور پخت آن را حدس می‌زنید. حدس زدن حدودی، کمی دقیق به‌نظر می‌رسد، اما قطعا منجر به انتشار دستور تخمینی از سوی شما نمی‌شود. درواقع تنها اطلاعاتی کلی و واضح را در مرحله‌ی اول دریافت می‌کنیم.

مرحله‌ی دوم شامل یک شبکه‌ی عصبی تقریبا ساده از لحاظ پردازشی می‌شود. شبکه‌ی مذکور از سیگنا‌ل‌های بسیار بیشتری نسبت به مرحله‌ی قبلی استفاده می‌کند. در این مرحله، لایک‌های تکی کاربران نقش خود را ایفا می‌کنند و همچنین داده‌های عمیق‌تر پیرامون حساب‌های کاربری نیز وارد عمل می‌شوند. به‌عنوان مثال شما براساس تاریخچه‌ی لایک‌ها به موضوع سفر و دسته‌ی جزئی‌تر، مثلا سفر خانوادگی علاقه‌‌مند هستید. پارامترهای دیگر مانند محبوبیت کلی یک پست یا تفاوت قابل‌توجه آن نسبت به پست‌های دیگر حاضر در دسته، نقش مهمی را در نمایش ایفا می‌کند. مرحله‌ی دوم، ۱۰۰ پیشنهاد دیگر را حذف می‌کند و تنها ۵۰ پیشنهاد باقی می‌ماند.

مرحله‌ی سوم شامل شبکه‌ی عصبی با نیاز پردازشی بیشتر و پیچیده‌تر است. در این مرحله، بین ۵۰ مورد باقی‌مانده بررسی انجام شده و نیمی از آن‌ها حذف می‌شوند. مشاهده‌ی دقیق‌تر محتوا و بررسی هزاران نقطه داده به‌جای صدها نقطه، انتخاب دقیق‌تر را در مرحله‌ی سوم ممکن می‌کند.

حذف محتوای نامناسب

در بخشی از پست وبلاگی اینستاگرام می‌خوانیم:

ما باید مطمئن شویم که محتوای پیشنهادشده در بخش Explore، امن و مناسب برای جامعه‌ی جهانی با گستره‌ی سنی وسیع باشد. ما با استفاد از سیگنال‌های متنوع، محتوا را به‌نوعی فیلتر می‌کنیم که آن را نامناسب برای پیشنهاد بدانیم.

توضیح بالا، عملکرد اینستاگرام را برای حذف محتوای نامناسب از بخش Explore نشان می‌دهد.

فولکس‌واگن قصد دارد وارد دنیای آف‌رود شود. پیش از این عادت کرده‌ایم که بیتل‌های باجا را هنگام حرکت در مسیرهای بیابانی ببینیم، اما جدیدترین شاسی‌بلند فولکس‌واگن با نام اطلس کراس اسپرت آر (Atlas Cross Sport R) می‌خواهد تمام عادات را به هم بزند. خودروساز آلمانی این مدل را برای حضور در Baja 1000 آماده کرده است و این کار را تا سال آینده انجام خواهد داد. 

سعد چیهاب، معاون ارشد بازاریابی برند فولکس‌واگن دراین‌زمینه گفت:

مسابقه به‌عنوان یک ورزش، از لحاظ تاریخی محدود به گروهی بسیار ممتاز بوده است. با این حال، فولکس واگن از همان ابتدای مسابقات باجا حضور داشت و با سایر تیم‌ها رقابت کرد و ما خوشحال هستیم که به کمک خودروی مفهومی اطلس کراس اسپرت R، روحیه‌ی جوانی و سرگرمی این رقابت‌ها را زنده نگه داریم.

زیر کاپوت از پیشرانه‌ی چهار سیلندر ۲ لیتری همراه‌با توربوشارژر استفاده می‌شود که تقویت شده است تا قدرت آن به ۴۸۰ اسب‌بخار برسد. فولکس‌واگن اعتقاد دارد که چنین پیشرانه‌ای می‌تواند تعادلی از عملکرد و قابلیت اطمینان ایجاد کند. همین پیشرانه را می‌توان به‌گونه‌ای تقویت کرد که قدرت آن به ۶۰۰ اسب‌بخار نیز برسد، اگرچه مسئولان فولکس‌واگن می‌گویند که اطلس کراس اسپرت R از نظر فنی، خودروی مفهومی محسوب می‌شود و هنوز در حال طی کردن مراحل آزمایش است. به عبارت دیگر، قدرت نهایی آن در مدل تولیدی می‌تواند بیشتر یا کمتر از ۴۸۰ اسب‌بخار باشد؛ ولی هنوز تصمیم قطعی دراین‌زمینه وجود ندارد. 

باتوجه به اینکه شاسی‌بلند فولکس‌واگن برای حضور در باجا در مرحله‌ی توسعه و پیش‌تولید قرار دارد، خودروساز آلمانی جزئیات بیشتری درباره‌ی آینده و مراحل ساخت آن ارائه نمی‌دهد. بدیهی است خودرویی که می‌خواهد در باجا ۱۰۰۰ مسابقه دهد، در مدل تولیدی باید بسیار خشن و قدرتمند باشد. فولکس‌واگن اطلس کراس اسپرت R اولین خودروی چهارچرخ محرکی خواهد بود که در کلاس ۷ باجا با رقیبان مسابقه خواهد داد. تنر فوست، قهرمان اسبق رالی‌کراس و مجری سابق برنامه‌ی تلویزیونی تاپ گیر آمریکا یکی از رانندگانی خواهد بود که با این خودروی شاسی‌بلند مفهومی در مسابقات باجا ۱۰۰۰ مسابقه می‌دهد. 

مسئولان فولکس‌واگن می‌گویند که جزئیات بیشتر از این خودروی مسابقه‌ای اوایل سال ۲۰۲۰ منتشر می‌شود.

گروه خودروسازی بی‌ام‌و و اپراتور برق تِنِت (TenneT) قصد دارند تا نحوه‌ی شارژ خودروهای الکتریکی را به‌طور کامل تغییر دهند. فرایند شارژ مورد نظر این دو شرکت از وضعیت شبکه برای تحمل بارهای اضافی و احتمالی شبکه، به حداقل رساندن کمبودها و استفاده حداکثری از منابع انرژی تجدیدپذیر بهره می‌برد.

پروژه‌ی یادشده بین دو شرکت باعث می‌شود از فناوری ارتباطی استاندارد بی‌ام‌و i3 در گذشته برای مدیریت صحیح و زمان شارژ استفاده شود. به‌عنوان مثال در صورت استفاده‌ی زیاد از شبکه برق، شارژ ممکن نیست یا فقط در سطح محدودی کار می‌کند. پس از غلبه بر تنگنای عرضه و بازگشت شبکه به مقادیر عادی مصرف، شارژ خودروی الکتریکی از سر گرفته می‌شود. همچنین این فناوری سطوح منابع انرژی خورشیدی و باد را در نظر می‌گیرد تا بازدهی فرایند شارژ را به حداکثر برساند.

فناوری کنترل هوشمند شارژ بخشی از برنامه‌ی BMW Charging است و اساساً ارتباط بین خودروی برقی و ایستگاه شارژ برقرار می‌کند. هدف این طرح بهینه‌سازی کامل فرایند شارژ با استفاده از ایستگاه شارژ عمومی، بی‌ام‌و iWallbox یا سوکت برق خانگی برای شارژ خودروی الکتریکی است.

فناوری جدید از لحاظ فنی به‌حدی پیشرفته است که می‌تواند سیگنال‌های دریافتی از اپراتور شبکه را ضبط و پردازش کند. در آزمایشاتی که توسط بی‌ام‌و و TenneT انجام شد، خودروی برقی i3 توانست بار اضافی قریب‌الوقوع در شبکه را تشخیص دهد و درنتیجه برای کاهش سطح شارژ اقدام کرد. سپس برای ادامه‌ی روند شارژ، به منابع انرژی الکتریکی تجدیدپذیر متکی شد.

گروه بی‌ام‌و و TenneT درصدد کاهش هزینه‌های کنونی بازتوزیع (Redispatching) مرتبط به خودروهایی هستند که از ایستگاه‌های شارژ استفاده می‌کنند. هزینه این کار به‌طور سالانه فقط در آلمان حدود ۵۰۰ میلیون یورو است.

با این طرح، هزینه‌ها می‌تواند کاهش یابد و به این ترتیب جهت نوسازی و تقویت زیرساخت‌های تأمین انرژی الکتریکی و درنتیجه برای برآوردن بهتر نیازهای شارژ وسایل نقلیه برقی، مورد استفاده قرار گیرد. سرانجام، فناوری کنترل هوشمند شارژ می‌تواند برای خودروهای برقی تولید انبوه جهت عرضه به بازار اختصاص یابد.