براساس نتایج مطالعه‌ای جدید درباره‌ی تعامل میان زمان غذاخوردن و سلامت متابولیکی و فعالیت بدنی، انجام تمرین‌‌های ورزشی با معده‌ی خالی می‌تواند مزیت‌های سلامتی مرتبط با ورزش را افزایش دهد. این مطالعه که در آن مردان کم‌تحرک چندین هفته دوچرخه‌سواری کردند، نشان می‌دهد زمان غذاخوردن بر تأثیر ورزش بر بدن مؤثر است.

به‌طور کلی، ورزشی موجب بهبود سلامتی ما می‌شود؛ اما مطالعات زیادی نشان می‌دهند پاسخ افراد مختلف دربرابر ورزش یکسان نیست. حتی اگر همه‌ی افراد به‌اندازه‌ی برابری ورزش کنند، برخی از آن‌ها درمقایسه‌با دیگران تناسب‌اندام بیشتری کسب و وزن بیشتری کم می‌کنند یا قندخون خود را بیشتر مهار می‌کنند. اکثر متخصصان ورزش معتقدند ژنتیک، رژیم غذایی، ساختار بدن، خلق‌و‌خو و دیگر جنبه‌های ظریف زندگی، همه با همکاری هم بر نحوه‌ی پاسخ بدن ما دربرابر ورزش تأثیر می‌گذارند؛ اما برخی از پژوهشگران بر این باورند که زمان‌ غداخوردن در رابطه با ورزش نیز تأثیرگذار است.

عضلات هنگام ورزش به سوختی عمدتا از جنس قند (گلوکز) یا چربی نیاز دارند. این سوخت می‌تواند از آخرین وعده‌ی غذایی و زمان ورود اجزای آن (قند و چربی) به جریان خون حاصل یا از منابع چربی و قندی ذخیره‌شده در بدن تأمین شود. ما چنین ذخایری، به‌ویژه چربی ذخیره‌شده‌ای داریم که بخشی از آن در عضلات ما قرار دارد.

اگر چربی موجود در عضله بیش‌از‌حد انباشته شود، مشکل‌ساز می‌شود. عضلات چربی‌دار به‌خوبی دربرابر هورمون انسولین پاسخ نمی‌دهند. هورمون انسولین قند را از خون به‌سمت عضلات هدایت می‌کند| درنتیجه، چربی اضافی می‌تواند در ایجاد مقاومت دربرابر انسولین و افزایش قندخون و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و دیگر بیماری‌های متابولیکی مؤثر باشد.

پژوهشگران دانشگاه باث انگلستان سعی کردند به این موضوع بپردازند که زمان‌بندی مصرف غذا در رابطه با ورزش بر میزان سوزاندن چربی در جریان ورزش تأثیرگذار است یا نه؛ موضوعی که ممکن است روی پیامدهای متابولیکی بلندمدت ورزش نیز تأثیرگذار باشد و بتواند تا حدی به توضیح این موضوع کمک کند که چرا تأثیر ورزش در برخی از افراد بیشتر است. پژوهشگران برای پاسخ به این پرسش، ۳۰ مرد کم‌تحرک مبتلا به اضافه‌وزن را وارد مطالعه کردند. آنان تناسب‌اندام و حساسیت دربرابر انسولین را در آن‌ها تعیین و سپس، آن‌ها را به سه گروه تقسیم کردند. گروهی به‌عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد که افراد حاضر در آن، زندگی معمول خود را ادامه می‌دادند. دو گروه دیگر سه روز در هر هفته و صبح‌ها زیرنظر پژوهشگران به ورزش مشغول می‌شدند. آن‌ها درحالی‌که مشغول ورزش بودند، دستگاه‌هایی پوشیده بودند که میزان ضربان قلب و مقدار چربی و قند سوزانده‌شده در بدن آن‌ها را اندازه‌گیری می‌کرد. ورزش آن‌ها دوچرخه‌سواری روی دوچرخه‌ی ثابت بود.

پژوهشگران به‌صورت دوره‌ای از آن‌ها درباره‌ی احساسشان هنگام دوچرخه‌سواری نیز می‌پرسیدند. به یکی از گروه‌های ورزش‌کننده، دو ساعت قبل از آغاز ورزش نوشیدنی حاوی کالری داده می‌شد؛ درحالی‌که به گروه دیگر نوشیدنی دیگری داده می‌شد که همان طعم را داشت؛ ولی فاقد کالری بود. پس از ورزش، به هرکدام از گروه‌ها نوشیدنی‌ای داده می‌شد که قبلا آن را نخورده بودند. افرادی که نوشیدنی فاقد کالری را دریافت کرده بودند، این‌بار نوشیدنی کالری‌دار را دریافت می‌کردند و گروه دیگر نوشیدنی فاقد کالری را. این روال ۶ هفته ادامه داشت. پس‌از‌آن، دانشمندان داده‌های حاصل را تجزیه‌و‌تحلیل و تفاوت بین گروه‌ها را بررسی کردند.

همان‌طورکه انتظار می‌رفت، تناسب‌اندام و حساسیت به انسولین در گروه کنترل بدون تغییر مانده بود؛ درحالی‌که تناسب‌اندام مردانی که در دو گروه دیگر بودند، بهبود یافته بود. اگرچه افرادی که با معده‌ی خالی به ورزش مشغول شده بودند، درمقایسه‌با افرادی که قبل از ورزش نوشیدنی کالری‌دار مصرف کرده بودند، دوبرابر چربی بیشتری در جریان هربار ورزش می‌سوزاندند. همه‌ی افراد در حال دوچرخه‌سواری مقدار مشابهی از کالری را می‌سوزاندند؛ اما در مردانی که قبل از ورزش کالری مصرف نکرده بودند، این میزان بیشتر بود. این افراد در پایان دوره‌ی مطالعه، بهبود بیشتری در حساسیت دربرابر انسولین نشان دادند و سطوح برخی از پروتئین‌ها در عضلات آن‌ها افزایش یافته بود. این پروتئین‌ها بر نحوه‌ی پاسخ سلول‌های عضلانی به انسولین و استفاده از قندخون تأثیرگذار هستند. خاویر گونزالس، استاد فیزیولوژی و تغذیه دانشگاه باث می‌گوید:

این یافته‌ها به‌طور کلی نشان می‌دهد احتمالا می‌توانید بدون افزایش مدت یا شدت ورزش، با انتقال زمان ورزش به قبل از خوردن صبحانه از مزیت بیشتری برخوردار شوید. دلیل این تقویت متابولیکی اضافی پیچیده است؛ ولی به‌احتمال زیاد با کاهش چربی عضلات مرتبط باشد.

بدن ورزش‌کاران ناشتا باید برای تأمین سوخت به ذخایر انرژی درونی و ازجمله چربی موجود در ماهیچه‌ها مراجعه کند. البته باید در نظر گرفت در این مطالعه عمدتا روی حساسیت به انسولین توجه شده است و دیگر جنبه‌های ورزش و سوخت‌وساز ازجمله کاهش ورزش در نظر گرفته نشده است. برخی از همین پژوهشگران در پژوهش‌ دیگری مشغول بررسی این موضوع هستند که چگونه غذاخوردن قبل از ورزش روی اشتها تأثیر می‌گذارد. گونزالس می‌گوید پژوهشگران براساس این مطالعه نمی‌توانند به این پرسش پاسخ دهند که چشم‌پوشی از وعده‌ی غذایی ناهار پیش از ورزش هنگام عصر همین اثر را دارد یا نه. هرچند به‌نظر می‌رسد چنین باشد. او می‌گوید:

اعتقاد داریم نکته‌ی اصلی ناشتابودن قبل از ورزش است و نه زمان روز.

اگر قصد دارید برای حفظ سلامتی خود ورزش کنید، شاید بهتر باشد زمانی ورزش کنید که چند ساعت قبل از آن غذا نخورده باشید. البته اگر برنامه‌ی روزانه یا ترجیحات شما چنین چیزی را ممکن نمی‌کند، هر زمان می‌خواهید ورزش کنید. گونزالس معتقد است:

هر فعالیت بدنی را هر وقت بتوانید انجام بدهید، بهتر از این است که اصلا انجامش ندهید.

نتایج این پژوهش در مجله‌ی Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism منتشر شده است.

سفر برای بسیاری از مردم یکی از جذاب‌ترین تفریح‌ها و تجربه‌های زندگی محسوب می‌شود. تجربه‌های جدید و مشاهده‌‌های جذاب در سفر بسیاری را به عاشقان همیشگی کنجکاو گردشگری تبدیل می‌کند. تجربه‌ها برخی اوقات به‌قدری جذاب هستند که مسافر، به اشتراک آن با نزدیکان خود تمایل پیدا می‌کند و در اینجا، عکاسی و ظرفیت‌های متعدد اشتراک‌گذاری دنیای جدید وارد عمل می‌شود.

تام اوبراین، مهندس و متخصص عکاسی در نشنال‌جئوگرافیک، رسانه‌ی معتبر سفر و گردشگری است. او علاوه‌بر تخصص در عکاسی و دنیای دوربین‌ها، ساخت تجهیزات متعدد برای عکاسی بهتر را هم برعهده دارد. به‌عنوان مثال، رباتی پرنده طراحی کرده است که تصویربرداری از مناطق دشوار را برای عکاسان آسان‌تر می‌کند. همچنین، وی تجهیزات متعدد عکاسی را آزمایش می‌کند تا بهترین پیشنهادها را به عاشقان سفر و گردشگری ارائه کند. اوبراین به‌صورت اختصاصی دوربین‌های کامپکت را در سفرهای متعدد خود بررسی می‌کند تا عملکرد آن‌ها در شرایط واقعی تحلیل شود. درادامه‌ی این مطلب زومیت، ۱۰ پیشنهاد او را به‌عنوان برترین دوربین‌های کامپکت مناسب سفر بررسی می‌کنیم.

FujiFilm X-Pro 3

فوجی‌فیلم در دوربین کامپکت خود از طراحی توصیف‌ناپذیری بهره برده است. صفحه‌ی اصلی دوربین فوجی‌ فیلم X-Pro 3 با حالتی لولایی باز می‌شود و نمایشگری رنگی با حالت جوهر الکترونیکی دارد که شبیه به فیلم دوربین‌های قدیمی به‌نظر می‌رسد. فاصله‌یاب (رنج‌فایندر) دوربین حالتی سنتی دارد و صفحه‌‌نمایش چرخان (ویوفایندر) نیز با ترکیبی اپتیکی/الکترونیکی فعال می‌شود. مخفی‌کردن نمایشگر اصلی امکان بررسی‌های معمول عکاسی یا همان بررسی هر فریم از عکس را از شما می‌گیرد. شاید دلیل آن تشویق به تحرک و عکاسی بیشتر به‌جای وسواس در بررسی هر فریم عکس باشد. از نگاه تام اوبراین، چنین قابلیتی شما را به تجربه‌ی بیشتر به‌جای گرفتارشدن در وسواس عکاسی تشویق می‌کند.

دوربین‌ها تا‌حدممکن باید تجهیزاتی ساده باشند که به‌عنوان همراه در سفر، کنار شما بمانند. درواقع، دوربین عکاسی نباید از تجربه‌های جذاب سفر جلوگیری کند. حسگر و سیستم فوکوس خودکار (AF) دوربین X-Pro 3 بی‌شباهت به مدل X-T3 نیست؛ اما ترکیب و طراحی بدنه‌ی آن بیشتر به رویکردهای فوجی‌فیلم برای شبیه‌سازی حالت فیلم در دوربین‌ها نزدیک شده است. بخش Classic Neg که شبیه به Fuji Superia عمل کرده است، شباهت‌های دوربین به حالت‌های فیلم‌برداری را بیشتر می‌کند که در دوربین‌های ابتدایی فوجی می‌دیدیم.

نکته: برای درک بهتر قابلیت‌های شبیه‌سازی دوربین فوجی‌فیلم، آن را روی عکس‌برداری در فرمت JPEG تنظیم کنید. برای تجربه‌ی بهتر، از لنزهایی با نقطه‌ی کانونی ثابت (به‌جای بزرگ‌نمایی)، در گستره‌ی ۲۴ تا ۸۵ میلی‌متری استفاده کنید. درنهایت، دوربین فوجی‌فیلم به شما امکان می‌دهد کمتر با نمایشگرها درگیر باشید و بیشتر از سفر خود لذت ببرید.

Ricoh GRIII

دوربین کوچک ریکو شما را در همه‌ی اوقات به عکاسی تشویق می‌کند. در نگاه اول، طراحی ارگونومیک و ابعاد نزدیک به گوشی هوشمند در دوربین ریکو GRIII هیچ قابلیت خاصی را نشان نمی‌دهد؛ اما ریکو در دوربین خود تعادل بسیار مناسبی بین ابعاد کوچک و قابلیت استفاده با یک دست ایجاد کرده است. نمایشگر لمسی این دوربین قابلیت‌های متعددی دارد و منوهای آن نیز به‌آسانی قابلیت‌های موردنیاز را دراختیار کاربر قرار می‌دهند. Ricoh GRIII شاید زیباترین یا جذاب‌ترین دوربین فهرست موجود نباید؛ اما درمجموع قابلیت‌های مناسبی عرضه می‌کند.

دوربین Ricoh GRIII به حسگر ۲۴ مگاپیکسلی APS-C مجهز است که قابلیت لرزش‌گیری داخلی (IBIS) و فوکوس دوگانه دارد. بررسی قابلیت‌های دیگر دوربین ریکو از دستگاهی با ظرفیت‌های مناسب در سفر حکایت می‌کند. شاید به‌طور خلاصه بتوان آن را مناسب‌ترین انتخاب برای عکاسی‌های روزمره در سفر تعریف کرد.

نکته: دوربین Ricoh GRIII باتری بزرگی ندارد؛ اما از پوریت USB-C برخوردار است. در روزهای سفر، باید مراقب باتری آن باشید که با شارژرهای مرسوم کنونی بازار به‌راحتی شارژ می‌شود.

Sony RX100VII

قابلیت‌های دوربین نسل هفتم RX100 بی‌شماری است و از همه مهم‌تر، بدنه‌ی کوچکی دارد و به‌راحتی در جیب قرار می‌گیرد. فوکوس خودکار لحظه‌ای که در خانواده‌ی پرو از محصولات سونی دیده می‌شود، در این دوربین هم گنجانده شده است. عکاسان با استفاده از قابلیت مذکور می‌توانند به‌طور حرفه‌ای روی صورت و چشم فوکوس کنند که اکنون با هوشمندی درخورتوجه، در عکاسی از حیوانات نیز مانند انسان‌ها عمل می‌کند. هیچ دوربینی در چنین ابعادی فوکوس خودکار یا سرعت عکاسی درحد محصول سونی ندارد.

دوربین سونی قابلیت تصویربرداری ۲۰ فریم‌بر‌ثانیه دارد و علاوه‌بر فوکوس خودکار، نوردهی (اکسپوژر) خودکار را نیز ارائه می‌کند. فناوری جدید حسگر در Sony RX100VII که از سری پرچم‌دار سونی a9 گرفته شده است، تصویربرداری الکترونیکی بدون تخریب تصویر سوژه‌های متحرک را نیز ممکن می‌کند. قابلیت جدید به‌معنای تصویربرداری در سکوت و سرعت بیشتر شاتر در تصویربرداری در نور زیاد خواهد بود. دوربین Sony RX100VII با لنز ۲۴ میلی‌متری با بزرگ‌نمایی ۲۰۰ میلی‌متری عرضه می‌شود که با وجود نبود نوردهی نه‌چندان زیاد، بازه‌ی نوردهی مناسبی برای تصویربرداری گردشگران ارائه می‌کند. دوربین سونی را می‌توان گزینه‌ای مناسب برای تصویربرداری از طبیعت دانست. اگرچه ژاپنی‌ها قیمت تقریبا گرانی برای RX100VII در نظر گرفته‌اند، قابلیت‌های فراوان آن شاید شما را به خرید تشویق کند.

Leica Q2 و Q-P

دوربین‌های Leica Q2 و Q-P شباهت زیادی به‌هم دارند. نسخه‌ی Q-P تقریبا همان دوربین لایکا Q محسوب می‌شود که فقط طراحی سیاه مات دارد. همچنین، Leica Q2 با شباهت به برادر خود ازلحاظ ابعاد و طراحی، به حسگر ۴۷/۵ مگاپیکسلی مجهز است که آن را درکنار قابلیت عایق آب‌و‌هوا، به گزینه‌ای جذاب تبدیل می‌کند. فناوری جدید در Q2 خارق‌العاده به‌نظر می‌رسد، هرچند بزرگ‌بودن حسگر به‌معنای ثبت فایل‌های تصویر حجیم خواهد بود که تاحدودی به کاهش قدرت و کارایی دوربین منجر می‌شود.

دوربین Q-P با الگوی دکمه‌ای و فایل‌های کوچک‌تر، بیشتر به دوربینی سفری شباهت پیدا می‌کند. به‌هرحال، اگر به‌دنبال جدیدترین محصول هستید، نسخه‌ی Q2 پیشنهاد می‌شود؛ اما اگر قیمت ارزان‌تر مدنظرتان است، Q-P یا حتی نسخه‌ی قدیم‌تر، یعنی Q، انتخاب عاقلانه‌تری خواهد بود.

Fujifilm X-T3

از دیدگاه تام اوبراین، دوربین Fujifilm X-T3 سال گذشته به‌عنوان برترین دوربین کامپکت شناخته شد. این دوربین می‌تواند با دوربین‌های فول‌فریم بدون آینه و نمونه‌های حرفه‌ای DSLR شانه‌به‌شانه رقابت کند. کارایی، فوکوس خودکار، کیفیت تصویر و راحتی استفاده‌ی دوربین کامپکت فوجی‌فیلم، آن را به محصولات پرچم‌دار بازار نزدیک می‌کند. دوربین Fujifilm X-T3 حسگر و پردازش تصویری برابر با X-Pro 3 دارد؛ اما طراحی بدنه‌ی آن بیشتر به دوربین‌های SLR شبیه می‌شود و تمامی کنترل‌های موردنیاز کاربر را در پیکربندی مناسب ارائه می‌کند.

نمایشگر دوربین کامپکت فوجی فیلم حالت حرکت سه‌گانه و ویوفایندر الکترونیکی دارد. در دکمه‌های Fujifilm X-T3 ترکیبی از طراحی‌های سنتی با قابلیت‌های مدرن استفاده شده است. به‌علاوه، مقاومت دربرابر شرایط آب‌وهوایی و پورت‌های ارتباطی متنوع، محصول فوجی فیلم را هرچه‌بیشتر به دوربینی مدرن تبدیل می‌کند. قابلیت‌های مذکور تجربه‌ی تصویربرداری عالی را برای عاشقان سفر و عکاسان حرفه‌ای به‌ارمغال می‌آورد. Fujifilm X-T3 را نمی‌توان فقط دوربین عالی مناسب سفر دانست؛ بلکه می‌توان آن را در دسته‌ی بهترین دوربین‌های بدون آینه‌ی APS-C بازار قرار داد.

Olympus OM-D E-M1MKII

در فهرست اوبراین، دوربین الیمپوس را می‌توان بهترین گزینه‌ی تصویربرداری از حیات‌وحش دانست. ترکیب دکمه‌ها و اهرم‌ها و بخش‌های کنترلی به کاربر امکان می‌دهد تنظیمات را در سریع‌ترین زمان ممکن درمقایسه‌با بسیاری از نمونه‌های کامپکت و حرفه‌ای تغییر دهد. عایق‌بندی آب‌وهوایی دوربین المپوس OM-D E-M1MKII هم‌تراز با دوربین‌های حرفه‌ای DSLR است و کاربر به‌راحتی نیز آن را در دست می‌گیرد.

لنزهایی که برای دوربین الیمپوس عرضه می‌شوند، همگی در دسته‌ی حرفه‌ای قرار دارند و برای کاربردهای بسیار متنوع مناسب هستند. خانواده‌ای حرفه‌ای که با کیفیت ساخت چشمگیر، درکنار قابلیت استفاده از تجهیزات جانبی همچون حفاظ لنز، حلقه‌های بزرگ‌نمایی/فوکوس، بوکه یا بلور پس‌زمینه دوام بسیاری به کاربر ارائه می‌کنند. دوربین الیمپوس در خانواده‌ی میکرو چهارسوم قرار می‌گرد و حسگری کوچک دارد. البته قابلیت بزرگ‌‌نمایی آن درمقایسه‌با لنزهای کوچک‌تر بیشتر است.

دوربین Olympus OM-D E-M1MKII را می‌توان با یک کوله‌پشتی کوچک شامل تعدادی لنز کوچک حمل کرد. ترکیب ارگونومی عالی درکنار لرزش‌گیر تصویر، دوام در تمامی شرایط آب‌وهوایی و سرعت و کارایی مناسب، دوربین زیربرند پاناسونیک را به انتخابی عالی برای عکاسی حیات‌وحش تبدیل می‌کند.

نکته: لنزهای پیشنهادی برای این دوربین عبارت‌اند از: F4 IS Pro 12-100mm (کیت لنز 200-24 میلی‌متر)، F2.8 PRO 40-150mm (پرو زوم 300-80 میلی‌متر)، PRO 7-14mm (زوم واید) و F4 IS PRO 300mm (برابر با F4 600mm).

Fujifilm X100F

سری X100 دوربین‌های فوجی‌فیلم را می‌توان گزینه‌ای مناسب برای سفر دانست که تنوع و ارزش افزوده‌ی چشمگیری دارند. دوربین Fujifilm X100F با ابعاد مناسب در جیب یا یک کیف دوربین کوچک به‌راحتی جای می‌گیرد و با لنز ۳۵ میلی‌متری عرضه می‌شود. البته می‌توان دو لنز تبدیلی نیز برای آن تهیه کرد. لنز ثابت دوربین امکان تصویربرداری با صدای بسیار کم را ایجاد می‌کند. همچنین می‌توان شاتر و فلاش را با سرعت بسیار زیاد باهم هماهنگ کرد. با استفاده از فلاش کوچک دوربین، می‌توان در طول روز نیز نوردهی بهتری به تصویر افزود.

فوجی‌فیلم در دوربین X100F از حسگری عالی استفاده می‌کند که تمامی قابلیت‌های شبیه‌سازی مرسوم شرکت را دارد. باتری بزرگ و ویوفایندر هیبریدی اپتیکی/الکترونیکی (مانند X-Pro 3) از قابلیت‌های مهم دیگر Fujifilm X100F هستند. ترکیب این دوربین با تجهیزات جانبی همچون بند گردنی و پایه‌ی مناسب استراحت انگشت در بخش هات‌شو و سایه‌بان لنز، گزینه‌ای عالی برای عکاسی در سفر خواهد بود.

Canon EOS M6 MKII

دوربین کانن با کنترل‌های مکانیکی آسان و نمایشگر لمسی، گزینه‌ای عالی برای عکاسان تازه‌کار محسوب می‌شود. دوربین مذکور بیشترین رزولوشن حسگر (۳۲/۵ مگاپیکسل) را در میان دوربین‌های بدون اینده‌ی APS-C دارد. عکاسانی که با دوربین‌های DSLR فول‌فریم کانن کار می‌کنند، با استفاده از تبدیل‌‌های موجود می‌توانند از لنزهای موجود خود در دوربین کامپکت هم بهره ببرند.

لنزهایی که همراه‌با Canon EOS M6 MKII عرضه می‌شوند، آن‌طورکه باید‌و‌شاید کاربر را راضی نمی‌کنند و کارایی و سرعت آن نیز کمتر از برخی از برترین دوربین‌های فهرست قرار می‌گیرد. با‌این‌حال، تجربه‌ی کاربری آسان درکنار رزولوشون زیاد حسگر و رابط کاربری آشنای کانن، دوربین مذکور را به یکی از انتخاب‌های نزدیک برای عکاسان عاشق سفر تبدیل می‌کند.

نکته: درصورت خرید Canon EOS M6 MKII، تجهیز جانبی ویوفایندر الکترونیکی بخش هات‌شو را نیز تهیه کنید که در کاربردهای سفر، حتما مفید خواهد بود.

Panasonic DC-G9

دوربین پاناسونیک را می‌توان با برادرش از زیربرند الیمپوس برابر دانست که پیش‌تر به آن اشاره کردیم. البته Panasonic DC-G9 با قابلیت‌های بهتر فیلم‌برداری ارائه می‌شود. پورت HDMI کامل و طراحی ارگونومیک بهتر برای فیلم‌برداری در موقعیت‌های گوناگون و تنظیمات متعدد رنگ به‌همراه ویوفایندر الکترونیکی و چشمی با ابعاد مناسب، دوربین پاناسیونیک را به گزینه‌ای مناسب تبدیل می‌کنند. سیستم فوکوس خودکار این دوربین نیز با محصول الیمپوس تفاوت دارد و از فناوری DFD یا Depth from Defocus پاناسونیک بهره می‌برد. فناوری مذکور تصاویر بهتری در عکاسی از مردم و سوژه‌های ثابت و حیوانات ارائه می‌کند که با به‌روزرسانی فرم‌ور بهتر نیز می‌شود. البته عکاسی با Panasonic DC-G9 از سوژه‌های محرک با سرعت زیاد مشکلاتی جزئی به‌همراه دارد.

سیستم IBIS یکی دیگر از قابلیت‌های دوربین پاناسونیک محسوب می‌شود که آن را برای ترکیب عکس و فیلم‌برداری عالی می‌کند. سیستم مذکور هماهنگی مناسبی با لنزهای پاناسونیک پیدا می‌کند. DC-G9 ابعادی بزرگ‌تر از دوربین‌های دیگر حاضر در فهرست کنونی دارد؛ اما نمایشگر حرفه‌ای آن ویژگی مثبتی به‌نظر می‌رسد که اهمیت بزرگ‌تربودن ابعاد را کاهش می‌دهد.

نکته: از لنز 60-12 میلی‌‌متری (معادل 120-24 میلی‌متری) برای Panasonic DC-G9 استفاده کنید که ترکیبی عالی برای عکاسی از انواع سوژه‌ها در سفر ارائه می‌کند.

Sony a6600

دوربین a6600 اولین دوربین APS-C سونی محسوب نمی‌شود که از باتری نوع Z-style جدید استفاده می‌کند؛ زیرا باتری‌های مذکور عموما در نسل جدید دوربین‌های بدون آینه‌ی فول‌فریم سونی استفاده می‌شوند. گفتنی است با هربار شارژ، می‌توان ۸۰۰ عکس با این دوربین ثبت کرد. نسخه‌ی جدید مانند نسل بعدی، یعنی a6500 از IBIS بهره می‌برد که لرزش‌گیری مناسبی به کاربر عرضه می‌کند. به‌علاوه، قابلیت حرفه‌ای فوکوس خودکار در دوربین جدید که از خانواده‌ی حرفه‌ای FF دوربین‌های سونی گرفته شده است،‌ امکان ثبت لحظه‌های خاص و ناب را فراهم می‌کند. همین قابلیت، می‌تواند به‌عنوان نکته‌ای مهم در خرید Sony a6600 در نظر گرفته شود.

نکته: از لنز F.28 16-55mm معادل با 82-24 میلی‌متر در دوربین Sony a6600 استفاده کنید.

فهرست مذکور را یکی از متخصصان عکاسی در رسانه‌ی معتبر سفر و گردشگری نشنال‌جئوگرافیک آماده کرده است. دوربین‌های کامپکت گزینه‌های مناسبی برای سفر هستند و ابعاد کوچک و تنظیمات سریع آن‌ها برای کسب بهترین تجربه‌ی عکاسی سریع قابلیت‌هایی حیاتی محسوب می‌شوند. به‌هرحال با نگاهی به این فهرست، شاید بتوان در انتخاب‌های خرید بعدی دوربین سفر، رویکرد بهتر و مطمئن‌تری داشت.

طی دو دهه‌ی گذشته شاهد انفجار رشد بازار نمایشگرهای کریستال مایع یا LCD بودیم. اما شرکت‌ها در این سال‌ها به ادغام فناوری‌ها و تولید فناوری‌های جدید پرداختند و در نهایت به پیشرفت‌هایی با هزینه‌های کمتر در زمینه نمایشگرها رسیدند. درواقع شرکت‌ها رفته‌رفته توانستند در عین پیشرفت، هزینه‌های خود را کاهش دهند و در نهایت این‌گونه بود که تولید LCD در بازار بسیار رقابتی شد و تنها شرکت‌هایی توانستند در دور رقابت باقی بمانند که توانایی ساخت صفحاتی ارزان و با حاشیه‌ی سود پایین داشتند. اکنون نیز پاناسونیک یکی از برندهای قدیمی اعلام کرده است که تا سال ۲۰۲۱ تولید نمایشگرهای LCD را متوقف خواهد کرد.

تاریخچه‌ی نمایشگرهای LCD در پاناسونیک بسیار طولانی است و می‌توان گفت که این شرکت زمانی یکی از سازندگان پیشرو تلویزیون‌های LCD بوده اما به دلیل رقابت‌های شدید در بازار چین و کره جنوبی تولید تلویزیون‌های LCD خود را در سال ۲۰۱۶ متوقف کرد. در عوض، در سال‌های اخیر این شرکت برای دست یافتن به یک تجارت سودآور از بازار LCD، بر تولید این سری از نمایشگرها برای کاربردهای صنعتی و خودرویی متمرکز شده بود. اما اکنون به‌نظر می‌رسد که این شرکت در زمینه تجاری نیز موفق نبود و درنتیجه تصمیم گرفته شد تا پاناسونیک در کل از بازار LCD خارج شود. البته این بدان معنا نیست که شرکت پاناسونیک به‌طور کلی تولید نمایشگرها و تلویزیون‌ها را متوقف خواهد کرد بلکه کار شرکت با تولید تلویزیون‌های OLED ادامه خواهد یافت.

شرکت نمایشگرهای LCD پاناسونیک (.Panasonic Liquid Crystal Display Co) و کارخانه‌ی IPS LCD در هیمجی ژاپن در سال ۲۰۱۰ تأسیس شدند و اکنون پاناسونیک قصد دارد تا این کارخانه را برای تولید باتری‌های اتومبیل مجددا بازسازی و ۵۰۰ کارمند خود را حفظ کند. البته کارگرانی که در تأسیسات جدید جایی نداشته باشند، به سایر بخش‌های متعلق به پاناسونیک منتقل می‌شوند یا مشاوره‌های مدیریتی کار دریافت خواهند کرد.

شرکت نیورون (Neuron) در سال ۲۰۱۷ تأسیس شد و امروزه با هدف تولید وانت و کامیون برقی فعالیت می‌کند. اولین محصولات نیورون، شامل کامیون ترک (Torq) و پیکاپ تی‌وان، حدود یک ماه پیش رونمایی شدند؛ اما هنوز جزئیات فنی از تجهیزات و توانایی‌های آن‌ها در اختیار رسانه‌ها قرار نگرفته است.

مدیران نیورون، روز گذشته با حضور در نمایشگاه صنایع حمل‌و‌نقل شانگهای چین، اطلاعات بیشتری از وانت تی‌وان ارائه دادند. آن‌ها چند هفته قبل از مراسم رونمایی تسلا سایبرتراک، وانت نیورون را معرفی کردند و حالا، ضمن توجه به نقدهای منفی در خصوص طراحی سایبرتراک، تبلیغات جهانی برای تی‌وان را وسعت می‌دهند.

 

 

سبک جدیدی از خودروها با نام EUV درحال شکل‌گیری است. این مدل‌ها که نام‌گذای مشابه شاسی‌بلند دارند، محصولات تمام‌برقی با قابلیت استفاده در مسیرهای خارج جاده و حمل بار محسوب می‌شوند. به بیان بهتر، شاسی بلندهای برقی (EUV)، کاربری شخصی و تجاری را هم‌زمان فراهم می‌کنند. این خودروها می‌توانند با تجهیزات اضافی خریداری شوند تا برای مصارف مختلف آماده باشند.

طی یک سال اخیر، شرکت‌های متنوعی در امریکا و کانادا اقدام به تولید وانت پیکاپ برقی کرده‌اند؛ اما می‌توان با قاطعیت، تی‌وان را زیباترین محصول میان آن‌ها دانست. محصول نهایی شرکت نیورون، طراحی آینده‌نگر و چشم‌نواز ارائه می‌دهد که البته بی‌شباهت به وانت‌های معمول بازار جهانی نیست. تی‌وان، آیرودینامیک بسیار خوب، کاپوت جلو کوتاه و حالت مکعبی در عقب دارد تا ضمن فضاسازی مناسب برای قسمت بار و کابین سرنشینان، امکان مانور در مسیرهای سخت و شیب‌های متنوع را فراهم کند.

تصاویر تازه‌ منتشر شده از فضای داخلی نیورون تی‌وان، نمای تک‌صندلی در جلو با تمرکز راننده در وسط کابین را نشان می‌دهد، درحالی‌که احتمالا برای نسخه‌های تولیدی، امکان عرضه به‌صورت ۲ صندلی نیز فراهم خواهد بود. این خودرو فاقد دسته‌دنده است و کلیدهای چندانی روی داشبور ندارد. فرمان با فرم بیضی‌شکل و یک نقطه‌ی اتصال در پایین طراحی شده است تا نمایی خلاقانه و کاربردی داشته باشد. در تصاویر رسمی، تقریبا تمام سطح داشبورد، پوشیده از چوب و فلزات براق دیده می‌شود که بسیار لوکس و فراتر از وانت‌های معمول خواهد بود.

هنوز اطلاعات دقیقی از توانایی‌های فنی تی‌وان منتشر نشده؛ اما استفاده از موتورهای برقی مجزا در جلو و عقب، همراه باتری‌های لیتیوم یون به ظرفیت ۱۲۰ تا ۱۳۰ کیلووات ساعت که شعاع حرکتی ۵۰۰ کیلومتر فراهم کنند، محتمل است. سرعت‌گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت برای یک وانت برقی مشابه نیورون تی‌وان حدود ۵ تا ۷ ثانیه خواهد بود.

اوایل آذرماه رندر جدید گلکسی اس ۱۱ به‌اشتراک گذاشته شد که خبر از ماژول دوربین مستطیلی‌شکل آن می‌داد. سپس به‌ فاصله‌ی کوتاهی، تصاویری از گلکسی S11e نیز منتشر شد. آخرین اخبار حاکی از آن است که رندرهایی از گلکسی اس ۱۱ پلاس نیز به‌اشتراک گذاشته شده است.

تصاویر نشان می‌دهد گلکسی اس ۱۱ پلاس از نظر طراحی ظاهری شبیه به گلکسی اس ۱۱ و گلکسی S11e است و از نمایشگر با انحنای لبه و روزنه‌ی مخصوص دوربین سلفی روی نمایشگر، همچنین اسپیکر عریض، دکمه‌ی پاور و کم و زیاد کردن حجم صدا در سمت راست، پورت USB-C در قسمت پایین دستگاه بهره می‌برد. 

اما یکی از تفاوت‌های شاخص گلکسی اس ۱۱ پلاس نسبت به سایر گوشی‌های هوشمند قبلی آن است که دستگاه جدید از ماژول بزرگ دوربین در پنل پشتی بهره می‌برد که ابعاد بزرگ‌تری نسبت به ماژول دوربین گوشی‌های هوشمند گلکسیS11 و گلکسی S11e دارد. گلکسی اس ۱۱ پلاس مجهز به پنج دوربین و دو حسگر کوچک است. دوربین اصلی دستگاه ۱۰۸ مگاپیکسلی با بزرگنمایی اپتیکال ۵ برابری است.

براساس اطلاعات منتشر شده از سوی Ice universe، رندرها کاملا دقیق نیستند و طراحی واقعی دستگاه از آنچه در رندرها دیده می‌شود، زیباتر خواهد بود. درنظر داشته باشید تصاویر منتشرشده، رندرهای رسمی نیستند و تا زمان معرفی دستگاه نمی‌توان به‌صورت قطعی در مورد طراحی گلکسی اس 11 پلاس اظهارنظر قطعی کرد.

Ice universe ادعا می‌کند گلکسی S11 پلاس با ضخامت ۸/۸ میلی‌متری (۱۰/۲ میلی‌متر با درنظرگرفتن ماژول دوربین) و همچنین نمایشگر ۶/۹ اینچی به بازار عرضه خواهد شد. احتمالا دستگاه با حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر در دسترس کاربران قرار خواهد گرفت. هنوز مشخصات دقیق گلکسی اس ۱۱ پلاس منتشر شده است، اما مستندات به‌اشتراک گذاشته شده از سوی بنچمارک گیک‌بنچ نشان می‌دهد باید منتظر دستگاهی با تراشه‌ی اکسینوس ۹۸۳۰ به‌همراه ۱۲ گیگابایت حافظه‌ی رم و سیستم‌عامل اندروید ۱۰ باشیم. 

رئیس مرکز تشخیص و پیشگیری از جرائم سایبری پلیس فتا ناجا «تقلب مخابراتی» را جدیدترین روش مجرمانه کلاهبرداران سایبری معرفی کرد و به شهروندان در این خصوص هشدار داد. البته این روش کلاهبرداری جدید نیست و سال گذشته نیز نسبت به آن هشدار داده شده بود؛ اما به‌نظر می‌رسد بار دیگر این روش کلاهبرداری رواج پیدا کرده است و شکایات زیادی از سوی کاربران در شبکه‌های اجتماعی به چشم می‌خورد.

این روش کلاهبرداری با سوءاستفاده از مشترکین اپراتورهای مختلف با استفاده از سرویس‌های مخابراتی صورت می‌گیرد که معمولا با عنوان Communications Fraud یا «تقلب مخابراتی» شناخته می‌شود؛ در این روش با استفاده از تماس‌گیرنده‌های خودکار (Auto Dialers) از شماره‌های ویژه (Premium) به‌صورت سیستمی با کاربران تماس‌های کوتاه و متعدد برقرار می‌شود که بلافاصله قطع می‌شود. قربانی فرصتی برای پاسخ ندارد و با دیدن تماس از دست رفته روی موبایل کنجکاو شده و با شماره‌ای که روی تلفن همراه افتاده تماس می‌گیرد تا ببیند چه شخصی با او تماس گرفته است که بلافاصله بعد از برقراری تماس، هزینه‌های اضافه و بین‌المللی برای قربانی لحاظ خواهد شد.

سرهنگ رجبی، رئیس مرکز تشخیص و پیشگیری از جرائم سایبری پلیس فتا ناجا از قابلیت تماس با زبان فارسی در این شگرد مجرمانه خبر داد و گفت:

صحبت در خصوص برنده شدن لاتاری، برنده شدن جایزه‌‌ی هنگفت و موارد مشابه، از جمله موضوعاتی هستند که می‌تواند موجب طولانی‌تر شدن مکالمه و در ادامه افزایش هزینه شود. در گذشته تماس‌های صورت گرفته به‌صورت خارجی و با زبان انگلیسی صورت می‌گرفت اما در روزهای اخیر برخی از تماس‌ها به زبان فارسی ماشینی (که توسط نرم‌افزار خوانده می‌شود) پخش شده که این مورد روند فریب خوردن کاربران را افزایش خواهد داد.

بهترین راه برای جلوگیری از کلاهبرداری از طریق تقلب مخابراتی، نادیده گرفتن این‌گونه تماس‌ها است. سرهنگ رجبی در این خصوص می‌گوید:

در صورت نیاز به برقراری تماس با بستگان در خارج از کشور، شماره‌ی آن‌ها را در حافظه‌ی گوشی خود ذخیره کنید و در غیر این صورت اگر منتظر تماس از شخصی خارجی نبودید، تماس را نادیده بگیرید. باتوجه به اینکه تعداد تماس‌های برقرار شده بسیار بالا است و گاهی بالغ بر پنج هزار مکالمه در ساعت انجام می‌شود‌، لذا هیچ راهکاری نمی‌تواند بهتر از کنترل از سوی خود مشترکین باشد. بنابراین به تماس‌های مشکوک توجه نکنید.

وی درنهایت توضیح داد کاربران در صورت مواجهه و دریافت تماس‌های مشکوک، می‌توانند این موضوع را از طریق سایت مرکز فوریت‌های سایبری به آدرس www.Cyberpolice.ir با پلیس فتا در میان بگذارید.

بر کسی پوشیده نیست در رسانه‌های مردمی، برداشت‌های نادرستی از مسئله‌ی اعتیاد وجود دارد. یکی از دلایل این برداشت‌ها به نحوه‌ی تعریف مباحث اعتیاد بازمی‌گردد. اگر بحث‌های مربوط به اعتیاد را با دقت در شبکه‌های اجتماعی دنبال کرده باشید، با مشاهده‌ی بحث و جدال افراد مختلفی مثل کارشناسان پزشکی، روزنامه‌نگاران، والدین، مصرف‌کنندگان مواد و افراد در حال ترک بر سر واژگانی مثل «اعتیاد»، «وابستگی»، «سوء‌استفاده»، «سوء‌مصرف»، «شکل‌گیری عادت»، «مصرف تفریحی» یا «مصرف پزشکی»، خود را در دنیایی گیج‌کننده و پرهمهمه می‌یابید.

مهم‌تر از هر چیز، تفکیک دو کلمه‌ی «اعتیاد» و «وابستگی» است. ساختار علمی اعتیاد تاریخچه‌ای رو‌به‌تکامل و غنی دارد. حتی افرادی که زندگی خود را به پژوهش‌های اعتیاد اختصاص داده‌اند و افرادی که مسئولیت متون پزشکی تشخیص اعتیاد را برعهده دارند، بر سر کاربرد کلماتی مثل اعتیاد و وابستگی به توافق شفافی نرسیده‌اند.

تاریخچه‌ای بحث‌برانگیز

یکی از مراجع پزشکی کارشناسان سلامت ذهن برای تشخیص اعتیاد، دستورالعمل آماری و تشخیصی اختلال‌های ذهنی (DSM) است که نسخه‌ی پنجم آن هم چاپ شده است. در دهه‌ی ۱۹۸۰، کمیته‌ای از کارشناسان به‌دنبال تجدیدنظر درباره‌ی دستورالعمل DSM-III بودند. پس از بحث بر سر استفاده از کلمه‌ی «اعتیاد» یا «وابستگی»، کلمه‌ی وابستگی براساس تک رأی انتخاب شد؛ زیرا به‌عقیده‌ی اعضای کمیته، کلمه‌ی «اعتیاد» تحقیرآمیز بود. درنتیجه، گروه تشخیصی «وابستگی به مواد» در دستورالعمل DSM-IV (شماره‌ی ۴) باقی ماند؛ اما در سال ۲۰۱۳، همراه‌با دسته‌ی «سوء‌ مصرف مواد» از دستورالعمل DSM-5 حذف شد.

راه‌حل DSM-5 ادغام گروه‌های «وابستگی مواد» و‌ «سوء مصرف مواد» در گروهی به‌نام «اختلال مصرف مواد» در فصلی با عنوان «اختلال‌های اعتیادآور و مرتبط با مواد» بود. کاربرد هدفمند عبارت «اختلال‌های اعتیادآور» در نام‌گذاری این فصل هم به‌دلیل افزوده‌‌شدن اختلال قمار به DSM بود. اعضای کمیته در این دستورالعمل هم با کاربرد کلمه‌ی «اعتیاد‌آور» مخالفت کردند.

سرچشمه‌ی سردرگمی

معمولا درس‌های تاریخی تا اندازه‌ای گیج‌کننده هستند که دلیل آن نبود راه‌حلی برای بیان اتفاق‌ها به زبان ساده است؛ اما بزرگ‌ترین منبع سردرگرمی درباره‌ی مصرف مواد به کلمه‌ی «وابستگی» بازمی‌گردد. پیش از دستورالعمل DSM-III، اصطلاح «وابستگی» به‌معنی وابستگی روان‌شناختی بود که با علائمی مثل میزان تطبیق‌پذیری (به شرایطی گفته می‌شود که در آن فرد مانند ابتدا به دارو واکنش نشان نمی‌دهد) و نشانه‌های ترک اعتیاد تشخیص داده می‌شود.

متأسفانه کمیته‌ی DSM-III در تعریف «وابستگی به مواد مخدر»، نه‌تنها روان‌شناختی تحمل و ترک اعتیاد، بلکه دیگر علائم اجتماعی و روان‌شناختی مثل مصرف کنترل‌نشده و پیامدهای اجتماعی و روان‌شناختی منفی مصرف دارو را گنجانده است. بنابراین، دو تعریف متفاوت از وابستگی در دنیای پزشکی وجود دارد: یکی وابستگی فیزیکی و دیگری شکل پیچیده‌تری از وابستگی زیست‌روانی اجتماعی که درحقیقت برای تشخیص اعتیاد به‌کار می‌رود.

امروزه چگونه می‌توان وابستگی و اعتیاد را تعریف کرد؟

با حذف دسته‌ی «وابستگی به مواد مخدر» از دستورالعمل DSM 5، تعریف «وابستگی» واضح‌تر شده است: وابستگی روان‌شناختی یا فیزیکی که براساس علائم ترک دارو و تطبیق‌پذیری تشخیص داده می‌شود. وابستگی حالتی از تطبیق عصبی است که پس از مصرف مکرر مواد رخ می‌دهد. در این حالت برای پیشگیری از عوارض ترک، شخص به مصرف پیوسته‌ی مواد نیاز دارد. وابستگی برابر با اعتیاد نیست؛ گرچه می‌تواند یکی از ویژگی‌های آن باشد.

عبارت «اعتیاد» اندکی پیچیده‌تر است و چگونگی تعریف آن به موضوع بحثی جنجالی در جوامع پزشکی تبدیل شده است. برای مثال، بهتر است اعتیاد را در مدل بیماری تعریف کرد یا در مدل یادگیری یا تعریفی بین این دو را در نظر گرفت.

 اعتیاد از دیدگاه پزشکی و کاربردی، اغلب اوقات با دسته‌ی DSM-5 و با عنوان «اختلاف مصرف مواد» معرفی می‌شود. بااین‌حال، DSM-5 به‌صورت واضح و شفاف به این مسئله اشاره نکرده است. درواقع، انجمن روان‌پزشکی آمریکا که در DSM توسعه یافته است، به‌شکلی سهل‌انگارانه از اصطلاح «اختلال مصرف مواد» و «اعتیاد» به‌عنوان مترادف یکدیگر در وب‌سایت خود استفاده می‌کند.

کارشناس سلامت ذهن برای تشخیص اختلال مصرف مواد، در ابتدا مصاحبه‌ی تشخیصی دقیقی را اجرا می‌کند. مصاحبه‌کننده الگوی مشکل‌ساز مصرف مواد و رفتارهایی را ارزیابی می‌کند که به‌طور درخورتوجهی به اختلال در عملکرد شخص منجر می‌شوند. علاوه‌بر‌این، حداقل ۱۱ نشانه برای تشخیص اعتیاد وجود دارد:

• مصرف مکرر که به اخلال در انجام وظایف و تعهدات منجر می‌شود
• مصرف مکرر در موقعیت‌های خطرناک
• مصرف پیوسته با وجود مشکلات بین فردی و اجتماعی
• هوس
• تطبیق‌پذیری
• سندرم ترک اعتیاد (به مجموعه‌ای از علائم گفته می‌شود که در زمان قطع مصرف یا کاهش جذب مواد بازگشتی نمود پیدا می‌کنند).
• مصرف طولانی‌مدت یا مقادیر زیادتر از مقدار تعیین‌شده
• میل پیوسته یا تلاش ناموفق برای کنترل مصرف
• زمان زیادی که به فعالیت‌های مرتبط با مصرف اختصاص می‌یابد
• کاهش فعالیت‌های اجتماعی یا حرفه‌ای یا سرگرمی
• مصرف پیوسته با وجود مشکلات روانشناختی یا فیزیکی

آیا ممکن است شخصی فاقد اعتیاد به مواد مخدر وابسته شود؟

قطعا پاسخ مثبت است. وابستگی روان‌شناختی متداول است و در بسیاری از مواد ازجمله داروهای پزشکی رخ می‌دهد. درواقع، برداشت درست از این مفهوم و تفکیک وابستگی روان‌شناختی و اعتیاد برای پزشکان ضروری است؛ زیرا تشخیص صحیح به انتخاب بهترین گزینه‌ی درمانی کمک خواهد کرد.

آیا ممکن است شخصی بدون وابستگی معتاد شود؟

این بحث کمی پیچیده‌تر است؛ اما پاسخ کوتاه به آن، مثبت است. طبق دستورالعمل DSM-5، حتی بدون علائم ترک اعتیاد و تطبیق‌پذیری براساس مجموعه‌ای از علائم می‌توان اختلال در مصرف مواد را تشخیص داد. درنتیجه، می‌توان گفت علائم تطبیق‌پذیری و ترک اعتیاد صرفا بخشی از علائم اختلال در مصرف مواد هستند و برای تمام مواد مخدر صدق نمی‌کنند. همچنین، برخی پزشکان «اختلال شدید در مصرف مواد» را براساس ۶ مورد از علائم DSM-5 به اعتیاد تعبیر می‌کنند که تطبیق‌پذیری و علائم ترک هم در این گروه قرار می‌گیرند.

چرا این تفاوت اهمیت دارد؟

دستورالعمل این مقاله می‌تواند به شفاف‌سازی تفکیک «اعتیاد» و «وابستگی» کمک کند که نه‌تنها برای افرادی عادی، بلکه برای پزشکان هم گیج‌کننده است. حتی مراکز پیشگیری و کنترل اعتیاد هم در تفکیک اعتیاد و وابستگی اشتباه می‌کنند؛ به‌همین‌دلیل، دستورالعمل DSM-5 برای تأکید بر این مسئله، دسته‌های «وابستگی به مواد» و «سوء‌‌‌مصرف مواد» را حذف کرد.

ریشه‌ی سردرگمی دراین‌باره را می‌توان در کمیته‌های DSM جست‌وجو کرد؛ اما باید دربرابر ساده‌سازی بیش‌ازحد تعاریف هم مراقب بود. بحث تعاریف اعتیاد ذاتا پیچیده ‌است و در فرهنگ رو‌به‌تکامل پزشکی قرار ‌می‌گیرد. به‌طور کلی تفکیک مفاهیم اعتیاد و وابستگی اهمیت زیادی دارد؛ زیرا ازنظر اخلاقی، پزشکان برای درمان صحیح به تشخیص صحیح و مناسب نیاز دارند.