تبادل لینک هوشمند اطلاع از وضعيت آب و هوا در روزهاي آينده موضوع بسيار مهمي است كه گاهي مي‌تواند به معني مرگ و زندگي باشد. امروزه با استفاده از فناوري‌هاي نويني كه در حوزه هواشناسي مورد استفاده قرار مي‌گيرد مي‌توان پيامدهاي ناشي از وقوع باران‌هاي سيل‌آسا يا بارش برف‌هاي سنگين را تا حد زيادي كاهش داد.پيش‌بيني وضعيت آب و هوا براساس اطلاعات دريافتي از منابع مختلف كه شامل ابزارها و سيستم‌هاي نصب شده در مراكز زميني، هوايي و دريايي است، انجام مي‌شود. اما به‌رغم كاربرد ابزارها و سيستم‌هاي پيشرفته ارتباطي در مراكز هواشناسي، تنها براي چند ساعت يا حداكثر چند روز آينده مي‌توان وضعيت آب و هوا را پيش‌بيني كرد و پيش‌بيني پديده‌هاي جوي براي دوره‌هاي زماني بلندمدت امكان‌پذير نيست. با وجود اين پيش‌بيني شرايط جوي مي‌تواند نقش مؤثري در جلوگيري از مواجه‌شدن با پيامدهاي ناگوار فجايع طبيعي داشته باشد و خسارات ناشي از آن را به ميزان قابل‌توجهي كاهش دهد. سازمان جهاني هواشناسي به‌عنوان مركز اصلي، اطلاعاتي را از مراكز مختلف مستقر در ايستگاه‌هاي هواشناسي زميني، دريايي و هوايي در سطح دنيا جمع‌آوري كرده و اطلاعاتي را نيز به اين مراكز ارسال مي‌كند. ايستگاه‌هاي زميني در مقايسه با ايستگاه‌هاي دريايي و هوايي، در پيش‌بيني شرايط جوي سهم بيشتري را به عهده دارند. در اين ايستگاه‌ها فشار هوا، ميزان رطوبت هوا، جهت و شدت وزش باد، ارتفاع و تراكم ابرها، قابليت ديد و ميزان بارش اندازه‌گيري مي‌شود. قايق‌ها، سكوهاي شناور و زيردريايي‌ها، ايستگاه‌هاي هواشناسي دريايي هستند. در اين ايستگاه‌ها دماي آب، ميزان شوري و غلظت آب و همچنين ميزان بازتابش نور خورشيد از سطح آب اندازه‌گيري و در نهايت همه اين اطلاعات به مركز هواشناسي ارسال مي‌شود. كشتي‌هاي اقيانوس‌پيما را نيز مي‌توان از جمله ايستگاه‌هاي هواشناسي دريايي به شمار آورد. در اين ايستگاه‌ها سرعت و جهت وزش باد و دماي آب و هوا به طور مرتب اندازه‌گيري و ثبت مي‌شود. اطلاعاتي كه از طريق ايستگاه‌هاي دريايي ثبت مي‌شود محدوده‌اي تا عمق 2000 متري را تحت پوشش قرار مي‌دهد. هواپيماها، ماهواره‌ها و كاوشگرهايي كه عمق آب را اندازه‌گيري مي‌كنند از جمله ايستگاه‌هاي هوايي هستند. يك ماهواره به تنهايي مي‌تواند تمام سطح زمين را تحت پوشش قرار داده و رصد كند. دستيابي به اطلاعات دقيق به متخصصان هواشناسي كمك مي‌كند بلاياي طبيعي مانند وقوع سيل و توفان را نيز پيش‌بيني كنند.
بالن‌هاي مخصوص سنجش هوا تا ارتفاعات 15 هزار متري از سطح زمين صعود مي‌كنند. اين بالن‌ها دما، فشار و رطوبت نسبي هوا را در ارتفاعات و لايه‌هاي مختلف جوي اندازه‌گيري مي‌كنند و اطلاعاتي را درباره سرعت و شدت وزش بادهاي احتمالي ارسال مي‌كنند. هواپيماهاي هواشناسي نيز مي‌توانند تصاويري را از قطرات آب موجود در ابرها ثبت كنند. نسل جديد رادارهاي داپلر كه به عنوان ايستگاه‌هاي هواشناسي عمل مي‌كنند، از دقتي 4 برابر دقت رادارهاي داپلر معمولي برخوردارند. ماهواره‌هاي هواشناسي تصاويري را ثبت مي‌كنند كه براساس آنها مي‌توان وضعيت ابرها و بخار آب موجود در لايه‌هاي فوقاني جو را شبيه‌سازي كرد. كاوشگرهايي كه از هواپيماهاي جت به طرف زمين پرتاب مي‌شوند تا اعماق آب نفوذ كرده و خط سيري از خود به جا مي‌گذارند كه دربردارنده اطلاعاتي درباره سرعت، فشار و ميزان رطوبت هواست. اطلاعات دريافتي از اين ايستگاه‌ها در مراكز هواشناسي در سطح دنيا مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته و براساس آن شرايط جوي براي چند روز آينده پيش‌بيني مي‌شود. در مدل‌هاي جوي جديدي كه براساس متغيرهاي مختلف مانند ميزان دما و رطوبت هوا، سرعت وزش باد و همچنين جابه‌جايي ابرها ارائه مي‌شود، اين امكان وجود دارد كه بتوان با قطعيت بيشتري شرايط جوي را پيش‌بيني كرد. در سال‌هاي اخير، ايستگاه‌هاي هواشناسي در مقايسه با گذشته عمكرد بهتري داشته‌اند و اين نشان مي‌دهد استفاده از ابزارهاي پيشرفته و روش‌هاي نوين مي‌تواند نقش مهمي در پيشرفت علم هواشناسي داشته باشد.
.: Weblog Themes By Pichak :.